Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Improviseren is misschien niet het juiste woord, maar het was een gewoonte bij Giel dat als een band een nieuw eigen nummer kwam spelen, ze ook een nummer uit de Top 2000 coverden. Dit hebben ze vast wel geoefend, maar niet heel veel volgens mij. Je ziet dat de drummer de tekst op de drumkit heeft, en volgens mij zit de zangeres ook steeds naar de tekst op papier te kijken. Al weet ik dat niet helemaal zeker.
In veel opzichten een zeer geslaagde song, ‘Love Rears Its Ugly Head’, zover ik mij kan herinneren was het direct al een klassieker.
Het stuk bevat een sample van Nat King Cole’s uitvoering van ‘Lush Life’, een compositie van Billy Strayhorn, de artistieke rechterhand van Duke Ellington. Als je opgebeurd wil worden moet je de tekst van deze song vermijden, want het is een bak doffe ellende die je voorgeschoteld krijgt.
Sinatra heeft enkele pogingen ondernomen het op te nemen, maar kon naar zijn idee de kern onvoldoende tot uiting brengen. Ondanks de magistrale vocalen, -maar goed, daar was ze immers een door het opperwezen gestuurde engel voor -, klinkt de versie van Donna Summer door de instrumentatie iets te gedateerd. De uitvoering van Esperanza Spalding is dan weer te hoekig en te weinig doorrookt, en die van Lady Gaga is net niet overtuigend genoeg..
Deze komt heel dicht in de buurt; houd je wel stevig vast als na 2 minuten de 12/8-feel wordt ingezet, want die komt hard aan.
@Jacco: ik zal wel iets gezegd hebben wat je niet bevalt, want zou het puur om dit nummer gaan, dan had je dat wel op een andere manier gezegd. Het is net als mijn mening ook jouw mening, geen feit. Al dan niet goed herinneren of het meteen een klassieker was, komt al helemaal niet sterk over. Bohemian Rhapsody is ook een klassieker, maar bij dat nummer is vriend en vijand het erover eens dat de meningen erover sterk gepolariseerd zijn. Ik ben ervan overtuigd dat er naast die reactie die ik aanhaalde, heel veel anderen te vinden zijn die Love Rears Its Ugly Head een vervelend langdradig nummer vinden.
Ik zal het eens voor een heel genre doen:
R&B : vind ik kut, vreselijk aanstellerige attitude ook dat genre. Er zullen vast echt goeden tussen zitten maar aan mij is het niet besteed, dat urbannige gejammer met van die micro-topics van oeoeoe welke baby je mooi vindt en ahahahahah met wat voor swag je door de straat of club heenwaggelt. En dan die walgelijk ad-lips waarbij elk laatste woord ellenlang uitgerekt wordt, bah.
R&B was in de jaren 90 even mainstream maar volgens mij allang niet meer. Raul had het hier nog over mensen wegjagen. Ik had nog willen vragen waarom je überhaupt die video's dan deelt, want ik zag toch vooral het cliché.
Devin de dude, slick als de 90s, niet rude. Ik kick op z'n adlips, geven me mad trips, lippen omhoog goede mood, Nee, rnb laat me niet onberoerd.
Romans, Ik snap je wel, maar ja, ik vond destijds Color me Bad ook fantastisch. Beetje vreemde muziek eend in de bijt in een klein drents durpje. ik compenseer het hopelijk weer wat met m'n tophop.
Esims, blijf maar lekker hoor. Volgens mij was het romans die ooit eens zei, dat we op wielerflits maar een mooi zooitje ongeregeld met elkaar zijn. Daar schaar ik mezelf dan ook onder.
Maar als er zo hard over geklaagd wordt, dan doe ik nog even een dubbel en dwarse.
Adina Howard is de verlichaming van de 90s. Music Soul Child is binnen het genre echt wel chique. Hopelijk vinden jullie de track van Bootsy in de colab wel allemaal tof. En anders maat niet
.En Sam Cooke mag niet ontbreken. Tevens een favoriet nummer van m'n moeder.
Log in via je wielerflits.nl account om deel te nemen aan de discussie.