Veel dank weer ab en arry. Zelf denk ik trouwens 8 man te hebben ipv 7 (mvdp flip pidcock vermeersch sagan kwiatkowski rui costa en benoot)

Maar de analyse van Arry deel ik niet helemaal. Het zal denk ik aankomen op wie geen renner op het podium heeft. Japiejapo kan in mijn ogen juist wel zomaar in gevaar komen als Alaphilipe wint, of werkt het zo niet? En een beetje wat Ab zegt.. als van der poel wint overleven ook teams die alleen hem hebben ws tegenover teams met 5 man laag in de punten. Hoe veel renners je hebt gaat dan denk ik minder beslissend zijn dan wie je hebt.

'@nijmos Flip liet hij buiten beschouwing toch?

Wordt een spannende koers voor velen! Ik maak me niet hee druk deze keer gelukkig

Je hebt gelijk thomberg. Dan klopt het wel!

Ik zie dat ik Benoot bij alle teams ben vergeten. Dus het kan deels weer de prullenbak in. Nijmos, wat betreft mijn analyse kun je alleen mensen vrij pleiten die dezelfde renners en meer hebben dan twee anderen + een goedkoper team. Als je weinig renners aan de start hebt is de kans kleiner om veel punten te halen of om het verschil te maken en daardoor veilig te zijn. Je hebt gelijk dat als Alaphilippe wint, JapieJapo meer afhankelijk wordt van de rest van zijn team. Hetzelfde geldt voor van der Poel en eigenlijk elke renner. Het hebben van de winnaar is in deze fase bijna altijd genoeg, maar met meer kans op het hebben van de winnaar is ook een grotere kans om te overleven.

Hoe groot de kansen per renner zijn om te winnen is onmogelijk objectief te bepalen. Ik doe wat ik kan met de gegevens die ik heb :p

En dat doe je goed, Arry, waarvoor dank! Zo kan ik nu al met een gerust gemoed toeleven naar die mooie wedstrijd op zaterdag :-)

Het was ook zeker geen kritiek Arry. Het is geweldig wat je doet.

Ik denk zelf alleen dat het daarnaast in dit geval intrressant kan zijn om de teams zonder vd poel (duidelijke topfavoriet) en evt zonder pidcock en alaphilipe (schaduwfavorieten volgens alle bookmakers) naast elkaar te zetten. Misschien doe ik dat nog als ik straks tijd heb. In dit geval deel ik vooral niet je analyse dat iemand met alleen vd poel en costa moet bidden dat costa scoort. Als vd poel 'gewoon' wint, zijn er teams in veel meer gevaar. Een team met alleen vd poel en costa moet vooral hopen dat vd poel de verwachtingen waarmaakt. Maar dat neemt niet weg dat je op basis van jouw post een heel mooi overzicht krijgt van de gevarenzone.

Het zijn mooie voorbeschouwingen Arry, maar ergens maakt het het ook wel minder spannend als je al weet dat je geen gevaar loopt haha.

Ej dan laat ik jou er voortaan buiten Ivo :p

@Nijmos
Helemaal waar

Op voorhand zit het wel snor met mijn team op de sterrati rondom Siena. 3 ex winnaars met Benoot, Van der Poel en Alaphilppe brengen we aan het vertrek. Voormalig winnaars van de Omloop het Nieuwsblad, Ronde van Vlaanderen en Parijs Tours met Ballerini, Bettiol en Pedersen Ex Wereldkampioen op de weg Rui Costa, Winnaar van de etappe naar Alpe d’Huez Thomas Pidcock en toptalent Romain Gregoire. Kortom een team om je vingers bij af te likken en zou deelname aan Nokere Koerse geen enkel probleem mogen vormen.

VAN DER POEL Mathieu
BETTIOL Alberto
BENOOT Tiesj
ALAPHILIPPE Julian
BALLERINI Davide
COSTA Rui Alberto Faria
PIDCOCK Thomas
GREGOIRE Romain
PEDERSEN Casper Phillip

Dat denk ik ook niet C.A.
Schrijf jou alvast in voor Nokere :)

Spannende tijden!

Blijkbaar toch een paar gaten in mijn team :D

te weinig topsprinters voor de panne en schelde
Voor nokere en bredene niemand op de startlijst momenteel -_-

Haja en een team van bijna 15000 punten xD om bij gelijke stand bijna zeker te verliezen

al met 1 voet richting de uitgang.

Hier nog even een overzicht van alle PLOEGEN ZONDER MATHIEU VAN DER POEL VOOR STRADE BIANCHE:

Op basis van de huidige startlijst en cq waarde van laag naar hoog:
BrackenRidgeCycling
Pidcock Thomas
Wellens Tim
Benoot Tiesj
Alaphilippe Julian
Covi Alessandro
KRON Andreas Lorentz
Van Gils Maxim
Cq: 13.386

Niels22
PIDCOCK  tom
ALAPHILIPPE Julian
KRON Andreas Lorentz
KWIATKOWSKI Michal
COSTA Rui Alberto Faria
Cq: 13.940

Teeke de Kapper
PIDCOCK Thomas
BENOOT Tiesj
ALAPHILIPPE Julian
COVI Alessandro
KRON Andreas Lorentz
KWIATKOWSKI Michal
VERMEERSCH Gianni
COSTA Rui Alberto Faria
STYBAR Zdenek
Cq: 13.944

Pier Tol
Sheffield Magnus
Pidcock Thomas
Benoot Tiesj
Alaphilippe Julian
Covi Alessandro
Costa Rui Alberto Faria
Cq: 14.083

Limal
MADOUAS Valentin
PIDCOCK Thomas
WELLENS Tim
BENOOT Tiesj
ALAPHILIPPE Julian
KRON Andreas Lorentz
COSTA Rui Alberto Faria
Cq: 14.424

Arjenzvob
PIDCOCK Thomas
ALAPHILIPPE Julian
KRON Andreas Lorentz
KWIATKOWSKI Michal
SIMMONS Quinn
Cq: 14.436

Hartstikkebedankt
MOHORIC Matej
PIDCOCK Thomas
BENOOT Tiesj
ALAPHILIPPE Julian
VENDRAME Andrea
KWIATKOWSKI Michal
VERMEERSCH Gianni
STYBAR Zdenek
Cq: 14.904

Allemaal pidcock en alaphilipe in de ploeg.

Aankomende zaterdag verschuift de blik van de wielerwereld zich van Vlaanderen naar Toscane. Daar staat namelijk de Strade Bianche op het programma. De koers over de witte wegen. Het groene landschap, de heroïsche grindpaden, de statige cipressen, de schilderachtige steden én het glansrijke deelnemersveld: de Strade Bianche heeft alles wat een wielerhart begeert.

Poggio, Muur van Geraardsbergen, Carrefour de l’Arbre, La Redoute, Madonna del Ghisallo. Vraag iedere doorsnee wielerliefhebber deze vijf namen en diegene weet meteen het antwoord. Het zijn iconische passages uit de vijf monumenten die de wielersport rijk is: Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik en Ronde van Lombardije. Zo ver is deze koers nog lang niet, maar Strade Bianche is inmiddels toch met recht een van de grote klassiekers in het voorjaar.
Pas toe aan haar zeventiende uitgave, maar kunnen we nu al spreken van het zesde wielermonument?

De renner kijkt om. Niemand. Hoe ver de rest achter ligt weet hij niet. Het grind knispert onder zijn tubes. Honderd schietgebedjes heeft hij reeds gepreveld om niet nogmaals lek te rijden. Reservebanden hangen er niet meer om zijn schouders en de dichtstbijzijnde fietsenmaker is kilometers weg. Eén kiezel en zijn avontuur kan voorbij zijn. Dio, abbi pietà di me!

De weg begint te stijgen. Als in een automatisme sjort de renner zijn schoenriemen strakker en trekt hij aan het glimmende hendeltje van zijn buiscommandeur. De ketting maakt een knarsend geluid op het moment dat de derailleur hem met precisie op het volgende kransje legt. 50×22. Lichter kan hij niet. Ach, Coppi won er de Tour op.

Het is een warme dag in Toscane. De zon staat hoog aan de hemel en tart de uitgestrekte groene velden met zijn bedwelmende hitte. De renner pakt een drinkbus uit de houder die aan zijn stuur bevestigd is en neemt een slok. Het water is warm en smaakt naar lood. Zweetdruppels gutsen over zijn hele lijf en plakken zijn wollen koerstrui aan zijn rug. Nogmaals kijkt de renner om. Niemand.
In de verte hoort hij de kerkklokken van Siena luiden. Wellicht dat hij bovenop de heuvel de torens van de Duomo reeds in de verte ziet verschijnen. Met iets verderop de Torre del Mangia, rank als een coureur. In diens schaduw ligt de aankomstlijn, gekalkt op de plaveien van het schelpvormige Piazza del Campo. De verlossing, lang kan het niet meer duren. Maar eerst nog die verrekte heuvel. Zo traag als de top dichterbij komt, zo snel lijken de stenen groter te worden en de hellingsgraad hoger. De zon brandt onveranderd fel op zijn gebronste huid, droog en taai als leer. Zijn hart klopt in zijn hoofd. Een brommende klank overstemt de ritmische pulsaties en nadert gestaag.

Het duurt even voor de renner het geluid kan plaatsen en weer besef krijgt van de tijd. Luid claxonnerend scheurt een cabrio voorbij. Harde bastonen klinken uit de speakers. Het is 2016 en de renner neemt deel aan L’Eroica. Een cyclosportieve tocht voor recreatieve fietsers, waarin enkel retromateriaal is toegestaan. Op die dag wordt de klok heel even terug gezet. Terug naar de hoogtijdagen van de Italiaanse wielersport. Terug naar de tijd van Coppi en Bartali. En waar anders kan dat, dan in de crete senesi van Toscane?

Het is de bovengenoemde granfondo die aan de wieg stond van de professionele wielerklassieker Strade Bianche. Een kleine tien jaar geleden werd het idee opgevat om naast de toerrijders ook de profs over de Toscaanse grindpaden te sturen. Giro-organisator RCS nam de handschoen op en zo geschiedde: op 9 oktober 2007 meldden de coureurs zich in Gaoile in Chianti om de strijd met elkaar én de witte wegen aan te gaan. Zonder buiscommandeurs en wollen truien overigens, want in de professionele versie zijn de nieuwste snufjes wel gewoon toegestaan.reur wisselen van materiaal voor de eerste editie van de Strade Bianche.
Al vanaf het begin waren noordelijke voorjaarsklassiekers als de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix de grote inspiratiebron van de organisatoren. Niet voor niets prijzen ze hun koers aan als La Classica del Nord più a sud d’Europa. Vrij vertaald: de noordelijke klassieker in het zuiden van Europa. Het mocht dan ook niet verrassen dat werd besloten om de tweede editie niet wederom in oktober, maar in maart te verrijden. Een gouden zet, want meteen kwam er een heel legioen aan toprenners opdagen. Jaar na jaar bleef de startlijst meer glans krijgen. En niet alleen dat, ook de publieke belangstelling nam met rasse schreden toe. De onverharde wegen, het Toscaanse landschap en het betoverende Siena spraken bij de romantisch ingestelde wielerfan tot de verbeelding. De puristen onder ons achtten het onmogelijk dat een koers in tien jaar tijd uitgroeit tot een echte klassieker, maar hoe je het ook wendt of keert, de Strade Bianche deed het.

“De Strade Bianche heeft een frisse wind doen blazen in de stugge wielerwereld, die te bang is om risico te nemen en te veranderen”. Was getekend Luca Gialanella, journalist namens La Gazzetta dello Sport, in het officiële rondeboek van de Strade Bianche. Hij is één van de velen die de Toscaanse koers in zijn hart heeft gesloten: “Kijk naar alle foto’s. Het is duidelijk dat er buiten Parijs-Roubaix geen enkele koers is die op dat gebied aan de Strade Bianche kan tippen.” Het is juist die aantrekkingskracht die ook buiten Italië niet onopgemerkt blijft.
In België maken met Schaal Sels en Dwars door het Hageland inmiddels twee profkoersen van onverharde wegen hun handelsmerk. In Nederland vindt zomers de Slag om Norg plaats, grotendeels over Drentse grindpaden. Daarnaast is het aantal Strade Bianche-thematoertochten niet meer op één hand te tellen.

Sinds de eerste editie van de Strade Bianche zoekt ook de Giro d’Italia met regelmaat de Toscaanse witte wegen op. Met name in 2010 zorgde dat voor een memorabele etappe. Op de 15de mei van dat jaar had de Italiaanse lenteregen de grindpaden omgedoopt in een onverbiddelijke modderpoel. Genoeg ingrediënten om het peloton volledig uit elkaar te scheuren. Onherkenbaar als mijnwerkers vochten de coureurs zich een weg door het normaal zo zonnige Toscaanse land. In een besmeurde regenboogtrui rondde Cadel Evans als eerste de streep. Favorieten als Vincenzo Nibali, Ivan Basso, Bradley Wiggins en Carlos Sastre verloren minuten in wat een traditionele overgangsrit had moeten zijn. “Het was erger dan Parijs-Roubaix, een vreselijke rit. Ik denk niet dat er plaats zou moeten zijn voor grindwegen als deze in de Giro”, zo sprak Alexandre Vinokourov, kersvers drager van de Maglia Rosa, na afloop. De beelden waarop hij wanhopig de zandkorrels uit zijn ogen probeert de wrijven, gaan die dag de wielerwereld over.

Zaterdagmiddag, 3 maart 2018. Voor een moment leek het wel alsof Briek Schotte tot leven was gewekt en op een Ridley was gezet om deel te nemen aan Strade Bianche. De man die in de jaren veertig en vijftig van de vorige eeuw furore maakte als klassiekerspecialist en twee regenboogtruien wist te veroveren en in 2004, op de dag van de Ronde Van Vlaanderen, zijn laatste rustplaats vond. Het was echter niet de Laatste Flandrien die zich die dag een weg probeerde te banen tussen de cipressen en wijngaarden, over de besmeurde Toscaanse gravelwegen.

En toch leek Tiesj Benoot, besmeurd, getekend en met diepe groeven, die zaterdagmiddag als twee druppels water op zijn illustere landgenoot Schotte. De renner van Lotto Soudal kende in de twaalfde editie van de wittewegenklassieker een begenadigde dag. Hij besloot ver voor de streep in Siena om aan een, wat later bleek heroïsche, solo te beginnen. Benoot wist in zeiknatte omstandigheden het hele veld op te rollen, zijn laatste tegenstrevers uit het wiel te kletsen en op grinta zijn voorsprong vast te houden én zelfs uit te breiden.

Op het Piazza del Campo, in het hartje van aankomstplaats Siena, kwam er een einde aan zijn barre maar onvergetelijke tocht.

Benoot streed die dag niet tegen Gino Bartali, Fausto Coppi, Ferdi Kübler of Louison Bobet, maar tegen Romain Bardet, Alejandro Valverde en een nog jonge Wout van Aert. En toch deed de editie van Benoot in alles denken aan de begindagen van de wielersport. Het is de aantrekkingskracht van La Classica del Nord più a sud d’Europa. Strade Bianche brengt je voor even weer terug naar een tijd waarin er nog geen sprake was van controledrang of treintjesvorming. Naar een tijd waarin het individu voorop stond, met man-tegen-mangevechten tot gevolg.

S chittetend @Ab

Ik ga ervan stotteren, schitterend dus...

'@Ab, wat een heerlijk stukje wielerproza om mee wakker te worden!

@Nijmos, bedankt voor het lijstje. Voor de Strade maak ik me geen zorgen, maar het is duidelijk dat Madouas voor mij een heel belangrijke pion wordt om het voorjaar te overleven. Als Mathieu en Wout allebei op hun gebruikelijke topniveau gaan rondrijden zal het sowieso moeilijk worden.

Inderdaad werkelijk prachtig, Ab. Zo veel zin in de koers nu.

@limal: misschien wel, maar dit zijn natuurlijk alleen jouw renners die meedoen aan strade bianche. Strade heeft wel een ietwat ander profiel dan de andere koersen waarin wout en mathieu starten. Neemt niet weg dat het moeilijk zal worden als ze beiden top 3 rijden inderdaad

Dat laatste zinnetje inderdaad, Nijmos. Nu loop ik heel hard op de zaak vooruit, maar in de koersen waar Wout en Mathieu starten (heb beiden dus niet) en zonder Alaphilippe of Pidcock die mij kunnen redden ben ik op het eerste zicht afhankelijk van:

- MSR: Girmay, De Lie, Philipsen, Stuyven
- E3 en RVV: Girmay, Madouas, Cosnefroy, Wright, Wellens, Stuyven, Asgreen, F. Vermeersch, Vanmarcke

Verschillende van hen hebben natuurlijk concurrentie binnen het eigen team en als Van der Poel nog Gent-Wevelgem of DDV toevoegt aan zijn programma wordt het helemaal een lastig verhaal.

Pfoe ja. je hebt het vast al ergens toegelicht en ik bedoel het natuurlijk niet vervelend maaar.. wat bezielde je eigenlijk in hemelsnaam? ;) geen vertrouwen in ze? Of had je hun pickrates en/of de pickrates van alaphilipe en pidcock onderschat?

Voor jou hopen op een vervelende ziekte of valpartij in de tirreno voor ten minste een van de heren.

Bovenaan hier: https://www.wielerflits.nl/wielerforum/topic/afvalkoers-klassiekers-2023/page/8/
Zeker wel vertrouwen in hen, maar ze koersen zo weinig + al die andere redenen = dommigheid :-)

Ik vlieg veel liever kansloos uit dit spelletje dan een van de supermannen te verliezen door ziekte of een valpartij!

Gelukkig voor @Limal denkt de helft van de peloton er al uit te liggen in Nokere, Bredene of De Panne, als ik de reacties zo bekijk ;-)
Ook voor mij worden die wedstrijden trouwens héél spannend.

'@Ab Normaal - kan ik je inhuren voor wat proza over Nokere Koerse en Bredene Koksijde Classic als volgende wedstrijden in het bagagedragerspel? Heerlijk om dit even weg te lezen op de vroege morgen !

Mooi verhaal!
Voor de strade verwacht ik wel weer in de bovenste regionen te eindigen met MvdP, Ala, Pidc#ck, Benoot, Wellens, Kron en Theuns.

Als ik wat verder kijk vind ik het wel jammer dan Milan Menten van de lijst voor Bredene is gehaald.

'@CA
Uiteraard. En waar mag de factuur heen? :)

Geen Narvaez in de uiteindelijke selectie van Ineos. Dat wil zeggen dat, volgens de analyse van de zeer gewaardeerde Arry, onze al evenzeer gewaardeerde organistor Ab op budget Stijn en Oli4g sowieso voorblijft.
Dus zelfs in het onwaarschijnlijke geval dat Mathieu het laat afweten (of met onheil te kampen heeft), is Ab dus mathematisch zeker om te overleven.