Titel zegt genoeg

Ik ga in Letland naar Nick Cave die in een kasteel optreedt, ik zeg dit terwijl ik naar het hoofd van Toms Skuijns kijk die daar niet ver weg geboren en getogen is.

Op zich ben ik geen fan van hem of het genre, maar ik kijk er wel naar uit het eens te mogen zien en meemaken.

Hij begint idd steeds meer een standaard BN'er te worden

When it still were  peaches and no melons ; enjoy ! :

https://www.youtube.com/watch?v=hUIYAov1LCA

Ik vind dit moody liedje best wel lekker, zowel het origineel als de Elevated Mix. Alsof Tame Impala aan het chillen is. De band heeft nog diverse andere dreampop-achtige nummers die de moeite waard zijn.

Franse elektronische fratsen. 

Over Franse electronische muziek gesproken: Etienne de Crecy. Ooit op Gogbot gezien jaaaaren terug, had toen hetzelfde podium/lichtshow als onderstaande clip. Leipe show, ook wel vette muziek. Of het alternatief is, ik vind van wel.

En daarop aansluitend - qua videomapping althans - Amon Tobin. Wel totaal andere electronische muziek. Ik ben hier op Lowlands een uur lang door gehypnotiseerd.

Vooruit, nog eentje - maar wel iets totaal anders. Politie Warnsveld, ontdekt op de Vierdaagsefeesten 2 weken terug. Jonge gasten die lekkere maatschappijkritische ska/punk-pop maken die op festivals en feestjes goed werkt. Zelfs nog eens de moshpit in gedoken.

Ik kan me indenken dat zo een audiovisuele show een flinke impact maakt.

Heb een flink stuk van de show gezien. Ik heb het idee dat ie in de traditie van een Aphex Twin past. Voor mij is het wat te abstract, hoekig, en conceptueel. Precies waarom ik ook wat moeite heb met een genre als dubstep. 

Niettemin zit er wel een nummer in zo rond de 23 minuten dat me aansprak. Maakt geen onderdeel uit van het ISAM album maar blijkt een updated versie te zijn van Slowly uit 2000. Dat nummer in z'n originele vorm is ook zeker aardig. Past lekker bij die Boards of Canada flow. 

Iets heel anders, ik heb nog wat meer geluisterd van Amon en onderstaande nummer kwam voorbij uit 2008. Weet niet of ik spoken zie, maar heb zo een gevoel dat dit nummer wel eens wat inspiratie kan hebben gevormd voor ondertstaande Apparat song uit 2011, dat later bekend is geworden als de tune van de Netflix serie Dark 

 

Misschien iets te lief voor je Kleo, maar muzikaal interessant album van Emiliana Torrini, miss flower. Zeker ook het verhaal erachter.

Ja, maakt absoluut impact. Heel gaaf om te zien.

En ja, klinkt inderdaad alsof dat nummer van Amon Tobin inderdaad een bron van inspiratie is geweest voor Apparat. Niet heel ongekend natuurlijk in die scene. Goed gevonden! :)

@groupama: Hey Emiliana Torrini, die naam was ik eigenlijk al vergeten. In een bijna vorig leven wel eens geluisterd naar nummers als Easy & Unemployed at Summertime.

Waterhole vind ik wel aardig klinken, mede door de bass en met ander ritmische elementen beetje jungle gevoel. Werd ik meteen herinnerd aan onderstaande, zij het wel flink wat bombastischer en anders ingestoken, nummer van Glass Animals

Er zijn heerlijke remixen te vinden van unemployed in summertime, yt ze maar eens...of op het album rarities uit 2010 (new edition).

Edit: je moet wel tegen haar klankkleur kunnen, is niet voor iedereen, maar een stuk oprechter dan bv bjork, naar mijn mening.

Ze klinkt veiliger dan Björk zou ik zeggen. Ik hoorde voor het eerst (heel lang geleden) van Emiliana Torrini via het radioprogramma waar mijn wielerspel naar vernoemd is. Onder anderen het nummer Easy werd daar gedraaid. Ik ben helemaal niet zo'n fan van Björk maar Jóga behoort tot mijn topfavorieten qua muziek en voor die categorie zijn deze nummers van Emiliana Torrini toch net iets te braaf. Maar het is beslist niet slecht.