Een diepe buiging, José.
De viool heeft altijd iets droevigs.
Of melancholie als in hang naar Koot en de Bie. Drang om een traan te laten. Maar ik kan het niet langer laten. Niet meer klootviolen, maar zingen en praten. Geen tijd voor haat, neem liliputters al lang niet meer de maat. Vervul de mensen hun harten op straat, maak een praatje met de bleke bilnaad van binkie bouwvakker. Stoere bolster, blanke pit rakker. Geef hem wijze raad. Al is het vijf voor twaalf, voor een stel bretels is het never nooit te laat.
Anyway. Ook voor de klootviolen op WF
Ik reed doelloos rond, nam een verkeerde afslag en ging de absolute duisternis tegemoet. Het was zo eng dat ik me wendde tot verdovende middelen om het maar te kunnen vergeten. Helaas geen goede trip, ik crashte alsnog.
Zomaar een nachtelijk rariteitenkabinet, omdat het hoogzomer is!
P.S. Geef het tweede nummer een kans als je van soundscapes houdt. De trip begint echt goed na iets meer dan 2 minuten.
Earth & Fire komt nooit meer af van de impact van het optreden bij AVRO's Toppop, met Jerney Kaagman in haar blauwe outfit. Ze maakten tot dan toe progressieve rock en Weekend was een soort grap. Onbedoeld een enorm succes, ook internationaal, maar meteen ook het begin van het einde. Later zei Jerney Kaagman nog over dat optreden dat ze met haar gedachten alleen was bij de bewegingen die ze moest maken, omdat ze het nauwelijks geoefend had.
Log in via je wielerflits.nl account om deel te nemen aan de discussie.