Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Met alles wat er nu allemaal gebeurt, is het protestlied Zombie van The Cranberries uit begin jaren negentig van vorige eeuw nog even actueel. Electronica producer Hex Cougar zal dit vast ook gedacht hebben en heeft de song in een nieuw jasje gestoken. Zijn ambient/cinematische versie met een witch house/hard wave-achtige uitbarsting werkt mijns inziens meer dan prima. Hoe dan ook, de woorden blijven onveranderd krachtig doorklinken.
Hex Cougar's Hextras 3 · The Cranberries - Zombie (Hex Cougar Remix)
Haha, goeie vraag! 😄 Nee hoor, bij mij blijft het meestal gewoon Klootje—al hoor ik af en toe ook een verdwaalde "Klautje" langskomen. Net als bij unblocked games, waar mensen soms verrassende namen gebruiken, maar het plezier blijft hetzelfde!
Comfortabel tapijtje uitgerold door gitaar, bas en drums. Het doet losjes aan, maar het vloerkleedje heeft, -door al die in elkaar hakende ghostnotes-, een grote trek- en veerkracht, geschikt voor de toetsen om er vrijuit op te hinkelen.
En D-dorisch is natuurlijk een lekkere toonreeks om overheen te jassen.
Maarreh, even over Jack Johnson: die was toch jarenlang wereldkampioen boksen in het zwaargewicht aan het begin van de 20e eeuw? In 1970 is er nog een documentaire over hem gemaakt, muzikaal begeleid door Miles Davis. In 1971 werd die muziek, - met medewerking van o.a. Herbie Hancock en John McLaughlin-, op plaat uitgebracht. Ongepolijste, fragmentarische jazzrock, veelal met improvisaties rondom bassvamps.
De plaat kent slechts 2 composities, ieder opgedeeld in 3 delen. In het 2e deel van ‘Right Off’, het stuk op de A-kant, zet McLaughlin op een gegeven moment een riff in die geïnspireerd is op de gitaarpartij van ‘Sing a simple song’ van Sly and the Family Stone uit 1968.
Dezelfde riff komen we jaren later weer bij Miles tegen, nu zelfs als opening van het album ‘You’re under arrest’ (1985) in de composite ‘One phone call/Street scenes’ : een nerveus aandoend klankbeeld van de nachtelijke grote stad met de lyriek van Miles’ trompet als verlichtende troost.
Miles schreef dit stuk naar aanleiding van zijn aanhouding door de politie louter omdat die het maar verdacht vond dat een dure sportauto (de “yellow Ferrari” op 1:42) werd bestuurd door een Afro-Amerikaan.
Ik was destijds danig onder de indruk door de meedogenloze punchy sound die Daryll Jones hier uit zijn Fender Jazzbass weet te ranselen. Jones is sinds begin jaren ‘90 de vaste bassist bij The Rolling Stones.
Aan het eind van het stuk komt Sting nog even om de hoek piepen.
‘Sing a simple song’ van Sly and The Family Stone is overigens honderden malen gecovered en gesampled, o.a. door Prince, 2Pac., The Meters, The Spice Girls, en De La Soul.
Bij Ike and Tina Turner treffen we de lick, gespeeld door bluesgitarist Albert Collins, aan in ‘Bold Soul Sister’ (1969):
Log in via je wielerflits.nl account om deel te nemen aan de discussie.