De kamikaze ronde

Afgelopen weekend was hij er weer de Amstel gold in een stralende zon was het wachten op de laatste 30 kilometers.
Om te zien hoe de grote mannen op hun buitenblad ,de laatste 5 kilometers ,de Cauberg op rossen elk jaar vaste prik wel zonder Nederlanders is ook een traditie aan het worden.
Wat ook een vaste traditie aan het worden is om vanuit de lucht je te vergapen en te verbazen over de vele gemeentelijke kunstwerken onder de naam rotonde en vluchtheuvels.
Zo langzamerhand lijkt het of de plaatselijke gemeentes een titanen strijd voeren om de meeste ingewikkelde rotondes te verzinnen.
Sommige rotondes zijn zo ingewikkeld dat een cursus wiskunde van te voren aan te raden is.
Met doods verachting,mooi vanuit de lucht te zien,zie je de plaatselijke vrijwilliger druk zwaaien met zijn vlag om renners te informeren over onheil.
Sommige vlaggen zwaaiers schijnen nu nog in shock op de rotonde annex vluchtheuvels te staan .
Volgend jaar komt er achter de vlaggen zwaaier nog een vlaggen zwaaier te staan zodat renners zien dat er een vlaggen zwaaier staat.
Is er in andere grote klassiekers veel te zien wat er in het peloton gebeurd bij de Amstel gold is het wat er op het parcours gebeurd .
Auto's die besluiten om tegen het peloton in te rijden het kan alleen in de Amstel gold.
Als een soort spel zonder grenzen springen renners met fiets en al over stoepen,vluchtheuvels en bedenksels van architecten die met een hard plassertje hun bedenksels elke dag bekijken .
Spreken wij nog schande van de laatste ronde van Baskenland waar iemand had bedacht het paaltje maar te bedekken met een pion.
Wij kleden de zelfmoord vluchtheuvels aan met bakken bloemen zodat dat er vast is mocht een renner zich dood rijden
De Amstel gold is verheven waar wij een aantal jaren geleden de formule 1 voor hadden kijken wanneer er een de bocht uit vloog.
Onze een dag burgemeester van Limburg ,Leo van vliet ,komt er elk jaar gelukkig weer mee weg.
Misschien wel door de vele plaatselijke vrijwilligers die gek van die gekke wielersport het dun door de broek laten lopen een keer per jaar.