Heerlijke schelm-artiest, iemand op wie je nooit boos kan worden al doet-ie nog zulke foute dingen. Zijn eigenzinnig getimede fingerpicking maakt hem zo herkenbaar en uniek. Sieraad voor het oog en oor, charmant en entertaining maar door die ironisch valse ondertoon wordt het nimmer klef.
De in dit topic besproken muziek is niet echt mijn genre maar dit stukkie vroege rap uit 1980, -dus slechts enkele maanden na "Rappers Delight"-, op rhythm-changes zonder bridge, heeft mij altijd wel kunnen bekoren. In de gitaarsolo helemaal op het eind herkennen we nog een citaatje: Dizzy Gillespie’s “Salt Peanuts”. Ja, de man kende zijn klassiekers.
https://www.youtube.com/watch?v=oHqLdS9uZcI
Ook uit 1980, een vroeg Europese variant. Net als "Rappers Delight" is de baslijn afkomstig van een bestaand nummer maar hier is het niet gesampled maar nagespeeld.
https://www.youtube.com/watch?v=Gwc45CiqK68
In 1990 had hij als één van de eersten een trance-dance hit, ‘The age of love”, met het Nederlandse topmodel Karen Mulder die deels de vocalen verzorgde. In tegenstelling tot “Ma quale idea” heb ik met dit werk helemaal niets.
8.6, skedel
Ik ben geen muziekhistoricus maar ik geloof wel dat toasting van invloed is geweest op het ontstaan van rap.
Ergens in mijn boekenkast moet ik nog een bundel hebben van Linton Kwesi Johnson, een zwarte Engelse sociaal en politiek geëngageerde dichter die zijn verzen op een vrij ritmische manier vertolkte op een reggea/ dub- groove. Via een schoolvriendje kwam ik destijds daarmee in aanraking.
https://www.youtube.com/watch?v=mWaovED4tcs
Een andere zeer vroege rap : « Reasons to be cheerful part 3 » van Ian Dury. Uitgebracht in juli 1979, dus nog voor « Rappers Delight » en slechts enkele maanden na « King Tim III” van The Fatback Band (pleziermakers van lekkere disco-p-funk combi), die naar alle waarschijnlijkheid de allereerste echte rap op plaat hebben gezet.
In hoeverre Ian Dury op de hoogte was van de Amerikaanse rapscene weet ik niet maar hij brengt het wel in zijn zuiverste vorm: het op één toonhoogte opdreunen van woorden die door gearticuleerde accenten een sterk ritmisch effect krijgen en wel op een lekker pittig tempo, niet dat slome wat helaas tegenwoordig zo gangbaar lijkt te zijn.
Is het hip-hop? Ach, niet zo belangrijk, het is in ieder geval een zeer aanstekelijke mix van funk, disco, latin en rock, zeer groovy en derhalve dansbaar, met een verrassende bridge die toch heel logisch klinkt. Helder geproduceerd -met een weldadige ruimtelijke sound- door die heerlijke gitarist Chaz Jankel; de smerige gitaarsolo past ook naadloos in dit stuk. Nog steeds klinkt het heel eigentijds en absoluut niet gedateerd.
Ian Dury was verre van een geweldige zanger, maar zijn stem had wel degelijk de nodige zeggingskracht; zijn humor en anti-held status deden de rest.
https://www.youtube.com/watch?v=qcjh1a9Yoao
Voor tijdens de minder boeiende etappes. Ik raad iedereen aan om nog een teug te bladeren. Er zijn echt pareltjes geplaatst. ( Vooral Klootje en Romans waarvooor dank ) Het zou jammer zijn als die in de vergetelheid raken.
Laten we dit als archief/ terugluister topic gebruiken . En posten in het ‘wat luister je nu’ topic. Zoals 8.6 hierboven zegt.
Heb een behoorlijke poos hiphop geparkeerd, maar kreeg vanwege een veranderende thuissituatie, meer dan eens, de zin in hiphop terug. Overgrote voorkeur blijft liggen in de Nederhop en daar zijn mooie pareltjes ontstaan. Ben laatste tijd gecharmeerd van de rauwe stem van Cartes https://www.youtube.com/watch?v=x0KZ3c6kGm8 en luister veel Hef.
Laat maar... ik zit terug te lezen en zie gezeik. Never mind.
Log in via je wielerflits.nl account om deel te nemen aan de discussie.