Alvast een update voor de New York Cycling Week die over 2 weken begint.
Er zullen 19 ploegen meedoen aan de ronde. Daaronder vallen 6 profploegen, 10 continentale formaties en 3 landenteams.
- BMC Racing Team
- Cannondale-Drapac Pro Cycling
- Dimension Data

- Israel Cycling Academy
- Team Novo Nordisk
- UnitedHealthcare Pro Cycling Team

- Axeon Hagens Berman
- Elevate - KHS Pro Cycling
- Hangar15 Bicycles
- Holowesko-Citadel Racing Team
- Inteja Dominican Cycling Team
- Jelly Belly p/b Maxxis
- Rally Cycling
- Silber Pro Cycling
- Team Ecuador
- Team Illuminate

- Team USA
- Colombia
- Nederland

Daarnaast mag ook al worden verklapt dat de slotetappe de renners naar Brooklyn, New York City zal voeren. De vijfdaagse begint op 16 augustus met een proloog in de hoofdstad Albany.

Ten slotte nog de uitslag van de prono's van Dwars door de Meierij. Verweggistan en billi scoren met dezelfde renners hun punten, maar Verweggistan heeft ze in een iets betere volgorde staan, waardoor hij op 0.2 punt wint.
Naam: Verweggistan
[x2.0] VAN AERT Wout 10x2.0 = 20.0
[x1.8] VERMELTFOORT Coen
[x1.6] JAKOBSEN Fabio 5x1.6 = 8.0
[x1.4] OPIE Chris
[x1.2] HALVORSEN Kristoffer 6x1.2 = 7.2
[x1.0] BRØCHNER Nicolai
[x1.0] VANSPEYBROUCK Pieter
[x1.0] ZANOTTI Marco
20+8+7.2 = 35.2

Naam: mhp88
[x2.0] Daniel Hoelgaard
[x1.8] Nicolai Brochner
[x1.6] Wout Van Aert 10x1.6 = 16.0
[x1.4] Jos Van Emden
[x1.2] Marco Zanotti
[x1.0] Jan-Willem Van Schip
[x1.0] Chris Opie
[x1.0] Guillaume Van Keirsbulck 4x1.0 = 4.0
16+4 = 20.0

Naam: billi
[x2.0] Halvorsen 6x2.0 = 12.0
[x1.8] Jakobsen 5x1.8 = 9.0
[x1.6] Stokbro
[x1.4] v Aert 10x1.4 = 14.0
[x1.2] Druyts
[x1.0] vd Brand
[x1.0] Curvers
[x1.0] v Hecke
12+9+14 = 35.0

Voorbeschouwing GP Trois Rivieres (1.1) 185 km
Erelijst

2012: Francisco Mancebo
2014: Carter Jones
2015: Guillaume Boivin
2016: Mihkel Raim

De vijfde editie van de GP Trois Rivieres, de stad in de provincie Quebec, precies tussen de steden Quebec en Montreal in. De renners rijden eerst een vlakke lus ten oosten van de stad om vervolgens koers te zetten richting het lastigste obstakel van de dag; een steile klim in het St.Maurice national parc, waarvan de top op ruim 60 kilometer van de streep ligt. Vorig jaar reden de renners nog een lus door de heuvels van het parc, dit jaar nemen de renners de kortste route terug naar Trois Rivieres.
Parcours:
https://www.dropbox.com/s/m3v9tri2qjiwjol/TroisRivieresParcours.png?dl=0

Favorieten voor deze koers zijn in principe de sprinters, hoewel de koers slechts éénmaal in een massasprint is geëindigd. In 2015 won thuisrijder Guillaume Boivin deze sprint, dit jaar is de Canadees er ook weer bij; dat geldt niet voor zijn ploegmaat Raim, die de koers vorig jaar naar zijn hand wist te zetten. De Est won in een sprintje met drie en klopte WorldTour coureurs Skujins en Gerts.
BMC en Cannondale zijn traditioneel de WorldTour teams aan de start. BMC komt met een sterke afvaardiging aan de start: Jempy Drucker kan toeslaan in een sprint; Brent Bookwalter en nummer drie van vorig jaar Floris Gerts kunnen goed aankomen in een klein groepje. Daarnaast heeft de ploeg ook klimmer Joey Rosskopf in de ploeg
Cannondale mikt op sprinter Wouter Wippert en heeft daarnaast met Alex Howes en nummer twee van vorig jaar Toms Skujins twee sterke renners die graag ten aanval trekken. Ook de Canadese klimmer Michael Woods zal gemotiveerd zijn om zich in deze koers te laten zien.
Met Unitedhealthcare, Israël, Manzana Postobon en NovoNordisk staan er vier ProContinentale formaties aan het vertrek. Unitedhealthcare heeft ook renners meegenomen voor verschillende scenario’s: Luke Keough en Tanner Putt voor een massasprint, Lucas Sebastian Haedo en Travis McCabe voor de sprint met een uitgedund peloton en klimmer Gavin Mannion om zich te laten zien op de beklimming. Bij Team Israel is oud-winnaar Guillaume Boivin de kopman, maar met Krists Neilands heeft de ploeg een andere renner om naar uit te kijken; ook hij is zeker niet traag en schuwt de aanval niet. Manzana Postobon gaat voor sprinter Molano, mocht die de beklimming niet overleven dan is er nog altijd Jetse Bol om mee te strijden voor de zege. Team NovoNordisk mikt op Javier Megias.
De nationale ploeg van Canada komt met een mix van profs en talenten; bij die profrenners is het vooral uitkijken naar ploegmaats Antoine Duchesne en Ryan Anderson (DirectEnergie) en Hugo Houle (Ag2r).
Van de Amerikaanse Continentale teams komt Team Rally met de sterkste selectie: de Canadese klimmer Rob Britton, erg op dreef dit seizoen en Canadees kampioen Matteo Dal-Cin; daarnaast allrounder Evan Huffman, dit seizoen al goed in California en tot slot sprinter Colin Joyce.
Het talententeam van Axeon zal vooral mikken op veldrijder/sprinter Logan Owen. Team Holowesko kan in een sprint rekenen op Utah etappewinnaars Ty Magner en John Murphy en heeft ook nog alleskunner Robin Carpenter in de ploeg. Team Illuminate mikt op de Colombiaan Edwin Avila, het nieuwe Team Hangar15 heeft zowaar een oud-winnaar in de gelederen: good old Fransisco Mancebo keert weer terug naar TroisRivieres. Zes jaar geleden klopte hij in de straten van TroisRivieres zijn medevluchter Rory Sutherland. Elevate mikt op de Mexicaanse sprinter Jose Alfredo Rodriguez en bij Cylance zullen Eric Marcotte en Kyle Murphy de vooruitgeschoven mannen zijn. Jelly Belly komt met Sergei Tvetcov en Jake Rathe; ook de Mexicaan Castillo is niet traag. Team Aevolo en CCB herbergen een aantal zeer jonge Amerikaanse talenten als Gage Hecht en Spencer Petrov.
Bij het sterke Canadese Silber is Ryan Roth de kopman, maar ook sprinter Kris Dahl en allrounder Nigel Ellsay kunnen morgen een rol van betekenis spelen. Team H&R Block heeft in het buitenlands geshopt de afgelopen maanden en de Australische sprinter Ryan Macanally als kopman aangetrokken, ook de Ier Phil Lavery heeft de gelederen versterkt. Bij het bescheidenere Garneau is oudgediende Bruno Langlois nog steeds de kopman.
Tot slot nog twee Latijns Amerikaanse CT’s aan de start: Team Canal’s Specialized uit Mexico met Mexicaans kampioen Efren Santos en sprinter Jose Aguirre en het Colombiaanse team Medellin met oudgediende Oscar Sevilla.
Startlijst:
https://www.dropbox.com/s/p3804yx58zaxg88/Startlijst%20Trois%20Rivieres%202017.xlsx?dl=0

**** Drucker
*** Wippert, McCabe
** Molano, J.Murphy, Boivin
* Bookwalter, Skujins, Avila, Owen

De kopgroep van de dag

Het is lekker koersweer bij de start in Trois Riviers, 21 graden en een licht fris briesje vanuit het oosten. Direct na de officiële start gaat het Canadese talent Sean Mackinnon (team Canada, normaal AnPost) er vandoor. Hij pakt wat voorsprong en er komt een groepje van acht aansluiten. Daarbij de inmiddels alweer 38 jarige Bruno Langlois (Garneau), hij neemt Phil Lavery (H&R Block) met zich mee. Lavery komt van het Franse amateurteam AC Bisontine en tekende vorige maand voor H&R Block. Lavery was in het verleden al eens stagiair bij Cofidis en zou in 2016 eigenlijk prof worden bij een nieuw team uit Wales (Dynamo), maar dat bleek een spookploeg. Nog een renner van H&R Block bij de renners die komt aansluiten, de 22 jarige Chris Prendergast. Ulises Castillo, de rappe Mexicaan van Jelly Belly zit er ook bij. Nog een sterke renner is Steve Fisher, de Amerikaan van het nieuwe Hangar15-Canyon won dit jaar al de meerdaagse GP de Saguenay in Canada. Sam Rosenholtz van team CCB is de grote onbekende in de kopgroep, de 33 jarige Amerikaan is bezig aan zijn eerste seizoen in het continentale circuit en is een van de oudere renners in het talententeam van CCB. Van Team Aevolo is het Gage Hecht die is aangesloten, de pas 18 jarige coureur staat te boek als een groot talent, vooral op de crossfiets. Afgelopen winter werd hij tweede bij de Amerikaanse en Pan-Amerikaanse kampioenschappen U23 en ook op de weg liet hij zich deze zomer al zien met een aantal mooie klasseringen in het Amerikaanse circuit. De laatste renner die de oversteek maakt is Eduardo Corte van het Mexicaanse Canel’s Specialized team; Corte werd dit jaar tweede in het Mexicaans kampioenschap. De negen leiders krijgen de ruimte van het peloton. De negen passeren voor de eerste maal de brug over de St. Lawrance rivier. Als het verschil iets meer dan een halve minuut is krijgt Mackinnon materiaalpech en wordt vervolgens weer bijgehaald door het peloton. De voorsprong van de leiders loopt op en is na 70 kilometer koers acht minuten. De acht leiders hebben dan de nieuwe lus ten oosten van Trois Rivieres gerond en rijden weer terug de brug over Trois Rivieres binnen. Dan gaan de renners in zuid-westelijke richting naar het St. Maurice national parc en op naar de lastigste beklimming van de dag. De klim begint op de Rue de Principale en loopt door op de Rang de l’isle, waar het steilste gedeelte zich bevindt. Dat is na 112 kilometer koers. Eerst rijden de renners nog even met het verkoelende briesje schuin in de rug langs het Lac St. Pierre.
De klim

Dan plots actie in het peloton; BMC komt naar voren en gooit het tempo de hoogte in. De wind heeft hier langs de oevers van het Lac de St.Pierre wat meer vrij spel en BMC doet een poging om waaiers te creëren. Het peloton op een lint en er ontstaan wat breukjes. Achterin zien we renners die net bidons hebben gehaald volledig verrast door de actie van BMC. Een man of 30 in het eerste groepje, waaronder acht man van BMC, ook Holowesko goed vertegenwoordigd. Cannondale heeft zich laten verrassen en zij rijden nu op kop van een tweede groep, ook UHC heeft de slag gemist en rijdt mee. Het verschil tussen groep één en twee is een meter of 100, maar Cannondale heeft grote moeite om het dicht te rijden. Door de strijd in het peloton verdwijnt de voorsprong van de acht als sneeuw voor de zon; het waren acht minuten, inmiddels is het onder de vijf minuten gedoken. De acht proberen het tempo ook te verhogen en dat gaat ten koste van Chris Prendergast, de H&R Block coureur moet de anderen laten gaan.
Na 10 kilometer strijd krijgt Cannondale het gat uiteindelijk dicht, waardoor we met een aardig compleet peloton aan de voorbereiding van de klim gaan beginnen; het is inmiddels nog minder dan 10 kilometer tot de beklimming. Een man of 40 is niet terug kunnen keren in het peloton en rijdt nog op achterstand; daarbij echter geen grote namen. Het tempo in het peloton blijft dus onverminderd hoog, iedereen wil nu goed voorin zitten voor de klim. BMC blijft goed voorin en ook Cannondale is naar voren gekomen en wil zich dit maal niet laten verrassen. Nog vier kilometer tot het begin van de klim, het begint hier al op te lopen en dat is te zien aan de vorm van het peloton, een bolletje van renners voorin en dan al een steeds langer wordend lint van renners die het nu al lastig hebben. Een paar man van Unitedhealthcare moet al afhaken, zij hebben net hard moeten rijden om hun ploegmaats terug brengen, ook Brandon Canty van Cannondale haakt al af.
De koplopers hebben nog maar anderhalve minuut voorsprong op het op hol geslagen peloton. Zij zijn begonnen aan de klim, Bruno Langlois op kop, met Fisher, Castillo en Hecht aan het wiel, Lavery heeft het even lastig, maar kan weer aansluiten, Corte en Rosenholtz haken af.
BMC wint de strijd om de kop van het peloton en draait met een indrukwekkend treintje de Rang de l’isle op, daar waar de klim echt begint. Floris Gerts perst er nog eens alles uit en zet zich dan op de kant. Loic Vliegen neemt over en lanceert Joey Rosskopf, de Amerikaans kampioen tijdrijden met een indrukwekkende versnelling, Alex Howes (Cannondale) is attent en probeert aan te sluiten.
Voorin zijn Fisher, Langlois en Castillo de sterksten; Hecht en Lavery hebben moeten passen. In het peloton weinig reactie op de uitlooppoging van Rosskopf en Howes, maar de twee lopen ook niet echt verder weg van het nog wat afwachtende peloton. Corte en Rosenholtz zijn al voorbij gereden en ook Lavery en Hecht worden nu opgeslokt. Howes en Rosskopf zien de andere drie al vlak voor hen rijden. Vanuit het uitdunnende peloton wil Rob Britton (Rally) de oversteek naar voren maken, Michael Woods (Cannondale) reageert. Brent Bookwalter (BMC) onderhoudt een redelijk strak tempo in het peloton. Rosskopf en Howes op en over de koplopers, alleen Fisher kan nog even aanhaken, Britton en Woods maken van het steilste stuk van de klim gebruik om de sprong te maken en sluiten aan bij het drietal voorin. Britton neemt ook direct over. Fisher haakt af en staat geparkeerd. De coureurs zijn bijna boven, Britton neemt wat afstand van de anderen. Rosskopf heeft het zwaar, Woods probeert nu het gaatje te dichten en Howes is blij dat hij nog kan volgen. Britton als eerste boven, twee tellen later passeren Woods, Rosskopf en Howes de top. In het peloton nog een sprintje naar de top met Vilela (Manzana), Skujins (Cannondale) en Sevilla (Medellin), dat is op 6 seconden van Britton. Er zijn wat breukjes en barstjes in het peloton, maar al bij al nog behoorlijk wat renners (zo’n 40-50) binnen een seconde of 10-15 van Britton.

Na de klim
Boven weten Woods, Howes en Rosskopf terug te keren bij de indrukwekkende Rob Britton. Rosskopf is niet van plan om door te rijden met twee man van Cannondale en zet zich in het laatste wiel. In de achtervolgende groep komt een beetje organisatie; de voorsprong van het viertal is door een gebrek aan organisatie na de ronding van top gestegen tot 20 seconden, maar neemt nu weer wat af. Unitedhealthcare, Holowesko, Israel en BMC hebben een renner op kop gezet in deze groep van een man of 40. Acht man proberen nog de aansluiting te maken met het peloton en zitten niet ver, hierbij onder meer Ryan Roth (Silber) en Gavin Mannion (UHC). Daarachter probeert een zestal met daarbij Taylor Eisenhart (Holowesko) en Kilian Frankiny (BMC) nog terug te komen. Dan is er een flink gat met een tweede grote groep en daar is zit onder meer Wouter Wippert (Cannondale) met een tweetal ploegmaats, ook Molano (Manzana Postobon) is hier verzeild geraakt en heeft een paar ploegmaats op kop gezet. Maar het ziet er niet heel goed uit voor deze groep; maar er zijn nog zestig kilometer te gaan.
Howes, Woods en Britton werken erg goed samen, maar desondanks blijft de voorsprong zo rond de 10-15 seconden hangen. Op 45 kilometer van de streep komt er een einde aan de vluchtpoging en worden de vier weer gegrepen door het peloton. Daar valt het dan even stil en daardoor kan het achttal dat er nog altijd achter reed eindelijk aansluiten. De achtervolgende groep met Wippert zit inmiddels op bijna een minuut, maar als er voorin niet wordt doorgereden hebben die ook nog een kans om terug te keren. In totaal bestaat de voorste groep uit 44 renners. BMC en Team Rally zijn met vijf renners het best vertegenwoordigd. Cannondale heeft 4 renners voorin, net als Unitedhealthcare en Holowesko. Jelly Belly met een drietal en verder dus alleen maar duo’s of eenlingen.
De net teruggekeerde Ryan Roth (Silber) profiteert van de windstilte en trekt ten aanval. De Let Andz Flaksis (Holowesko) reageert en het duo pakt maximaal 20 seconden. Tien kilometer later is het duo echter weer terug het peloton ingewaaid. Ricardo Vilela (Manzana Postobon) probeert het dan, maar door de tegenwind in de laatste 35 kilometer terug naar TroisRivieres lukt het hem ook niet om lang vooruit te blijven. Vervolgens probeert een groepje met Bookwalter (BMC), Mullen (Cannondale), Boivin (Israel), Carpenter (Holowesko), Duchesne (Canada) en Huffman (Rally) om wat voorsprong te nemen, maar de verstandhouding in het groepje is niet optimaal en na een paar kilometer worden ook zij weer opgeraapt.

Finale

Op 25 kilometer van de streep een demarrage van Paco Mancebo (Hangar15); dat zou wat zijn, zes jaar na dato weer een zege in Trois Rivieres van de 41 jarige coureur. Toms Skujins (Cannondale) springt er achteraan en dus reageert BMC, sprinter Jempy Drucker gaat er zelf achteraan en hij krijgt Jason Lowndes (Israël) en Joe Lewis (Holowesko) met zich mee en het drietal komt aansluiten bij Mancebo. Gregory Henderson (UHC) probeert eveneens de oversteek te maken, Edwin Avila (Illuminate) onderkent het gevaar en sluipt mee. Het peloton valt stil; er volgen nog wat onsuccesvolle aanvalspogingen van onder meer Jake Rathe (JellyBelly). Avila en Henderson weten de aansluiting te maken met het vijftal voorin en we krijgen zeven koplopers. Alle grote ploegen, op Rally na, zijn vertegenwoordigd. De zeven voorin vinden elkaar en er wordt dit maal wel doorgereden. Bij de achtervolgers ligt nu alle druk bij Team Rally; de ploeg heeft een man op kop gezet, maar heel overtuigend is het niet. Ze lijken hier een beslissende slag te missen. De zeven pakken vrij snel voorsprong op de achtervolgers en met nog tien kilometer te gaan is de voorsprong al opgelopen tot een minuut. De grote teams stoppen af en Rally is niet meer bij machte om een echte achtervolging op te zetten; alleen de jonge Portugees Oliveira (Axeon) is hen nog tot steun.
De zeven hebben in de gaten dat zij waarschijnlijk voor de dagzege zullen gaan strijden en dus worden de kopbeurten wat minder lang en worden de benen zoveel mogelijk gespaard. Jempy Drucker is papier de snelste man, maar ook Avila, Skujins, oudgediende Henderson (ook al 40), Lowndes en Joe Lewis zijn absoluut niet traag. Alleen voor Paco Mancebo zal er niets anders opzitten dan er alleen vandoor te gaan. De meeste coureurs in de kopgroep hebben al ervaring met het rijden van een finale in TroisRivieres, Mancebo won dus de eerste editie. Skujins was vorig jaar tweede, Avila was vorig jaar zevende en Drucker eindigde toen als 11e. Joe Lewis was in 2014 al eens zevende.
Nog zeven kilometer te gaan en Mancebo gaat nog eens van achter uit; maar de anderen zien de aanval daardoor aankomen en Mancebo wordt eenvoudig opgevangen door generatiegenoot Henderson. Lowndes wil doorzetten, maar Avila is attent en het valt weer stil in het groepje. Skujins met een schijnaanval, wederom is het Avila die als eerst reageert. Aan de andere kant van de weg is Drucker weggereden, hij kijkt achterom en zien dat de anderen nog aan de rechterkant van de weg zitten in het wiel van Skujins. Drucker gaat op de pedalen staan en pakt zo wat voorsprong. De op papier rapste man probeert het zelf en wie gaat er reageren? Er wordt naar elkaar gekeken. Lewis naar de kop, maar hij kijkt vooral achterom; Skujins gaat dit maal wel echt, maar Lowndes rijdt de anderen weer terug naar Skujins die even een klein gaatje had gepakt. Het valt wederom stil en Drucker blijft maar doorrijden. Het verschil is maar zes, zeven seconden, maar de anderen kijken naar elkaar en het wordt weer iets groter. Dan gaat Avila en de anderen blijven zitten. Avila met een goede poging. De Colombiaan lijkt in eerste instantie tijd goed te maken op Drucker, maar blijft op vijf seconden van Drucker hangen. Het zijn vooral de anderen die tijd verliezen op zo’n 20 seconden zitten. Nog 3 kilometer te gaan voor Drucker. Avila lijkt nog zijn enige concurrent, want het gat met de anderen is opgelopen tot 26 seconden. Drucker blijft geven, Avila blijft maar op 6 seconden hangen en weigert af te geven. Bij de achtervolgers wordt nu om en om gedemarreerd, het besef zal er zijn dat het hooguit om plaats drie zal zijn. De slotkilometer voor Drucker, hij moet blijven geven, want Avila is niet van plan hem de zege cadeau te doen. Maar Avila moet in de slotkilometer wel meter voor meter prijsgeven, van zes naar zeven naar acht seconden; Avila gaat het niet halen. Drucker gaat de vijfde editie van de GP Trois Rivieres winnen. De Luxemburger had kunnen rekenen op zijn sprint, maar besloot er alleen vandoor te gaan en met succes. De armen al ruim voor de streep de lucht in. Nog even het BMC shirtje rechttrekken voor de foto en Drucker passeert de finish. BMC nam initiatief in deze koers en Jempy Drucker rond het af. Door het vieren van de overwinning is Avila nog iets dichter gekomen en passeert vijf seconden na Drucker de streep. Een sterke prestatie van de Colombiaan van het bescheiden team Illuminate. Dan is het ook niet heel lang wachten op de achtervolgers. Henderson heeft een kleine voorsprong, maar wordt voorbijgestoken door Lowndes, die met een soort demarrage in de laatste hectometers beslag weet te leggen op de derde plaats, Skujins strandt aan het achterwiel van de Australiër en is vierde, Mancebo is vijfde, voor Lewis en Henderson. Op 1:20 wordt de sprint voor plaats acht overtuigend gewonnen door een getergde Evan Huffman van Team Rally, het team dat vandaag de beslissende slag miste. Duchesne en Haedo vervolledigen de top 10, Jetse Bol wordt 11e.

1 DRUCKER Jempy (BMC)
2 AVILA Edwin (Illuminate) +0:05
3 LOWNDES Jason (Israël) +0:17
4 SKUJINS Toms (Cannondale)
5 MANCEBO Francisco (Hangar15)
6 LEWIS Joseph (Holowesko)
7 HENDERSON Gregory (Unitedhealthcare) +0:19
8 HUFFMAN Evan (Rally) +1:20
9 DUCHESNE Antoine (Canada)
10 HAEDO Lucas Sebastian (Unitedhealthcare)
11 BOL Jetse (Manzana Postobon)
12 BOIVIN Guillaume (Israël)
13 DUNBAR Eddie (Axeon)
14 CARPENTER Robin (Holowesko)
15 MARCOTTE Eric (Cylance)
16 BOOKWALTER Brent (BMC)
17 TVETCOV Serghei (Jelly Belly)
18 RATHE Jacob (JellyBelly)
19 ELLSAY Nigel (Silber)
20 MEGIAS Javier (NovoNordisk)
21 HOWES Alex (Cannondale)
22 ROSSKOPF Joey (BMC)
23 FLAKSIS Andzs (Holowesko)
24 SEVILLA Oscar (Medellin)
25 NEILANDS Krists (Israël)
33 VLIEGEN Loïc (BMC) +1:42
43 WIPPERT Wouter (Cannondale) +3:18
50 VERSCHOOR Martijn (Novo Nordisk)
80 GERTS Floris (BMC)
96 (laatste) PICCOLI James (Elevate) +15:13

WF Fictieve Koersen Stand

Na GP Trois-Rivières

Na zijn overwinning heeft Jean-Pierre Drucker weer een flinke sprong gemaakt in de tussenstand. Hij staat nu vijfde. Francisco Mancebo is opgeklommen naar de 65e plaats en Edwin Avila naar plaats 72. Geraint Thomas is nog steeds de leider, voor Bryan Coquard en Ion Izagirre. De volgende wedstrijd is de New York Cycling Week van Drossard Kudus.

Zitten we nog wel even met Anonymous, die met zijn drieweekse koers ergens in moet passen. In augustus en september zie ik vooral Verweggistan. Ik zou willen vragen hoever hij met deze koersen is. Dan zou Anonymous met zijn Ronde van Zuid-Europa ongeveer de laatste twee weken van september en de eerste week van oktober kunnen pakken. Fukuoka en Dresden kunnen dan daarna nog gehouden worden.

@ditisdavid en @coolietje de vraag of zij nog doorgaan met hun koersen? Dank alvast voor het antwoorden.

Ik was in januari heel enthousiast, maar ik zal dit jaar nog 1 rittenkoers doen (Of Aquitaine of Pennsylvania of Straatsburg-Brussel; ik neig naar die laatste) en de koers in Japan komt ook nog. Dan heb ik wel mijn doel van koersen op ieder continent en koersen van elk niveau (WT, 1. en .2) gehaald.
En S-B duurt maar drie dagen en kan ook na de koers van Anonymous. Ik maak ook graag ruimte voor zo'n ambitieus project. :)

New York Cycling Week 2017

Historie & Info
De New York Cycling Week, net zoals enkele andere koersen dit jaar, een nieuwe koers op de kalender, ondanks wielerhistorie in de regio. Acht jaar lang werd in New York State namelijk gekoerst in de Tour de Trump, later Tour DuPont. In 1989 werd deze koers in het leven geroepen, met sponsorgelden van de man die inmiddels president is geworden, als beoogd Amerikaans equivalent van de Tour de France. Twee jaar lang zou de koers de titel ‘Tour de Trump’ behouden, totdat in 1991, na twee bewogen edities vol met controverse en protesten, chemiebedrijf DuPont de sponsoring op zich nam. De ronde werd verreden in de Mid-Atlantic States; New York, New Jersey, Pennsylvania, Delaware, Maryland en District of Columbia, de hoofdstad Washington. In 1996 komt de ronde echter in de problemen. John du Pont, erfgenaam van het familiefortuin van de Du Pont familie, wordt verdacht van het vermoorden van Dave Schultz, een Amerikaanse gouden medaillewinnaar in het worstelen op de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles. Begin 1997 wordt hij hier ook voor veroordeeld en sterft uiteindelijk eind 2010 in de gevangenis. Metaforisch gezien sterft de koers echter ook haar dood met deze zaak, aangezien nieuwe sponsoren uitblijven. Wat overblijft is een erelijst van 8 edities met 6 winnaars. De eerste was de Noor Dag Otto Lauritzen in 1989 en Lance Armstrong was in 1996 de laatste, toen voor zijn tweede op rij. Daartussen wonnen ook Raúl Alcalá (1990 & 1993), Erik Breukink (1991), Greg LeMond (1992) en Viatcheslav Ekimov (1994).

Nu wordt er dus opnieuw gekoerst in de staat New York. En New York is veelzijdiger dan veel mensen denken. New York is namelijk veel meer dan één van de meest illustere steden ter wereld. Een kleine 20 miljoen mensen wonen in de vierde meest bevolkte staat van Amerika, waarvan ruim 8,5 miljoen in NYC. NYC is overigens niet de hoofdstad van de staat, dat is Albany, waar de eerste editie, net zoals de Tour de Trump in 1989, zal beginnen met een proloog. Andere grote steden zijn Buffalo, Rochester en Syracuse. Naast deze urbane zones is er echter genoeg natuurschoon te vinden. Zo zijn er twee verschillende bergketens: de Catskill Mountains in het zuiden en de Adirondack Mountains in het noorden. Daarnaast is er een overvloed aan heuvelland, zoals in het westen van de staat. Ook water heeft een prominente rol in het landschap van de staat. Met de Atlantische Oceaan in het zuidoosten, bij Long Island en New York City, twee van de grote meren van Noord-Amerika in het westen, Lake Ontario en Lake Erie, de bekende rivier de Hudson en de talrijke meren verspreid over het landschap is er meer dan genoeg water te bekennen. Misschien wel het mooiste natuurschoon ligt aan de grens met Canada. Daar liggen namelijk de welbekende Niagara Falls.

Qua historie is er natuurlijk veel te vertellen over deze streek. De eerste kolonisten in dit gebied was de Italiaanse ontdekker Giovanni da Verrazzano, werkend in dienst van de Franse kroon, de eerste Europeaan in het gebied, nadat de Fransen vanuit Montréal de omgeving gingen verkennen. De eerste ‘settlers’ waren in 1609 Nederlanders. Henry Hudson voer de later naar hem vernoemde Hudson rivier op en stichtte de handelspost Fort Nassau, wat later uitgroeide tot Albany. Zo werd de provincie Nieuw Nederland gesticht, een gebied dat delen van New York, Connecticut, New Jersey, Pennsylvania, Delaware en Maryland. Ook werd een post genaamd Nieuw Amsterdam gesticht, wat hedendaags het financiële centrum van een miljoenenstad is geworden, Downtown Manhattan. In 1674 werd de provincie overgenomen door de Engelsen, maar de Nederlanders bleven wonen rond New York en hebben zo een belangrijke invloed gehad op de cultuur. Lange tijd spraken New Yorkers namelijk nog Nederlands. President Martin van Buren, bijvoorbeeld, de enige president die het Engels niet als moedertaal had. Ook verschillende welbekende woorden stammen van het Nederlands af. Het bekende, van bijvoorbeeld de honkbalclub, ‘Yankee’ komt vermoedelijk van ‘Jan Kees’ en Knickerbockers, bekend van de basketbalploeg, zijn afstammelingen van de Nederlandse ‘settlers’. De vlaggen van Albany en New York City gebruiken ook nog altijd de originele kleuren van de Nederlandse provincievlag: oranje, wit en blauw. Een waar Nederlands randje hangt dus onlosmakelijk vast aan de staat.

In een bewogen historie volgden dan de Amerikaanse Revolutie. Later, terwijl de staat, en in het bijzonder New York City, uitgroeiden tot industrieel en commercieel centrum, werd New York het boegbeeld van de American Dream. Veel Europeanen maakten daarom de oversteek naar ‘The Empire State’. New York groeide uit tot immigratiestaat, met Ellis Island als eerste registratiepunt, nog voor de kust. 12 miljoen mensen zijn hier geregistreerd, goed voor 100 miljoen afstammelingen in heel de Verenigde Staten. In meer recente historie werd New York natuurlijk het centrum van de media, met onder meer de belangrijkste platenmaatschappijen, theaters, filmmakers, kunstenaars en designers. Hierdoor ontpopte New York zich tot ‘centrum van de wereld’. Mede daardoor was de shock des te groter op 11 september 2001, toen terroristische aanslagen werden gepleegd op het World Trade Center en het politieke centrum van Amerika in Washington DC. De New Yorkers wisten echter op te krabbelen, ondanks een financiële crisis, en zijn terug in hun gloriejaren. Mocht de staat een eigen land zijn, zou het de 12e of 13e economie ter wereld kunnen zijn, afhankelijk van de wisselkoersen.

De historie van New York ligt niet enkel in entertainment, industrie en economie. Ook de sporthistorie van de staat mag er zijn. Van de 5 grote sporten, honkbal, basketbal, ijshockey, American football en voetbal, zijn er in de staat New York maar liefst 12 ploegen actief. Enkel California heeft er meer, met 19 ploegen. Daarnaast worden jaarlijks verschillende sportevenementen van het hoogste niveau georganiseerd. De prestigieuze New York marathon voert door de straten van New York City, waar ook Diamond League wedstrijden worden georganiseerd. Ook de US Open, een van de Grand Slams, wordt gespeeld in New York. Ook met de fiets zijn de Yankees zeer bedreven. Dit jaar werd bijvoorbeeld de 45e editie van de Skyscraper-Harlem Cycling Classic georganiseerd, een criterium voor amateurs. Een ander jaarlijks evenement is de Five Boro Bike Tour. Deze fietstocht viert dit jaar haar 40e verjaardag en leidt duizenden sportievelingen vanuit Downtown Manhattan, via alle vijf de ‘boroughs’ van New York City naar Staten Island.

Parcours
Voor de eerste editie van de New York Cycling Week is een uitdagend, gevarieerd parcours uitgetekend. De start is op woensdag in Albany en eindigt zondag in New York City.

Etappe 1: Albany > Albany (ITT) – 6,7 kilometer
http://www.mapmyride.com/routes/view/1307448874
De eerste etappe is een korte proloog, van een kleine 7 kilometer. Gemakkelijk is deze tijdrit echter niet. Er zitten namelijk twee lelijke klimmetjes in, waarvan de laatste tot de finish doorloopt.

Etappe 2: Troy > Prospect Mountain (Lake George) – 193,3 kilometer
http://www.mapmyride.com/routes/view/1569670063
De eerste etappe in lijn is misschien wel de lastigste die de renners voor de wielen krijgen. Een lastige rit door de heuvels/het middelgebergte door de zuidelijke regionen van Adirondack Mountains. Er wordt gestart in Troy, even buiten Albany. De eerste 90 kilometers zijn redelijk eenvoudig, wanneer in de buurt van Lake George de heuvelzone wordt aangedaan. Ten slotte wordt er bergop gefinisht op Prospect Mountain. Wordt hier het klassement herschikt?

Etappe 3: Glenns Falls > Kingston – 210,6 kilometer
http://www.mapmyride.com/routes/view/1571074195
Wederom een lange etappe vandaag. We beginnen in Glens Falls, waar vanuit we een tocht naar het zuiden beginnen die bijna parallel loopt aan de openingsfase van gisteren. In de tussentijd passeren we in verschillende steden, zoals Saratoga Springs en Schenectady. Bij het buitenrijden van laatstgenoemde rijden we door een buitenwijk met een bekende naam: Rotterdam. Halverwege de koers volgt een lastige klim, het enige obstakel van vandaag. Mochten bepaalde ploegen iemand over boord willen gooien moet dat hier gebeuren. Hierna is het namelijk zo goed als vlak tot de streep in Kingston, aan de oevers van de Hudson.

Etappe 4: Woodstock > Poughkeepsie – 168,1 kilometer
http://www.mapmyride.com/routes/view/1491059011
De voorlaatste etappe kan essentieel zijn voor renners met klimmersbenen. Voor hen is het waarschijnlijk de laatste kans om op hun specialiteit het verschil te maken. Tussen Woodstock en Poughkeepsie liggen namelijk verschillende heuvels. De start is in het plaatsje dat naam gaf aan het bekende festival. Na een lokale ronde wordt koers gezet naar de finishplaats van gisteren, Kingston. In de finale volgen twee lastige heuvels. Daarna blijft het golven tot de iets oplopende finish aan de overzijde van de Hudson in Poughkeepsie.

Etappe 5: Peekskill > Brooklyn Heights (New York City) – 159,7 kilometer
http://www.mapmyride.com/routes/view/1710652718
De slotetappe begint aan de westzijde van de Hudson. Door de dichte bossen ten noorden van New York City wordt in oostelijke richting gereden, naar de Long Island Sound. Halverwege de koers rijden we New York City binnen en komen we via de Bronx en Queens in Brooklyn. Daar volgt een slotparcours met een lastige ‘kasseistrook’.

Nog even over de Ronde van Zuid-Europa: de kans is zeer klein dat ik hem af ga hebben voor het einde van mijn vakantie. Mijn voorstel is dat ik de ronde in december (met terugwerkende kracht) doe, dan zijn er zeer waarschijnlijk geen koersen. Dan heb ik ook nog even de tijd.

Uiteraard is er ook voor deze ronde een website met aanvullende informatie en waar de volledige uitslagen en tussenstanden in de klassementen op zal worden gepost. Kijk daarvoor op https://nycw2017.wordpress.com/

Daar is ook de volledige startlijst te vinden: https://nycw2017.wordpress.com/deelnemerslijst/

Voorbeschouwing Wielerweek van New York 2017
De eerste New York Cycling Week kent een vrij sterk deelnemersveld. De toppers van het Amerikaanse circuit kunnen hier gaan strijden met de ‘B-selecties’ van enkele profteams. B-selecties is eigenlijk niet gepast, aangezien de renners die zijn gestuurd door de profteams stuk voor stuk goede renners zijn. De topfavoriet voor deze ronde is misschien wel Brent Bookwalter. De renner van BMC kent een sterk seizoen waarin hij onder meer vierde werd in de eindklasseringen van de Tour of California en de Tour de Yorkshire. De Amerikaan heeft na het nationale kampioenschap, waarin hij zesde werd, een rustpauze genomen om te pieken naar de meerdaagse rondes in eigen land. Zijn grootste concurrent zou wel eens Michael Woods kunnen zijn. De Canadees heeft dit jaar meermaals de degens gekruist met de grote namen in het profpeloton, iets wat hem een negende en elfde plaats in respectievelijk de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik opleverde. Ook in rondes liet hij van zich horen. Zo reed hij zich in de top 10 van 3 Giroritten en werd hij twaalfde in de Ronde van het Baskenland. Zijn klassementen worden meestal genekt door een mindere tijdrit. Gelukkig voor hem zitten er in deze ronde slechts 7 kilometers tegen de klok.

Een andere renner die vaak wordt genekt door tijdritten is Merhawi Kudus. De Eritrese belofte van Dimension Data begon het seizoen uitstekend in Valencia en Oman, maar daarna viel het wat tegen. In de Ronde van Zwitserland werd hij nog aardig vijftiende. Ook is de vraag hoe de Afrikaan de kasseien van de laatste etappe gaat overleven. Wat dat betreft is schaduwkopman Ben O’Connor, laatst nog vijfde in de Ronde van Oostenrijk, een gevaarlijke outsider. Een renner die net als Kudus weer eens van zich liet horen in Zwitserland is Larry Warbasse. De kersvers Amerikaans kampioen vertrekt hier namens de Amerikaanse selectie en won in de eerder genoemde Ronde van Zwitserland de bergrit naar Villars-sur-Ollon. Kan hij hier opnieuw een slag slaan? Nu we toch bezig zijn met Zwitserland is het treffend om Silvan Dillier te noemen. De Zwitser won in Juni verrassend de Route du Sud. Een voordeel dat hij heeft op zijn concurrenten is een aardig sprintje, zeker heuvelop, en een dijk van een tijdrit. Andere outsiders die bij de WorldTour-profs rijden zijn Peter Stetina (USA), Joe Dombrowski (Cannondale) en John Darwin Atapuma (Colombia, laatst nog tweede in de Touretappe naar de Izoard).

Dan zijn er ook nog de ProConti’s. Van de drie teams van die categorie mogen we UnitedHealthcare het sterkst schatten. Zij komen met twee kanshebbers voor een goed klassement. Janier Alexis Acevedo is de grote naam en Gavin Mannion de man in vorm. Team Novo Nordisk mikt op de sterke Javier Megias. Dan zijn er nog de mannen van Israel Cycling Academy. Wanneer Guillaume Boivin de schade kan beperken in de bergrit kan hij misschien ook in de top van het klassement opduiken. Daarnaast zijn er nog twee ProConti-renners die kans hebben op een sterk klassement. Een van die renners is Rodolfo Torres van de Colombiaanse selectie. Tot vorige maand reed hij een aardig seizoen, met top 10 plaatsen in koersen als Coppi & Bartali, Tour of the Alps en Castillia & Leon. De afgelopen maanden draaiden echter uit op teleurstellingen, met tegenvallende uitslagen in de rondes van de Savoie en Alsace. Iemand die beter in vorm is is Pieter Weening. De klassementskopman van de Nederlandse selectie werd vorige maand bijvoorbeeld nog 13e in de Ronde van Oostenrijk.

Uiteraard zijn er dan ook nog de renners van het continentale circuit. Een van de grote favorieten vanuit die ploegen is Rob Britton. De Canadees reed sterk in California en werd bovendien tweede in de Tour of Alaska. Hij krijgt de sterke Evan Huffman en klimtalent Brandon McNulty mee ter ondersteuning. Britton’s landgenoot Ryan Roth is de kopman van Silber Pro Cycling. Hij wist de Tour of Alaska al eens te winnen en kan dat misschien ook wel aan de andere kant van het continent. Dan moet hij onder andere af zien te rekenen met de grote man van Holowesko-Citadel, Robin Carpenter, winnaar van de Tour of Alberta vorig jaar en ook succesvol in de VS dit jaar. Ook beloftenploeg Axeon Hagens Berman rijdt weer mee. Neilson Powless wordt naar voren geschoven als klassementsman. De 20-jarige pupil van Axel Merckx werd onlangs nog vierde in de Tour of Utah. Ook winnaar van de Derry/Londonderry-Sperrins GP Jhonatan Narvaez is van de partij. Een andere ploeg die sterk is in de breedte is Hangar15 Bicycles, ook bekend als Canyon Bicycles. Met Francisco Mancebo, Rob Squire en Chad Beyer hebben zij drie oud gedienden die in aanmerking komen voor de top van het klassement. De laatste favoriet die benoemd dient te worden is de Roemeen Serghei Tvetcov. Hij is de vaandeldrager van Jelly Belly en werd dit jaar 19e in California en 2e in de Tour of the Gila.

**** Brent Bookwalter
*** Rob Britton, Michael Woods
** Robin Carpenter, Silvan Dillier, Neilson Powless
* John Darwin Atapuma, Merhawi Kudus, Ben O’Connor, Larry Warbasse

Naam: Verweggistan
[x2.0] BOOKWALTER Brent
[x1.8] BRITTON Rob
[x1.6] TVETCOV Serghei
[x1.4] MANNION Gavin
[x1.2] WARBASSE Larry
[x1.0] POWLESS Neilson
[x1.0] WOODS Michael
[x1.0] KUDUS Merhawi Gebremedhin

Naam: moker
[x2.0] WOODS Michael
[x1.8] WARBASSE Larry
[x1.6] BOOKWALTER Brent
[x1.4] MANCEBO Francisco
[x1.2] DILLIER Silvan
[x1.0] BRITTON Rob
[x1.0] ATAPUMA John Darwin
[x1.0] DOMBROWSKI Joe

Wedstrijd: New York Cycling Week
Naam: mhp88
[x2.0] Michael Woods
[x1.8] Robin Carpenter
[x1.6] Brent Bookwalter
[x1.4] Francisco Mancebo
[x1.2] Edwin Avila
[x1.0] Jhonatan Narvaez
[x1.0] Rob Britton
[x1.0] Merhawi Kudus

*Prono's mogen nog binnenstromen tot 21:00 vanavond*

Voorbeschouwing Etappe 1: Albany > Albany (ITT) – 6,7 km
De openingsproloog begint op het Empire State Plaza, tegenover het New York State Capitol. De proloog begint met een dalend stuk van 500 meter, richting het Times Union Center, thuishaven van de zaalploegen van Siena College, gelegen even ten noorden van Albany, in Loudonville. Na ruim een kilometer volgt het eerste stukje heuvelop. Het 900 meter lange heuveltje aan 5,1% gemiddeld en 6,8% maximaal, leidt de renners langs de New York State bibliotheek en museum. Nadat een uitloper van ongeveer een kilometer is overwonnen volgt de afdaling door Lincoln Park. Wat meer bochtenwerk en wat minder zicht door de beschutting, echter de afdaling wordt hier nooit steiler dan 4,5%. Dat gebeurt pas helemaal naar het einde van de afdaling toe, wanneer het net iets steiler dan 5% wordt. Een vlak stuk van ruim 2 kilometer brengt de renners terug naar het centrum, waar op de prachtige Broadway het hoofdkantoor van de Staatsuniversiteit van New York wordt gepasseerd. Dan draaien de renners op voor State Street, of beter gezegd Capitol Hill, de weg die in het begin van de tijdrit gedeeltelijk zijn afgedaald. Capitol Hill is 800 meter lang aan 5,4% gemiddeld, 6,9% maximaal. Deze heuvel leidt de renners door de hoofdstraat, waarna de finish zal liggen in het zog van het Capitool en de City Hall.

*** Joey Rosskopf
** Silvan Dillier, Ryan Mullen
* Brent Bookwalter, Taylor Eisenhart, Neilson Powless

https://nycw2017.wordpress.com/etappe-1/
http://www.mapmyride.com/routes/view/1307448874

Etappe 1: Albany > Albany (ITT) – 6,7 km
Nummers ‘7’:
Travis McCabe (UnitedHealthcare), Brian Kamstra (Novo Nordisk), Cameron Piper (Illuminate), Jose Ragonessi (Ecuador), Nicolas Zukowsky (Silber), Eric Young (Rally), Danny van Poppel (Netherlands), Keegan Swirbul (Jelly Belly), Tyler Williams (Israel), Albert Torres (Inteja), Brendan Rhim (Holowesko), Chris Winn (Hangar15), Innokenty Zavyalov (Elevate), Yousef Reguigui (Dimension Data), Rodolfo Torres (Colombia), Ryan Mullen (Cannondale), Bram Welten (BMC), Neilson Powless (Axeon), Alexey Vermeulen (USA)

Om 18:00 begint sprinter Travis McCabe als eerste aan zijn proloog. Om de minuut vertrekken de renners op het Empire State Plaza. In het eerste blok zitten gelijk een aantal sterke renners. De eerste man die met ambitie vertrekt is Cameron Piper. Laten we kijken wat de nummer 8 van het Amerikaanse kampioenschap kan op dit parcours. Als zevende mag Danny van Poppel vertrekken. De Nederlander heeft in het verleden goede prologen gereden en zou wel eens kunnen verrassen. Bovendien mag hij in achtervolging op Eric Young, met alle respect, niet de beste tijdrijder van het Amerikaanse circuit. Even later, kort nadat Brendan Rhim is vertrokken, zet Cameron Piper de eerste richttijd neer op 8:34. Deze wordt echter al snel verbeterd door Danny van Poppel, met 5 seconden. Ook de Nederlander mag echter niet lang in de hotseat blijven zitten. Het is namelijk Brendan Rhim die hem één seconde voorblijft en zo verrast de jongeling van team Holowesko-Citadel. In dit eerste deel van het programma komen ook al enkele kanshebbers voor het klassement in actie. Zo ook Rodolfo Torres. De Colombiaan zal hier vooral de schade moeten beperken. Hij lijkt dit op het eerste oog ook te doen: hij strandt op 27 seconden van de toptijd. Achter Torres start echter een van de favorieten voor deze proloog, de Ier Ryan Mullen. De nummer 3 van het Europese kampioenschap tijdrijden doet hier in ieder geval een gooi naar de winst. Met een eindtijd van 8:22 is hij de nieuwe leider. Er komen echter nog twee sterke Amerikaanse tijdrijders aan. De eerste is Neilson Powless. Het talent komt echter 4 seconden te kort. Als afsluiter is daar dan Alexey Vermeulen. Hij komt op 7 seconden op een voorlopige 4e plaats.

Stand na eerste reeks
1. Ryan Mullen (Cannondale) “8:22
2. Neilson Powless (Axeon Hagens Berman) +0:04
3. Brendan Rhim (Holowesko-Citadel) +0:06
4. Alexey Vermeulen (USA) +0:07
5. Danny van Poppel (Nederland) +zt

Nummers ‘6’:
Luke Keough, Joonas Henttala, Simon Pellaud, Santiago Montenegro, Julien Gagné, Danny Pate, Mathieu van der Poel, Taylor Shelden, Daniel Turek, Adrian Nuñez, John Murphy, Rob Squire, Cory Williams, Ben O’Connor, Weimar Roldan, Cyrus Monk, Francisco Ventoso, Jhonatan Narvaez, Peter Stetina

Na het spetterende openingsstuk van zonet even een iets minder interessante reeks. Dat wil zeggen voor de dagzege. Voor het klassement zitten hier namelijk wat outsiders die de schade moeten beperken. Een man die wel vol mag gaan is Mathieu van der Poel. Het Nederlandse toptalent doet het uitstekend en staat voorlopig 7e op 14 seconden. Een van die klassementsmannen die de schade moet beperken is Rob Squire. De Amerikaan zal waarschijnlijk niet al te blij zijn met zijn tijdrit. Hij moet al 41 seconden toegeven. Ben O’Connor doet het wat dat betreft beter. De Australiër komt binnen op precies 30 seconden. Een verrassing in de daguitslag dan. Veteraan Francisco Ventoso heeft goede benen getroffen en rijdt ijzersterk naar een knappe 7e plaats, één seconde voor Van der Poel. Dan de schaduwkopman van de Amerikaanse selectie, Peter Stetina. Ook voor hem een tegenvaller. 49 seconden moet hij prijs geven.

Stand na tweede reeks
1. Ryan Mullen (Cannondale) “8:22
2. Neilson Powless (Axeon Hagens Berman) +0:04
3. Brendan Rhim (Holowesko-Citadel) +0:06
4. Alexey Vermeulen (USA) +0:07
5. Danny van Poppel (Nederland) +zt

Nummers ‘5’:
Daniel Jaramillo, Stephen Clancy, Brad Neagos, Wilson Haro, Nigel Ellsay, Brandon McNulty, Ramon Sinkeldam, Jacob Rathe, Guy Sagiv, Rafael Marquez, Joe Lewis, Cory Greenberg, José Rodriguez, Benjamin King, Jhonatan Restrepo, Joe Dombrowski, Nathan van Hooydonck, Ian Garrison, Kiel Reijnen

In de derde reeks volgt dan een outsider voor de dagzege. Nigel Ellsay staat binnen het Amerikaanse circuit bekend als sterk tijdrijder. Eens kijken waar hij uitkomt. In de laatste honderden meters bijt de Canadees zich stuk op de tijd van Mullen. Hij komt binnen op 9 seconden en valt zo buiten de top 5, een lichte tegenvaller. Achter hem is Brandon McNulty gestart, de nationale tijdritkampioen van de Amerikaanse beloften. De jonge Amerikaan zet met zijn tijd op 17 seconden van Mullen een uitstekende prestatie neer. Vervolgens is het uitkijken naar Joe Dombrowski. Hij geldt hier als schaduwkopman van Cannondale. Zijn tijdrit loopt echter uit op een teleurstelling. De Amerikaan verliest 38 seconden. Deze serie wordt ten slotte met een ‘high note’ afgesloten. Eerst is het Nathan van Hooydonck die zich vooraan erbij nestelt. Op enkele tienden wordt hij 11e achter Brandon McNulty. Daarnaast heeft ook de achter hem gestarte Ian Garrison goede benen. De Amerikaan pakt, enigszins verrassend, de voorlopige zevende plaats op 10 seconden van Ryan Mullen.

Stand na derde reeks
1. Ryan Mullen (Cannondale) “8:22
2. Neilson Powless (Axeon Hagens Berman) +0:04
3. Brendan Rhim (Holowesko-Citadel) +0:06
4. Alexey Vermeulen (USA) +0:07
5. Danny van Poppel (Nederland) +zt

Nummers ‘4’:
Gregory Henderson, Corentin Cheral, Connor McCutcheon, Jefferson Cepeda, Kris Dahl, Collin Joyce, Marco Minnaard, Angus Morton, Krists Neilands, William Guzman, Andrei Krasilnikau, Steve Fischer, Brian McCullogh, Tyler Farrar, Bryan Ramirez, William Clarke, Manuel Senni, Geoffrey Curran, Justin Oien

Tijd voor reeks vier, wellicht de minst interessante van alle reeksen. Het ontbreken van klassementsrenners en kanshebbers op een mooie rituitslag laat de kijkers thuis alvast doordromen naar volgende reeksen. Toch mogen we niet te snel over deze reeks heen lezen. Er staat namelijk een curieuze renner aan de start in deze groep. William Clarke is een specialist in prologen, zeker wanneer daarin geklommen moet worden. Laat dat nu net vandaag het geval zijn. De Australiër is op weg naar een goede tijd. Daar is hij binnen, op 7 seconden van zijn ploeggenoot Mullen. Op basis van tienden van seconden komt hij nu op de 4e plek te staan, voor Vermeulen en Van Poppel. Daarnaast nog wat aandacht voor één van de schaduwkopmannen van BMC. Manuel Senni komt op 34 seconden van de Ier vooraan binnen.

Stand na vierde reeks
1. Ryan Mullen (Cannondale) “8:22
2. Neilson Powless (Axeon Hagens Berman) +0:04
3. Brendan Rhim (Holowesko-Citadel) +0:06
4. William Clarke (Cannondale) +0:07
5. Alexey Vermeulen (USA) + zt

Nummers ‘3’:
Alexander Cataford, Fabio Calabria, Cullen Easter, Edson Calderon, Pier-André Coté, Evan Huffman, Huub Duijn, Ulises Castillo, Zakkari Dempster, Juan José Cueto, Taylor Eisenhart, Cortlan Brown, Alex Hoehn, Nick Dougall, Edwin Parra, Nathan Brown, Joey Rosskopf, Christopher Blevins, Chad Haga

Nu dan, een zeer interessante reeks. We beginnen met de jonge Alexander Cataford. Van hem wordt hier een hoge uitslag verwacht, kan hij die verwachtingen waarmaken? Niet helemaal. Met een voorlopige 8e plek, op 9 seconden, kan hij niet helemaal tevreden zijn. Dan de volgende kanshebber. Evan Huffman, tweevoudig etappewinnaar in de Tour of California, is namelijk snel onderweg. Het zal aankomen op de laatste heuvel. In tegenstelling tot velen weet Huffman het tempo op de laatste rechte lijn vast te houden. Zo maakte ook Mullen het verschil. Het ziet er goed uit voor Huffman, misschien kan hij zelfs een nieuwe toptijd realiseren… Nee. Hij komt een seconde tekort, maar staat nu dus wel tweede. Dan is echter een volgende goede tijdrijder al onderweg. Taylor Eisenhart lijkt een goed tempo te onderhouden. Ook hij komt in de laatste rechte lijn en ook hij gaat dicht bij de toptijd komen. Nog 100 meter. Hij haalt het ook niet. Ook hij strand op een seconde, maar is wel 3 tienden van een seconde sneller dan Huffman, die hij daarmee naar de tweede plaats verdrijft. De aanvallen op Mullen zijn echter nog niet afgelopen. De volgende uitdager is namelijk Amerikaans kampioen tijdrijden Joey Rosskopf. Kort na de start gaat het echter al fout bij hem. Op het eerste stuk heuvelop krijgt hij namelijk te maken met een klapband. De fietswissel is snel gedaan, maar dan moet hij heuvelop weer in het ritme komen. Hij ziet dat de kans op de dagzege is gaan vliegen en maakt er een trainingsritje van. Hij komt op 35 seconden van Mullen Binnen. Er komt echter nog een Amerikaan aangestormd, de afsluiter van deze reeks, Chad Haga. De renner van de nationale selectie, normaliter van Sunweb, rijdt uitstekend en pakt de 5e plek op evenveel seconden.

Stand na vijfde reeks
1. Ryan Mullen (Cannondale) “8:22
2. Taylor Eisenhart (Holowesko-Citadel) +0:01
3. Evan Huffman (Rally Cycling) + zt
4. Neilson Powless (Axeon Hagens Berman) +0:04
5. Chad Haga (USA) +0:05

Nummers ‘2’:
Janier Acevedo, Mehdi Benhamouda, Griffin Easter, Wolfgang Brandl, Stephen Bassett, Matteo Dal-Cin, Jasper de Laat, Sean Bennett, Dan Craven, Gregory Brenes, Ruben Companioni, Chad Beyer, Connor Brown, Mekseb Debesay, Juan Arango, Patrick Bevin, Silvan Dillier, William Barta, Gregory Daniel

We komen dichter en dichter bij de apotheose van deze proloog. De volgende renner die start is Janier Acevedo, die het kopmanschap bij UnitedHealthcare moet delen met Gavin Mannion. De opdracht is duidelijk voor de Colombiaan: zo kort mogelijk eindigen. Hij eindigt netjes op 19 seconden en kan alvast naar morgen kijken. De Amerikaanse regisseur heeft veel oog voor Matteo Dal-Cin, en terecht, de Canadees is een uitstekend tijdrijder. Hij rijdt een dijk van een openingstijdrit en eindigt op een voorlopige 7e plaats, op evenveel tellen. Door de rit van de Canadees is er echter weinig oog voor Jasper de Laat. Begrijpelijkerwijs, De Laat is aan zijn eerste volledige seizoen in Europa bezig, kent men hem nog niet in Amerika. Dat verandert nu echter. De Nederlander laat zien dat zijn overwinning in de klimtijdrit in Vaals geen toeval was en rijdt brutaal naar de vijfde tijd, slechts enkele seconden achter Neilson Powless. Dan Chad Beyer. De Amerikaan rijdt hier voor een klassement en moet dus de schade beperken. 30 seconden doet hij langer over het parcours dan Mullen, die nog altijd in de hotseat zit, niet slecht dus. Hetzelfde mag worden gezegd van Mekseb Debesay. De Eritreeër geeft slechts 27 seconden toe. De volgende interessante man is Patrick Bevin. De ‘kiwi’ weet wel eens te verrassen in tijdritten, maar vandaag is dat niet het geval. Hij komt op 31 secondes binnen. Achter hem is Silvan Dillier bezig aan zijn tijdrit. De Zwitsers kampioen op de weg is bezig aan een uitstekend seizoen bezig en is hier de schaduwkopman van BMC. Vandaag kan hij echter al een slag slaan. Ook hij gaat in de buurt komen van de toptijd. Op 2 seconden van de Ier drukt hij zijn wiel over de streep, een 4e plaats dus. De Amerikanen hebben veel aandacht voor William Barta, die achter Dillier is gestart. Het talent kan een uitstekende tijdrit rijden, maar kent vandaag geen uitschieter. Op 10 seconden staat hij voorlopig 15e.

Stand na zesde reeks
1. Ryan Mullen (Cannondale) “8:22
2. Taylor Eisenhart (Holowesko-Citadel) +0:01
3. Evan Huffman (Rally Cycling) + zt
4. Silvan Dillier (BMC) +0:02
5. Neilson Powless (Axeon Hagens Berman) +0:04

Nummers ‘1’:
Gavin Mannion, Javier Megias, Edwin Avilla, Bryon Guama, Ryan Roth, Rob Britton, Pieter Weening, Serghei Tvetcov, Guillaume Boivin, Diego Milan, Robin Carpenter, Francisco Mancebo, Eder Fraye, Merhawi Kudus, John Darwin Atapuma, Michael Woods, Brent Bookwalter, Edward Anderson, Larry Warbasse

De laatste reeks dan, met de kopmannen voor het klassement. Gavin Mannion is eerst. De Amerikaan doet het uitstekend en komt op 12 seconden binnen. Ook de man achter hem, Javier Megias, rijdt voor zijn doen prima en komt op 48 seconden binnen. Voor Edwin Avila is de eindbalans wat minder rooskleurig. Op 59 seconden komt hij pas binnen gerold. Dan de Canadees Ryan Roth, outsider voor de eindoverwinning. Hij rijdt zeker niet zijn beste tijdrit, maar een verlies van 38 seconden valt te permitteren. Gelijk achter hem is Rob Britton gestart. Ook hij rijdt een prima tijdrit: 21 seconden is de eindafrekening. Dan is Pieter Weening aan de beurt. Zijn tijdrit was enkele jaren geleden nog een echt wapen, in 2013 won hij er nog de Ronde van Polen mee. Het is echter de vraag of hij dat vandaag ook kan. Hij eindigt op 30 seconden, niet slecht dus. Dan de misschien wel meest opvallende kopman in het Amerikaanse circuit, de Roemeen Tvetcov. 14 seconden geeft de Roemeen toe op de toptijd. Dan komt de kopman van Holowesko-Citadel, dat zich met twee man in de top 10 ogenschijnlijk goed heeft voorbereid. Robin Carpenter volgt die trend met een 17e plaats op 11 seconden. De volgende renner is Francisco Mancebo. Hoe verweert de Spaanse veteraan zich in dit veld? Uitstekend, 25 seconden bedraagt het verlies slechts. We zijn bij de laatste 6 renners aangekomen. De volgende 3 kunnen echter hier enkel de ronde verliezen. Merhawi Kudus, John Darwin Atapuma en Michael Woods staan allen niet bekend als goede tijdrijders, integendeel. Dat valt ook vandaag weer te zien. Zij scharen zich onder de verliezers van de dag onder de klassementsmannen. Kudus en Woods komen op respectievelijk 53 en 51 seconden binnen gerold. Atapuma verliest zelfs een minuut. Dan staat er nog een man aan het vertrek die Mullen echt kan bedreigen, Brent Bookwalter. Daar gaat de Amerikaan van BMC. Hij komt erg dicht, maar valt wat stil in de laatste meters. Hij haalt het niet. 9e op 6 seconden wordt de eindafrekening voor hem. Dan volgt de Amerikaan Anderson. Hij rijdt een ijzersterke rit en weet zo te verrassen. Op 8 seconden komt hij binnen, als 14e. Dan nog de afsluiter van de rits, Larry Warbasse. Een prima tijdrijder, maar normaal gesproken geen kanshebber voor de dagzege. Dat blijkt ook hier. De Amerikaanse kopman komt binnen op 25 seconden, prima dus. Na 2 uur mag Mullen zich eindelijk uit de hotseat hijsen, hij moet namelijk richting het podium. Hij wint de proloog en is daarmee eerste leider. Taylor Eisenhart pakt met zijn knappe tweede plaats de leiding in het jongerenklassement.

Uitslag Etappe 1: Albany > Albany (ITT) & Algemeen Klassement
1. Ryan Mullen (IRE) Cannondale “8:22
2. Taylor Eisenhart (USA) Holowesko-Citadel + 0:01
3. Evan Huffman (USA) Rally Cycling + zt
4. Silvan Dillier (SWI) BMC Racing + 0:02
5. Neilson Powless (USA) Axeon Hagens Berman + 0:04
6. Jasper de Laat (NED) Nederland + zt
7. Chad Haga (USA) USA + 0:05
8. Brendan Rhim (USA) Holowesko-Citadel + 0:06
9. Brent Bookwalter (USA) BMC Racing + zt
10. Matteo Dal-Cin (CAN) Rally Cycling + 0:07

Jongerenklassement
1. Taylor Eisenhart (USA) Holowesko-Citadel “8:23
2. Neilson Powless (USA) Axeon Hagens Berman + 0:03
3. Jasper de Laat (NED) Nederland + zt
4. Brendan Rhim (USA) Holowesko-Citadel + 0:05
5. Alexey Vermeulen (USA) USA + 0:06

Ploegenklassement
1. Holowesko-Citadel Racing Team “25:24
2. BMC Racing Team + 0:03
3. Axeon Hagens Berman + 0:04
4. Nederland + 0:07
5. Rally Cycling + zt

Volledige uitslagen op: https://nycw2017.wordpress.com/uitslagen-etappe-1/

Voorbeschouwing Etappe 2: Troy > Prospect Mountain (Lake George) – 193,4 km
De eerste rit in lijn begint in Troy, een stadje aan de oostzijde van de Hudsonoever. Samen met Albany en Schenectady vormt de stad het stedelijk gebied Capital District. Ook is Troy thuishaven van de oudste private technische universiteit in Amerika, het Rennselaer Polytechnic Institute, gevormd in 1824 en vernoemd naar de stichter van zowel de stad, de Nederlander Kiliaen van Rennselaer, als zijn nastammeling 200 jaar later die de universiteit stichtte, Stephen. Na een vlakke openingsfase volgt na 53 kilometer een tussensprint in Saratoga Springs, aan de lokale paardenracebaan van het spastadje. Dan volgt niet veel later de eerste beklimming, de Corinth Mountain Road. Deze klim van 3,2 kilometer stijgt aan gemiddeld 5,6%. De steilste stroken gaan echter tot 13%. De top ligt op 123 kilometer van de meet. Even later volgt de volgende beklimming, naar Viele Pond. 1,9 kilometer lang aan 5,9%. De maxima lopen op tot 10,9%. De top ligt op 91,5 kilometer van de finish.

Na een glooiende zone van 5 kilometer kan worden begonnen aan de afdaling naar Lake George, het dorpje dat de aankomst verzorgd. Vanuit hier beginnen we echter nog aan een lus kris kras door het omringende heuvelland. Al snel beginnen we daar aan Truesdale Hill. Deze is 3,3 kilometer lang aan gemiddeld 7,5%. De steilste stroken, helemaal tegen de top, lopen op tot 12,5%. Na een afdaling in twee delen volgt onmiddellijk de volgende klim. Coolidge Hill is 3,5 kilometer lang en stijgt aan gemiddeld 5%. De maxima lopen op tot 10,7% op deze onregelmatige klim. De top ligt op 55,5 kilometer. Na een halfbakken bijtrapafdaling volgt de volgende klim al. De beklimming van Edgecomb Pond Road bestaat eigenlijk uit twee delen. Het eerste deel (1,4 km à 7,7%) en het tweede deel (1,8 km a 6,4%) worden onderbroken door een korte afdaling, wat resulteert in een gemiddelde van 4,1 kilometer en 4,5%, met maxima van 10,2% op het eerste deel. Een afdaling naar het dorpje Bolton volgt.

Vanuit Bolton is het nog een kleine 40 kilometer tot de streep. Daarin is echter ruimte om scheve zaken te herstellen. Tussen Bolton en de voet van de slotklim liggen geen gecategoriseerde heuvels meer. Dat wil niet zeggen dat deze 40 kilometer vlak zijn. De renners moeten namelijk nog Lamb Hill beklimmen. Een 6 kilometer lange klim die zeer onregelmatig steeds een stukje hoger gaat. Daarna, met nog zo’n 30 kilometer te gaan, volgt een vlakke zone en een afdaling naar Diamond Point. Vanuit hier is het nog 18 kilometer. Dan rijden we Lake George binnen. Hier zal nog een tussensprint worden betwist voor Fort William Henry, 3 kilometer voor de voet van Prospect Mountain. Dan dus de slotklim, naar de top van Prospect Mountain. 7,5 kilometer lang aan 6%. De eerste 2 kilometer zijn vrij regelmatig, met percentages rond de 7%. Daarna volgen 2 kilometer aan slechts 2%, weliswaar met prachtig uitzicht over Lake George. De laatste 3,5 kilometer zijn vrij onregelmatig, maar komen op een gemiddelde van 7,2%. Het steilste stuk stijgt aan 11,3%.

POI’s
193,4 km – Start – Troy
140,4 km – Saratoga Springs – Sprint 1
123,0 km – (KOM – 3) Corinth Mountain Road (3,2 km à 5,6%)
91,4 km – (KOM – 3) Viele Pond Road (1,9 km à 5,9%)
70,4 km – (KOM – 2) Truesdale Hill (3,3 km à 7,5%)
55,5 km – (KOM – 3) Coolidge Hill (3,5 km à 5%)
46,2 km – (KOM – 2) Edgecomb Pond Road (4,1 km à 4,5%)
11,5 km – Lake George – Sprint 2
0,0 km – (KOM – 1) Prospect Mountain (7,5 km à 6%)
0,0 km – Finish – Prospect Mountain (Lake George)

*** Brent Bookwalter
** Rob Britton, Larry Warbasse
* John Darwin Atapuma, Merhawi Kudus, Michael Woods

https://nycw2017.wordpress.com/etappe-2/
http://www.mapmyride.com/routes/view/1569670063

'@NY Cycling Week
Kleine verschillen in de top. Verrassend, maar mogelijk. De volgende etappe zal al wel wat meer tijdsverschillen opleveren. Ik ben benieuwd hoeveel renners gaan aanvallen.

Etappe 2: Troy > Prospect Mountain (Lake George) – 193,4 km
Goede middag dames en heren. De eerste rit in lijn van de New York Cycling Week staat op het punt van beginnen. Deze etappe mogen we ook gelijk de koninginnenrit noemen, met aankomst bergop op Prospect Mountain, nabij Lake George. We starten vandaag in Troy, aan de overzijde van de Hudson bij Albany, waar gisteren de eerste verschillen zijn opgemaakt in de proloog. Met klassementsleider Ryan Mullen op de voorste startrij worden de renners weggeschoten. Bij de officiële start, bij het buitenrijden van Troy, wordt er gelijk bedrijvig aangevallen. Het is vooral Tyler Farrar van Dimension Data die aanvalslustig is. Hij rijdt vanuit de eerste kilometer weg met Taylor Shelden van Jelly Belly. In de volgende kilometers komen meer en meer renners aansluiten, waarbij de maximale voorsprong van de groep 20 seconden is. Na 31 kilometer, even buiten Mechanicville, worden de vluchters weer gegrepen. Dan rijden drie kilometer later weer zes renners weg. Tyler Farrar is er weer bij. Ditmaal krijgt hij bijval van Santiago Montenegro van Team Ecuador, William Guzman van Inteja, Danny Pate van Rally Cycling, Julien Gagné van Silber en Edwin Parra van de Colombiaanse selectie. Nu laat het peloton wat varen. Met de mannen van BMC op kop wordt het tempo stilgelegd. Langs de oevers van Saratoga Lake weten zij een voorsprong van een minuut op te bouwen. Het lijkt erop dat we weg zijn. Inmiddels is ook bijna de eerste tussensprint bereikt. Na ruim 50 kilometer rijden we Saratoga Springs binnen. Daar zullen de zes gaan sprinten om de eerste puntjes deze ronde. Laten we eens kijken hoe dit uitpakt. Farrar gaat op de kop aan. Parra en Guzman sprinten wel mee, maar al bij al pakt Farrar vrij gemakkelijk de volle buit, voor Parra, Guzman, Gangné en Montenegro.

Laten we u de koplopers beter voorstellen. De bekendste van het zestal is ongetwijfeld de man die zojuist de tussensprint won, Tyler Farrar. Aan de ene kant een renner met een mooi palmares, aan de andere kant een jongen waarvan je acht te geloven dat er veel meer in zat. In 2006 werd hij prof bij Cofidis. In de Ronde van België valt hij voor het eerst op in 2007, maar in 2009 leert het grote publiek hem kennen. Hij wint een rit in de Tirreno en strijdt in meerdere Giro-etappes mee voor top 5 plaatsen. Ook in de Tour de France vervult hij deze rol en pakt een podiumplaats in de slotetappe op de Champs-Élysées. Daarna rijdt hij een Enecotour waarin hij slechts eenmaal een etappe niet op het podium eindigt en, later dat seizoen, pakt in de Vuelta zijn eerste ritzege in een grote ronde. Een sprinter die een tijdrit in de benen heeft en het klassieke werk aan lijkt te kunnen, een talent is geboren. Ook in 2010 pakt hij ritten in de Giro en Vuelta. Dan slaat in 2011 echter het noodlot toe. Boezemvriend en collega-sprinter Wouter Weylandt komt in de Giro zwaar ten val en overlijdt aan de gevolgen, een enorme dreun voor Farrar. Enkele maanden later pakt hij eindelijk zijn Tourzege. De tweede etappe wint hij met de mannen van Garmin, een ploegentijdrit, een dag later slaat hij weer toe, ditmaal in de sprint. Voor Wouter, zo luidt het devies. Het verlies van zijn vriend drukt echter zwaarder door dan gedacht en dat valt te zien aan de prestaties in de volgende seizoenen. Ondanks dat hij zeker geen slechte uitslagen rijdt, ontbreken de grote overwinningen. In 2015 trekt hij dan van Garmin naar MTN-Qhubeka, nu Dimension Data. Sindsdien is de flair verdwenen en is de Amerikaan zich gaan richten op een rol in het aantrekken van de sprint.

Na het interessante verhaal over Farrar even snel de andere vluchters. Landgenoot Danny Pate doet wellicht een belletje rinkelen. De Amerikaan was jarenlang een degelijke klimknecht bij Team Sky, die bovendien uitblonk in lange tijdritten. De inmiddels 38 jarige is bezig aan zijn tweede seizoen bij Rally Cycling. Edwin Arnulfo Parra is een 33 jarige Colombiaan die onlangs 12e werd in de Ronde van Quinghai Lake. De andere Zuid-Amerikaan is Santiago Montenegro. De pas 19 jarige Ecuadoriaan liet zich in de Cascade Cycling Classic in de twee lastige ritten goed van voren zien. Ook de Canadees Julien Gagné is met zijn 23 jaar nog erg jong. Ten slotte hebben we William Guzman. De Dominicaan staat bekend als een van de betere renners van zijn land. Tijdens deze voorstelronden hebben de koplopers de voorsprong flink uit weten te breiden, naar 2:47. We bevinden ons op 66 kilometer van de startplaats Troy, wat betekent dat de eerste klim eraan zit te komen. Corinth Mountain Road is 3,2 kilometer lang en stijgt aan gemiddeld 5,6%. De steilste stroken, halverwege de klim, gaan tot 13%. Er wordt geen tempoversnelling bovengehaald. Wel is echter duidelijk wie initiatief gaan nemen in het sprintje om de punten. Parra en Montenegro voegen zich nadrukkelijk vooraan. Ook Pate en Guzman lijken gespannen. Richting de top vlakt het iets af wat zorgt voor een sprint-à-quatorze. Montenegro gaat als eerste aan, waarna Parra het op ervaring afmaakt. Guzman komt te laat op gang en strandt op de tweede plek. Nog 123 kilometer tot de streep. Niet geheel onverwachts maakt het peloton het dus nog niet te gek. Sterker nog, ze doen rustig aan. De voorsprong van de koplopers stijgt nog altijd snel. Bij de passage in Corinth op 115 kilometer van de streep bedraagt de voorsprong al 3:56.

Heuvelzone rond Lake George
Langzaam begint de weg alweer vals plat op te lopen. Het is immers niet heel ver meer tot de volgende heuvel. De beklimming naar Viele Pond is slechts 1,9 kilometer lang aan 5,9%, met maxima in de 10%. Ook hier vlakt het richting de top weer wat af. Ditmaal gaat Guzman zeer vroeg aan, wat Pate, Montenegro en Parra in zijn wiel zet. Op 150 meter van de top komt Montenegro uit het wiel van Pate, die inmiddels al langszij kwam bij Guzman. Parra probeert nog uit het wiel te komen, maar strandt op de tweede plaats in deze sprint. Op 91,5 kilometer van de streep is de voorsprong van de koplopers 4:59. Langzaamaan zijn BMC en Holowesko zich vooraan gaan verzamelen. Zij beginnen nu met het opzetten van een achtervolging. De afdaling richting Warrensburg, en daarna Lake George, wordt ingezet. We zijn nu echt in de heuvelzone. Ook Cannondale laat een mannetje nu meewerken in de achtervolging. Daar bereiken de koplopers nu Lake George, wat betekent dat de volgende beklimming er weer aan zit te komen. Truesdale Hill is de volgende hindernis. 3,3 kilometer lang aan 7,5%. Daarmee is het de steilste beklimming van de dag. De maxima stijgen aan 12,5%. Danny Pate bepaalt het tempo op deze beklimming. De andere renners volgen in zijn wiel. Achter in het peloton laten enkele sprinters lopen. Zij gaan een bus op poten proberen te zetten. Hun dag komt morgen namelijk. Onder hen ook Danny van Poppel, de nummer 13 van het klassement. Halverwege de klim moet Tyler Farrar vooraan passen. Hij kiest wijselijk zijn eigen tempo. Op de steile stroken tot de top spat de kopgroep open. Montenegro zet aan voor de bergpunten, maar Guzman en Parra kunnen niet op hem reageren. Ook Pate blijft eigen tempo rijden. Deze aanval gaat ten koste van Julien Gagné. De Canadees plafonneert en moet enkele momenten later ook Tyler Farrar laten rijden. Montenegro pakt de bergpunten, voor Pate, Parra, Guzman, op een twaalftal seconden Farrar en op een halve minuut al Gagné. Op 4:43 volgt het peloton met nog 70,5 kilometer te gaan.
Op het vlakkere deel in de afdaling weet Farrar weer aan te sluiten bij de koplopers, waardoor we nu weer een vijftal hebben. Een vijftal inderdaad, na het bergsprintje heeft Montenegro zich weer wijselijk in laten zakken. De volgende klim komt er echter alweer aan. Coolidge Hill, 3500 meter, 5%. Pate maakt weer tempo, Montenegro en Parra loeren vooral naar elkaar. We gaan weer naar het steile stuk toe. Een replica van daarnet, want hier gaat Montenegro aan. Farrar laat zich weer lossen, maar ook Guzman moet een gaatje laten. Verschil met de vorige klim is echter dat de laatste meters voor de top hier afvlakken. Vanuit het wiel van Pate weet Parra dan ook weer terug naar het wiel van de Ecuadoriaan te springen en hem op 50 meter voor de streep achter zich te laten. In de afdaling weet Guzman weer aan te sluiten. Dat is maar goed ook, want gelijk vanuit de afdaling moet weer worden geklommen. Edgecomb Pond Road is 4,1 kilometer lang aan 4,5%, maar bestaat eigenlijk uit twee gedeeltes, het eerste van 7,7% en het tweede van 6,4%. In de afdaling wordt Gagné alweer voorbijgesneld door het peloton, dat met nog 50 kilometer te gaan de voorsprong heeft teruggebracht naar 2:32, vooral onder het beulswerk van BMC-renners Ventoso, Welten en Van Hooydonck. Veel actie op het eerste klimmetje. In de kopgroep kijken Parra en Montenegro eigenlijk vooral naar elkaar. Daardoor kan Pate op kousenvoeten wegsluipen. Al snel pakt hij een gaatje van 50 meter. Ook Guzman ziet zijn kans schoon en gaat in de achtervolging, geen reactie van de Colombiaan of de Ecuadoriaan. Dichter tot Pate komt hij echter niet. Het peloton dan. Daar wordt ook aangevallen. En daar zitten aardige namen bij. Initiator is Alexander Cataford van UnitedHealthcare, de nummer 16 van het klassement. Hij krijgt echter een paar mooie kompanen met zich mee. Joey Rosskopf, Joe Dombrowski en de nummer 6 van het klassement, Jasper de Laat, sluipen mee. Op naar het tweede heuveltje. Pate neemt nog altijd de leiding. Met nog een kilometer tot de top plaatst Montenegro zijn aanval. Parra staat op kraken en blijft hangen op een twintigtal meters. Montenegro lijkt echter te laat te gaan komen. de volle buit is namelijk voor Danny Pate, die solo doorgaat. Montenegro weet nog aan te sluiten bij Guzman, maar dat is te laat om nog een extra plekje te winnen. Parra volgt op 4 seconden van hen en kan zo in de afdaling aansluiten. Op 1:27 hebben de achtervolgers Tyler Farrar bijgehaald. Rosskopf en Cataford pakken de laatste puntjes. Het peloton volgt op 1:48. Nog 46 kilometer te gaan.

De afdaling naar Bolton is ingezet. Een valpartij! Merhawi Kudus schuift onderuit in een bocht, maar kan zijn weg vervolgen. We bereiken langzaam echter de heuvelzone. Er liggen hier geen gecategoriseerde klimmen, maar naar Lamb Hill is het af en toe nog serieus klimmen. De verschillen worden hierdoor alleen maar groter. Pate werkt een mooie solo af en pakt op de top van Lamb Hill, met nog 30 kilometer te gaan, een voorsprong van 36 seconden op het groepje der Midden- en Zuid-Amerikanen. Zij verliezen echter tijd op het goed samenwerkende groepje met Rosskopf, waar Farrar nog knap meewerkt, dat op 47 seconden van de kop is gekomen. Door het wegvallen van BMC en Cannondale op de kop van het peloton is het gat weer iets groter geworden. 2:06 is nu de achterstand op de kop van de wedstrijd. Dimension Data en Jelly Belly offeren echter een helpende hand aan Holowesko. Op het vlakke stuk richting Warrensburg sluit de groep Rosskopf aan bij de groep Montenegro. Vlak voor de afdaling naar Lake George is het ook afgelopen met de solo van Pate. Negen renners dus vooraan: Cataford, Dombrowski, Farrar, Guzman, De Laat, Montenegro, Parra, Pate en Rosskopf. Na de afdaling is het nog 17 kilometer tot de finish. Het peloton komt echter ook weer terug, tot 1:25 in de laatste 13 kilometer. Intussen rijden we in de straten van Lake George. Daar is nog de laatste tussensprint. Niet geheel onverwachts gaat deze naar Farrar, voor Guzman, Cataford, Parra en Dombrowski. Nog 11,5 kilometer te gaan, de voorsprong is 1:01.

Prospect Mountain
We bewegen ons naar de voet van Prospect Mountain. 7500 meter lang is de klim, aan 6% gemiddeld. Daar beginnen we aan het eerste stuk, zo’n 2 kilometer lang regelmatig aan 7%. Uitputting uit zich bij de koplopers. Tyler Farrar laat zodra de klim begint de rest lopen. In de eerste kilometer moeten ook Guzman en Parra de overige koplopers laten lopen. In het peloton is Holowesko-Citadel op kop aan het rijden. Dan neemt Rally krachtig over. Evan Huffman rijdt met Brendan McNulty en Rob Britton in zijn wiel naar de kop. Dit zorgt voor de nodige uitdunning in het peloton. Dit zorgt voor een eerste uitdunning in het peloton. Dit is ook niet zonder slachtoffers onder de klassementsmannen. Merhawi Kudus moet al vroeg laten lopen, net zoals Silvan Dillier, de nummer 4 van het klassement, en Chad Beyer. Vooraan moeten nu ook Pate en, verrassend, Dombrowski lossen. Langzaam begeven we ons naar het vlakkere stuk. Hier moeten we constateren dat het peloton weer dichter komt. Met nog 38 seconden voorsprong plaatst Rosskopf een aanval. de enige die een poging doet tot achtervolgen is Cataford, maar na enkele honderden meters valt hij stil. Dan komen we bij de laatste 3,5 kilometers, die gelijk starten met de steilste stroken rond de 10%. Één voor één worden de renners van de voormalige kopgroep ingelopen. Daar, met nog drie kilometer te gaan, de aanval onder de klassementsmannen. Powless gooit de knuppel in het hoenderhok. Er zitten bij hem 4 renners in het wiel. Rob Britton, Brent Bookwalter, Gavin Mannion en Michael Woods. Daarachter weet even later ook Mekseb Debesay aan te sluiten. Daarachter is ook een groepje ontstaan. Manuel Senni, Ben O’Connor, Larry Warbasse, Ryan Roth en Javier Acevedo.

Nog 2,5 kilometer te gaan, we bevinden ons inmiddels op een vlakker stuk. De verschillen zijn klein. Rosskopf leidt nog altijd met een voorsprong van 7 seconden, maar die voorsprong loopt sterk terug. Op 21 seconden volgen de achtervolgers. Dan plaatst Warbasse een aanval. Hij gaat in de achtervolging. Omdat van voren vooral naar elkaar wordt gekeken, komt hij snel terug. Sterker nog, hij knalt er met iets minder dan 2 kilometer te gaan erop en erover. Rosskopf was op dat moment al teruggehaald. Daar gaat Britton in de tegenaanval en dan moet Bookwalter passen. Powless, Mannion, en Debesay zijn wel mee. Rosskopf moet zich inhouden, om tempo te gaan maken voor zijn kopman. Ook Michael Woods hangt op het rekkertje. Dan de volgende aanval. Powless breekt los. Mannion kijkt naar Britton, maar die is moe naar zijn vorige aanval. Zo kan Powless, met nog een kilometer te gaan, in de achtervolging op Warbasse, die slechts 6 seconden voor hem rijdt. Dit zijn de laatste steile stroken tot 300 meter voor de top. Hier stijgt het tussen de 7 en 9%. Met nog 500 meter te gaan nestelt Powless zich in het wiel van Warbasse. De kopman van de Amerikaanse selectie probeert echter te profiteren van de jongeling. Powless kan namelijk de leiderstrui pakken en wellicht een goede zaak doen voor de eindzege. Warbasse laat Powless dan ook de laatste honderden meters op kop rijden. Met 100 meter te gaan zet hij dan zijn sprint in, waar Powless niet meer op kan reageren. Warbasse wint, Powless komt op 2 seconden binnen. Dan, op 13 seconden Rob Britton, die in de laatste kilometer nog is weggereden bij Debesay en Mannion, die in dezelfde volgorde op 19 seconden binnenkomen. Dan komt daar Woods binnen, op 26 seconden. Daar zien we ook Bookwalter voorbijkomen, inmiddels in het wiel van Senni. Hij wordt voorbij gesprint door verschillende renners. Acevedo wordt zevende, voor O’Connor en Mancebo. Tvetcov wordt tiende, voor het duo van BMC. Achter hen completeren McNulty, Carpenter, Frayre, Roth, Megias, Stetina, Ellsay en Narvaez de top 20. In het nieuwe klassement gaat Powless aan kop, 15 seconden voor Warbasse en 31 voor Mannion. Enkel de top 10 staat nog binnen de minuut. Powless pakt uiteraard ook de leiding in het jongerenklassement, voor Mannion. In de andere nevenklassementen gaat Warbasse op kop. Montenegro, die hier uiteindelijk nog knap 22e werd, mag morgen de bergtrui aantrekken, omdat Warbasse in de puntentrui rond zal rijden.

Uitslag Etappe 1: Troy > Prospect Mountain (Lake George)
1. Larry Warbasse (USA) USA “4:40:36
2. Neilson Powless (USA) Axeon Hagens Berman + 0:02
3. Rob Britton (CAN) Rally Cycling + 0:13
4. Mekseb Debesay (ERI) Dimension Data + 0:19
5. Gavin Mannion (USA) UnitedHealthcare + zt
6. Michael Woods (CAN) Cannondale-Drapac + 0:26
7. Janier Alexis Acevedo (COL) UnitedHealthcare + 0:31
8. Ben O’Connor (AUS) Dimension Data + 0:32
9. Francisco Mancebo (ESP) Hangar15 + zt
10. Serghei Tvetcov (ROM) Jelly Belly + 0:34

Algemeen Klassement
1. Neilson Powless (USA) Axeon Hagens Berman “4:49:04
2. Larry Warbasse (USA) USA + 0:15
3. Gavin Mannion (USA) UnitedHealthcare + 0:31
4. Rob Britton (CAN) Rally Cycling + 0:32
5. Brent Bookwalter (USA) BMC Racing + 0:42
6. Mekseb Debesay (ERI) Dimension Data + 0:46
7. Serghei Tvetcov (ROM) Jelly Belly + 0:48
8. Brandon McNulty (USA) Rally Cycling + 0:53
9. Francisco Mancebo (ESP) Hangar15 + 0:57
10. Robin Carpenter (USA) Holowesko-Citadel + 0:58

Puntenklassement
1. Larry Warbasse (USA) USA 20 pnt
2. Tyler Farrar (USA) Dimension Data 16 pnt
3. Neilson Powless (USA) Axeon Hagens Berman 15 pnt
4. Rob Britton (CAN) Rally Cycling 12 pnt
5. Mekseb Debesay (ERI) Dimension Data 10 pnt

Bergklassement
1. Larry Warbasse (USA) USA 25 pnt
2. Santiago Montenegro (ECU) Team Ecuador 22 pnt
3. Danny Pate (USA) Rally Cycling 19 pnt
4. Neilson Powless (USA) Axeon Hagens Berman 18 pnt
5. Edwin Arnulfo Parra (COL) Colombia 18 pnt

Jongerenklassement
1. Neilson Powless (USA) Axeon Hagens Berman “4:49:04
2. Gavin Mannion (USA) UnitedHealthcare + 0:31
3. Brandon McNulty (USA) Rally Cycling + 0:53
4. Robin Carpenter (USA) Holowesko-Citadel + 0:58
5. Ben O’Connor (AUS) Dimension Data + 1:02

Ploegenklassement
1. UnitedHealthcare Pro Cycling Team “10:30:56
2. BMC Racing Team + 0:03
3. Silber Pro Cycling + 2:17
4. Holowesko-Citadel Racing Team + 2:26
5. Rally Cycling + 2:55

Volledige uitslagen op: https://nycw2017.wordpress.com/uitslagen-etappe-2/

Voorbeschouwing Etappe 3: Glens Falls > Kingston – 210,6 km
Na de bergrit van gisteren volgt vandaag een rit met kansen voor sprinters. Deze lange etappe, de langste van de ronde, begint in Glens Falls. Het dorpje was in het verleden decor voor verschillende slagen tijdens de Franse en Indiaanse oorlog en de Onafhankelijkheidoorlog. Daarnaast is “Hometown U.S.A.” ook thuishaven van enkele bekende sporters, zoals Peter Mahovlich, voormalig all-star hockeyer in de jaren 60, 70 en 80, en Jimmer Fredette, collegebasketbal ster en voormalig NBA-speler Jimmer Fredette. Bekendste native van Glens Falls is echter Edward C. Prescott, in 2004 Nobelprijswinnaar voor de economie en een van de bekendste economen ter wereld. Terug naar de koers. Vanuit Glens Falls wordt in zuidelijke richting gereden. Na 30 kilometer koers passeren we, net zoals gisteren, in Saratoga Springs, waar toen een tussensprint werd betwist. Na 44,1 ligt die tussensprint vandaag op een oplopend stuk, in het dorpje Ballston Spa, even ten zuiden van Saratoga Springs. Na 65,5 kilometer wordt dan Schenectady bereikt. Deze oude industriestad was de eerste nederzetting aan de Mohawk rivier en behoort samen met de startplaatsen van gisteren en eergisteren, Troy en Albany, tot het stedelijk gebied Capital District. Bij het buitenrijden van Schenectady komen we een bekende naam tegen. Dan koersen we namelijk door Rotterdam, gesticht door kolonisten van de Holland-Amerika Lijn.

Na 88,6 kilometer bereiken de renners dan het plaatsje Altamont. Vanuit hier begint de eerste beklimming van de dag. De Old Stage Road door het John Boyd Thatcher State Park is 4,9 kilometer lang en stijgt aan gemiddeld 5,8%. Vlak voor de top tikt de meter even 9,5% aan. De top is nog altijd op 117 kilometer van de streep. Na de top volgen 10 vlakke kilometers tot de voet van de volgende en tevens laatste klim van de dag. De Cole Hill is 1,9 kilometer lang aan 7,7% gemiddeld, met maxima van 12,5%. De top ligt op 103 kilometer van de streep. In principe dus genoeg tijd voor geloste renners om weer terug te keren. Na de Cole Hill volgt een lange zone van 54 kilometers in licht dalende lijn, tot de oevers van de Hudson worden bereikt in het plaatsje Coxsackie, een plaatsnaam die wellicht regelmatig wat gegrinnik veroorzaakt. De oevers van de Hudson leiden het peloton vervolgens door de plaatsen Athens, Catskill en Saugerties, waar de tweede tussensprint ligt, richting Kingston, door de Nederlanders Wiltwyck genoemd. Dit was de derde grootste vesting van de Nederlanders in hun kolonie, na New Amsterdam (New York City) en Beverwyck (Albany). Kingston werd de eerste hoofdstad van New York omdat tijdens het opstellen van de constitutie, in 1977, New York City nog werd bezet door de Britten en ook Albany bezet dreigde te worden. De laatste kilometers gaan lichtjes bergaf. Op 400 meter volgt nog een laatste haakse, maar brede bocht naar rechts.

POI’s
210,6 km – Start – Glens Falls
166,5 km – Ballston Spa – Sprint 1
117,0 km – (KOM – 2) Old Stage Road (4,9 km à 5,8%)
103,0 km – (KOM – 3) Cole Hill Road (1,9 km à 7,7%)
19,4 km – Saugerties – Sprint 2
0,0 km – Finish – Kingston

*** Danny van Poppel
** Patrick Bevin, Travis McCabe
* Zakkari Dempster, Jhonatan Restrepo, Eric Young

https://nycw2017.wordpress.com/etappe-3/
http://www.mapmyride.com/routes/view/1571074195

Etappe 3: Glens Falls > Kingston – 210,6 km
Welkom terug beste wielervolgers bij de derde etappe van de Wielerweek van New York. Na de bergrit van gisteren beginnen we vandaag aan een vlakke etappe tussen Glens Falls en Kingston. Nadat het startsein in de stad van Edward C. Prescott is geluid vertrekken de renners aan hun tocht van 210 kilometer. Met de mannen van Axeon Hagens Berman op kop rijden we de stad uit. Bij de officiële start rijden dan gelijk drie mannen weg uit het peloton, waar geen reactie uit volgt. De nummer laatst van het klassement, Mehdi Benhamouda van Novo Nordisk, is de aanstichter. Met hem mee sluipen Cory Greenberg van Hangar15 en Daniel Turek van Israel Cycling. Het peloton gunt het drietal in deze vlakke etappe de ruimte en houdt de benen stil. Daardoor loopt de voorsprong snel op. Na 33 kilometer, bij de doorkomst in Saratoga Springs, bedraagt de voorsprong al 5:12. In het peloton krijgt Mathieu van der Poel te kampen met een lekke band, maar de Nederlander kan snel terugkeren. Dan bereiken de koplopers na 44,1 kilometer de eerste tussensprint, in Ballston Spa. Vooraan wordt er niet echt om gesprint en pakt Turek de punten voor Greenberg en Benhamouda. Interessanter is echter de ontwikkeling in het peloton. Met 700 meter te gaan tot de sprint versnelt Tyler Farrar uit het peloton. Hij wil graag de leiding in dat klassement overnemen van Larry Warbasse. Door hier de puntjes te pakken zou hij in ieder geval dichter kunnen komen. Met nog 200 meter te gaan zien de Amerikanen het gevaar in en gaat Kiel Reijnen in de tegenaanval. Hij komt echter tekort om de puntjes voor de neus van zijn landgenoot weg te pikken, waardoor het verschil daalt naar 2 punten.

Nu het er naar uit ziet dat we lange tijd met de drie man op kop door zullen brengen, is er even tijd om hen voor te stellen. Laten we beginnen met Daniel Turek. De 24-jarige Tsjech is bezig aan zijn derde seizoen bij de Israelische ploeg en zijn eerste op profniveau. Hij is een echt vluchterstype. In 2015 won hij vanuit de vroege vlucht de vierde etappe in de Ronde van Azerbaijan, gelijk ook de eerste zege ooit namens de ploeg. Daarnaast strijdt hij ook regelmatig mee in bergklassementen, zoals die van de Sibiu Tour van vorig jaar, de Tour de Slovaquie, de koersen waar hij dat klassement won, en Andalusië, waar hij dit jaar tweede werd. Vorig jaar profileerde hij zich ook als renner voor de heuvels. In de rondes van Azerbaijan, Saguenay, Beauce, Hongarije en Sibiu werd hij vorig jaar respectievelijk 15e, 8e, 5e, 3e en 5e. Dit jaar gaat het wat minder voortvarend. Een 4e plek in de GP Lugano en een 2e plek in de openingsrit van de Tour des Fjords zijn de hoogtepunten. De andere prof is Mehdi Benhamouda. De 22-jarige renner uit Carcassonne is bezig aan zijn tweede profseizoen. De renner met type 1 diabetes reed in zijn eerste jaar slechts vier races, goed voor 9 koersdagen (in UCI-koersen). Zijn beste uitslag daarin was een 14e plaats in de derde etappe van de GP Saguenay. Dit jaar lijkt hij iets meer in zijn sas te komen. Hij werd eveneens 14e in de openingsrit van de Tour d’Azerbaïdjan. Ook werd hij negende in de derde etappe en 19e in de slotetappe van de Ronde van Korea. Hij kan dus rap aankomen. Ten slotte is er nog Cory Greenberg. Deze 29-jarige inwoner van Los Angeles lijdt aan colitis ulcerosa, een chronische ontsteking van het slijmvlies in de dikke darm. Greenberg is inmiddels bezig aan zijn derde seizoen op het continentale niveau, waarbij zijn meest aansprekende resultaat een 16e plek op het nationale tijdritkampioenschap van 2016 is.

Klimmen in de wildernis
Langzaam komen we dichter bij de twee klimmetjes van de dag. 60 kilometer is er al afgelegd en de koplopers rijden door East Glenville. De voorsprong blijft maar groeien en is inmiddels 8:37. Na het mooie natuurschoon in de openingsfase bevinden we ons nu in meer urbane sferen. Daar passeren we het vliegveld van Schenectady, dat geld als vliegveld voor het Capital District, waar ook startplaatsen van gisteren en eergisteren, Troy en Albany, deel van uitmaken. Na een doorkomst in de suburbs van Scotia steken we met nog 143,5 kilometer te gaan via de Western Gateway Bridge de rivier de Mohawk over en rijden we de prachtige stad Schenectady binnen. Tussen de moderne en klassieke bouwwerken, sommige in de bekende Nederlandse bouwstijl, worden de koplopers luid aangemoedigd. De voorsprong loopt nog altijd op 9:03 nu. Na de doorkomst in het stadje Rotterdam rijden we weer wat meer de natuur in. Dit betekent dat we ook steeds dichter bij de klimmetjes van de dag komen. Dan komen we na 88,5 kilometer aan in het dorpje Altamont, waar de eerste klim begint. De beklimming van Old Stage Road is 4,9 kilometer lang en stijgt aan 5,8%. De maxima lopen op tot 9,5%. Alle drie de mannen vooraan zijn geen briljante klimmers, waardoor ze besluiten met zijn drieën bij elkaar te blijven. Ook in het peloton wordt geen barrage gemaakt. De mannen van Axeon Hagens Berman mennen nog altijd het tempo daar. Daar komen we boven. op de steile stukjes maakt Turek even het verschil, waardoor hij de puntjes pakt, voor Benhamouda en dan Greenberg. Dan volgt na 9:52 het peloton. daar wordt gesprint. Met de drie overgebleven punten kan bergtruidrager Montenegro namelijk op gelijke hoogte komen met eigenlijke leider Warbasse. De Amerikaan heeft het spelletje echter door en zit gelijk op het wiel. Dan plaatst Pate een aanval. De nummer 3 van het klassement krijgt wat meer ruimte en pakt zo 3 punten. Montenegro klopt Warbasse dan toch op de streep, maar die laatste behoudt zo dus de leiding in het klassement.

Over de hoogvlakte wordt door het afgelegen land doorgereden. Het is 10 kilometer tot de voet van de volgende beklimming. Onder meer het mooie Thompson’s Lake wordt hier gepasseerd. Ook groeit de voorsprong van de koplopers weer, naar 10:43 met nog 105 kilometer te gaan. Axeon Hagens Berman is er niet bij gebaat om de koplopers terug te halen, Greenberg is de best geplaatste renner op 33:53. Het initiatief ontbreekt echter bij de sprintersploegen. Nu gaat de Nederlandse selectie dan toch op kop rijden, in dienst van Danny van Poppel. De koplopers beginnen inmiddels aan Cole Hill, de tweede en laatste beklimming van de dag. De heuvel is slechts 1,9 kilometer lang, maar stijgt wel aan 7,7%. De maxima bereiken zelfs 12,5%. Hier weet de Nederlandse selectie al een deel tijd goed te maken op de koplopers, die er weer voor opteren om bij elkaar te blijven. Weer pakt Turek de puntjes en verdelen respectievelijk Greenberg en Benhamouda de overige punten. Nog 103 kilometer te gaan voor hen. Het peloton heeft, onder leiding van Nederland echter al 40 seconden teruggepakt op 2 kilometer tijd. Dan kan er langzaam koers gezet worden richting de Hudson, via een zeer licht aflopende weg. Er is dus geen echte afdaling waar de renners zich in kunnen storten. Met nog 80 kilometer te gaan, in het dorpje Greenville, is de voorsprong gedaald naar 8:30. Nog altijd zijn er dus kansen voor de vluchters. Door het prachtige groene heuvelland nemen de drie vooraan dan ook volle bak over. Met nog 59 kilometer te gaan is de “afdaling” dan echt afgelopen. Nog altijd hebben de vluchters een voorsprong van 6:41. De renners rijden door Coxsackie, we bevinden ons nu op de oevers van de Hudson. Meer sprintersploegen zetten wat mannen mee op kop. Team USA doet dit in dienst van Kiel Reijnen, BMC voor stagiair Bram Welten, Israel voor Zakkari Dempster en Cannondale voor Patrick Bevin. Met nog 48 kilometer te gaan passeren we in Athens. De voorsprong is dan geslonken naar 5:21.

Kat en muis langs de Hudson
De samenwerking vooraan is nog altijd zeer goed. Daardoor is het niet eenvoudig voor het peloton, dat alle zeilen bijzet, om terug te komen. Stukje bij beetje komen ze echter dichter op de glooiende wegen aan de Hudsonoever. Het is dorpjes aftellen geblazen. Op 40 kilometer van de streep ligt Catskill. De voorsprong is gedaald naar 4:16. Dan kunnen we ons langzaam op gaan maken voor de laatste tussensprint, in Saugerties. Deze ligt op 19,4 kilometer van de streep. In de voorafgaande 20 kilometer is de voorsprong van de vluchters niet meer zo verschrikkelijk snel afgenomen. Nog altijd rijdt het peloton 2:11 in de min. Wederom sprinten de mannen voorop er niet echt voor. Greenberg passeert de streep als eerste, voor Benhamouda en Turek. In het peloton probeert Farrar nog maals weg te springen, maar die poging mislukt. Reijnen zit namelijk onmiddellijk op zijn wiel geplakt. Samen gaan ze sprinten om de punten die Farrar op gelijke hoogte met Warbasse zouden kunnen plaatsen. Reijnen blijft de renner van Dimension Data echter met een halve wiellengte voor. We steken Esopus Creek over. Het kat-en-muisspel tussen de koplopers en het peloton blijft maar duren. Nederland begint een beetje uit manschappen te geraken en vooral Israel verstoort de boel. Zij hebben met Dempster en in tweede instantie Boivin mannen waarmee ze op een sprint kunnen rekenen, maar Turek heeft vooraan aardige papieren. Nog 10 kilometer te gaan, nog altijd een voorsprong van 1:32. We komen weer wat dichter, de voorsprong slankt weer wat. Het laatste lastige knikje voor de finish, op 5 kilometer. Turek neemt deze 500 meter voor zijn rekening en doet daarmee zijn medevluchters zichtbaar pijn. Ze hebben echter nog altijd 46 seconden en dus wordt er doorgereden. Nog 3 kilometer, 35 seconden. Als er niet teveel naar elkaar wordt gekeken zijn er kansen voor de vluchters. Nog 2 kilometer, het loopt nu licht af. Op kop in het peloton rijdt Mathieu van der Poel, met Ramon Sinkeldam en Danny van Poppel in zijn wiel. Nog 27 seconden. Dan is daar een valpartij! In de aflopende stroken in finishplaats Kingston kissen enkele renners het asfalt, redelijk van voren. Patrick Bevin ligt erbij en zo ook Zakkari Dempster, Travis McCabe en Kiel Reijnen. Ook klassementsrenners liggen erbij. Larry Warbasse, Rob Britton, Brent Bookwalter. En daar ook Neilson Powless! De klassementsleider zal de leiding niet verliezen, we bevinden ons immers in de laatste 3 kilometers, maar heeft wel het asfalt onzacht gekust. Slechts een klein groepje heeft door weten de rijden. Van der Poel is klaar op iets meer dan een kilometer, nog te vroeg voor Sinkeldam om de sprint al aan te trekken. Laatste kilometer, nog 13 seconden voor de vluchters. Benhamouda op kop, Greenberg en dan Turek in zijn wiel. Een aanval uit het groepje daarachter. Guillaume Boivin doet een poging met een late uitval. Ze lijken echter te kort te gaan komen. Nog 250 meter. Daar gaat Turek aan. Een fractie van een seconde later, zonder erg te hebben in de aanzet van de Tsjech, begint ook Benhamouda aan de sprint. Greenberg zet ook aan, maar weet niet uit het wiel te komen van de man voor hem. Het zal gaan tussen Benhamouda en Turek. Nog 50 meter. Turek komt langs de Fransman, maar komt een halve fietslengte te kort. Mehdi Benhamouda boekt zijn eerste profzege en de eerste zege voor Team Novo Nordisk sinds februari 2015. Toen won Scott Ambrose de tweede etappe van de Ronde van de Filipijnen. Dat was een 2.2 koers en zo boekt de ploeg ook de eerste profzege in de vijfjarige historie, resultaten van voorganger Team Type 1 niet meegerekend. De Tsjech Turek wordt tweede, de Amerikaan Greenberg derde. Daarachter wordt Boivin teruggehaald. In de sprint wordt Van Poppel vierde, voor Reguigui, Welten, Restrepo, Young, Boivin en Rodriguez. Door zijn zege neemt Benhamouda ook de leiding in het puntenklassement over. In de andere klassementen verandert niets. Doordat de massale valpartij binnen de laatste 3 kilometer was, zijn de tijden van de gevallen renners namelijk geneutraliseerd. Daardoor begint Neilson Powless, die als laatste binnen kwam, ook morgen gewoon als leider aan de etappe.

Uitslag Etappe 3: Glens Falls > Kingston
1. Mehdi Benhamouda (FRA) Team Novo Nordisk "5:00:08
2. Daniel Turek (CZE) Israel Cycling Academy + zt
3. Cory Greenberg (USA) Hangar15 + 0:02
4. Danny van Poppel (NED) Nederland + 0:03
5. Youcef Reguigui (ALG) Dimension Data +zt
6. Bram Welten (NED) BMC Racing +zt
7. Jhonatan Restrepo (COL) Colombia +zt
8. Eric Young (USA) Rally Cycling + zt
9. Guillaume Boivin (CAN) Israel Cycling Academy + zt
10. José Alfredo Rodriguez (MEX) Elevate – KHS + zt

Puntenklassement
1. Mehdi Benhamouda (FRA) Novo Nordisk 28 pnt
2. Daniel Turek (CZE) Israel Cycling Academy 26 pnt
3. Cory Greenberg (USA) Hangar15 25 pnt
4. Larry Warbasse (USA) USA 20 pnt
5. Tyler Farrar (USA) Dimension Data 16 pnt

Bergklassement
1. Larry Warbasse (USA) USA 25 pnt
2. Santiago Montenegro (ECU) Team Ecuador 24 pnt
3. Danny Pate (USA) Rally Cycling 22 pnt
4. Neilson Powless (USA) Axeon Hagens Berman 18 pnt
5. Edwin Arnulfo Parra (COL) Colombia 18 pnt

Jongerenklassement
1. Neilson Powless (USA) Axeon Hagens Berman “4:49:04
2. Gavin Mannion (USA) UnitedHealthcare +0:31
3. Brandon McNulty (USA) Rally Cycling +0:53
4. Robin Carpenter (USA) Holowesko-Citadel +0:58
5. Ben O’Connor (AUS) Dimension Data +1:02

Ploegenklassement
1. UnitedHealthcare Pro Cycling Team “10:30:56
2. BMC Racing Team +0:03
3. Silber Pro Cycling +2:17
4. Holowesko-Citadel Racing Team +2:26
5. Rally Cycling +2:55

Volledige uitslagen op: https://nycw2017.wordpress.com/uitslagen-etappe-3/

Voorbeschouwing Etappe 4: Woodstock > Poughkeepsie – 168,2 km
De voorlaatste etappe begint in het dorpje Woodstock. Ten onrechte neemt men vaak aan dat het wereldberoemde Woodstock festival hier heeft plaatsgevonden. Nadat twee ondernemers een studio aan het bouwen waren in Downtown Manhattan, kwamen ze op het idee om een vergelijkbare studio te bouwen in de bossen, bij Woodstock. Samen met twee andere ondernemers besloten ze Woodstock Ventures op te richten. De studio kwam er nooit, maar in 1969 organiseerden zij wel een festival onder de naam van hun bedrijf. Het concert, dat symbool staat voor de “hippytijd”, vond echter plaats in Bethel, in de buurt van de grens met Pennsylvania. Op de dag dat deze etappe wordt verreden is het precies 48 jaar en 1 dag geleden dat Jimi Hendrix ’s ochtends het festival afsloot. Het dorpje was echter al voordat het mainstream bekendheid vergaarde een bekend oord voor artiesten in verschillende disciplines, met vele grote namen die een periode van hun leven in het dorpje verbleven. Onder hen bijvoorbeeld David Bowie, Johnny Cash, Bob Dylan en Jimi Hendrix.

Gelijk vanuit de start moet er worden geklommen. De beklimming naar Lake Hill is 7,5 kilometer lang, maar niet al te steil, met 2,4% gemiddeld. De heuvel is dan ook niet gecategoriseerd. Zo volgt de eerste echte klim pas na 37,9 kilometer. Ohayo Mountain Road is 1,6 kilometer lang en stijgt aan 8%, op de steilste stukken aan 10,5%. Een korte afdaling brengt de renners weer terug naar Woodstock, van waar uit richting de Hudson word getrokken. Hierdoor komen we na 62 kilometer de finishplaats van gisteren weer binnengereden, Kingston. Na 65,9 kilometer zal daar in het centrum een tussensprint liggen. Een vlakke zone volgt, tot op 74,8 kilometer van de streep. Daar begint namelijk de beklimming van Mohonk Road. Een klim van 4 kilometer lang aan 7% gemiddeld, met maxima tot 12,2%.

De afdaling brengt de renners naar het dal van de Rondoul Creek, waar zo’n 13 vlakke kilometers worden gereden. In Kerhonkson volgt dan na precies 116 kilometer koers de volgende tussensprint, vlak voor de voet van de klim naar Awosting Falls. Met 8,7 kilometer is de beklimming vrij lang, maar met 4,1% gemiddeld niet vrij steil. 8,4% is de klim op zijn steilste punt. Wellicht is de klim wel lastig genoeg om sprinters te lossen, of om een laatste aanval op te zetten voor de pure klimmers. De top ligt op 41,8 kilometer van de meet. Een 10 kilometer lange afdaling brengt de renners weer naar de westoever van de Hudson. Het is hierna echter alles behalve eenvoudig. De wegen die ons van Gardiner naar Milton leiden zijn namelijk vals plat. Aanvallen kunnen hier uiteenvallen of door tactisch denken juist goed uitvallen. De laatste kilometer is de eerste keer dat we aan de oostzijde van de Hudson koersen sinds de eerste 20 kilometer van de tweede etappe. In Poughkeepsie loopt de finish nog vies op. De laatste 500 meter zijn aan 4%.

POI’s
168,2 km – Start – Woodstock
128,7 km – (KOM – 3) Ohayo Mountain Road (1,6 km à 8%)
102,3 km – Kingston – Sprint 1
70,8 km – (KOM – 2) Mohonk Road (4 km à 7%)
52,2 km – Kerhonkson – Sprint 2
41,8 km – (KOM – 1) Awosting Falls (8,7 km à 4,1%)
0,0 km – Finish – Poughkeepsie

*** Patrick Bevin
** Guillaume Boivin, Jhonatan Restrepo
* Daniel Alexander Jaramillo, Danny van Poppel, Michael Woods

Leuke ronde, goed beschreven. Die extra info over de koplopers is met name interessant, leuk dat je dat zo uitgebreid hebt uitgezocht. Datzelfde geldt voor de stadjes en meertje enz die ze passeren.
Wel een beetje een blamage van Turek deze etappe en hopelijk kan Powless vandaag weer gewoon opstappen.

Etappe 4: Woodstock > Poughkeepsie – 168,2 km
Goedenavond en welkom terug bij de Wielerweek van New York. Vandaag de voorlaatste etappe tussen Woodstock en Poughkeepsie. Vandaag dus een beduidend kortere etappe dan gisteren en eergisteren, maar ook een onvoorspelbare. Met twee zware heuvels is het maar de vraag of de controle kan worden gewaarborgd. De start is in Woodstock. Met Neilson Powless nog altijd in de leiderstrui beginnen we aan de etappe. Het is vooral de vraag hoe hij zijn val van gisteren verteert. Daar beginnen we aan de neutralisatie. Na 3 kilometer klinkt dan ook het officiële startsein. Gelijk volgt een spervuur aan demarrages op de helling direct na de start, de niet geclassificeerde Lake Hill. Het zijn ook niet de eerste de besten die weg rijden. De eerste aanvaller is namelijk Jhonatan Narvaez, ploeggenoot van Neilson Powless en bovendien nummer 19 in het klassement. Mathieu van der Poel, Evan Huffman en Merhawi Kudus zien dit wel zitten en sluipen mee. De renners in het peloton kijken rond wie het initiatief moet nemen. Dit zorgt voor nog meer demarrages. Onder hen Danny Pate en Santiago Montenegro, opponenten in het bergklassement. Ook Colombiaan Bryan Steven Ramirez is mee. Nog altijd is het niet afgelopen. Joe Lewis is de volgende die gaat. Jefferson Cepeda Hernandez zit in het wiel, net zoals Ruben Companioni, Simon Pellaud, Diego Milan en Guillaume Boivin. Kort na de top volgt nog een laatste aanval. Ulises Alfredo Castillo, Weimar Alfonso Roldan, Nathan Brown, Krists Neilands, Daniel Alexander Jaramillo en Marco Minnaard schieten nog weg uit het peloton. Daar neemt nog altijd niemand de leiding en wordt er maar wat rond gekeken. Daardoor kunnen de vluchters al snel veel tijd pakken. Team USA en BMC gaan dan maar op kop rijden, zij hebben immers niemand mee. Intussen rijden dus 19 man voor het peloton uit. De groep met Pate is inmiddels aangesloten bij de groep Narvaez en de groep Minnaard bij de groep Boivin. Zij rijden na 20 kilometer op een halve minuut van elkaar en, de koplopers, al op 2:03 van het peloton.

19 man dus vooraan. Laten we ze even op een rijtje zetten. Jhonatan Narvaez (AHB ), Nathan Brown (Cannondale), Bryan Steven Ramirez, Weimar Alfonso Roldan (Colombia), Merhawi Kudus (Dimension Data), Ruben Companioni, Joe Lewis (Holowesko), Diego Milan (Inteja), Guillaume Boivin, Krists Neilands (Israel), Ulises Alfredo Castillo (Jelly Belly), Marco Minnaard, Mathieu van der Poel (Nederland), Evan Huffman, Danny Pate (Rally), Jefferson Cepeda Hernandez, Santiago Montenegro (Ecuador), Simon Pellaud (Illuminate) en Daniel Alexander Jaramillo (UHC). Vlak voor de voet van het eerste klimmetje komen beide groepen bij elkaar aansluiten. Dan zijn een kleine 38 kilometer verreden en bedraagt de voorsprong van de koplopers 2:31. Ohayo Mountain Road is slechts 1,6 kilometer lang, maar stijgt wel aan 8%, met maxima tot 10,5%. Op het klimmetje verrast Pate Montenegro door al vroeg aan te gaan. Op 700 meter van de meet. Echte tegenstand krijgt de Amerikaan niet. Met nog 200 meter te gaan ligt hij 5 seconden voor op de rest. Dan zet Montenegro aan. Hij wordt echter geschaduwd door Evan Huffman, ploegmaat van Pate. Die doet zijn werk uitstekend en wint zelfs het sprintje om plek 2, waardoor Pate nu op gelijke hoogte komt met Warbasse in het bergklassement. We keren weer terug in Woodstock. Door de prachtige dichte bossen trekken we richting de Hudson. De voorsprong groeit weer lichtjes, nu is het 3:03. Dan komen we na 65 kilometer in Kingston, waar Mehdi Benhamouda gisteren de etappe won. Vandaag ligt de streep van de tussensprint op de exact zelfde plek als waar gisteren de finish lag. Nu komen we echter vanaf precies de andere kant aan. Aanvankelijk wordt er niet echt voor de punten gesprint. Dan zet Narvaez toch maar aan voor de 3 bonificatieseconden, om nog wat extra druk uit te oefenen op de ploegen daarachter. Achter hem snoepen Ramirez, Montenegro, Pellaud en Neilands de overige punten weg. Nog 102 kilometer te gaan. De voorsprong bedraagt 3:50. Langs de oevers van Rondout Creek vervolgen de renners hun koers. Op 89 kilometer van de streep passeren we in Rosendale. Het dorpje werd ooit gesticht door Nederlanders, maar het is niet zeker of de naam verwijst naar de wilden rozen die er groeien, of een ander Nederlands woord, zoals misschien het Brabantse Rozendaal. Hier steken we de Rondout Creek over en volgen we een kuitenbijtertje rond de prachtige kerk van het dorp. De voorsprong is andermaal gestegen, naar 4:12.

Klimmen geblazen
Na de doorkomst in Rosendale volgen we de vlakke oevers van de Wallkill River richting New Paltz, wat betekent dat de volgende beklimming er bijna aan zit te komen. Mohonk Road is een lastige klim van 4 kilometer aan 7%. De maxima lopen tot 12,2%. De voorsprong blijft nu status quo. BMC offert de kansen van hardrijders Welten, Van Hooydonck en Ventoso op om de vluchters binnen schot te houden. Daar zien we New Paltz liggen, wat betekent dat we aan de klim gaan beginnen. Vooraan ontstaat een wedstrijd in de wedstrijd. De meeste renners zijn daar bezig met de ritzege of het klassement. Zij rijden daarom strak tempo, maar proberen nog het een en ander over te houden. Voor Pate en Montenegro gaat het echter maar om één ding, de bergpunten. Halverwege de klim plaatst Pate een aanval, gelijk geschaduwd door Montenegro. Er is echter nog een vreemde eend mee. Weimar Roldan zit op het wiel en zodra het bij het drietal stilvalt gaat hij solo. Zo pakt hij de volle buit en gooit roet in het eten voor respectievelijk Montenegro en Pate, die als twee en drie over de streep komen. Daardoor pakt Montenegro wel de leiding in het bergklassement, met één puntje voorsprong op Pate. Daarachter zijn het Narvaez, Lewis en Van der Poel die op 15 seconden van Roldan de overige puntjes pakken. De interessante actie valt echter op te merken in het peloton. Daar wordt namelijk aangevallen. Robin Carpenter neemt het initiatief en gaat van ver aan. Ben O’Connor zit op het wiel en ook Acevedo, Woods en Roth zijn mee. Daarmee gaan dus de nummers 10, 11, 12, 14 en 16 in de tegenaanval. Dat lokt ook Pieter Weening en Rob Squire uit hun hok. BMC verroert voorlopig geen vin. Daardoor rijden de vluchters weg van het peloton. Op de top, met 70,8 kilometer te gaan, bedraagt de achterstand op Roldan 3:43. Weening en Squire en het peloton volgen op respectievelijk 3:51 en 4:04 van de Colombiaan. Ook moet een deel van de sprinters lossen op deze klim. Dempster, Reguigui en Young laten lopen.

In de afdaling komen Weening en Squire aansluiten bij de achtervolgers. BMC blijft voorlopig het tempo bepalen, waardoor het verschil in het dal rond de 30 seconden blijft schommelen. We zoeken in dat dal de Rondout Creek weer op. Bij de renners vooraan maakt Marco Minnaard de oversteek naar de koplopers, die inmiddels 25 seconden voor hun voormalige medevluchters uit rijden. Ook uit het peloton rijden nog mannen weg. Ditmaal zijn het Danny van Poppel en Taylor Eisenhart. Tijd om de balans op te maken bij de tussensprint in Kerhonkson. Minnaard pakt hier de punten, voor Montenegro, Roldan en Pate. Op 27 seconden is het dan Mathieu van der Poel die als eerste passeert, met de rest van de vroege vluchters in zijn wiel. Dan op 3:16 de achtervolgers en op 3:25 Van Poppel en Eisenhart. Het peloton volgt op 3:53. Nog 52 kilometer te gaan. De laatste klim zit eraan te komen. De klim naar Awosting Falls is vooral erg lang. 8,7 kilometer aan 4,1% met maxima tot 8,4%. De eerste aanval die wordt geplaatst is nog in de eerste kilometer van de beklimming. Serghei Tvetcov probeert de oversteek te maken. Nog altijd controleert BMC het tempo. Ondertussen komt de eerste achtervolgende groep dichter en dichter bij de koplopers. Het verschil is daar nog maar 14 seconden. Na twee kilometer klimmen, op een van de steilere stroken, moet Van Poppel lossen bij Eisenhart. Enkele momenten later wordt hij al voorbij gesneld door Tvetcov.

Vlak voor een dalend stukje na 4 kilometer klimmen plaatst Silvan Dillier een aanval. Op de steile stroken volgen dan ontwikkelingen bij de kopgroep. Met de achtervolgers op nog maar een paar seconden plaatst Montenegro zijn aanval. Pate blijft echter eigen tempo rijden en rijdt zo, met Roldan in zijn wiel, terug naar de jonge Ecuadoriaan. Daarachter, in de groep Carpenter, moeten renners passen. Eerst is het Weening en dan ook Woods enigszins verrassend. Daar is dan de aanval waar we op hebben gewacht in het peloton. Bookwalter komt uit zijn kot en springt in een streep naar Dillier toe. Britton is mee, net zoals McNulty, Stetina en Debesay. Powless past voorlopig. Dat heeft Mannion in de gaten, die daarop demarreert, met Warbasse en Avila in het wiel. Ook Mancebo sluit even later bij hen aan. Powless blijkt dus gehavend na zijn val gisteren. Hij heeft nog altijd wat ploegmaats in steun, met Anderson, Barta en Garrison. Even snel terug naar vooraan dan. Daar moet Montenegro lossen, net zoals eerder al Minnaard, waardoor enkel Roldan en Pate nog voorop rijden. Ze nemen weer wat ruimte. 12 seconden nu. De laatste sprinters die nog in het peloton zaten passen nu ook. De groep Bookwalter sluit inmiddels aan bij Tvetcov en Eisenhart. We zijn bijna bij de top, tijd dus om weer de tijdsverschillen op te meten. Roldan laat de puntjes aan Pate, die dus als eerste boven komt. Op 17 seconden is het dan de grote achtervolgende groep, waarbij de punten respectievelijk voor Narvaez, Huffman, Montenegro, Companioni, Lewis, Cepeda, Kudus en Milan zijn. Dit betekent dus dat Pate mathematisch zeker is van de overwinning in het bergklassement. Dan de renners daarachter. Op 1:24 de groep Carpenter, op 1:37 de groep Bookwalter, met daarbij ook Woods, op 1:48 de groep Warbasse en op 2:26 de groep met Powless, waar Weening inmiddels weer zit. Nog een kleine 42 kilometer te gaan.

Van Minnewaska State Park naar de Hudson
Vooraan laten Companioni en Lewis zich dan uitzakken naar de groep Carpenter, om hun kopman te gaan ondersteunen. Dan mist Bookwalter zo’n beetje de enige haarspeldbocht in de afdaling. Zijn ploegmaat Dillier wacht op hem, maar zijn medevluchters doen dat niet. Ze stonden namelijk op het punt om bij de groep Carpenter aan te sluiten. Dat lukt hen even later, met het BMC-duo 8 seconden achter hen. Het nadeel voor de Amerikaan en de Zwitser is echter dat Companioni en Lewis inmiddels op kop rijden. Tijd voor de glooiende zone tussen Gardiner en Milton. Daar steken we de Walkill River weer over, nog 28 kilometer te gaan. De verschillen. Roldan en Pate op kop, 8 seconden voor de eerste achtervolgers. Dan op 1:14 de groep Britton en Carpenter en op 1:21 Bookwalter en Dillier. Warbasse en co volgen op 1:37 en het ‘peloton’ met de mannen van Axeon Hagens Berman op 2:01. Dan gaat Mancebo solo vanuit het groepje Warbasse, waar de samenwerking niet optimaal is. Vooraan worden Roldan en Pate weer ingelopen. Nog 20 kilometer te gaan. De verschillen fluctueren. Het groepje Britton en Carpenter rijdt steeds verder weg van het BMC-duo, waarbij Mancebo inmiddels is komen aansluiten. Het verschil tussen hen en de eerste favorieten is gegroeid tot 20 seconden. Dan een aanval vooraan, met nog 18 kilometer te gaan. Simon Pellaud en Nathan Brown gaan samen op pad. Tegelijkertijd loopt de voorsprong van Warbasse en co op Powless flink terug. De mannen van Axeon Hagens Berman doen puik werk en brengen hun kopman terug naar voren. Met nog 14 kilometer te gaan, vlak voordat we meer gaan dalen, naar de Hudsonoever, worden Warbasse, Mannion en Avila ingelopen. Met nog 10 kilometer te gaan bereiken we Milton en gaan we parallel aan de Hudson naar het noorden rijden. Nog een update in de verschillen. Brown en Pellaud rijden 12 seconden voorop. Daarachter, op 43 seconden, volgt het groepje Carpenter en Britton. Dan op 1:25 volgen Bookwalter, Dillier en Mancebo en op 1:47 het peloton. De koers zit op slot, maar is zo dus wel spannend.

Nog 6 kilometer te gaan. Een tegenaanval vanuit de achtervolgende groep: Mathieu van der Poel rijdt weg. Ook Huffman en Kudus zijn mee en in tweede instantie weten ook Neilands en Narvaez aan. In no-time sluiten ze aan bij Brown en Pellaud. Met nog 4 kilometer te gaan draaien ze een stukje ‘snelweg’ op, het zijn de voorposten van de Mid-Hudson Bridge, die ons naar Poughkeepsie zal brengen. Nog 3 kilometer te gaan en de renners schieten langs de tolhuisjes af, misschien nog een goed moment om eens een tijdsverschil op te meten. De achtervolgers volgen op 16 seconden, de groep Carpenter en Britton op 36 seconden. De groep Bookwalter dan, op 1:17 en ten slotte het peloton op 1:38. We dalen af tussen de uitgehakte rotsen en bereiken de prachtige brug over de Hudson. Nog 2 kilometer. Op de kilometer lange brug onderneemt Brown nog een vluchtpoging. Hij neemt een voorsprong van een meter of 75. Dan de slotkilometer. Het is Narvaez die door blijft rijden voor zijn klassement. Daardoor weet Brown niet vooruit te blijven. Nog 300 meter, de weg loopt inmiddels al flink op. Narvaez versnelt nog een keer, maar daar zit niet veel meer op. Dan knalt met nog 200 meter te gaan Van der Poel uit het wiel. Kan hij dit volhouden tot op de streep? Huffman zit in zijn wiel, gevolgd door Neilands. Nog 100 meter. De Let komt opzetten, maar het is te laat. Mathieu van der Poel heeft de handen al in de lucht en wint de voorlaatste etappe in de Wielerweek. Neilands wordt tweede, voor Huffman, Kudus, Narvaez, Pellaud en Brown. Daarachter kwam in de laatste 400 meter het groepje Britton aansluiten bij de al sprintende vroege vluchters. Ramirez sprint daar naar de achtste plaats, voor Milan, Jaramillo, Woods, Castillo, Acevedo, Companioni, Debesay, O’Connor, Debesay, Companioni, Stetina en de rest van de groep, waar wel kleine breukjes van enkele seconden zijn gevallen. Rob Britton zou hier wel eens de leiderstrui hebben veroverd, het is echter wachten op de groep met Powless. Die moeten namelijk 54 seconden na de ritwinnaar binnen zijn. Dat lukt niet en zo is er vreugde binnen het kamp van Rally Cycling. Na 1:08 komen eerst nog Dillier, Bookwalter en Mancebo binnen, gevolgd door de groep Powless op 1:37. De nog jonge Amerikaan komt met een bekrompen gezicht over de streep en valt van de koppositie terug naar de achtste plek in het klassement. Ook Bookwalter zal balen van zijn stuurfout. Het kost hem namelijk de mogelijke tweede plaats en zo valt hij nu terug van plek 5 naar plek 11. Gemixte gevoelens vervolgens binnen het kamp van Team Illuminate. Zij halen hier met de zesde plaats van Pellaud hun beste resultaat deze ronden, maar verliezen wel 5 van hun 7 renners vandaag. Enkel Pellaud en Avila zijn nog in koers namens de Amerikaanse formatie. Robin Carpenter is de nieuwe leider in het jongerenklassement. Hij blijft Brendan McNulty voor op tienden van seconden uit de proloog.

Uitslag Etappe 4: Woodstock > Poughkeepsie
1. Mathieu van der Poel (NED) Nederland “3:57:43
2. Krists Neilands (LAT) Israel Cycling Academy + zt
3. Evan Huffman (USA) Rally Cycling + zt
4. Merhawi Kudus (ERI) Dimension Data + zt
5. Jhonatan Narvaez (ECU) Axeon Hagens Berman + 0:02
6. Simon Pellaud (SWI) Team Illuminate + zt
7. Nathan Brown (USA) Cannondale-Drapac + 0:03
8. Bryan Steven Ramirez (COL) Colombia + 0:22
9. Diego Milan (DOM) Inteja Dominican Team + zt
10. Daniel Alexander Jaramillo (COL) UnitedHealthcare + zt

Algemeen Klassement
1. Rob Britton (CAN) Rally Cycling “13:47:48
2. Mekseb Debesay (ERI) Dimension Data + 0:16
3. Serghei Tvetcov (ROM) Jelly Belly + 0:21
4. Robin Carpenter (USA) Holowesko-Citadel + 0:26
5. Brandon McNulty (USA) Rally Cycling + zt
6. Ben O’Connor (AUS) Dimension Data + 0:32
7. Janier Alexis Acevedo (COL) UnitedHealthcare + 0:38
8. Neilson Powless (USA) Axeon Hagens Berman + 0:43
9. Michael Woods (CAN) Cannondale-Drapac + 0:45
10. Ryan Roth (CAN) Silber Pro Cycling + 0:53

Puntenklassement
1. Mehdi Benhamouda (FRA) Novo Nordisk 28 pnt
2. Daniel Turek (CZE) Israel Cycling Academy 26 pnt
3. Mathieu van der Poel (NED) Nederland 21 pnt
4. Larry Warbasse (USA) USA 20 pnt
5. Tyler Farrar (USA) Dimension Data 19 pnt

Bergklassement
1. Danny Pate (USA) Rally Cycling 56 pnt
2. Santiago Montenegro (ECU) Team Ecuador 42 pnt
3. Weimar Alfonso Roldan (COL) Colombia 28 pnt
4. Larry Warbasse (USA) USA 26 pnt
5. Neilson Powless (USA) Axeon Hagens Berman 18 pnt

Jongerenklassement
1. Robin Carpenter (USA) Holowesko-Citadel “13:48:12
2. Brendan McNulty (USA) Rally Cycling +zt
3. Ben O’Connor (AUS) Dimension Data + 0:06
4. Neilson Powless (USA) Axeon Hagens Berman + 0:17
5. Jhonatan Narvaez (ECU) Axeon Hagens Berman + 0:36

Ploegenklassement
1. UnitedHealthcare Pro Cycling Team "22:26:26
2. Holowesko-Citadel Racing Team +1:18
3. Rally Cycling +1:23
4. BMC Racing Team +1:35
5. Dimension Data +2:54

Volledige uitslagen op: https://nycw2017.wordpress.com/uitslagen-etappe-4/

Voorbeschouwing Etappe 5: Peekskill > Brooklyn Heights (New York City) – 159,5 km
De slotetappe van deze ronde is nog alles behalve een sinecure. Toch volgt de rit een gelijkaardige opzet als vele andere slotritten. Start in een dorpje even buiten de grote stad. Nog wat sprintjes om de bergprijs eventueel te beslissen en een kort circuit in de stad. De etappe van vandaag kan echter nog zeer gevaarlijk zijn voor iedere renner met ambitie. De start is in Peekskill. Het stadje is nationaal bekend door de Peekskill Riots van 1949. Paul Robeson, een zwarte, communistisch georiënteerde zanger en activist, wilde in het stadje een concert geven. In de aanloop naar het concert werden zijn woorden tijdens een toespraak in Parijs verdraaid in door het AP, waardoor men dacht dat Robeson vond dat Afro-Amerikanen niet in de Tweede Wereldoorlog zouden moeten vechten. Daarop besloten anticommunistische en anti-zwarte groepen onder meer met stenen te gooien en een kruis met een pop van Robeson te verbranden. Later die week werd het concert ingehaald, onder strenge beveiliging. Na afloop werden de concertgangers echter aangevallen door de politie en relschoppers, waaronder Eerste Wereldoorlog veteraan Eugene Bullard, de eerste Afro-Amerikaanse militaire piloot. Een ander nieuwsfeitje waardoor Peekskill bekend is geworden was de meteoorinslag van 1992.

Vanuit het stadje zijn we weg voor bijna 160 kilometer koers, de kortste etappe in lijn van deze ronde. De renners beginnen de dag in de heuvelachtige bossen aan de westzijde van de Hudson. Zeker de eerste 40 kilometer zou je de Amerikaanse versie van ‘Spaans vlak’ kunnen noemen. Na 25,5 kilometer zal het peloton het Muscoot Resevoir over. Daar begint dan ook het eerste klimmetje van de dag: Cherry Street. Deze heuvel, die langs Katonah afloopt, is niet al te lastig, met 1,1 kilometer aan 5,9%. Na een doorkomst in Mount Kisco wordt koers gezet Chappaqua, waar de volgende klim ligt na 36,8 kilometer: King Street. Ook deze is niet al te lastig, met 2 kilometer aan 3,4%, maar kent wel een piek van 10,4%. Nu wordt er koers gezet richting naar het Long Island Sound, het deel van de Atlantische Oceaan tussen de noordkust van Long Island en de kust van Connecticut. Na 57,3 kilometer bereiken we White Plains, een stadje dat de afgelopen decennia flink gegroeid is. Door de gunstige locatie zijn veel hoofdkantoren van multinationals naar White Plains verhuisd, waaronder Heineken, AT&T en Verizon. Hier zal tevens de eerste tussensprint van de dag liggen. Niet veel later, na 74,7 kilometer koers, ligt de volgende tussensprint daar al, in New Rochelle, een stadje met een vergelijkbare achtergrond als White Plains.

Kort daarna, met 78,6 kilometer op de teller, rijden we voor het eerst New York City binnen, via East Bronx, waar historisch gezien veel Italianen en Hispanics, vooral Puerto Ricanen, wonen. Het bezoek aan de Bronx is maar kort, aangezien we nog geen 15 kilometer later de Whitestone Bridge over de East River naar Long Island nemen. De eerste buurt waar we doorheen rijden is College Point, waar vroeger St. Paul’s College was gesitueerd. Kort daarna rijden we Flushing binnen, een belangrijk commercieel centrum binnen New York City. De wijk is vernoemd naar Vlissingen. Er wordt koers gezet naar het westen. Daarbij passeren we Citi Field, het stadion van honkbalploeg de New York Mets, waarachter ook het Flushing Meadows Corona Park ligt, waarin onder meer het tennisstadion van de US Open en de dierentuin van Queens te vinden zijn. We komen op een kilometerslange rechte weg terecht die de renners door Jackson Heights leidt, een wijk die in de jaren 70 flink in verval raakte. Nu is het een wijk waar veel Aziaten uit Bangladesh, India & Pakistan vertoeven. De volgende wijk is Astoria, dat de beruchte Riker’s Island gevangenis middels een brug met het vasteland verbind. Kort daarna rijden de renners onder de Queensboro Bridge door naar Long Island City, een wijk die flink in de lift zit met bovendien een mooi uitzicht over Midtown Manhattan. Na 112,5 kilometer schieten we de Pulaski Bridge op. Dit brengt de renners voor het eerst in Brooklyn. De eerste buurten waar we doorrijden zijn Greenpoint, ook wel Little Poland genaamd en hipsterwijk Williamsburg, origineel Boswijck genaamd. Deze wijk is een van de schoolvoorbeelden van ‘gentrification’. In recente jaren bloeide hier een indie rock cultuur op, waarbij de buurt de bijnaam Little Berlin kreeg.

Onder weg naar het slotcircuit passeren we in Clinton Hill Marcy Houses, waar Jay Z opgroeide, en het ‘blok’ waar The Notorious B.I.G. in zijn jeugd woonde. Na ruim 120 kilometer draaien de renners Atlantic Avenue op, een van de hoofdstraten van Brooklyn. Daar passeren we de Barclays Center, de thuishaven van de basketballers van de Brooklyn Nets en ijshockeyers van de New York Islanders. Dan, na 123 kilometer draaien we het slotcircuit op. Deze loopt eerst door Downtown Brooklyn, waar de renners verschillende administratieve kantoren van de borough passeren, zoals de rechtbank en de ‘Borough Hall’. Daarna rijden de renners de Dumbo-wijk in, Down Under the Manhattan Bridge Overpass. In deze oude, industriële wijk zoeken we enkele wegen met straatstenen op, die er niet geweldig bijliggen, waardoor ze het karakter van kasseistroken krijgen. De eerste 170 meters aan ‘kasseien’ liggen al op York Street. Een even lang stuk van 170 meter leidt de renners, op normaal asfalt, onder de Manhattan Bridge door. Wat dan volgen zijn 1830 meters over deze ‘kasseien’. Eerst over Water Street, dan volgen kort achter elkaar twee haakse bochten op Hudson Avenue, gevolgd door Plymouth Street, onder Manhattan Bridge door via Main Street weer terug op Water Street, om vervolgens onder Brooklyn Bridge weer het asfalt op te schieten. Op Plymouth Street liggen normaliter oude tramrails, maar die worden voor de gelegenheid met rubberbanden opgevuld. De strook eindigt op slechts 1,4 kilometer van de finish. Wat volgt is een lange rechte weg, die prachtig uitzicht biedt op Downtown Manhattan, door Brooklyn Heights, het deel waar het originele ‘Breuckelen’ door de Nederlanders werd gesticht. Dan volgt nog een lastige aankomst. Op 300 meter volgt namelijk nog een chicane, waarbij de laatste linkse bocht pas op 150 meter van de finish afloopt. Langs de sportparken op Pier 5 & 6 en met prachtig uitzicht op Manhattan zal hier de New York Cycling Week, met nog 5 rondes over het 6,3 kilometer lange circuit, worden afgesloten.

POI’s
159,7 km – Start – Peekskill
133,1 km – (KOM – 3) Cherry Street (1,1 km à 5,9%)
120,9 km – (KOM – 3) King Street (2 km à 3,4%)
102,4 km – White Plains – Sprint 1
85,0 km – New Rochelle – Sprint 2
0,0 km – Finish – Brooklyn Heights

*** Boy van Poppel
** Gregory Henderson, Nathan van Hooydonck
* Zakkari Dempster, Mathieu van der Poel, Francisco Ventoso

https://nycw2017.wordpress.com/etappe-5/
http://www.mapmyride.com/routes/view/1710652718

Etappe 5: Peekskill > Brooklyn Heights (New York City) – 159,5 km
Nog een etappe te gaan in deze eerste uitgave van de Wielerweek van New York. We maken ons op voor een unieke koers naar wellicht de bekendste stad in de wereld, New York City. Toegegeven, er wordt niet gekoerst in Manhattan, maar met passages in The Bronx, Queens en de finish in Brooklyn zullen toch indruk maken op renners en wielervolgers. Voor dit alles beginnen we in Peekskill, een prachtig dorpje in de groene heuvels aan de westoever van de Hudson. We bevinden ons hier al in de agglomeratie van New York, in Dutchess County, maar daar valt dus vooralsnog weinig van te merken. Je zou bijna vergeten dat je slechts een uur, met de auto, verwijderd bent van Yankee Stadium. In deze relatief relaxte omgeving is de spanning echter voelbaar. Met zeer geringe tijdsverschillen in het algemene klassement en een kasseistrook in het finaleparcours hopen verschillende renners nog wat plaatsen te stijgen, of misschien zelfs te winnen. Echter, enkele renners zullen ook bang zijn om hun plekje te verliezen. Laten we dan maar vertrekken. De renners van Rally Cycling rijden voorop. Zij zullen er alles aan doen om hun kopman en kersvers leider in de koers, Rob Britton, te verdedigen. Gelijk vanuit de start volgen spervuren aan aanvallen. Tyler Farrar probeerde wederom mee te zijn, net zoals de leider in het puntenklassement Mehdi Benhamouda. De glooiende wegen door de bossen ten noorden van het New Croton Resevoir nodigt zich namelijk uit voor aanvallen. Na 10 kilometer reed dan een groep met Brandon McNulty weg. De nummer 5 van het klassement staat in dezelfde tijd als nummer vier en leider in het jongerenklassement Robin Carpenter. Met de bonificatieseconden aan de tussensprint zou McNulty dus de leiding in het jongerenklassement en de vierde eindklassering over kunnen nemen. Holowesko-Citadel staat dit uiteraard niet toe en haalt het groepje terug. Nadat we het Muscoot Reservoir over zijn gestoken is het echter tijd voor de eerste klim van de dag. Hier volgt een nieuwe poging. De mannen van BMC, die gisteren zo onfortuinlijk waren, gaan op herhaling. Wederom zijn het Bookwalter en Dillier die voorsprong nemen op het peloton. Ditmaal hebben ze ook Rosskopf in steun. Als een trio leggen zij Cherry Street af, een beklimming van 1100 meter aan 5,9%. Voor de statistieken: Dillier pakt de punten, voor Bookwalter en Rosskopf. Ze hebben een voorsprong van 26 seconden op het peloton, maar er zijn ook nog 133 kilometers af te leggen.

Drie BMC-mannen op kop, maar het peloton laat ze niet rijden. Na 30 kilometer zijn we weer terug bij af. Bij het buitenrijden van Mount Kisco, op een oplopend stuk en wanneer verschillende renners weer in de aanval zitten, doet Carpenter een poging. De Rally mannen houden hem echter binnen schot. Tijdens de laatste klim van de ronde weet hij nog wat puntjes te pakken. In Chappaqua, op King Street (2 kilometer aan 3,4%) pakt Gregory Daniel de punten, voor Carpenter en Tyler Williams. Na 40 kilometer worden de ontsnapte renners weer gegrepen. Dan rijden in de afdaling naar het Kensico Reservoir vier renners weg uit het peloton. De eerste is Matteo Dal-Cin van Rally Cycling. Hij wordt in zijn kielzog gevolgd door Ian Garrison van Axeon Hagens Berman, Connor Brown van Elevate en de ritwinnaar van gisteren, Mathieu van der Poel. Voor het klassement zijn deze mannen normaal gesproken ongevaarlijk en dus laat het peloton ze lopen. Met het Kensico Reservoir in de achtergrond wordt het viertal prachtig in beeld genomen. Misschien maar eens tijd om ze beter te leren kennen. Mathieu van der Poel kennen we natuurlijk al. Het supertalent en zoon van Adrie van der Poel werd in 2015 de jongste wereldkampioen veldrijden ooit en kan bovendien op de weg en op de mountainbike goed uit de voeten. Gisteren won hij dus de etappe, nadat hij zijn vluchtmakkers verschalkte in de sprint. Hij staat momenteel 25e in het klassement op 3:50. Matteo Dal-Cin is de Canadese kampioen en kan goed uit de voeten in de heuvels. In de openingsproloog werd hij tiende. Naast het nationale kampioenschap won hij dit jaar ook ritten in de Tour of the Gila en de Tour de Beauce. In 2015 won hij de het eindklassement van Grand Prix de Saguenay. Hij staat 77e in het klassement op ruim 24 minuten. Ian Garrison is een van de talenten uit de renstal van Axel Merckx. De 19 jarige renner werd dit jaar 2e in de Kattekoers, de beloftenversie van Gent-Wevelgem. Ook won hij een rit in de Tour de Beauce, waar hij op de oplopende aankomstlijn Robin Carpenter en medevluchter Matteo Dal-Cin verschalkte. De twee kennen elkaar dus. In het klassement staat Garrison 63e op bijna een kwartier. Ten slotte is er nog Connor Brown. De 20 jarige Amerikaan van Elevate – KHS kan aardig mee bergop. Zijn meest aansprekende prestatie is een 27e plaats in de zware bergrit naar Snowbird Resort in de afgelopen Tour of Utah. Hij staat 54e in het klassement, op een kleine 11 minuten.

Stilte na de storm
Gezamenlijk zijn ze dus op avontuur naar New York gegaan. Langzaam begint er meer bebouwing langs de renners op te doemen. De eerste kantoorgebouwen zijn al te ontdekken. Dat betekent dat we White Plains binnen rijden. White Plains is een belangrijke voorstad van New York, waar onder meer de hoofdkantoren van Heineken, AT&T en Verizon gevestigd zijn. Hier is tevens ook de eerste tussensprint van de dag. Vooraan is Mathieu van der Poel de enige die er echt voor sprint. Hij pakt daardoor vanzelfsprekend ook de punten, voor Garrison, Dal-Cin en Brown. Hierdoor pakt hij de leiding in het puntenklassement over van Mehdi Benhamouda, die vanuit het peloton nog wel naar het laatste puntje sprint. In punten staan ze gelijk, maar dan biedt het algemene klassement uitkomst. Met een verschil van 40 minuten lijkt het echter onwaarschijnlijk dat Benhamouda nog over Van der Poel heen gaat komen. Het verschil is met nog 102 kilometer te gaan opgelopen tot 1:47. We rijden White Plains weer uit. Door de verschillende suburbs zetten we koers richting de Long Island Sound, het deel van de Atlantische oceaan tussen Connecticut en de noordkust van Long Island. Daarbij passeren we onder meer de Winged Foot Golf Club, waar in 2006 de US Open werd gehouden, één van de vier majors in het golfen. Dat betekent ook dat enkele honderden meters later de bebouwing weer opdoemt. De kust van de Long Island Sound is bereikt wanneer de renners Mamaroneck binnenrijden. Dat betekent ook dat er 68 kilometers zijn afgelegd en de volgende tussensprint er al weer aan zit te komen. We rijden New Rochelle binnen, een andere voorstad van New York. Ook hier worden de renners al omgeven door highrisers en shoppingcenters. In de verte zien de koplopers de vlag van de tussensprint al hangen. Wederom pakt Van der Poel de punten, voor Garrison, Brown en Dal-Cin. In het peloton pakt Andrei Krasilnikau het laatste puntje mee. We duiken weer de bossen in, nabij Pelham Bay. Een aanval vanuit het peloton. Benjamin King probeert de achterstand op de vluchters te overbruggen. Dan zal hij wel op moeten schieten. Met nog 80 kilometer te gaan is de achterstand op de vluchters 2:43.

Met alle beklimmingen en tussensprinten achter de rug kan de volle aandacht op New York City worden gericht. Bij het buitenrijden van Pelham Bay Park kunnen de renners de flats van de Bronx al zien liggen. Ze zijn in New York City. In de 10 kilometer door de East Bronx gebeurt vervolgens niet al te veel. King komt iets dichter op de vluchters. Hij moet met nog 70 kilometer te gaan 1:55 zien te overbruggen. Het peloton houdt de vluchters inmiddels rond de 2:50. De renners schieten de snelweg op om de East River over te steken. Het ziet er zeker imposant uit, een groepje van vier en daarachter een solist op een lege zijde van een snelweg. Vanaf de Whitestone Bridge kunnen de renners rechts in de verte Manhattan zien liggen. Ook Rikers Island, de beruchte gevangenis, licht in het gezichtsveld. De koerssituatie komt wat op slot te zitten. Het peloton houdt de vluchters binnen schot en Ben King komt kilometer voor kilometer dichter bij hen. Met de straten van Queens als decor komen we dichter en dichter bij het slotcircuit. Een voor een strepen we de wijken weg. College Point, Flushing, Jackson Heights. Dan rijden we Astoria binnen, een van de meer opgeknapte wijken van Queens. Nog 50 kilometer zijn er te gaan. De voorsprong van de vluchters is inmiddels gedaald tot 2:01 en Ben King hangt nog altijd op 34 seconden van de koplopers. Dan duiken de renners onder Queensboro Bridge door. Via deze brug verlaat de Five Boro Bike Tour Manhattan en bereikt de New York Marathon juist Manhattan. Ook is deze brug bekend door de scène met de Green Goblin en de kabine van de kabelbaan die parallel loopt aan de brug uit de Spiderman-film van 2002. Tijd om daarbij stil te staan krijgen de renners echter niet. Zij moeten namelijk maken dat ze in Brooklyn komen. Na de doorkomst in Long Island City steken de renners de Pulaski Bridge over. Dit betekent dat ze nu in Brooklyn zijn en er nog 47 kilometers afgelegd moeten worden. De spanning bouwt op in het peloton. Iedereen weet dat ze vooraan moeten zitten als ze ambities voor vandaag koesteren. Wanneer we Marcy Houses, waar Jay Z opgroeide, passeren zijn er nog 40 kilometer te gaan. King hangt nog altijd op 28 seconden. Het peloton is wat gaan versnellen, waardoor het verschil met de koplopers nog maar 1:39 is. Na een passage aan het oude appartementencomplex van The Notorious B.I.G. draaien de renners op voor Atlantic Avenue. Zo rijden we voorbij aan het prachtige Barclays Center. Met nog 36 kilometer te gaan draaien de koplopers op voor het lokale rondje. King hangt er nog 14 seconden achter. Het peloton is al genaderd tot 1:17.

Over de stenen van Brooklyn
Voor het eerst rijden de koplopers tussen de wolkenkrabbers van Brooklyn. Er is redelijk wat volk op de been om de renners aan te moedigen. Daar schieten ze onder een eerste verhoging van de Brooklyn Bridge door. Dan, halverwege York Street, komen Van der Poel en co er voor het eerst mee in aanraking, de Brooklyn variant van kasseien. Straatstenen met compleet willekeurige stukken asfalt. In het peloton een kleine valpartij. Gregory Brenes en Justin Oien gaan beiden onderuit in een bocht, maar kunnen gelukkig gewoon door. De nervositeitsgraad is echter wel hoog, met vooral Holowesko dat doortrekt. Dan draaien de renners voor Plymouth Street. Hier liggen nog oude tramrails, die voor deze etappe zijn opgevuld met rubberbanden. Dit zorgt er echter voor dat de renners massaal op de rubberen banen gaan rijden. hierdoor wordt het peloton op een lint getrokken. Dan duiken we voor een tweede keer onder de Brooklyn Bridge door en zijn we van de ‘kasseien’ af. Enkele meters later weet King dan eindelijk bij de koplopers aan te sluiten. Op de 1000 meter lange weg langs de Brooklyn Heights Promenade worden vervolgens prachtige beelden geschoten. Het peloton rijdt op de onderste van vier wegen die half over elkaar hangen (Foto) met een prachtig uitzicht over Downtown Manhattan. Daar gaan we voor een eerste passage over de finish, nog 5 te gaan, goed voor 31,5 kilometer. De voorsprong van koplopers is nog maar 48 seconden. De volgende ronde. 3 kilometer verder, wanneer we weer aan de steentjes beginnen, bedraagt die voorsprong nog maar 27 seconden. Nederland en Holowesko hebben de kop genomen in het peloton. Daardoor is er iets meer controle in het peloton. Bij het verlaten van de strook zijn de koplopers zo goed als gegrepen. Ben King maakt daar gebruik van om nog maar eens solo te gaan. Zo komt hij dan ook over de streep met nog 4 ronden te gaan. 25,2 kilometer nog te gaan. Veel afstand neemt King echter niet meer. 7 seconden is echt het maximum en zo wordt hij onder de funderingen van Manhattan Bridge weer gegrepen. Een nieuwe poging volgt. Cyrus Monk, de stagair van Cannondale, gaat op avontuur. Hij houdt zijn tempo goed vast en heeft aan de streep 14 seconden op het peloton te pakken met nog 18,9 kilometer te gaan. Echter, tegen de tijd dat de kasseistrook weer moet worden aangevat is dat gat nog maar 8 seconden. Dan volgt een aanval op ruim 15 kilometer van de meet. Het is Gregory Henderson, die hier zijn laatste profwedstrijd rijdt, met in zijn wiel Nathan van Hooydonck, die op het Belgische kampioenschap, met daarin ook kasseien, knap vijfde werd. Samen nemen zij Monk op sleeptouw en breiden ze de voorsprong uit naar 23 seconden op de meet.

12,6 kilometers zijn er nog af te leggen, goed voor twee rondes. Een Australiër, een Belg en een Nieuw Zeelander, gedrieën op kop. Achteraan laten knechten die hun werk gedaan hebben lopen. Op kop rijden nog altijd Nederlanders en renners van Holowesko, maar ook Rally heeft nu een paar man in de achtervolging gezet. Daar gaan we weer, over de steentjes. Een lekke band in het peloton. Bergkoning Pate staat langs de weg. Zijn prijs is echter al binnen en zo hoeft hij zich geen zorgen te maken. Het peloton komt weer iets dichter, tot op 16 seconden bij het verlaten van de kasseizone. Op de streep zijn daar nog 9 van over. De laatste ronde, nog 6,3 kilometer! Tussen de overheidsgebouwen in het centrum van Brooklyn worden de koplopers dan met nog 4 kilometer te gaan teruggepakt. Dan komt de Nederlandse trein opzetten. Pieter Weening komt naar voren gestoomd. Hij duikt onder Brooklyn Bridge door en daar enkele meters later ook onder Manhattan Bridge. Nog even perst hij er alles uit op Water Street, dan is het op 2,5 kilometer, op Plymouth Street, de beurt aan Mathieu van der Poel. Het peloton wordt op een lint getrokken en er ontstaan breukjes. Dit kan nog interessant gaan worden. Daar schieten ze van de steentjes af, nog anderhalve kilometer. Tot de vod trekt hij door, dan mag Ramon Sinkeldam aan de bak. De Nederlandse kampioen heeft in zijn wiel Danny van Poppel zitten. Op 700 meter van de meet schroeft Sinkeldam het tempo nogmaals op. Dan gaat Van Poppel al aan, op 500 meter van de streep. Dat is zeer vroeg, maar hij weet natuurlijk ook dat die lastige bochtencombinatie nog volgt vlak voor de streep. Travis McCabe zit in zijn wiel. Van Poppel duikt als eerste de bocht in. Daar komen ze de bocht uit gevlogen. McCabe komt er langs, McCabe of Van Poppel? Het is Van Poppel! De tweede zege voor de Nederlandse selectie. McCabe wordt tweede, voor Dempster en Bevin. Fischer wordt vijfde, voor Reijnen, Murphy, Young, Reguigui en Bookwalter. In het kielzog van de Nederlanders zijn naast Bookwalter ook Carpenter, Powless, Acevedo, Warbasse, Mancebo en Debesay mee. Britton ontbreek dus en er is een kansje voor Debesay om deze ronde te winnen. Daar komt een tweede groepje door de bocht geslingerd. De gele trui rijdt daar op kop. Zestien seconden mag hij verliezen. 7, 8, 9, 10. Rob Britton wint de eerste uitgave van de Wielerweek van New York! Als 22e duwt hij zijn wiel over de streep, 11 seconden nadat Van Poppel dat deed en dus houdt hij 5 seconden over op Debesay. Tvetcov valt wel van het podium af, ten faveure van Robin Carpenter. Na 19 seconden volgt nog een groepje, met daarin Woods en McNulty. Wat voor invloed heeft dit op de einduitslag? McNulty zakt van de 5e naar de 8e plaats, waardoor Powless 7e wordt en Acevedo zelfs 5e. Ook is er slecht nieuws voor Silber Pro Cycling. Ryan Roth valt vandaag uit de top 10. Bookwalter komt door zijn 10e plaats op gelijke hoogte met Michael Woods en pakt op tienden uit de tijdrit de 9e stek. Amerikaans kampioen Warbasse strandt op plaats 11, slechts 2 seconden buiten de top 10. Zo zijn de prijzen dus verdeeld. Met Downtown Manhattan op de achtergrond mag Danny van Poppel als etappewinnaar als eerste het podium op. Daarna volgen Mathieu van der Poel, winnaar van het puntenklassement, Danny Pate, de winnaar van het bergklassement, Robin Carpenter, winnaar van de jongerentrui, en UnitedHealthcare, winnaars van het ploegenklassement. Ten slotte het eindpodium; Robin Carpenter van Holowesko-Citadel op 3, Mekseb Debesay van Dimension Data op 2 en op het hoogste schavot Rob Britton van Rally Cycling. Bedankt voor het volgen van deze eerste uitgave van de New York Cycling Week. Graag tot ziens!

Uitslag Etappe 5: Peekskill > Brooklyn Heights
1. Danny van Poppel (NED) Nederland “3:23:27
2. Travis McCabe (USA) UnitedHealthcare + zt
3. Zakkari Dempster (AUS) Israel Cycling Academy + zt
4. Patrick Bevin (NZE) Cannondale-Drapac + zt
5. Steve Fischer (USA) Hangar15 Bicycles + zt
6. Kiel Reijnen (USA) USA + zt
7. John Murphy (USA) Holowesko-Citadel + zt
8. Eric Young (USA) Rally Cycling + zt
9. Youcef Reguigui (ALG) Dimension Data + zt
10. Brent Bookwalter (USA) BMC Racing + zt

Algemeen Klassement
1. Rob Britton (CAN) Rally Cycling “17:11:26
2. Mekseb Debesay (ERI) Dimension Data + 0:05
3. Robin Carpenter (USA) Holowesko-Citadel + 0:15
4. Serghei Tvetcov (ROM) Jelly Belly + 0:21
5. Janier Alexis Acevedo (COL) UnitedHealthcare + 0:27
6. Ben O’Connor (AUS) Dimension Data + 0:32
7. Neilson Powless (USA) Axeon Hagens Berman + zt
8. Brandon McNulty (USA) Rally Cycling + 0:34
9. Brent Bookwalter (USA) BMC Racing + 0:45
10. Michael Woods (CAN) Cannondale-Drapac + zt
11. Larry Warbasse (USA) USA + 0:47
12. Ryan Roth (CAN) Silber Pro Cycling + 0:53
13. Francisco Mancebo (ESP) Hangar15 + 1:00
14. Jhonatan Narvaez (ECU) Team Ecuador + 1:02
15. Peter Stetina (USA) USA + 1:30
16. Gavin Mannion (USA) UnitedHealthcare + 1:37
17. Manuel Senni (ITA) BMC Racing + 1:53
18. Nigel Ellsay (CAN) Silber Pro Cycling + 2:03
19. Taylor Eisenhart (USA) Holowesko-Citadel + 2:06
20. Ruben Companioni (CUB ) Holowesko-Citadel + 2:36
21. Javier Megias (ESP) Novo Nordisk + 2:47
22. Santiago Montenegro (ECU) Team Ecuador + 3:17
23. Eder Frayre (MEX) Elevate – KHS + 3:49
24. Alexander Cataford (USA) UnitedHealthcare + 3:54
25. Mathieu van der Poel (NED) Nederland + 3:55

Puntenklassement
1. Mathieu van der Poel (NED) Nederland 37 pnt
2. Danny van Poppel (NED) Nederland 30 pnt
3. Mehdi Benhamouda (FRA) Novo Nordisk 29 pnt
4. Daniel Turek (CZE) Israel Cycling Academy 26 pnt
5. Larry Warbasse (USA) USA 20 pnt

Bergklassement
1. Danny Pate (USA) Rally Cycling 56 pnt
2. Santiago Montenegro (ECU) Team Ecuador 42 pnt
3. Weimar Alfonso Roldan (COL) Colombia 28 pnt
4. Larry Warbasse (USA) USA 26 pnt
5. Neilson Powless (USA) Axeon Hagens Berman 18 pnt

Jongerenklassement
1. Robin Carpenter (USA) Holowesko-Citadel “17:11:41
2. Ben O’Connor (AUS) Dimension Data + 0:17
3. Neilson Powless (USA) Axeon Hagens Berman + zt
4. Brandon McNulty (USA) Rally Cycling + 0:19
5. Jhonatan Narvaez (ECU) Axeon Hagens Berman + 0:47

Ploegenklassement
1. UnitedHealthcare Pro Cycling Team “32:37:06
2. Holowesko-Citadel Racing Team + 1:10
3. BMC Racing Team + 1:21
4. Rally Cycling + 1:26
5. Dimension Data + 2:41

Volledige uitslagen op: https://nycw2017.wordpress.com/uitslagen-etappe-5/

Complimenten. Mooie koers. Mooie details over de renners en vooral de omgeving. En een spannende slotrit :)

Ten slotte nog de uitslag van de prono's. Verweggistan wint deze ronde met een totaal van 48.8 punten, voor mhp88 (38.2 punten) en moker (20.2 punten).

Naam: Verweggistan
Brent Bookwalter (2.0 x 2) = 4.0
Rob Britton (1.8 x 15) = 27.0
Serghei Tvetcov (1.6 x 8) = 12.8
Gavin Mannion
Larry Warbasse
Neilson Powless (1.0 x 4) = 4.0
Michael Woods (1.0 x 1) = 1.0
Merhawi Kudus
4.0 + 27.0 + 12.8 + 4.0 + 1.0 = 48.8

Naam: mhp88
Michael Woods (2.0 x 1) = 2.0
Robin Carpenter (1.8 x 10) = 18.0
Brent Bookwalter (1.6 x 2) = 3.2
Francisco Mancebo
Edwin Avila
Jhonatan Narvaez
Rob Britton (1.0 x 15) = 15.0
Merhawi Kudus
2.0 + 18.0 + 3.2 + 15.0 = 38.2

Naam: moker
Michael Woods (2.0 x 1) = 2.0
Larry Warbasse
Brent Bookwalter (1.6 x 2) = 3.2
Francisco Mancebo
Silvan Dillier
Rob Britton (1.0 x 15) = 15.0
John Darwin Atapuma
Joe Dombrowski
2.0 + 3.2 + 15.0 = 20.2