Geboren uit nostalgie en behoefte te mijmeren over een rijk verleden: wie WAS ik?
‘Wie ben ik’ gaat vanaf het jaar 2000, wie WAS ik’ gaat van 1980 t/m 1999. Renners die hun carrière zijn begonnen in de jaren ’70 en in de jaren ’80 nog gekoerst hebben, mogen worden meegenomen evenals coureurs waarvan de staart van hun loopbaan in de nieuwe eeuw lag. Wie het eerst 10 punten haalt, wint de editie.
Net als bij andere spellen geldt dat bij een fout antwoord eerst een poging van een ander forumlid moet worden afgewacht voor je zelf weer een antwoord geeft.

winnaars:
editie I: zacht
editie II: zacht
editie III: Tutu888
editie IV: Pédaleur de charme
editie V: Pédaleur de charme
editie VI: Tutu888

In het kader van de huidige WK-strijd kan ook ik zeggen dat ik ooit wereldkampioen op de weg ben geweest. Dit is direct ook het enige noemenswaardige resultaat wat ik ver van huis heb behaald. Ik ben wel recordhouder qua overwinningen in een koers in eigen streek die inmiddels van naam is veranderd. In de grote wedstrijd in diezelfde streek heb ik nooit kunnen schitteren.
Sterker nog: slechts aan het begin van mijn profloopbaan heb ik aan de grote ploegen mogen snuffelen en mijn deelname aan grote ronden blijft beperkt tot één start. Een koers waar ik wel bijna jaarlijks uitblonk was mijn nationaal kampioenschap, maar goed dat wordt ook bijna altijd in mijn eigen streek georganiseerd...

Raymond Meijs?

En het eerste punt gaat naar Pédaleur de charme!

Raymond Meijs wereldkampioen bij de junioren in 1985, vier maal winnaar van de toenmalige Hel van het Mergelland, in 1992 gestart en uitgevallen in de Giro en jaarlijks bij de uitblinkers van het NK zolang dat in Limburg werd georganiseerd.

Het was de Hel van het Mergelland die me op het goede spoor zette, nadat het spoor van de Omloop Het Volk doodliep. Vanavond een nieuwe opgave.

1 Pédaleur de charme

Mijn naam klinkt uit de verte als die van een veel beroemdere landgenoot. Hij won veel meer en veel grotere koersen dan ik. Toch is mijn palmares niet onaardig, al had je op basis van mijn eerste gewonnen koers misschien meer kunnen verwachten. In de 12 grote rondes die ik reed, won ik 1 etappe maar stond ik vaker in de schijnwerpers. Waar ik spijt van heb? Dat ik niet nog iets zwaarder was!

Pascal Lino?

Punt voor Rodney.

Lino won in '93 een etappe in de Tour maar werd vooral bekend in het jaar daarvoor, toen hij de halve Tour in het geel reed. Won niet zo veel als je op basis van zijn overwinning in de Ronde van de Toekomst had mogen verwachten, maar wel 2x Parijs-Camembert. Daar kreeg hij zijn gewicht in camembert.

1 Pédaleur de charme
1 Rodney

In mijn loopbaan nam ik ritzeges en iets anders mee uit grote rondes, mijn echt opvallende prestatie leverde ik echter meerdere malen in een andere grote wedstrijd, al won ik nooit.
Na mijn carrière als fietser bleef ik actief in de wielersport, een schandaal maakte daar een einde aan.

Tsja, er zijn er nogal wat die na een schandaal de sport verlieten. Gokje: Juan Fernandez Martin?

Uiteraard had ik nog een tip 'actueel' kunnen geven, maar het antwoord is goed. Won de bergtrui in de Vuelta, en was drie keer derde op het WK. Was in 2006 ploegleider bij Phonak.

2 Pédaleur de charme
1 Rodney

Ik won alleen wat kleine(re) koersen, maar sta wel op erelijsten met wereldkampioenen en rondewinnaars. Over mijn prestaties in de grote ronden valt weinig bijzonders te zeggen. Het zijn meer de klassiekers waarin ik me onderscheidde. Winnen deed ik niet, maar ik zat vaak dicht tegen de (sub)top. Eén klassieker was me bijzonder op het lijf geschreven, maar ik kon op verschillende terreinen uit de voeten. In totaal was ik goed voor 8x top-10, waarvan 2x podium.

Patrick Versluys?

Die zocht ik inderdaad.

Geen geboren winnaar, maar toch een renner die vaak dicht bij de besten zat. Vooral in Parijs-Roubaix, waar hij 7x top-15 reed.

2 Pédaleur de charme
1 Rodney
1 Jacco van Stierop

Ik had geen onverdienstelijk debuutjaar maar al gauw bemerkte ik dat het broodrenner zijn niet voor mij was weggelegd. Ik heb nog geprobeerd mijn belofte in te lossen met wat snoepgoed maar ook dat mocht niet baten.
De basis die ik legde voor een etappezege in een grote ronde was destijds vrij ongebruikelijk maar tegenwoordig zeer gangbaar. In diezelfde ronde verzekerde ik mij van een keurige stek in de eindrangschikking.

Luc Suykerbuyk?

Nee, helaas, ik ben niet Luc Suykerbuyk.

Tom Cordes?

Nee, ook niet, een regenboogtrui heb ik nooit om de schouders gehad.

Jo Maas?

Punt voor @ Pédaleur de charme!

In de tour van 1979 ging de Limburger Jo Maas direct na de start van de 10e etappe in Roubaix er vandoor met een aantal medevluchters en kwam winnend over de meet in Brussel. Met een 7e plaats was hij na Zoetemelk (2e) en Kuiper (4e) de derde Nederlander in het eindklassement.

Het onmiddelijk uit de start demarreren was bijzonder in die tijd. In een Touretappe werd er pas na 50, 60 km voor het eerst gedemarreerd, ik neem aan in andere koersen ook (ik moet er wel bij vermelden dat deze etappe, zeker in die tijd, vrij kort was: 124 km).
Tegenwoordig is het heel normaal dat er, in vrijwel alle koersen, direct vanuit de start een vluchtgroep wordt gevormd. Ik weet eigenlijk niet precies wanneer die verandering in koersgedrag is ontstaan. Ik schat vanaf halverwege de jaren 80 maar wellicht is er iemand die daar meer duidelijkheid over kan verschaffen.

De profcarrière van Jo Maas duurde nog geen 5 jaar en hij schijnt tegenwoordig als ICT-er bij de gemeente zijn brood te verdienen.

Fascinerend toch hoe de namen van sommige renners met blokletters in de geschiedenisboekjes worden geschreven, terwijl die van anderen bijna uitgewist zijn. Met een 7e plek in de Tour en etappewinst is Maas toch bepaald geen anonieme renner geweest. Alleen fonkelden er toen zo veel sterren aan het Nederlandse wielerfirmament dat alleen de felste in het collectieve geheugen zijn blijven hangen.

3 Pédaleur de charme
1 Rodney
1 Jacco van stierkophaaien

Ik behaalde bijna de helft van mijn aansprekende overwinningen in één enkel jaar. Daaronder ook mijn grootste zege. Eigenlijk was ik in die koers niet eens van plan te starten. Later in mijn carrière werd ik nog 2x nationaal kampioen, maar verder kon geen enkele overwinning ook maar in de schaduw staan van die ene in mijn succesjaar. Gek genoeg kwam ik in soortgelijke koersen ook nooit in de buurt van die ene topprestatie. Ik hoorde meestal op z'n best tot de subtop.

Eric Caritoux?

Punt voor Jacco. Zoals Denemarken in 1992 het EK voetbal won na spelers van het strand geplukt te hebben, zo kwam Caritoux in 1984 op stel en sprong terug van zijn strandvakantie om de Vuelta te rijden. En uiteindelijk te winnen met 6 seconden voorsprong. Het is vorige maand nog regelmatig voorbij gekomen toen Dumoulin de slotdag van de Vuelta inging met minimale voorsprong.

3 Pédaleur de charme
2 Jacco van Stierop
1 Rodney

Ook ik heb wel eens de rondemissen mogen zoenen in één van de grote etappekoersen. Meerdere malen stond ik aan de start van zo’n dergelijke ronde.
Ik heb het nodige succes gekend in een mooie koers buiten mijn vaderland. Vele zeer grote namen staan vermeld op de erelijst van deze wedstrijd; mijn successen vierde ik nadat deze koers drastisch was hervormd.
Tevens sta ik op de lijst van winnaars van een koers -die helaas niet meer bestaat- in dezelfde regio. En ook op deze lijst kun je de namen aantreffen van bekende voormalige wereldkampioenen.