Op een muziekforum kwamen we erachter dat diverse mensen (waaronder 123poetertjes en ik) als kind wielerkoersen nadeden met speelgoedauto's. Op dit forum moeten er dan ook diverse mensen zijn die dat gedaan hebben, denk ik?

Ik kan me er zelf niet veel van herinneren. Ik geloof dat ik stickers op de auto's deed met de namen van renners erop en dat Kuiper bij mij de Tour won. Of ik etappe's deed en dat ook bijhield met tijden weet ik niet meer (het zou wel iets voor mij zijn).

Op het muziekforum schrijft ook nog iemand dat hij flipte toen zijn moeder een autootje vijf centimeter had verplaatst omdat de stand toen niet meer klopte en al zijn werk dus voor niets was. Wat zijn jullie herinneringen?

En een test.

Ik kan me wel herinneren dat ik op de fiets van en naar school altijd deed alsof ik een wielerkoers zat. Ik woonde in de Alexanderpolder en zat in Zuid op school, dat was met mijn fiets zonder versnellingen toch best een dingetje... 10km heen en 10 terug en de Van Brienenoordbrug voelde dan als de Alp dHuez... zo kwam ik de dagen weer door.

Ik had van meet af aan door dat wielrenners uitgepeigerde amfitheaterslaven zonder normaal leven waren en heb me dus nooit en op geen enkele manier ook maar een beetje voorgesteld er ooit eentje te zijn. Dat ik uiteindelijk een redelijk fanatieke recreant ben geworden heeft puur met de schoonheid van landschap doorkruisen te maken.

Dat deed ik nou ook wel. Ik verdeelde al mijn autootjes per kleur. Dat waren dan de ploegen. Daar reed ik dan rondjes mee door de living om de laatste rit on Parijs na te spelen ( zijn ook rondjes). Net als in Parijs werd er gedemareerd, treintjes gevormd om de sprint aan te trekken en uiteindelijk gesprint. Mijn sprinters waren ook altijd de Ferraris, Porshes en racewagens.
De bergritten werden gesimuleerd op de trapleuning. Die werden gewonnen door 4×4s. De Ferraris en Porshes hingen dan uiteraad in het laatste groepje.
Jaja.... de fantasie van een kind 😀.

'@Rahimns

Dat doe ik nu ook nog steeds, moet 4 km heen en 4 km terug naar school fietsen. Maar een proloog is ook altijd wel leuk om te doen!

Ik moest zelf door de Brabantse polder naar school, 15km heen en terug. Richard Groenendijk trainde regelmatig op mijn route en liet me af en toe van hem winnen.

@Romans, je bent ook een mooie lul hè

Ik heb dit ook gedaan, maar dan met pionnen en van papier maakten we dan shirtjes die ze aankregen. We speelden op het Monopolybord en met dobbelstenen werd dan bepaald hoeveel velden een renner vooruit ging. Daarbij was dan wel de regel dat je mocht kiezen welke renner je verplaatste als er meerdere renners in een groep zaten. (in het begin dus iedereen, want een groep was pas afgescheiden als er 1 veld vrij was gebleven)
Ik weet ook nog dat we tussen 2 velden dan een huisje of een hotel zetten, die de top van een berg aangaven. Een huisje was dan categorie 2 of 3 (twee kende 2 velden ervoor als berg en 1 erna als afdaling en drie was maar 1 veld ervoor de berg) en een hotel was dan HC of 1e categorie (1e categorie was vier velden klimmen en 2 afdalen en HC wisselde met een maximum van 10 velden ervoor en 4 erna.) Ik weet nog dat als je op de klim stond je worp werd gehalveerd en afronden naar beneden en de afdaling was anderhalf keer je worp, ook afgerond naar beneden. Op die manier reden we dan alle grote ronden. Op papier hielden we dan de standen bij. Op elke berg waren punten te verdienen die we dus opschreven en zo had je altijd een koploper per klassement. Zelfde deden we bij de eindsprint. Daar was dan van belang dat het aantal velden dat je overhad na de sprint in je voordeel was. Ook op die manier gaven we renners sprintpunten. We hadden speciale iets grotere pionnen voor de renners die een klassement aanvoerden (ik geloof een geel, blauw en rode pion) En dan koersen...

Leuk topic!
Ooit ook wel gedaan, met namen op papiertjes op de auto's geplakt. Later had ik plastieken rennertjes waar ik dat mee deed.

@Gerrit
Ook een leuk spel! Wie graag een fijn bordspel over wielrennen speelt kan ik trouwens Leader1 Hell of The North ten zeerste aanraden. Behoorlijk realistisch spel, speel momenteel met enkele vrienden elke maand een rit om uit te maken wie onze eigen Tour wint, zeer vermakelijk en spannend!

Herkenbaar Poeksel :)

Heb ik idd ook gedaan met alle pionen die in huis waren Ze hadden allemaal een stickertje met hun rugnr.
Ik gebruikte vlgns mij de rugnrs uit de tour van 1990.
Op een houten plaat had ik een parkoers van meer dan 200 vakjesgemaakt en afhankelijk van de lengte van de etappe lag de finish dan na een aantal rondjes.
Eerst met 1 dobbelsteen en later met 2 dobbelstenen omdat het toch wel heel lang duurde.
Gaaf om te lezen dat er meer mensen soortgelijke dingen hebben gedaan.

Leuk om alle reacties te lezen!

Dat met de autootjes was ongeveer toen ik acht was, een jaar of twee, drie later was ik overgegaan op een echt wielerbordspel. Een vriendje had dat en we vonden het zo leuk, dat we het op een gegeven moment zelfs op schooldagen tussen de middag speelden. Helaas werd dat snel door zijn moeder verboden.

Ik heb sindsdien veel bordspellen gespeeld (en ook nog wel een wielerbordspel) maar in mijn herinnering was dit een van de leukste. Goeie kans echter dat als ik het nu weer zou spelen, het veel minder indruk zou maken.

Heb je een naam van dat wielerbordspel?

Wat enorm schattig dit :)

Nooit op die manier met autootjes gespeeld maar elke keer als mijn voeten de pedalen van mijn stadsfiets raken demareer ik stiekem weer uit het peloton op weg naar mijn volgende zege.

Zie https://www.wielerflits.nl/wielerforum/topic/wielerbordspellen/ Sammysosa.

Cool thanks Poeksel!