Mag van mij allemaal wel iets steviger die nederlandse hiphop, de laatste qualitatief enigszins goede producers de laatste jaren vind ik Filosofischestilte en The Q4(arts the beatdoctor), maar daar is helaas geen markt voor in ons kleine kikkerlandje.
https://www.youtube.com/watch?v=rYsOxwzCq7A
https://www.youtube.com/watch?v=YucrwWbnPOo
RV, toevallig gisteren dat album zitten zappen nadat ik de opmerking plaatste. Wel aardig idd. Het ligt ook Sticks en Rico, zijn me iets teveel metafoor-fetisjisten geworden. Maak gewoon eens een toffe track met een lekkere hook ipv al dat pseudo-poëtische geloel.
Skedel, niet alleen de NLse. Zelfs in de VS.
https://www.youtube.com/watch?v=d1Kr404fdsk
Onyx is heel tof! Ook 1 van de eerste groepen die kleding hadden die je kon kopen (na Wu Tang) maar dat terzijde. En brachten niet lang geleden nog een album uit met nog steeds dezelfde sound. Meeste van die gasten zijn op een gegeven moment wel new school gegaan omdat het huidige publiek vooral veel van kutrap houdt.
Nieuwer:
https://www.youtube.com/watch?v=3vQzvt0Vc54
https://www.youtube.com/watch?v=LX5Dijv0spA
Groenewegen wint vandaag in Lagos.
De Volta ao Algarve blijft altijd verbonden met het tragische einde van Joaquim Agostinho. Prachtige coureur die pure mankracht wist te paren aan een mysterieuze onverstoorbaarheid. Als het in het hooggebergte er op aan kwam in de Tour was hij daar, als een vanzelfsprekendheid. ‘Jerommeke’ noemde Smeets hem, waarop Jean Nelissen steevast minutenlang door bleef bomen over het harde boerenleven dat Agostinho, niet ver van Lissabon, in de wintermaanden leidde.
Als soldaat van het Portugese leger fietste Agostinho in de jaren 60 grote afstanden in Angola en Mozambique om berichten van het ene naar het andere kamp door te brieven tijdens de koloniale oorlogen. Een goede training bleek naderhand.
Zou best kunnen dat Agostinho tijdens één van zijn verlofdagen in Angola een optreden van Lilly Tchiumba heeft bijgewoond.
Lilly Tchiumba werd (schat ik) eind jaren dertig/ begin jaren veertig te Luanda als Maria Olivia Sanches geboren in een Portugese koloniale familie. Haar Afrikaans klinkende artiestennaam had zij dus aangenomen.
Twee broers waren ook actief in de muziek; één van hen, Eleutério (1935-2016) werd later schilderdocent aan de kunstacademie in Lissabon. Hij bleef warme banden onderhouden met zijn geboorteland, getuige de innige deelneming die betuigd werd door regeringspartij, voorheen verzetsbeweging, MPLA, na zijn overlijden.
Eind jaren zestig en begin jaren zeventig bracht Lilly Tchiumba enkele EP’s uit, speelde ze wat rolletjes in Portugese tv-films en werd 4e tijdens het nationale songfestival van Portugal in 1969.
In 1975, toen Angola onafhankelijk werd en er direct een tragische en langdurige burgeroorlog uitbrak, werden de eerdere EP’s gebundeld en uitgebracht op LP onder de naam ‘Songs of my people’. Dat is meteen het laatste wat we van haar hebben vernomen. Wat ze na 1975 heeft gedaan blijft een raadsel. Ze schijnt overleden te zijn maar waar, wanneer en hoe heb ik (nog) niet weten te achterhalen.
Wat Lilly Tchiumba zo bijzonder maakt is dat ze als Europese (aanvankelijk dacht ik dat ze een mulat was maar afgaande op foto’s van haar en haar broer was ze gewoon blank) in een inheemse taal, het Kimbundu, zong en zich liet begeleiden door traditionele Angolese instrumenten en ritmes ofschoon de Portugese volksmuziek er ook nog wel doorheen klinkt. Bovendien was ze gezegend met een krachtige, heldere, volle stem.
Ik sluit niet uit dat er meer Afrikaanse artiesten van Europese afkomst waren of zijn, - in Zuid-Afrika, Namibië of Zimbabwe bijvoorbeeld- die in een inheemse taal zingen en het omlijsten door lokale muziektradities, maar ik ken ze eerlijk gezegd niet. Dichtst in de buurt komen blanke Zuid-Afrikaanse musici die in de jaren 60 en 70 in de townships van Johannesburg kwela-jazz gingen spelen.
Het zou eigenlijk nu meer voor de hand liggen dan 50 jaar geleden, zeker in Angola waar destijds een grote spanning heerste tussen enerzijds een rigide koloniale machthebber en anderzijds een naar onafhankelijkheid strevende inlandse populatie (ik weet me nog vaag te herinneren dat hier in Nederland door linkse groeperingen opgeroepen werd koffie uit Angola te boycotten).
Enfin, ‘Songs of my people’ dus, de enige plaat die Lilly Tchiumba heeft nagelaten. De titel verraadt al met wie ze zich identificeerde. Haar muziek is lastig in een duidelijk hokje te proppen. Het meest aansprekend voor mij is direct het eerste nummer ‘N’Zambi’. Door het gitaartje lijkt het wat Merseybeat-achtigs te hebben; het slagwerk is duidelijk Afrikaans maar zeer toegankelijk voor westerse oren. De emotioneel geladen zang geeft het geheel een onweerstaanbare drive.
https://www.youtube.com/watch?v=4CnkNSNrGr8
Muzikaal gezien, -timbre van de stem, repertoire en begeleiding-, dringt een vergelijking met generatiegenote Miriam Makeba (1932-2008) zich snel op. Makeba’s stem is wat wendbaarder en ronder, Tchiumba is daarentegen lyrischer en minder gepolijst. Grootste verschil is dat Makeba op haar 35ste een wereldster was, mede dankzij de hit ‘Pata Pata’, terwijl Tchiumba ver weg in een diepe krocht van de muziekgeschiedenis belandde.
https://www.youtube.com/watch?v=4SMuUNpmWeE
'@ jacco
Bedankt voor de leerzame bijdrage. Inderdaad + 10. Toch apart die Lilly Tchiumba van de aardbodem is verdwenen. Gevlucht, getrouwd, vermoord in donker Afrika in burgeroorlog is de toekomst onzeker. Helemaal als je publiek persoon bent er altijd wel een partij die vindt dat je aan de verkeerde kant staat. Laen e voor haar hopen dat ze een knappe rijke man heeft gevonden en op tijd gevlucht is.
Ken je ook Pata Pata 2000. Oud in een nieuw jasje
@ 8.6. Leuk dat je weer wat post ik dacht even dat je weg was bij dit topic.
Ik wijs graag op de docu van Uur van de wolf morgen (15e) over Jean Michel Jarre
https://www.ntr.nl/Het-Uur-van-de-Wolf/6/tekst/Komende-afleveringen/73
Potver, wat een mooie uitvoering! Maar goed, uiteraard doe je je best als je wordt uitgenodigd voor een tribute to Mavis Staples- concert ter gelegenheid van haar 75ste verjaardag.
Opgenomen op 19 november 2014 in het Auditorium Theatre in Chicago en vorig jaar juni op cd uitgebracht.
Het origineel (1971) is van Bill Withers; een sample daarvan is te horen in ‘No diggity’ van Blackstreet ft. Dr. Dre (1997).
Andere artiesten die het hebben gecovered zijn o.a. Barbra Streisand, Gladys Knight en Keb' Mo.
https://www.youtube.com/watch?v=GG8kuJoB7-s
En voor het eerst van m'n leven vind ik song festival nummer erg goed. Stoer, Country, Rock. prima zo
Net erg origineel. Doet me erg denkn aan Brooks & Dunn .Klinkt heel erg 90ies Nashville. Johan Derksen vermoed da het gekocht is daarzo. denk ik ook Maar dat maakt niet uit
https://www.youtube.com/watch?v=8TowcElmyek
https://www.youtube.com/watch?v=LXhZo682W_c
De enige echt outlaw Country man. Bocephus
https://www.youtube.com/watch?v=PHu9FJoX7V4
Onze Waylon heeft zichzelf vernoemt naar de Waylon Jennings en die had ook een liedje over outlaw
https://www.youtube.com/watch?v=54Hp6T0Xpc4
Maar nog veel beter. ( en al tig keer door mij gepost )
https://www.youtube.com/watch?v=d1mw4ImMUmQ
En tot slot de echte Bad Guy. Dit album was/ is verboden vanwege de teksten . Dus ik distantieer me hiervan. Ben bang voor life time Ban
https://www.youtube.com/watch?v=l6C4BiaFHZU
Log in via je wielerflits.nl account om deel te nemen aan de discussie.