Gilbert Glaus?

Nee, maar je kompas staat helemaal niet zo verkeerd.

Serge Demierre?

Excuses trouwens Jacco voor het verhaspelen van je naam een paar posts terug. Copy/paste werkte niet, en de autocorrectie had zo te zien een creatieve bui.

Nee, Serge Demierre evenmin.
Jullie zitten wel enigszins in de goede richting, maar bedenk dat je mijn bijnaam, -zoals elke bijnaam-, natuurlijk niet letterlijk moet nemen.
Bij beide genoemde renners zie ik wel een klein linkje.

PS: had nog nooit van dat dier gehoord, je hebt inderdaad een hele creatieve computer. Geen probleem.

Reimund Dietzen?

Nee, helaas, ik zie ook geen link.

O ja, verwar mij alsjeblieft niet met een wat louche individu dat betrokken was bij een zeer geruchtmakende zaak in de tweede helft van de jaren 70 waar de serieuze pers maar vooral de boulevardbladen wekenlang bol van stonden. Diens familienaam spel je nèt wat anders.

Die zaak is overigens nooit helemaal opgehelderd.

Zoals gezegd vierde ik mijn grootste successen in een wedstrijd buiten mijn vaderland in een regio die de wielerliefhebber niet geheel onbekend mag zijn. Als je weet welke wedstrijd dat is zul je vrij snel bij mijn naam uitkomen. Aan dat succes heb ik één van mijn twee bijnamen te danken.

Michel Pollentier?

zo maar een gokje, heb nog niet echt enige grip op de opgave

Ik ook niet, dus puur op bijnaam ga ik voor Bartoli.

Nee, geen van beiden, maar de juiste nationaliteit is wel voorbij gekomen. Mijn carrière voltrok zich tussen die van beide heren in. Ik ben ook lang niet zo bekend als deze twee, mijn palmares is veel bescheidener.
Één van mijn twee bijnamen heeft betrekking op een nationaliteit die ik dus niet bezat (zoiets als ‘de Hongaar’, ‘de Chileen’, of ‘de Mongool’).

Hmm, schiet niet echt op zo.

Ik ben dan wel geen heel groot renner geweest, ik ben nog altijd recordhouder qua overwinningen in een mooie wedstrijd.
Deze wedstrijd vindt plaats in een regio waar grote renners (en als ik zeg grote renners dan bedoel ik ook echt grote renners) grote successen hebben geboekt.

Ik bekroonde een lange vlucht in een etappe van een grote ronde met een zege. Één van mijn maten in de ontsnapping zou enkele jaren later een andere grote ronde op zijn naam schrijven.

Het genoemde linkje: gereden bij dezelfde ploeg.

Nu is het niet zo moeilijk meer, toch?

René Martens?

Ben nog zoekende in het duister...
Toch maar een gokje: Eric van Lancker?

JL Vandenbroucke?

Ik denk dat ik hem gevonden heb: Marco Vitali "lo svizzero" 3x GP Lugano

Overigens kreeg hij de bijnaam omdat ie in Zwitserland woonde (volgens de italiaanse wikipedia in ieder geval dan)

.Ci siamo! Punt voor @elrio

Brildrager Marco Vitali bezat 2 bijnamen: “il filosofo” (hij was student wijsbegeerte geweest aan de universiteit van Pavia) en “lo Svizzero”. In de Giro 1987 won hij de 17e etappe door na een lange vlucht in de sprint Marco Giovannetti te verslaan, die in 1990 de Vuelta zou winnen.
Met 3 overwinningen is hij nog steeds recordhouder van de GP di Lugano ‘nieuwe stijl’, d.w.z. gewoon een rit in lijn. Andere winnaars zijn o.a. Paolini (2001),Bettini (2006) en Ivan Basso (2011). Tussen 1960 en 1979 werd deze koers echter als tijdrit verreden met triomfatoren als Kübler, Coppi, Anquetil, Poulidor, Gimondi, Ocaña, Schuiten en Zoetemelk.
Vitali mocht ook het zegegebaar maken in de GP Mendrisio 1983. De eerste editie werd gewonnen door den Eddy in 1972, Urs Freuler, veelvoudig wereldkampioen op de baan, won in 1988. De laatste editie werd in 1999 verreden.
Tegenwoordig is Vitali in het Italiaanstalige Zwitserse kanton Ticino werkzaam om de infrastructuur en veiligheid voor fietsers te verbeteren.

Deze regio, Insubrië (omvattende het Italiaanstalige Zwitserse kanton Ticino, noordoost Piemonte en noordwest Lombardije), is voor de wielerliefhebber uiteraard bekend: de wereldkampioenschappen op de weg zijn verreden in Mendrisio (1971, 2009), Lugano (1953, 1996) en Varese (1951, 2008) met o.a. Kübler, Coppi en Merckx als winnaars. In de provincies Como en Lecco vindt natuurlijk ieder jaar in de herft ‘la Classica delle foglie morte’ plaats.
Ik wil niet als een reclamefolder klinken maar fietsen langs de boorden van de grote meren (Lago Maggiore, Lago di Como, Lago di Lugano, Lago di Varese) is geweldig; verder zijn er bossen, lange beklimmingen, korte beklimmingen, vriendelijke stadjes. De regio is niet dunbevolkt maar erg druk en gehaast is het er zeker niet. Freire en Cadel Evans zijn er o.a. woonachtig geweest.

Een zeker Gerard Vittali (met dubbel t), handelaar in 2e-hands auto’s en Colombiaans witgoed, speelde een onduidelijke rol bij de zelf(?)moord van Mathilde Willink in 1977. Geen familie dus van Marco, misschien wel van de mannen van de firma Vittali die vroeger de schoorsteen van mijn huis om de zoveel tijd schoon kwamen vegen.
Maar ik dwaal nu heel erg af, snel naar jou @elrio

3 Pédaleur de charme
2 Jacco van Stierop
1 Rodney
1 elrio

Ik heb een mooi palmares en 95% van het wielerpeloton zou er direct voor tekenen. Maar daar wil ik het nu (nog) niet over hebben. Ik ben nl. ook bekend onder een andere naam (bijnaam zo u wil), die heel goed past bij een techniek die ik in de Tour heb geïntroduceerd. Later heeft een landgenoot van mij mede door deze techniek de tour weten te winnen. Ook ik zelf stond op het punt een hele grote prijs te pakken maar dat gebeurde niet door mijn eigen stomme schuld.

Angel Arroyo?

Nou zeg... ik dacht dat ik toch niet zoveel hints had gegeven. Maar het klopt inderdaad

Angel Arroyo, ook bekend als de Poema, introduceerde het dalen op het stuur met de neus op de voorband. Een aantal jaar later won Pedro Delgado mede door zijn dalen de Tour de France. In 1982 had Angel Arroyo nog de leiderstrui in de Vuelta in etappe 17 (de ronde had maar 19 etappes), maar hij werd betrapt op doping en werd 10 minuten teruggezet waardoor hij 13de werd.

Ben wel benieuwd welke hint er nou voor zorgde dat je het antwoord zo snel gevonden hebt.

'@elrio

De vermelde techniek bracht me op het spoor en moest meteen aan Delgado denken, en via hem kwam ik bij Arroyo. Het staat me nog wel bij dat dat destijds zeer spectaculair werd gevonden.

3 Pédaleur de charme
3 Jacco van Stierop
1 Rodney
1 elrio

Een redelijke erelijst heb ik bij elkaar gefietst, vooral dankzij een talent voor een specialisme waarmee ik gezegend was. Ik heb enkele redelijk grote wedstrijden op mijn naam staan en heb in vier van de vijf monumenten èn het WK top 10 gereden. Ook in een grote ronde heb ik succes gekend.
Wielrennen is zwaar, ik nam het daarom als renner, en later ook als ploegleider, niet zo nauw met al die regeltjes. Dat zit trouwens in de familie.

Jean-Luc Vandenbroucke

Punt voor @Rodney!

De wat narrige Jean-Luc Vandenbroucke (Moeskroen 1955) was een begenadigd tijdrijder en proloogspecialist, zo won hij de Trofeo Baracchi (samen met Fons de Wolf), de GP des Nations en de GP Eddy Merckx.

Reeds in 1978 gaf hij toe bij tijd en wijle zijn toevlucht te zoeken in stimulerende middelen, er aan toevoegende dat het usance was in het peloton.
Als voormalig directeur sportif van Lotto, -hij was inmiddels al ontslagen-, werd hij in 2002 beschuldigd van fraude betreffende een positieve test (clenbuterol) van Abdoujaparov uit de Tour van 1997.
Verder is hij werkzaam geweest bij de ASO, bij de organisatie van het Belgisch Kampioenschap en bij de Waalse televisie.

En natuurlijk is hij de oom van.

PS: waarom bestaat er geen mooie koppeltijdrit meer zo aan het eind van het seizoen, begin oktober? Nee, we gaan naar Abu Dhabi…