'@zwartebroekengeletrui dat gevoel beleefde ik ook zo. Machtig vond ik al die solo's van Rasmussen in dat oranje shirt. Menchov op Pla de Beret was ook zo'n dag. De sterkste dag van een Nederlandse ploeg die ik bewust meegemaakt heb samen met de laatste etappewinst van Rasmussen op de Aubisque

'@Kingstown
Dat was mij geeneens opgevallen. De eerste Tour die ik me nog vaag kan herinneren was van 1974, de laatste keer dat Merckx ernstig huishield. De overwinning van Thevenet een jaar later volgde ik in de zomervakantie voor een deel op de radio en kan mij herinneren dat de klap op de mild van Merckx door een Franse toeschouwer breed werd uitgemeten in de krant.
Baanwielrennen was in die tijd erg populair, meegespeeld zal hebben dat baanwielrenner Piet de Wit een goede kennis was van een oom en tante van mij waar ik iedere zomer ging logeren.

'@Verweggistan, idem hier.

En wat kon ik me in mijn jeugd gruwelijk ergeren aan die Hamilton die meerdere malen het peloton lam legde als Armstrong achterop was geraakt (zakje van Mayo + veldrit na val Beloki). Maar goed dat WF die tijd nog niet in de lucht was, anders had ik op 100% zeker een ban gekregen voor anti-supporteren.

Ik heb trouwens nog een hele gave actiefoto van Armstrong, Beloki, Rumsas en Kivilev. Dit was de eerste keer dat ik naar de koers ging kijken. Was op de Ventoux in 2002. Zal eens kijken of ik die hier kan posten.

Die Beloki had hem zomaar kunnen verslaan als ie niet gevallen was.

Voor mij was de tour van 1980 mijn kennismaking met de wielersport, ik was 9. Niemand was thuis geïnteresseerd in wielrennen en ik kan me dus eerlijk gezegd ook niet meer herinneren wat mij triggerde. Mijn vader hield helemaal niet van sport, dus ik heb niet die ervaring van velen hier die door hun vader werden meegenomen naar de koers. In Rotterdam was wielrennen volgens mij helemaal niet zo'n ding. En mijn broers hadden meer met voetbal, waar ik zelf ook aan deed. Mij op 1 of andere manier ben ik gaan kijken en ik kan me nog de val van Joop goed herinneren. Wat was ik geschrokken, maar ik stond te springen toe hij weer aansloot. Sinds die tijd verzot van wielrennen, maar altijd koos ik voor een favoriete ploeg. In die tijd vooral de ploeg van Post, de andere Nederlandse ploegen deden mij nooit wat. (Het zat er al vroeg in Sooike ;) )

Later werd het Wordperfect en daarna al hun opvolgers tot nu toe TLJ. De enige andere renner waar ik een zwak voor had was Lance.

Het leuke aan al die verhalen vind ik, dat je nu eindelijk een beetje de inschatting krijgt van de leeftijden van sommige WF-ers ;)

'@bassieb graag plaatsen ja! Ik heb ook een heel archief aan wielerfoto's van de kleinste ronde in Nederland tot aan de Tour en Giro. Hoop dat ik hier ook wat kan plaatsen.

Leuke verhalen allemaal, dank voor dit topic.

Het plaatsen van foto's op WF zou anno 2017 best leuk zijn inderdaad. :)

We gingen altijd met het gezin naar Zuid-Frankrijk. Pa had altijd zijn racefiets mee en wij reden dan in de auto van bocht naar bocht om voor hem te juichen en bidons aan te geven. Als klein jochie maakte vooral de top van de Ventoux indruk, en dan met name die paal bovenop en de siersteen die ik daar mocht uitzoeken bij een of ander kraampje. Als de Tour ergens in de buurt langskwam gingen we kijken. Mijn eerste herinnering was van toen ik een jaar of acht was en we bij de finish stonden van een (klim?)tijdrit die Breukink volgens mij won. Als souvenir een Panasonic shirt gekregen waar ik thuis vervolgens trots mee rond fietste op mijn eigen kleine wielrenfietsje. Later ben ik het wielrennen een beetje uit het oog verloren, maar sinds een jaar of 8 volg ik het weer, en behoorlijk intensief ook. Niets zo mooi als vier uur ergens in een berm zitten lullen over een mogelijke winnaar en de spanning die je voelt als je ergens in de verte ineens een helicopter voelt. Wanneer de renners voorbij zijn snel een kroeg opzoeken om onder het genot van een groenteshake (...) het verdere verloop van de koers te kijken.

De ronde van Naaldwijk als aspirandje, mijn eerste racefiets, een Rih van Bustraan 531 reynolds diagonaal, rood met witte bies, gekocht van een nieuweling uit Zuiderpark voor 250 gulden met nog wat truitjes als toegift. Eng over de tramsporen, wat stuurde dat licht, de eerste worsteling met de toeclips tegen wie ik het af moest leggen en de dijk af rolde.
Na een week trainen in Utrecht was ik klaar voor de ronde van Naaldwijk, een nieuw alu crankstel zou me onklopbaar maken.
Bij de start waren er veel haantjes de voorsten en voor ik het wist sloot ik de rij.
Na 5 ronden was de pijp leeg, na elke bocht weer 50m goed te moeten maken, 8 jaar later probeerde ik het nog een keer op mijn Gios van Torino in de ronde van Wateringen. Ondanks een weerspannige rug bracht ik een groepje terug naar de kopgroep en liet me ff terugzakken om bij te komen toen het noodlot toesloeg. Een toeschouwer ging een praatje maken aan de overkant en de hond die vast zat aan zijn stoel volgde hem trouw en voor we het wisten lagen we over elkaar, stuiterde met de borst op een houten paaltje, einde koers.
Nog een keer probeerde ik het in Maasland, mn collega's kwamen aanmoedigen, zadel stond nog een tikkie scheef door de val en met een beetje geweld zette ik hem weer op zijn plaats, drie ronden verder brak ie af.
Nog een laatste keer in de Lier, redelijk lang parcours, vriendin langs de kant maar na 4 ronden was ze verdwenen en ongerust stapte ik af en vond haar terug in de auto alwaar zij zat te lezen, ze vond er niks aan.

Quote van @Verweggistan
'Mijn eerste herinnering qua wielrennen is dat ik op tv de tour van 1997 heb gezien. Bjarne Riis die met zijn fiets gooide in de tijdrit en zijn knecht Ullrich die de ronde won. Ik was toen 9.'

Dit dus. Alles klopt, haha. Sindsdien altijd een zwak voor Ullrich gehad.

Wat wel apart is, is dat ik in 2002 de AGR pas heb ontdekt en andere koersen pas rond 2006. Vanaf dan wielrennen echt gaan volgen, met Gesink als favoriet sinds zijn overwinning in de Ronde van België in 2007 en de rit naar de Mont Ventoux in Parijs-Nice in 2008. Sindsdien het niet zo op Evans gehad, haha, maarvwel het wielrennen.

Wij gingen altijd naar de camping in Zeeland en daar hadden ze maar 5 zenders, Nederland 1,2 en 3 en België 1 en 2.
Het was toen slecht weer en op 2 zenders was iets op en dat was ook nog eens hetzelfde programma, namelijk de Tour.
Toen ben ik uit verveling maar dat gaan kijken en toen bleek ik het best leuk te vinden.
Ik heb toen met beter weer nog vaak zat de dijk opgereden, pretenderend dat ik net zo'n goede klimmer als Indurain was.

Via dit nieuwe en meer algemeen gelezen forumtopic (via andere forum(spel)topics al meermaals (deels) door mij geschreven en toegelicht) hier te reageren is leuk.
Vanwege tijdgebrek nu dus even een korte intro maar evt. vervolg kan komen.
Als brabantse polderjongen (heb ik elders al eerder gezien 8.6) was de eerste niet tv confrontatie met het wielrennen, nl. de Acht van Chaam in 1975. Daar won voor de 2e maal een relatief onbekende renner dit prachtige criterium. Zijn achternaam was Tabak. Dat woord kende ik al 6 jaar en tot op heden heb ik ondanks alle strijd de oorlog tegen dit fenomeen nog steeds niet gewonnen.
In mijn jeugd/puberteit had ik geen tv of was altijd buiten. Alleen via radio, krant en een beetje TV zijn de namen van Merckx, Van Impe, Ocana, Zoetemelk, De Vlaeminck, Raas e.a. mij met name bijgebleven.
Maar in 1977 (ik was 21 en reed een solo Ronde van deel Europa op een fiets van een bekend Italiaans merk. Nee supporters van TLJ, geen Bianchi , maar een echte Moto Guzzi
Om nu even af te sluiten, het was in dat jaar 1977 ook de bevestiging na twee weken Tour volgen waar definitief mijn favoriete renner aller tijden is ontstaan en gegroeid.
In dat zelfde jaar ook de teloorgang van de grootste renner aller tijden live moeten meemaken.

wordt vervolgd...

Dat is een hele tijd geleden. Ik ben aan het uitzoeken welke wedstrijden ik allemaal bezocht heb en dus kan ik redelijk schatten wat de eerste bezochte wedstrijd is geweest. Ik stond als kind bij de eindstreep van het NK profs in Valkenburg in 1955 (8 mei) en kon met enige moeite - het was druk - tussen de grote mensen door de sprint van de kopgroep zien. Uitslag: Thijs Roks won voor Hein van Breenen, Wout Wagtmans, Adri Voorting en Jan Nolten. Bekende namen in die tijd. In dat jaar luisterde ik ook bewust thuis naar de enthousiaste verslagen van de Tour op de radio van Jan Cottaar en van de Belgische verslaggevers. Als je op straat liep kon je de reportages ook wel volgen, in vele huizen stond de radio luid aan. Louison Bobet won toen met enige moeite zijn derde Tour en de Belg Jean Brankart werd tweede als ik het goed heb. Sinds die tijd is wielrennen mijn favoriete sport gebleven (en heb ik vele koersen bezocht).

Mijn eerste herinnering aan wierennen:
Ik was op een zomerse zondagmiddag op bezoek bij mijn oom. De zwart TV stond aan. Over de finish, middenin het peloton kwam Joop Zoetemelk met één arm omhoog gehouden door een ploegmaat. Ik begreep het nog niet helemaal, hoezo juichen als je niet als eerste over de finish komt ?

Ik was al gauw bekend met de naam Eddy Merckx. Als klein jochie riep ik dat naar iedereen die ik met een racefiets zag. Ik werd wat ouder en de gouden tijden van TI-Raleigh van Peter Post braken aan. Twee etappes op een dag. Etappes van 300km. Theo Komen die ontsnappingsverhalen verzon om oersaaie etappes toch spannend te maken voor de radio luisteraar. Jan Raas, Gerrie Kneteman waren de grote namen maar het leek wel of ze allemaal konden winnen. Johan van de Velde was mijn grote held, die had iets bijzonders. Ik keek nog geen TV ( of het werd nog niet uitgezonden )

De Nederlandse successen werden wat minder. Peter Winnen was ons sprankje hoop. Zou hij Fignon kunnen verslaan ? Ik moest het weken later in de krant lezen. Want we gingen op vakantie. Precies in de weken van de TdF. H

Mijn interesse zwakte wat af omdat de Nederlandse Succes ook minder waren. Totdat Rooks en Theunissen ( met zijn lange haar) de steile cols opvlogen...... In ik dacht dat doping alleen bij gewichtheffen voorkwam. Nu weet ik beter ;

Het Bernard Hinault tijdperk, hij was echt een grote. Het tijdperk Indurain? Hij was echt saai. Lance Armstrong heb ik nooit gemogen en vertrouwd en heeft lange tijd mijn liefde voor deze sport verpest.

Hoogtepunten van mij. De tourstart in Luik. Ik ben er heen gefietst in de hoop een glimp van Thomas Voeckler op te vangen. En dat lukte. Een Close up Foto en een duwtje in z'n rug..... ( Hij kwam uiterst laat bij zijn ploegeleiders auto voor de start en stopte voor een colaatje )
De Tourstart in Utrecht mij woonplaats... 3 Dagen genieten. Na 40 jaar eindelijk de hand geschud van Joop Zoetemelk . En bij het hotel een babbeltje gemaakt met Greg van Avermaet en hem veel succes gewenst. Hij pakte geel en begon te winnen.
De tourstart in Duitsland ? Misschien ga ik er weer heen op de fiets .....

'@Retro Lex
Ai, Peter Winnen, er komen steeds meer herinneringen boven.
In die tijd was ik nog zo jong dat mijn favoriete voetbalclubs en wielrenners bepaald werden door de naam. Als ik iets een mooie naam vond, was het mijn favoriet. Destijds Tottenham Hotspur en Jean-René Bernaudeau.

Volgens mij was ik toen de enige Nederlander die niet stond te juichen toen Winnen de sprint won van de Fransman.
gelukkig kwam in mijn geval de wijsheid met de jaren :)

Het is hier redelijk goed gevuld met ouwe lullen, ik ga me er spontaan een net uit de pop gekropen weidevlindertje van voelen !

Iemand hier Anquetil nog de hand geschud ?

'@RV
Hoe kom jij dan aan je profielnaam van onze Letse vriend? De eerste coureur in jou herinnering?

Nee, Letse vriendin en half-Lets dochtertje

Mooie verhalen mannen.

Bij mij is het een beetje een blur als ik er over nadenk en er schieten verschillende herinneringen naar boven. Ik kan me nog goed herinneren dat ik tijdens de zomervakanties (1990-1996) op de camping in Italië, als klein ventje altijd s'ochtends de Telegraaf wilde halen (van de dag ervoor), om dan gauw de uitslagen van de Tour de France te bekijken. Ik kon zo een half uur staren naar de uitslagen en dan vergelijken met die van de dag ervoor.

Mijn vader keek wielrennen eigenlijk zelden en interesseerde zich meer voor voetbal. Toch werd ik gefascineerd door namen als Tony Rominger, Abraham Olano (ik was altijd voor hen) maar ook Alex Zulle, Francesco Casagrande en Fernando Escartin. En er was natuurlijk Indurain, ik was nog te klein om te beseffen dat zijn Tours eigenlijk heel saai waren, maar ook dat wat hij deed buitengewoon knap was. Of ik in die tijd ook de Giro en Vuelta volgde, kan ik me eerlijk gezegd niet herinneren.

Iets daarna kwam natuurlijk UIlrich, ik werd al gauw fan van hem en hoopte keer op keer dat hij Armstrong zou verslaan. Met name de laatste 3-4 Tours van Armstrong waren buitengewoon saai. Toch heb ik uren op de bank gelegen, luisterend naar Dijkstra, Smeets en Ducrot, hopende dat er wat ging gebeuren. Later kreeg ik ook een zwak voor Ivan Basso, al was het maar omdat hij Armstrong dan maar moest verslaan. Ik had geen hekel aan Armstrong, maar ik wilde strijd en spanning.

Toen ik op mijn 19de mijn eerste racefiets kocht, begon het pas echt te leven, sindsdien volg eigenlijk alle koersen. Regelmatig toertochtjes fietsen in Limburg of Belgie, over de bekende wegen. Met de vader van een vriend gingen ik voor het eerst naar een live koers; de AGR, als je het goed uitkiende kon je het peloton een keer of 5 zien, ondertussen de radio aan; prachtig. Mijn allereerste Tour de France - live- ervaring kwam pas laat, in 2010. Het was de regenetappe naar Spa, waar fucking Cancellara het peloton lam legde. 4 uur lang in de regen staan wachten, en wat zagen we? Een ontketende Chavanel en een stelletje toerfietsers. Een behoorlijk deceptie.

Hoewel ik altijd met veel jaloezie kijk naar de mensen die op een warme zomerdag, op de flanken van de Col de Madelaine, in de berm staan te wachten op het peloton, vind ik live kijken, best wel suf :). Vorig jaar nog op het steilste stuk van de Forclaz (10-11%) gestaan; het duurt gewoon te lang, en het gaat veel te snel voorbij. Laat mij maar eerst zelf fietsen en daarna op de TV of op radio de uitzending volgen.

Eerste ervaring op tv was de winnende tijdrit van Jan Janssen in de tour van 1968. Mijn eerste live koers was WK in Zolder 1969, meeste indruk op mij maakten toen de supporters van Rik van Looy. Ben ook in mijn jeugd jaren niet op vakantie geweest, alleen om de tour op tv niet te missen ...

Dit zijn trouwens wel de topics waarvoor ik op WF kom.

In '93 zat ik gedwongen de hele zomer thuis met een arm in het gips. TV-kijken en marathon blowen, TDF was het enige dat overdag op TV was. Ik kan niet zeggen dat ik het heel erg spannend vond. De obsessie kwam eigenlijk pas toen ik later beelden terugzag uit de jaren 70 en 80, toen de strijd voor mijn gevoel veel zichtbaarder was. Renners inzinkingen hadden waardoor je van tevoren niet kon voorspellen wie een grote ronde zou winnen. Winnaars op een lijst terecht kwamen waar iedereen graag tussen zou willen staan.
De winnaar boeit me dan ook niet zo veel (meer). Maar de wedstrijd blijft mooi, de sport nog steeds verreweg de meest enerverende duursport om te kijken, en de manier waarop het tegenweurdig in beeld gebracht wordt draagt daar absoluut aan bij. TV in de tuin, bij aanvang van de koers een fles wijn opentrekken, om dan heerlijk in de zon te foerageren terwijl de mannen zich in het zweet werken. Meestal moet ik de finale later terug kijken omdat ik tegen die tijd in slaap ben gevallen...

'In ’93 zat ik gedwongen de hele zomer thuis met een arm in het gips.'

Haha, er zijn er dus meer.

Al zo oud Romans? Ik had je toch een stuk jonger ingeschat....