Esims, Nja het is natuurlijk geen Deoeche Mode. Maar objectief gezien zou je nog steeds wel respect kunnen opbrengen voor het talent van zo snel op relevante en rijmende teksten kunnen komen. Of respect voor het ritmische. Of voor muzikaliteit van de begeleiding. Maar de afkeer zit diep, kennelijk.
Nee, daar gaat het bij muziek niet om. Ik heb ook zeer weinig met virtuositeit. Wat maakt dat als je een nummer hoort, bijvoorbeeld op Spotify, dat je het meteen daarna nog een keer wilt horen? Dan moet het nummer iets speciaals hebben, en toch wel iets meer dan een leuk geluidje dat maar herhaald wordt (veel muziek komt tegenwoordig niet verder dan dit). Ik heb niets met Radiohead, maar Thom Yorke zei eens over Street Spirit dat hij dat nummer niet geschreven heeft, het nummer schreef zichzelf. En dat begrijp ik helemaal; goede muziek lijkt te zijn ontdekt, en niet bedacht. Ik had die video van die zwarte meneer die iets over Enjoy The Silence vertelt erbij gehaald als voorbeeld dat me te binnen schoot van waardering voor muziek die niet zwart/wit bepaald is.
Ik wilde de term niet gebruiken, maar dat is hier toch gewoon een 'feitelijke' ontwikkeling? Bevolkt door allochtone Nederlanders (jij, Klootje, Jacco, Wheely en Romans) die hier vrijwel alleen zwarte muziek delen. Ik vind het hier een onguur getto.
Grootste hit van de legendarische Franco (1938-1989) uit Congo, handelend over een jonge gigolo die teert op het geld van een oudere dame. Vele malen gecovered, niet altijd even geslaagd. Deze is evenwel uitstekend gelukt: fraaie vocalen op een soepel zachtverend, door gitaar verzorgd, tumbao-figuurtje bijeengehouden door ferme doch niet hinderlijk aanwezige rimclicks, en op de achtergrond in het refrein een quasi-sluiks oppoppend snoeperig tegenmelodietje.
En nog een werkje van de meester zelf van 60 jaar geleden:
Wist je dat All Together Now gebaseerd is op Canon in D van Pachelbel? Net zoals Memories van Maroon 5 en nog heel wat meer popmuziek.
Log in via je wielerflits.nl account om deel te nemen aan de discussie.