Compositie, zuiverheid en bereik stem, performance, actualiteit zijn allemaal zaken die je ook met een afgrijselijk kutnummer behalen kan.
Sowieso is dat het altijd op dit evenement: 'ja maar hij/zij/hen kan wél heel goed zíngen', van dezelfde lolligheid als ' deze man kan heel hard fietsen'.
Brutus, nice. Mijn smaak komt wel redelijk overeen met die van jou RV. Sowieso ben ik wel van de tegencultuurmuziek. Punk ook altijd van genoten, evenals goede hiphop.
When I was seven, I learned a lesson from Cube and Eazy-E / What was it again? Oh yeah, fuck the police
"Compositie, zuiverheid en bereik stem, performance, actualiteit zijn allemaal zaken die je ook met een afgrijselijk kutnummer behalen kan."
Precies. Muziek is emotie en het beste nummer bestaat dus per definitie niet. Voor mij is een nummer goed als het iets speciaals heeft wat lijkt te zijn ontdekt, en niet bedacht. Maar die regel staat ook nergens.
Hele volksstammen gaan naar die sneuerds als de toppers of d'n bauer, het songfestival gaat over europa. Met alle culturele waarden, verschillen. Zou wat mij betreft wel minder clownesk mogen, maar het gaat over europa. Daar mag je iets van vinden, of heeeelemaaaal niets. En alles ertussenin. Het mag ietsje meer Saltatio Mortis, het mag meer hiphop, het mag meer protestlied.
Maar dan nog kun je er wel wát over zeggen: 9 van de 10 Euro-songs zijn geproduceerd volgens wat ik het bergtop-principe noem. Alsof het het een vallei ingeschreeuwd wordt vanuit monster-PA met 30 ratelende logics in de mix. Daaruit kun je nauwelijks nog de muziek zelf destilleren. Echt een klaagmuur van decibellen.
Natuurlijk zijn er bands die zoiets (Muse bijv) goed kunnen maar het leeuwendeel verdrinkt in de mogelijkheden en komt er als eenheidskots uit: voilà Eurovision.
Toen duncan won, had je daarna jarenlang duncan copycats, maar die trokken de mogelijkheden niet, zoals je zegt. Overigens vond ik duncan ook een ontieglijk kutnummer, en daarna een uitzonderlijke bagger presentatie in eigen land, maar das wat anders.
Ik heb bij het sonfestival oa een focus op decor, hoe beelden ze die shit uit, alleen dat al vind ik de moeite waard om er tijd aan te besteden. Wel met flessen vodka erbij natuurlijk.
Gaat om hoe je het brengt, je mening is verder prima in deze, je bent ook niet de enige. Voor een hoop liefhebbers is het gewoon aanleiding tot een feestje, ik kijk met creatieve ogen, en vind de politiek erin leuk. En vanzelfsprekend krijgt Eden mijn stem zaterdag, maar ook al was het een grafnummer geweest, dan nog. Ook dat is songfestival.
"Als ik het me goed kan herinneren is die hele freakshow op het songfestival ooit begonnen met Israel, Dana International. Daarna werd elk jaar gekker met sommige acts."
Het Songfestival was jarenlang gekaapt door de gay-scene, maar ik vond het juist weer de goede kant op gaan toen Anouk meedeed. Dit jaar zet Nederland er ook een soort freak-show neer, omdat het concept van de serieuze nummers uitgewerkt leek.
"Die Ijslanders paar jaar terug waren wel tof. Met een enorme knipoog."
Dat Dadi Freyr vind ik dan weer helemaal niks. Ook zelfs niet melig.
Nu lijkt het dus idd op een politiek spelletje te gaan uitlopen waar over de rug van een inwisselbaar schijtliedje mensen hun steun aan Israel kunnen televoten. Zonder duidelijke tegenpartij (wie van de artiesten vertegenwoordigt de andere kant?) is het een gelopen koers. Echter zal de eerste die zegt : 'stem op mij daarvoor' daar factor dubbel weer overheen gaan.
Hebben we 40 schijtliedjes inclusief monsterpodium + panische omkadering als katalysator voor een oorlogsconflict te pakken.
Log in via je wielerflits.nl account om deel te nemen aan de discussie.