Inderdaad lekker gereden! Goed tempo en mooi aan elkaar gewaagd allemaal. Blij om toch 140km gedaan te hebben, niet in de laatste plaats vanwege de goede sfeer.

Eigen benen vielen me niet tegen, die van John indrukwekkend, spartacus en greenride als gewoonlijk de pletwalsen van de groep.

Ik ben er zonder tegenbericht volgend jaar weer bij.

Het was zoals JW en John zeggen inderdaad heel gezellig en aan elkaar gewaagd. John zijn benen maakten de meeste indruk en JW reed verbazingwekkend goed! Ook Bulcke was een stuk beter dan hij vooraf aangaf te zijn, mooi.

Bij mij ging het erg lekker. Hoe verder we kwamen, hoe beter het ging. Heuvelop liep het minder, maar op het vlakke was ik sterk. Ik was erg tevreden over mijn inhaalrace en had nog wel 100 km meer kunnen doen :p Volgend jaar weer jongens!

Zo te lezen weer een geslaagde toertocht. Klinkt goed!

@Retro Lex
Ai... Alsnog van harte bedankt voor je aanbod! Dat waardeer ik zeer. Ik had niet door dat ik een PB had gekregen. Beetje jammer dat WF daar niet een actieve melding van geeft via e-mail. Ik had me al een aantal dagen neergelegd bij een DNS.

Mijn bedoeling was om dit jaar meer te focussen op snelheid en regelmatig samen rijden en me meten met anderen. Het had vandaag een eerste aanzet kunnen zijn. Maar ik heb gisteren dan weer besloten om dat plan voorlopig in te trekken en juist rustig aan te doen: laag tempo en beperkte afstanden maar wel bijna dagelijks fietsen. Dat is pas een echte uitdaging met de zelfbeheersing die dat vraagt. Hopelijk merk ik daarvan de gunstige effecten want het is onderdeel van een therapievorm.

https://www.oypo.nl/pixxer/mobile/pixxer-mobile.asp?id=317E850BB339A60F8794&single=false&source=oypo&parent=https%3A//www.oypo.nl/984769D9A60E46E9&carturl=https%3A//www.oypo.nl/content.asp%3Fpath%3Deanbc1ni

Foto's ongeveer vanaf hier.

Ik heb weer een fantastische fietsdag gehad. Weer met veel mensen bijgepraat en mezelf daarna weer lekker uit elkaar getrokken.

Geheel tegen mijn gewoonte in heb ik vandaag een keer geprobeerd slim te fietsen. Dus niet voor de pauze al als een malle de italiaanse weg op, maar rustig omhoog om energie te sparen. Na de pauzes als eerste weg om weer een stuk minder in te hoeven spannen en in een goede positie aan de komende klim te beginnen. Volgens mij heb ik dit jaar zelfs punten gehaald ^_^

Tijdens het eten naderhand vond iedereen het eigenlijk jammer om dit masr 1 keer per jaar te doen. Volgende keer bij mij ?

Veenendaal – Veenendaal 2017

Dit V-V-varkentje zou ik wel eens even wassen, zo had ik mezelf plechtig beloofd. Een belofte, volop ingekleurd met bespiegelingen over mijn eigen toewijding de afgelopen maanden en de toch ogenschijnlijk beperkte conditie van mijn [s]tegenstand[/s] gezelschap. Viel dat even tegen. Het varkentje heeft míj gewassen, heel hardhandig gewassen! En toch, dat mag de pret allemaal niet drukken, want het was een toffe dag met een toffe club.

Stipter dan stipt om 9u15 reden we voor het clubgebouw van Axa Valleirenners onder start/finish door voor een tocht van 140km met 1000 hoogtemeters. Onze groep van 8 bestond verder uit Bulcke, Spartacus, janwillem92, lnnrt, Greenride, de senioren Vigiroso en Chris, een kennis van Bulcke. De temperatuur (8 graden) en de wind (1-2 bft) waren ons gunstig gezind, de voorspelde mist liet het gelukkig afweten.

Met Greenride als aanjager werd de 60km tot de eerste pauze allerminst op het gemak afgelegd. Het duurde dan ook tot die eerste pauze alvorens hij in de smiezen kreeg, dat pas ná de eerste pauze bergpunten te verdienen waren. De Amerongseberg, de Defensieweg en de Italiaanseweg: steeds werd er wel een reden of een aanleiding bedacht om even in de kaarten te laten kijken.

Ik probeerde in die fase vooral in mijn eigen kaarten te kijken. Mijn Garmin liet me flink schrikken, niet één keer maar meerdere keren. Als de weg of het tempo ook maar even omhoog ging, schoot mijn hartslag onmiddellijk de lucht in. Hoe kan dat? Tijdens intensieve trainingen de afgelopen weken was dit nooit het geval. Twijfel maakt creatief in het bedenken van oorzaken.

Toch teveel gedaan? Ja, veel zeker, maar té veel? Neuh. En afgelopen week heb ik bovendien goed mijn gemak gehouden. Het kleine kuchje waar ik al anderhalve week last van heb, na een trainingsrit van 200km? Mag geen naam hebben. De spierpijn op plekken waar ik niet wist dat ik spieren had, omdat ik sinds enkele weken maar weer eens vanuit het niets met buikspieroefeningen ben begonnen? Kom nou toch. Hopelijk zitten er bij mijn waarden wat geleende puntjes van andere deelnemers, maar ik weet dat ik mezelf voor de gek houd. Dan maar het beste ervan maken. Misschien heeft mijn gezelschap, dat toch geenszins in topvorm rondrijdt (toch?), het ook niet heel makkelijk.

Terwijl ik de kilometers puzzelend, piekerend en prettig keuvelend afleg, vergeet ik te drinken. Het weer is er niet naar en meestal denk ik er wel aan op momenten dat ik anderen zie drinken. Ook dat nog. Hopelijk laat de onvermijdelijke kramp op zich wachten tot ik zonder publiek thuis op de bank met mijn benen omhoog lig.

“Zo, jij bent flink aangekomen!” Au. Dat is natuurlijk verklaarbaar als je elkaar twee jaar niet ziet, maar als je net met veel toewijding 14kg bent afgevallen in 4 maanden, dan hoor je toch liever iets anders van een oude kameraad. Tegelijkertijd is het een enorme motivatie om het ‘shredden’ voort te zetten én een eerlijke herinnering aan het feit dat ik op de heuvels te allen tijde gehandicapt ben ten opzichte van elk van mijn metgezellen.

Enigszins afgekoeld hervatten we voltallig onze tocht, met de afspraak om bij Schaarsbergen een volgende pauze te nemen voor koffie met gebak en vervolgens de laatste officiële pauze over te slaan. Voltallig, dus inclusief janwillem92, die vandaag zijn fietskilometers van dit jaar verdubbelt terwijl ik mijn fietskilometers van deze week verdubbel. Om het maar even in perspectief te plaatsen…

Bij het verlaten van de pauzeplek laat ik me traditiegetrouw verrassen, zodat ik een korte achtervolging en een riskante manoeuvre nodig heb om aan te sluiten. Het blijkt een goede oefening voor iets later. Bij het opdraaien van de Schelmseweg neem ik het initiatief, om dat voorlopig niet meer af te geven. Ik geef me pas over als de werkelijkheid de waarden bevestigt die mijn Garmin me toefluistert. Op de rotonde bovenaan de Kerklaan kies ik voor de weg in plaats van het fietspad en als de afdaling overgaat in de beklimming van de Beekhuizenseweg passeer ik met enig risico een auto, die vaart mindert voor een drempel.

Ik zet vol aan op de grote plaat. Tijdens mijn verkenning van vorige week heb ik gezien, dat de weg uiterst rechts erg slecht is, dus ik kies voor het midden. Verkenning loont! Als de klim wat afvlakt, die ik in mijn ooghoeken dat er een blauw tenue in mijn wiel hangt. En laten we nu geen blauw in onze groep hebben… Geen flauw idee of ik wat ruimte heb gekregen. Verder dan mijn directe achtervolger kan ik echter niet omkijken, zo soepel ben ik helaas niet in mijn middenrif. Wordt aan gewerkt :p

Zodra de weg terug omhoog loopt, gaat mijn tempo eruit. Maar ik word niet ingehaald, status quo inclusief blauwhemd. Zou het? Helaas. Bij het naderen van de ‘top’ passeert allereerst Spartacus met in zijn wiel nota bene Bulcke. Ook het laatste bergpuntje gaat aan mijn neus voorbij, als janwillem92 zijn voorwiel voorbij het mijne drukt in het stuk tussen het hoogste punt en de bocht naar rechts, waar de afdaling begint. Een andere deelnemer zorgt daar voor wat spektakel door uit de bocht te vliegen, in de berm tot stilstand te komen en (zonder erg) zachtjes zijwaarts te vallen.

Verkennen loont, maar deze afdaling heb ik niet verkend. In plaats daarvan koos ik vorige week voor het oude parkoers. Dat had ik beter niet gedaan, want op het moment dat ik in de afdaling aansluit bij de voorsten mis ik een bocht. Vanaf dat moment rijd ik achter de feiten aan. Op het fietspad langs de provinciale weg ben ik opnieuw op achtervolgen aangewezen. Na mijn volgende aansluiting neem ik op de Schietbergerweg opnieuw het initiatief en ik sla zelfs een klein gaatje, maar als de top nadert en de helling toeneemt, word ik aan alle kanten voorbijgereden en achtergelaten.

Vigiroso is de laatste die me passeert om in no time vooraan aan te sluiten. Wat een klasbak is die Nigtevecht’s Nasty met zijn bijna 70 jaar, diep respect! Vlak voor me rijdt lnnrt, die door zijn krachten heen raakt en aan het rommelen is met zijn derailleur. Precies op het moment dat ik lnnrt rechts wil passeren, maakt hij een plotselinge beweging die kant op waardoor ik vol in de remmen moet. Ook dat nog. Vanuit stilstand trek ik me weer op gang, in de hoop dat men boven op mij wacht. Nee hoor, niet vandaag. Opnieuw achtervolgen, aansluiten, aan een klim beginnen en stuk gaan. Mijn VV2017 in een notedop, jippie.

Ook bij de terugkeer op de Schelmseweg wordt niet gewacht. Ik heb lnnrt achterhaald, voor ons uit rijden Greenride, Bulcke en Spartacus. Een peloton groene mannetjes dat zonder te kijken vanuit de berm de weg opkomt zorgt voor enige chaos, waardoor ik in een niemandsland terecht kom. Voor me Spartacus die vanwege kniepijn even heeft laten lopen toen Greenride maar weer eens aanzette, achter me lnnrt in de groene chaos. Ik gebruik de kilometers van de Schelmseweg om het gat met Spartacus te dichten, samen sluiten we aan bij een goed groepje terwijl lnnrt achter ons steeds kleiner wordt.

Met ons groepje sluiten we aan bij een ander groepje, waarin Bulcke schuil gaat. Van Chris overigens geen spoor, we weten niet of hij voor of achter ons zit. Dat zal wel goed komen zeker. Het samensmelten van twee groepjes zorgt zoals altijd voor wat chaos. Als de gang er een beetje terug inschiet, gaat het me eigenlijk niet hard genoeg. Zou ik er dan eindelijk doorkomen? Honderdvijftig meter voor ons zie ik het groene tenue van janwillem82, die Greenride en jawadde Vigiroso heeft moeten laten gaan. Met een demarrage laat ik mijn groep achter en ik achterhaal janwillem92, precies op het moment dat we stoppen voor koffie met gebak bij Schaarsbergen. Een verdiende en bovenal erg gezellige pauze.

De 15km tot de voet van de Holleweg leggen we min of meer gegroepeerd af, maar het tempo gaat er nooit uit. Steeds moeten we onderling gaatjes en gaten dichten, meestal omdat Greenride bewust of onbewust met een halve demarrage de kop overneemt. Het lukt hem niet om voorsprong te nemen, Op de Holleweg blijven de verschillen klein maar de verhoudingen intact. Alleen Vigiroso komt met elke afgelegde kilometer meer in zijn ritme.

De officiële tweede pauzeplek is het geschikte moment voor de traditionele truc van Spartacus. We hebben immers afgesproken deze pauze over te slaan en dat doet hij dan ook, met Vigiroso en lnnrt in zijn wiel. De rest maakt enigszins twijfelend van de gelegenheid gebruik om de bidon bij te vullen en een stuk ontbijtkoek te bemachtigen. En dan is het alweer achtervolgen geblazen…

De eerstvolgende klim is de Wageningseberg. Als verrassing heeft de organisatie wat extra bochtjes toegevoegd. Net als de eerste kilometers en enkele andere passages kwam deze verrassing in het parkoers op de website niet voor. Wat is dan de bedoeling van zo’n kaartje? Vaag. Meter voor meter wordt Greenride zenuwachtiger. Waar zitten de drie donderstenen? Greenride wijst op iets groens, maar mijn inschatting is dat dit alleen lnnrt is. Dat is voor Greenride aanleiding genoeg om ons aan het begin van de Wageningseberg met weer zo’n halve demarrage achter te laten en alleen op zoek te gaan.

Op de top van de Wageningseberg hebben Bulcke en ik ook janwillem92 moeten laten rijden. Maar in de aanloop naar de Grebbedijk komen we in een goede groep terecht, waarmee we halverwege de dijk janwillem92 bijhalen, die lnnrt heeft opgeraapt om samen in een niemandsland terecht te komen. Greenride heeft hem ter plekke gelaten in zijn jacht op Spartacus en Vigiroso.

De groep waarmee we richting Grebbeberg rijden onderhoudt een heerlijk tempo van 32-33km/u, maar ik moet toch enkele keren opkomende kramp verbijten. Drinken, drinken, drinken, dat gaat inmiddels prima, maar de fout van de eerste twee uur kan ik niet meer herstellen. Bij het oversteken van de provinciale weg aan het eind van de dijk schiet de kramp vol in mijn rechterbovenbeen. Aanleiding, maar natuurlijk niet de reden, was een plotselinge manoeuvre omdat er voor de zoveelste keer mannetjes door de organisatie in een hesje zijn gehesen, zonder dat ze ook maar een klein beetje hun best doen om aanwijzingen te geven. Gelukkig is Bulcke in de buurt om me even te steunen, precies voldoende om na even bijkomen op mijn tandvlees de Grebbeberg te overleven. En warempel, daarboven wordt zowaar gewacht. Ik vind dat het niet aan mij is om me uit te laten over het al dan niet slagen van achtervolgingen, het behalen van punten en het eindklassement moet hebben, want dat heeft zich buiten mijn gezichtsveld voltrokken…

Zelfs het uitrijden terug naar Veenendaal kent geen genade. Al snel moet lnnrt lossen en direct aan de voet van de Defensieweg moet ook ik laten lopen, in de afdaling achterhaal ik janwillem92. Het ene jaar is het andere niet! Samen peddelen we richting de finish, om bemoedigend door de anderen te worden onthaald. Niet veel later arriveert ook lnnrt, waarna we de drukte bij Axa ontvluchten door bij La Place in Maarsbergen af te sluiten met enkele welverdiende versnaperingen en stoere verhalen. Mijn bijdrage aan de afsluiting bestaat vooral uit enkele potsierlijke momenten, dat de kramp opnieuw in één of beide bovenbenen schoot...

Tot zover mijn verslag van een niet zozeer heroïsche, maar toch zeker memorabele editie van Veenendaal-Veenendaal. Tot volgend jaar!

Deze versie van VV ging ik in met een dubbele gedachte. Op zich had ik meer getraind in de afgelopen maanden dan vorig jaar, maar was ook wel onder de indruk van de trainingsarbeid van met name Xistnc en Greenride. Een paar weken geleden had ik een toertochtje met Xistnc gereden en was hij me duidelijk de baas. Op voorhand had ik dan ook het idee dat ik wel ergens in de middenmoot zou eindigen. Met die gedachte begon ik aan deze versie van VV.

Een goede voorbereiding is het halve werk, dus thuis goed ontbeten en in de auto nog een bidon met stapelingskoolhydraten opgedronken. Traditiegetrouw werd er rustig aan gedaan in de eerste helft, maar doordat er toch minder drukte was, reden we toch met een redelijk tempo door. Dankzij de bidon moest ik op gegeven moment toch echt heel nodig een sanitaire stop doen. Vind ik altijd een goed teken, want dan is je vochthuishouding in orde. Samen met janwillem92 moesten we daarna terugrijden naar de groep, waarbij we aansloten in de Gelderse Vallei.

Anders dan het parcourskaartje deed vermoeden moesten we niet langs de Rijnoever, maar wel degelijk de Wageningse berg (Westberg) op, maar dit is altijd een leuk klimmetje om even te kijken hoe de vorm van de medecoureurs ervoor staat. Ik kwam tot de conclusie dat iedereen toch soepel ronddraaide. Later op de Italiaanseweg werd al een beetje kaf van het koren gescheiden. Dat kan slaan op verschil in vorm, maar ook vooral op verschil in zuinig aan doen met de energie ;)
In mijn ijver reed ik met een groepje mee, die blijkbaar niet meedeed aan de tocht, de afdaling van de Italiaanseweg foutief rechtdoor. Daardoor miste ik de afslag. Niet getreurd; ik wist wel weer op het parcours te komen via een parallelle weg.
Tijdens de pauze bleek ieder toch min of meer op het zelfde moment binnen te komen; volgens mij een unieke prestatie! Daarna ging de 'koers' beginnen.

Er werd deze keer keurig met zijn allen tegelijk vertrokken vanaf de pauze en redelijk rustig richting Rozendaal gereden. Xistnc sneed de rotonde richting de eerste klim slim af om een voorsprong in de kleine afdaling te pakken naar de voet. Ik zat een paar posities verderop maar had meteen door dat ik hem achterna moest en sneed de rotonde mee af. Aan de voet gaf Xistnc flink gas; dit stukje is 9% en werd meteen met 30 km/h gereden. Ik moest gedurende een halve minuut 725 Watt trappen om Xistnc te kunnen volgen. Dit beloofde wat! Voor me zat een grote renner in het blauw - waar Xistnc het al over had - en ik besloot me achter zijn brede rug schuil te houden, zodat Xistnc het idee had alleen te zitten. Halverwege de klim zakte het tempo wat, maar ik besloot op mijn positie te blijven zitten en pas op het laatst voor de punten te gaan sprinten, hetgeen lukte.

In de afdaling en het stuk langs de provinciale weg ervoor gekozen om gewoon tempo te rijden en niet een afscheiding te forceren; dat zou te veel energie kosten. Ieder kwam dan ook weer bij elkaar voordat we aan de klim van de Posbank gingen beginnen. Deze keer was het Greenride die afsneed op de rotonde, maar hij trok gelukkig niet door. Ook hier zette Xistnc op het vals plat de turbo aan en matte iedereen af. Maar ja, je weet bij de Posbank dat als je op het vals plat te veel energie verbruikt, je op het slotstuk snel geparkeerd kan gaan staan. Dit overkwam Xistnc dan ook en even later ook Greenride die een demarrage plaatste op het eerste deel van het steile stuk. Janwillem92 hield het wel vol, zodat ik alleen Greenride nog kon achterhalen. Moest hier wel voor op mijn buitenblad het laatste steile deel van de Posbank op (8%, 20,5 km/h met 1 minuut 545 Watt gemiddeld). Auw!

Janwillem92 reed meteen door, dus blijkbaar werd er niet meer gewacht. Enigszins recupererend zijn we het golvende deel in een redelijk tempo gaan rijden. Vigiroso sloot snel aan, en je weet dat die niet van rustig rijden houdt. Gelijk dus weer gas erop! Op de Emmapyramide (altijd een vervelende klim) moest ik Janwillem92 laten gaan zoals elk jaar, maar ik was wel verbaasd dat ik steeds maar een paar lengtes achter hem bleef. Na al deze inspanningen begon mijn rechterknie op te spelen; daar had ik de hele week al beetje last van (spieraanhechting binnenzijde van het dijbeen). Ik besloot meteen iets rustiger te gaan trappen. Gevolg was dat Greenride, Vigiroso en Janwillem92 meteen weg waren. Even later sloot Xistnc bij me aan en samen reden we eerst iets rustiger om te recupereren. Op de Koningsweg ging het al weer wat beter en konden we weer snelheid maken richting de koffie met appeltaart.

Na deze welkome pauze konden we weer vaart zetten richting Oosterbeek met de klim van de Valkenburglaan. Ik wilde hier even testen hoe het met de onderlinge verhoudingen en mijn knie intussen zat, en hier werd me duidelijk dat een aantal intussen op apegapen zat en mijn knie weer wat hersteld was. Mooi! Het plan: Greenride wil altijd rijden, dus gewoon in zijn wiel blijven tot de Holleweg. Aldus geschiedde. Greenride parkeerde meteen aan de voet en lnnrt reed voorop met daarachter janwillem92. Ik verwachtte dat janwillem92 wel over lnnrt zou gaan, maar dit gebeurde niet. Sterker nog, ik passeerde janwillem92 al snel. Die was dus leeggereden. Lnnrt hield het lang vol, maar ook daar ging het kaarsje uiteindelijk uit en zodoende kon ik als eerste boven komen door een stevig tempo aan te blijven houden (2,5 min a 385 Watt). Meteen na de Holleweg doorrijden en Vigiroso kwam al snel bij me aansluiten en even later ook lnnrt. In volle vaart reden we met zijn drieën naar de pauzeplek.

We hadden van te voren al besloten dat we hier niet zouden pauzeren, dus we manoeuvreerden ons door de massa heen. lnnrt en ik keken vervolgens om waar de rest bleef, maar Vigiroso ging er al meteen vandoor. Toen besloten lnnrt en ik dan ook maar te vertrekken. We reden redelijk rustig om de anderen kans te geven terug te komen aansluiten, maar toen er geen spoor was van onze mede WF-fietsers, besloten we dan toch maar echt te gaan rijden, aangezien Vigiroso anders de bergpunten zou wegkapen. Dit is dus even het echte verhaal in plaats van de alternative facts van Xistnc ;)

Op de Wageningseberg kreeg ik Vigiroso in beeld en voerde ik het tempo op om hem nog te achterhalen; helaas moest lnnrt hierdoor meteen lossen. Voor de top kon ik Vigiroso nog passeren en boven reed ik meteen door. Na de afdaling van de Westberg kwam op de Veerweg Greenride bij mij rijden; die had dus flink in de achtervolging gezeten. Hij vertelde me de koerssituatie en we besloten dat we voldoende marge hadden om niet al te gek te hoeven doorrijden.

Op de schaapjesdijk zagen we een grote groep rijden en we kwamen overeen daar naar toe te gaan, zodat we met hen goed tempo over de Grebbedijk konden rijden. Aldus geschiedde! Het klassement was voor mij binnen, en Greenride gunde ik dan ook de bergpunten op de Grebbeberg. Maar ik moet er eerlijk bij zeggen dat hij daar ook erg goed omhoog reed!

Bovenop traditiegetrouw gewacht, en ieder was binnen 6 minuten aanwezig. Zo dicht bij elkaar zijn we volgens mij nooit geëindigd, dus we kunnen collectief tevreden zijn (om in TLJ termen te spreken). Ondanks dat de koers klaar was, werd er nog steeds niet rustig gereden het laatste stuk; ook hier moest er af en toe wat plaagstootjes uitgedeeld worden. Maar ach, dat geeft ook de goede en leuke onderlinge sfeer weer. Het gezamenlijk eten na afloop droeg daar ook flink aan bij! Bedankt allen voor de mooie fietsdag!

Het klassement:
Beekhuizenseweg:
3: Spartacus
2: Bulcke
1: janwillem92

Posbank (Schietbergerweg): 5-3-2-1
5: janwillem92
3: Spartacus
2: Greenride
1: Bulcke

Emmapyramide:
3: janwillem92
2: Spartacus
1: Vigiroso

Holleweg:
5: Spartacus
3: lnnrt
2: Vigiroso
1: janwillem92

Wageningseberg Oost:
3: Spartacus
2: Vigiroso
1: lnnrt

Grebbeberg (fietspad!):
6: Greenride
4: Spartacus
2: Vigiroso
1: janwillem92

Eindklassement:
1. Spartacus (20p)
2. janwillem92 (11p)
3. Greenride (8p)
4. Vigiroso (7p)
5. lnnrt (4p)
6. Bulcke (3p)
7. Xistnc (0p)

Dit is de definitieve uitslag!

Prachtige bijdragen, zeer fraai en mooi om te lezen.

Wageningse Berg Oost was Lnnrt 3e, ik zat achter hem.

Wel grappig, volgens mij was ik op zowat alle heuvels die niet geclassificeerd waren als eerste boven. Zodra er buit lag op te graaien was ik nergens. Vanuit dat oogpunt was ik tactisch bijzonder slecht Haha.

Het beeld is dus een beetje dat ik te hard overnam en dat ik altijd graag wil rijden. Dat klopt wel, haha. Ik zag er wel een sport in om in de Rijnvallei weg te demarreren en dan hoog tempo te maken om te zien wie er mee kwamen. Dat was dus iedereen. Consequentie was dat het nekkie eraf was. Maar dat was niet erg want ik reed toch niet meer voor de punten.

Dat tweede wisselpunt was nog wel interessant. Ik sloot in de afdaling van de Holleweg weer aan bij Vigi, Spartacus, Lnnrt en JW. We stopten bij dat punt en ik stond met JW gezellig een banaantje en een ontbijtkoekie te doen en bidonnetjes te vullen, ik heb werkelijk geen moment in de gaten gehad dat die andere drie weg waren, JW ook niet. Wij wachtten keurig op Xisntc en Bulcke.

De achtervolging daarna was me veel te traag, ik nam hard over en soms veel het stil en ging ik er overheen om het op gang te trekken. Iets te rücksichtslos eigenlijk. Ik had maar 1 doel, die drie opvreten. Ik dacht geregeld ze te zien rijden, maar achteraf was dat dus alleen Lnnrt. Die achterhaalde ik bovenop de Wagenings Berg. Vigi was ik op de klim al voorbij, dacht ik. Later vertelde hij me dat ik hem in de afdaling voorbij ging. Ik heb hem niet gezien, maar zag Spartacus wel, eigenlijk was hij de enige die ik zag. Ik denk dat ik vanaf de voet van de Wageningse Berg tot aan de Grebbedijk 150-200 man voorbij ben gegaan. Het resultaat was dat ik Spartacus had bijgehaald en dat mijn doel bereikt was. Samen hebben we ons karretje goedkoop aan die groene brigade aangepikt die Spartacus beschreef. Met de handjes op het stuur bolden we comfortabel mee over de Grebbedijk met 40-41 p/u zonder moeite.

Later bleek uit de verhalen dat Vigi vlak achter ons zat maar net niet had kunnen aanpikken bij mij. Als ik je had gezien had ik je zeker meegenomen, uit respect voor je rijvaardigheid en hardheid op jou leeftijd en omdat je gewoon een mooie vent bent.

Mijn ervaring zal ik morgen wat uitgebreider delen. Wil wel vast een puntje rechtzetten. Afhankelijk van waar de streep lag hebben greenride en ik daar de laatste punten gedeeld. Had je kunnet weten natuurlijk. Nog veelte vroeg voor vigi om de diesel al goed warm te hebben en nog vroeg genoeg voor mij om niet opgebrand te zijn ;-)

En over welke berg heb je het dan precies? 'Waar' en 'daar' helpt niet echt...

En qua volgende tocht, is dit iets?

http://www.13heuvelentocht.nl/

Niet echt heel helder omschreven inderdaad. Ik heb het over de posbank. Daarna ben ik nooit meer in de buurt van de punten geweest :-)

DE 13heuvelentocht klinkt heel goed. Het is alleen wat lastig in te schatten of het haalbaar is voor me. Begin juni krijg ik er een kleintje bij en wanneer dat is laat zich lastig plannen.

Zaterdagochtend ging ik met veel goesting richting Veenendaal. Goede hoop had ik niet. Op Jan Willem na was er niemand met zo weinig kilometers in de benen en daarbovenop had ik nog een verkoudheid te pakken ook. Maar de jaarlijkse afspraak wilde ik niet missen, dus ik was vastbesloten om te gaan. Als het voor de pauze echt slecht ging, kon ik altijd de 105 nog doen.

De reis naar Veenendaal zou ik per trein moeten afleggen. Ik had geen auto tot mijn beschikking, dus was afhankelijk van het openbaar vervoer om met mijn fiets aan de strart te kunnen verschijnen. Maar dat was buiten het mij gunstik gezinde lot gedacht. Daags voor de start vroeg Chris, een kennis met wie ik eel af en toe wel eens een rondje fiets, me of ik Veenendaal-Veenendaal reed. En plots kon ik toch gewoon met het gemak van een auto reizen. Sterker nog, ik had ineens een chauffeur. Zo luxe was ik nog niet eerder aangekomen. Dat was het eerste teken dat vandaag wel eens een goeie dag voor me zou kunnen worden.

Enigszins gereserveerd begon ik aan de rit. Geheel tegen mijn eigen natuur in heb ik eens verstandig gereden en zoveel mogelijk op de spaarstand gefietst. Zo ook op de Italiaanse weg waar ik waarschijnlijk als laatste boven kwam. Dat vond ik een knap staaltje zelfbeheersing van mezelf, want die is juist zo lekker om hard naar boven te knallen. Maar goed, het gevolg hiervan was dus ook dat ik als een van de laatste aan kwam op de pauzeplek, waardoor ik geen kans had om af te koelen.

Ik voelde me wonderwel goed en had het gevoel dat alles volgens plan liep. Als ik nu ook nog slim kon positioneren had ik misschien nog wel de kans een paar puntjes te halen. Als eerste van onze groep, maar verscholen on een ander groepje fietsers kwam ik dus bij de al door Xistnc en Spartacus gememoreerde rotonde voor de Beekhuizenseweg. Enigszins verbolgen over mijn naiviteit dat ik de rotonde zo braaf volgens de verkeersregels nam zag ik eerst Xistnc me binnendoor voorbij steken en daarna Spartacus. En dat was weer mijn geluk, want ik kon me in zijn wiel naar Xistnc laten rijden. Een auto tussen de fietsers zorgde nog voor wat afleiding voordat we aan de klim konden beginnen.

Xistnc trapte lekker door, zoals de cijfers van Spartacus al lieten zien, maar ik kon vrij eenvoudig volgen. Ineens viel het tempo bij Xistnc wat terug. Ik had verwacht dat Spartacus wel over zou nemen, maar bedacht me toen pas dat Xistnc ons misschien nog niet eens gezien had en dat Spartacus daarom bleef zitten. Even een klein lesje in geslepen fietsen voor me. Daar moest ik tijdens het kijken naar Parijs Roubaix nog aan terugdenken toen onze vrienden van de NOS de kijkers er aan herinnerde dat winnen jets is wat je moet leren. Een waarheid als een koe. Vlak voor de top sprintte Spartacus Xistnc voorbij, wat ook mij lukte en ik mijn eerste punten ooit binnenhaalde. Op dat moment was de dag eigenlijk al geslaagd.

De Posbank was me minder gunstig gezind. Bijna gekookt kwam ik boven nadat ik me tot een inspanning had laten verleiden om achter greenride aan te springen voordat we op het laatste steile stuk waren aangekomen. Toch ben ik ook daar nog binnen de punten binnengekomen en was ik net op tijd om aan te pikken bij Spartacus en Jan Willem die hadden besloten niet te wachten op de top.

De rest van de dag is eenvoudiger te beschrijven. Bij elke volgende heuvel viel het me zwaarder en al gauw, ik meen de holleweg, moest ik lossen, waarna ik me in het gezelschap van xistnc bevond. Als wielerflitsbus zijn we samen tot aan de grebbeberg gereden. Omdanks de kramp van Xistnc stonden de snelle jongens boven nog maar zes minuten te wachten tot we boven waren. Dit verleide Spartacus tot de complimenteuze woorden dat ze nog nog nooit zoort op me hebben hoeven wachten. En dat in de snelste versie ooit.

Met een voldaan gevoel en veel minder geradbraakt dan gedacht het laatste stuk terug gereden. Met weer een ervaring en een wijze les rijker neem ik mij voor om volgend jaar met een goede conditie aan de start te verschijnen om dan echt mee te kunnen doen om de bergpunten. Sommige dingen veranderen nooit...

Mooie verhalen mannen. Altijd leuk om achteraf in de hoofden te kunnen kijken. Hierbij mijn wedstrijdverslag (want ondanks de gezelligheid, ken ik deze pappenheimers inmiddels, de competitiedrang komt altijd bovendrijven, ook bij mezelf natuurlijk):

Na een onrustig nachtje van circa 4 uur slaap, in een etappe of 3, stap ik in de auto richting Veenendaal. De afgelopen nacht stond model voor de afgelopen winter, waardoor ik van te voren weet dat dit niet mijn beste editie zal worden. De kilometers zitten op zich wel in de benen, ze zijn echter te vermoeid om hoge verwachtingen te hebben.
Het parkeren en inschrijven gaan dit jaar een stuk soepeler dan voorheen, en iedereen is dan ook mooi op tijd bij de afgesproken plek. Stipt 9.15 vertrekken we voor de 135 km. route, waarvan achteraf weer blijkt dat ze het gewoon de 140 km. route moeten noemen. Het eerste deel tot de pauze loopt in mijn beleving wat rommelig, en kenmerkt zich door plaspauzes, kerende vrachtwagens en, daardoor, veel tempowisselingen. Niet echt mijn ding. Als we op een gegeven moment weer gegroepeerd zijn, rijden Bulcke en ik toevalligerwijs op kop. Na een aantal kilometers zijn we dat wel beu, en zeggen tegen elkaar, even rustig aan, dan neemt er wel iemand over, dat scheelt weer 10 hartslagen. Als we uiteindelijk 25 km/h rijden zitten we nog steeds op kop, maar hebben we die 10 hartslagen ook bereikt :)
Uiteindelijk lijkt iedereen toch behoorlijk fris de eerste pauze bereikt te hebben, en halen we (uiteraard) janwillem over om ook de 135 te doen. We vertrekken met z'n allen richting de heuvelzone rond de Posbank. De jongens mogen weer buiten spelen! Zoals hierboven al beschreven neemt xistnc de rotonde richting de eerste beklimming het slimst, ik zit dan al wat van achter, maar door zijn move te kopiëren vind ik weer de aansluiting. Xistnc, Spartacus en Bulcke nemen een kleine voorsprong aan de voet van de beklimming. Ik rijd met janwillem en Greenride er niet ver achter. Als we de top bereiken sprinten Greenride en janwillem nog naar de drie toe, die kracht heb ik niet meer, en zet de afdaling met een kleine achterstand in. In de bocht gaat er een andere deelnemer rechtdoor, en ik zie hem keurig zijdelings in het bladerdek in de berm vallen. Ik houd in, maar constateer dat z'n val zonder erg is, en rijd door. Xistnc mist een bocht in de afdaling, samen rijden we daarna richting de anderen, zodat we met de gehele groep richting Posbank koersen. Dit vind ik altijd een vervelende klim, omdat de aanloop lang valsplat is, iets wat mij niet ligt, maar anderen meestal wel. Aan de voet denk ik brutaal de kop te nemen, maar ik wordt direct door xistnc op m'n plek gezet, die met 34/35 per uur over me heen knalt. De rest volgt hem vrij gemakkelijk. Ik moet even laten lopen. Als het steiler wordt rijd ik xistnc weer voorbij, dan moet ik echter toch echt terug naar m'n kleine blad. M'n voorderri denkt daar echter anders over. Ik loop te kloten met m'n versnellingen en Bouhanni xistnc bijna de berm in. Voor me zie ik Greenride nog een ultieme jump plaatsen om Bulcke voorbij te steken voor de derde plek. Janwillem en Spartacus zijn dan al uit beeld verdwenen.
Bovenop de Posbank wordt er stevig doorgereden en het is Vigiroso, die daarvoor volledig voor me uit beeld was geweest, die me terugbrengt naar de rest van de groep. We duiken gegroepeerd de afdaling van de Zijpenberg in. Tijdens de afdaling kan ik alleen maar denken dat het toch zo zonde is dat we deze niet meer op mogen rijden, wat een prachtige beklimming is dat toch. Afdalen is ook leuk, maar ik kan het voor geen meter. Met een redelijke achterstand begin ik aan de Emmapyramide. De groep is gevlogen, en de bergpunten dus ook. Ik begin m'n benen ondertussen ook goed te voelen. Als we Rozendaal uitrijden zie ik xistnc en Spartacus vlak voor me rijden, ik denk nog, als ik nu even aanzet ben ik erbij. Op dat moment besluit er echter een behoorlijke toerclub vanuit de berm hun tocht weer voort te zetten. Ik kom midden in de groep te zitten. Op zich lekker uit de wind, maar echt heel erg doorrijden doen ze niet. Als de stoplichten dan ook nog twee keer tegenzitten besluit ik te blijven zitten, en hoop ik dat er nog ergens gestopt wordt door de wielerflitsers voor koffie. Dit blijkt gelukkig het geval.
Tijdens de koffiestop gaat het er gezellig aan toe, iedereen is in opperbeste stemming, vooral als Greenride aangeeft hoe loyaal hij wel niet is! Hij had ook in een volgauto kunnen zitten tijdens P-R morgen, maar gaat liever V-V fietsen met ons. Ikzelf ben wat stil tijdens de koffiestop, ik ben al behoorlijk leeg en zie een beetje op tegen de rest van de tocht. Bovendien heb ik nog geen enkel bergpuntje kunnen scoren!
We springen weer op de fiets en zetten koers richting de Holleweg, ik kom er langzaam een beetje doorheen. De appeltaart heeft me duidelijk goed gedaan lijkt het. Het is Greenride die langs de Rijn het tempo bepaalt, in een lint rijden we richting Holleweg. Ik zit in één na laatste positie in het wiel van xistnc en zit daar eigenlijk best op m'n gemak. Als we de Holleweg opdraaien plaats ik daarom direct een versnelling, na een paar meter zit ik op kop. Ik probeer dit tempo zo lang mogelijk vol te houden, maar verwacht eigenlijk ieder moment vlieggewicht janwillem voorbij te zien komen. Op het moment dat ik denk dat ik het misschien wel tot de top ga redden rijdt Spartacus me voorbij. Die heeft echt een prima dag vandaag zeg! Op de top hoor ik zwaar gehijg achter me, ik kijk links, ik kijk rechts, maar zie niemand zitten. Als we de afdaling inzetten komt Vigiroso echter opeens voorbij zetten, zat hij daar toch! Met z'n drieën rammen we aan een behoorlijke snelheid richting de tweede officiële pauze. Daar is het een beetje een chaos. Ik pik nog snel een banaantje mee, maar zie Vigiroso doorrijden en ook Spartacus rijd na enige twijfel door. Ik ga er dus maar achteraan. Richting Wageningse Berg rijden Spartacus en ik samen rustig op, we vermoeden dat de rest wel even gestopt is. Vigiroso heeft daar echter geen boodschap aan, en we zien hem steeds kleiner worden. Aan de voet van de Wageningse Berg hoeft Spartacus amper aan te zetten om me achter te laten, hier gaat mijn kaarsje definitief uit. Ik kom nog als derde boven, maar dat is alleen omdat ik bij de pauze ben doorgereden. Al snel komt Greenride me voorbij racen in de afdaling. Ik pak m'n eigen tempo richting Grebbendijk en -berg. Op de dijk sluit janwillem bij me aan, en al snel komt er een groep achterop waar ook xistnc en Bulcke in zitten. Op de Grebbenberg is het druk, ik verlies xistnc en Bulcke direct uit het oog, achteraf blijkt dat de kramp er bij xistnc inschoot, en janwillem kruipt langzaam bij me weg richting top. Bovenop staan Spartacus, Greenride en Vigiroso ons op te wachten. Na de Grebbenberg is het traditiegetrouw rustig richting Veenendaal. Het is overigens even traditiegetrouw dat rustig voor de één iets anders betekent dan voor de ander. Voor betekende het dit jaar in ieder geval dat ik al heel snel de groep moest laten gaan, het was gewoon op.

In Veenendaal besluiten we om de drukte snel achter ons te laten, en spreken we af bij La Place langs de A12. Daar nemen we alvast een voorschot op de sterke verhalen die we hier zullen typen. Het was weer een zeer geslaagde dag! Volgend jaar weer!

Poeh goed leesvoer jongens. Kom zelf denk ik niet toe aan een verslagje, vandaag familie veplichtingen en gister roemloos verloren met de voetbal. Aan m'n benen lag dat niet dat viel mee:)

Kan me goed vinden in jullie verslagen, leuk altijd dat ieder zijn beleving heeft van de momenten op zo'n dag. Voor mij weer reden om tegen mezelf te zeggen joh dit moet ik vaker doen, los van het sporieve aspect een stuk ontspanning die van pas komt.

Tijden op strava geven me een goed beeld van hoe ik er voor sta, vorig jaar een dik pr met rond de 30 per uur gem. de grebbedijk op, nu op het binnenblad om niet in de kramp te schieten. Ook dat brengt weer motivatie mee.

Ook de bevestiging dat er intrinsiek gezien nog wel wat in de benen zit, maar aan taaiheid nog wel wat gewonnen dient te worden in vergelijk met de andere kleppers.

Wat mij betreft de 17e een GO xistnc. Onder voor behoud van een afsluit weekend weg van de voetbal die in de periode van een maand rond die datum gaat vallen. Voor mij een stok achter de deur om er dan beter voor de staan, naast dat het té leuk is om bij eens per jaar te laten.

Heb op basis van jullie verslagen het klassement definitief kunnen maken, zie ook mijn vorige bijdrage voor de details.

Eindklassement:
1. Spartacus (20p)
2. janwillem92 (11p)
3. Greenride (8p)
4. Vigiroso (7p)
5. lnnrt (4p)
6. Bulcke (3p)
7. Xistnc (0p)

Wat mij betreft ook een GO voor 17 juni. Uiteraard zijn andere WF'ers dan ook welkom; kunnen ze alvast in hun agenda de dag reserveren en andere afspraken afzeggen ;)

Tjonge, zo'n klassementje is confronterender dan alle verslagen bij elkaar :o

Die tocht op 17 juni is er ook weer één met verschillende afstanden. Mijn idee was de 125, maar als een andere afstand (80, 100 of zelfs 175) iemand kan overhalen om aan te haken, prima!

Ik opteer, welliswaar in potlood, ook voor de 125.

Dat klassement is inderdaad confronterend. Klaarblijkelijk zijn er dus 4 gezonde jonge kerels die zich op de rekker hebben laten leggen door een vent van bijna 70 :p :p

Ik ben er 17 juni hoogstwaarschijnlijk niet bij ivm voobereiding op Giro di Kika die die week begint.

Ik ga straks alvast het parcours wat verkennen voor 17 juni.