'@RV:
Ik snap je redenering over het wegschaven van geloof niet.
Eerst geef je aan dat het zeer belangrijk is geweest in het vormen en reguleren van maatschappijen, maar nu zullen we ineens wel zonder gaan kunnen. Ik vind dat vreemd: wat doet je denken dat we het nu zoveel beter kunnen dan toen dat we het zonder regulering vanuit het geloof af kunnen? Ik denk persoonlijk dat de mens zelf nog geen ene bal is opgeschoten sinds de pakweg 10e eeuw, in ieder geval niet in de zin dat hij vanuit zichzelf zich kan gedragen naar een set normen en waarden, zonder dat de maatschappij op lange termijn ten onder gaat aan een te groot geworden individualisme.

Mbt darwinisme, creationisme en alle leuke dinograppen: Lees eens het boek 'A Short History of Nearly Everything' van Bill Bryson. Het beschrijft de wetenschap van begin tot ongeveer nu, ik las het als creationist, het heeft tegelijkertijd mijn geloof in een Schepper gesterkt en mijn acceptatie van de evolutietheorie.

Een aantal lessen die ik eruit heb gehaald:
- De wetenschap weet nog niet 1 promille van wat er te weten is (kijk bijv naar hoeveel we weten van het heelal). Daarom is het iedere vorm van God afschieten omdat er een, in verhouding tot wat we niet weten, marginale hoeveelheid wetenschappelijk bewijs is voor het bestaan van evolutie een hele overhaaste conclusie. Sterker: ik vind de hoeveelheid toeval die nodig is geweest om te komen waar we nu zijn wel zo ongelooflijk dat het eerder onverantwoord is om niet in creatie te geloven.
- In de ontwikkeling van de ontstaanstheorie zoals die nu is zijn een aantal keren conclusies getrokken die getuigden van een behoorlijke wens om iets te kunnen concluderen (ik ben de naam vergeten maar er is ooit een lading fossielen van kleine organismen gevonden die als essentiele schakel in de keten werden geïnterpreteerd, later bleken het gewoon onderdelen van andere al lang ontdekte beesten te zijn).
- Wetenschappelijke theorieën die heel lang iedereen voor waar aannam zijn later onjuist gebleken (bijv het bestaan van de ether), het is niet onwaarschijnlijk dat dit ook (al is het deels) met de ontstaanstheorie van het heelal of met de evolutietheorie gaat gebeuren. En dan ging de ether nog over iets wat we iedere dag waarnemen en gaat de big bang theorie over iets wat vele miljarden jaren geleden was.
- De mens heeft door de eeuwen heen heel vaak gedacht nu wel het laatste stadium van ontwikkeling bereikt te hebben of nu wel alles te weten. Keer op keer bleek dat onjuist.

Overigens vind ik het jammer dat een forumtopic waar een mooie respectvolle discussie plaatsvond zo ontsierd wordt.

'@SC
Er zijn genoeg maatschappijen die zo ver zijn dat elke vorm van geloof (met het nodige respect) naar de achtergrond verplaatst kan worden om deze te moderniseren naar een vorm dat er weinig tot geen problemen meer uit voortkomen. Nederland zit wat dat aangaat (gelukkig) in de kopgroep.

En ja, de aarde en het leven daarop is wel degelijk uit toeval ontstaan, de grootste grootsheid van het heelal met al haar zonnen en planeten in bepaalde posities daaromheen levert een aantal ideale situaties op waar het evolutieballetje begint te rollen en de aarde is daar het bewijs van.

Ik vind overigens je verzameling mooi geordend en met smaak samengesteld ;)

Godslastering is een prima uitlaatklep. Geef me een God om te vervloeken. Vanwege alles.

Wat is de fuzz trouwens? M'n Hans en grietje opmerking?

'@RV:

Ik was de eerste 3 pagina's van dit topic aan het lezen. Deze vond ik erg interessant. Tijdens het lezen zat ik te bedenken of ik wat zou gaan posten, maar na het doorklikken tot de meest recente pagina en het lezen van jou post besloot ik het toch maar te doen.

Je stelt dat wij in een maatschappij leven waarin het geloof succesvol naar de achtergrond is verplaatst en hierdoor geen problemen meer uit het geloof voortkomen? Hier ben ik het totaal niet mee eens. Sterker nog, ik geloof dat deze problemen groter zijn dan menig inziet. Volgens mij is het geloof zoals jij dat stelt van "vroeger" (religie denk ik dat je bedoelt) alleen maar ingeruild voor een geloof in het systeem/samenleving. Oftewel, het is vervangen door iets anders. Of ben je van mening dat het goed gaat in de huidige samenleving? De cijfers (als we het dan toch statistisch willen benaderen) liegen en namelijk niet om. Bijvoorbeeld zijn we een van de koplopers als het gaat om suïcide onder jeugdige en jongvolwassene.

Zelf kom ik overigens als katholieke Limburger uit een (bij)gelovig gezin. Helaas na het veel te vroeg overlijden van mijn vader werd er binnen ons gezin (en vooral door mijn moeder) opgehouden te "geloven". Een aantal jaren geleden toen het met mij psychisch wat minder ging heb ik tijdens mijn herstel van deze lasten veel over mijzelf geleerd. Een ding was het (her)ontdekken van zingeving. Dit heeft me als mens enorm verrijkt, maar ben ik ook met beide benen op de grond blijven staan. Vroeger vond ik dit lastig en hier best onzeker over omdat ik vaak heel anders over dingen dacht dan mijn omgeving waarin ik opgroeide. De afgelopen jaren heb ik binnen de GGZ (waar ik nu ook werkzaam ben) heel veel met mensen mogen praten, veel dingen mogen zien en vooral heel veel naar mensen geluisterd. Wat altijd terugkomt is onder andere het tekort aan (emotionele) relaties en spiritualiteit (naast de vele trauma's). Dit zie ik vanuit mijn beleving overigens ook gewoon terug in mijn directe sociale omgeving. Gelukkig voor de meeste van bijvoorbeeld mijn vrienden heeft het leven voor hun andere plannen gehad tot nu toe...

Naar mijn mening zijn deze tekorten de directe gevolgen van het disfunctioneren van onze samenleving op dat gebied. Er is door het moderniseren ook ontzettend veel verloren gegaan waar wij als mensen in onze basis behoefte aan hebben. Het uiten van emotie of onderhouden van relaties gaat in andere culturen vaak veel anders. Daarom zouden we binnen onze landgrenzen ook veel kunnen leren van andere culturen (mits het in balans blijft/komt).

Zelf geloof ik wel in een groter iets, iets onverklaarbaars en niet tastbaars. Zelf heb ik sterk het geloof dat alles in mijn leven met een reden gebeurt. Wat die reden altijd is weet ik niet en zal ik nooit weten. Voor talloze gebeurtenissen heb ik die rede voor mijzelf wel al gevonden.
Ik geloof heel erg dat alles met elkaar verbonden is.

Wij mensen worden hier op de wereld gezet zonder dat we ons zelf echt gemaakt hebben. We planten ons enkel voort. Daarom ben ik ook voorstander van meer bescheidenheid, wederkerigheid en gelijkheid in onze samenleving. Je wordt geboren met kwaliteiten waardoor je iets moois kunt betekenen of je gaat een professie doen welke goed bij je past en jij je goed bij voelt, waarom verdien je hier meer voor dan iemand anders die in zijn of haar rol net zoveel betekend voor de samenleving? Wij mensen hebben ook een sterke behoefte naar duidelijkheid en kaders. Dit past niet echt in het holistische denken. Volgens mij zit hier vaak ook angst (onzekerheid) en controlebehoefte onder. Dit doet rare dingen met een mens lijkt het wel. Is een stap in het proces niet gewoon de acceptatie dat niet alles te verklaren en te beïnvloeden is?

Geen idee wat ik nu eigenlijk allemaal heb willen zeggen...maar ik moest het kwijt geloof ik!

Ik respecteer ieders opvatting ter zake geloof/religie in deze. Maar zelf constateer ik iedere dag. zeg maar ' de ongelooflijke slechtheid van het opperwezen' om met Karel van het Reve te spreken.

'@Fort

Ik denk dat jouw bijdrage waardevoller is dan de mijne wat dit specifieke topic betreft maar eigenlijk bevestig je mijn punt ook een beetje.
Individueel geloof in wat dan ook voor religie kan iemand absoluut sterker maken en helpen maar eigenlijk gebruik je het in die zin als
katalysator voor het ontwikkelen en uiten van je eigen persoonlijkheid, iets wat even goed met yoga, sport (wielrennen eigenlijk mijn
bezinning :) ) kaarten leggen etc. Dat is ook precies de manier waarop 'geloof' moet werken mijns inziens. Niks mis mee.
Problemen ontstaan er wanneer verschillende geloven zich als enige waarheid gaan profileren en daarmee mensen de wil op gaan leggen,
specifiek die functie is het element dat eruit gefilterd dient te worden.

Ikzelf heb trouwens nog eens een half jaar voor Caritas in Rome in daklozencentra gewerkt als zwaar ongelovige :) Toptijd tussen de nonnen,
vredelievenden, (goed)gelovigen, dienstweigeraars en ander pluimage, de kerk doet (mede) goed werk daar dat de politiek laat liggen.

'@Fort
Ik geloof niet dat mensen op aarde worden gezet, als je het zo ziet lijkt het net of we hier niet horen. Wij zijn onderdeel van het hele universum, we hebben in feite onszelf gemaakt.

Mooie bijdrage Fort. Ik herken er eigenlijk wel veel in. Dat is het enige waar ik zelf moeite mee heb als niet gelovige wat je beschrijft.

En sowieso mooi dat je je meteen zo open stelt.

Excuus als mijn bijdrage verkeerd overkomt.
Even kort over het bestaan van Jezus. De wetenschappelijke consensus is dat er in de eerste eeuw een figuur Jezus geweest is. Wetenschappers die anders beweren worden in de theologie niet serieus genomen. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat de figuur Jezus die in de evangeliën naar voren komt en alles wat daarbij hoort historisch is.
Het feit dat Jezus niet/ of weinig/ als glosse/ (bij flavius deels authentiek, deels als toevoeging door ijverige christenen) in buitenbijbelse literatuur voorkomt is geen aanleiding om zijn hele bestaan te ontkennen.

'@ gardeyn:
ik ontken het bestaan van Jezus dan ook niet. maar ik geloof niet in veel van de zaken die pas eeuwen later aan hem zijn toegeschreven. precies dezelfde zaken die we tegenkomen in andere culturen en religies, die duidelijk 1 op 1 gekopieerd zijn, zie de betogen van Klootje eerder in dit topic.

'@Borsje: Wat jij omschrijft is denk ik te omschrijven als 'voorzienigheid' zoals dat ook wel genoemd wordt. Die 'ongelofelijke slechtheid van het opperwezen' wat jij aanhaalt is alleen zo te definiëren als je een God omschrijft als iemand die alle mensen en de wereldgeschiedenis voorgeprogrammeerd heeft. De vraag waarom er armoede, ellende, oorlogen, onvrede etc. in de wereld is terwijl God elk mens voorgeprogrammeerd heeft, is niet te beantwoorden. De meeste gelovigen zullen God wel omschrijven als iemand die duidelijk ergens in kan grijpen, maar de hele wereldgeschiedenis en het leven van iedereen laat gaan volgens bepaalde wetten, waarbij God alleen ingrijpt als God het zelf nodig vind.

Edit: wel mooi om te zien dat er echt bepaalde mensen in dit topic reageren: alleen mensen die wat filosofisch zijn ingesteld volgens mij ;-)

'@Fort, mooi stuk. Ik zou daarbij eerder zeggen: geloof in andere mensen is erg belangrijk, net zoals geloof in jezelf. Ik zie nooit zo goed in wat God daar mee te maken heeft.

Ik heb het topic nog eens helemaal teruggelezen. Af en toe, maar heel af en toe gelukkig, zie ik een uitspraak die me serieus doet denken aan een militair die in briefing-taal praat. Ken je dat uit je omgeving?
Voor hij in dienst ging nog niet Afghanistan op de kaart aan kunnen wijzen maar bij thuiskomst in volledige details zo'n robotpraatje afsteken over de politieke situatie in het land (gesouffleerd door defensie).

'@8.6: hoe weet jij dat God niets doet in Syrië? Dat van die sportwedstrijden ben ik met je eens; dat is denk ik ook meer bedoeld om jezelf moed te geven, dan echt geloven dat het helpt. Het klinkt misschien fatalistisch/extremistisch van me maar ik denk dat wij, mensen, op een aantal dingen echt niets in te brengen hebben. Uiteraard hebben we onze verantwoordelijkheid te nemen en is het niet zo dat wij er maar een potje van kunnen maken en dat God het wel weer rechtzet. Het is wat lastig uit te leggen en zou ook een heel lang verhaal worden als ik uitleg hoe ik denk hoe het met gebeden zit die tegen elkaar ingaan (als je wilt, wil ik dat wel opschrijven hoor ;) ). Zeker als je wetenschappelijk opgeleid bent is het heel lastig om je zo 'over' te geven aan dingen die buiten je verstand omgaan. Aan de andere kant is het ook wel zoiets als open-minded zijn: Er gebeuren gewoon dingen in de wereld die door de wetenschap niet te verklaren zijn, maar ook niet door welke religie dan ook. Er zit vaak geen logica achter; in ieder geval geen mensenlogica.

Over tijden dat God ingrijpt: ik weet niet of je erg geïnteresseerd bent in geschiedenis, maar in de 80-jarige oorlog zijn er tal van op z'n minst opvallende voorbeelden te bedenken (een Spaanse soldaat die vloekte werd precies in zijn tong geraakt toen een Nederlander op hem schoot; vijandige vloten die door de wind uit elkaar werden gedreven volgens een plotselinge weersverandering, en zo kan ik er nog wel wat opnoemen). Van de recente geschiedenis heb ik niet zoveel kennis genomen helaas. Ongetwijfeld zullen er nu ook nog dingen gebeuren die niet te verklaren zijn en waarvan ik geloof dat God die dingen doet. Sorry, bewijzen heb ik niet vanuit dingen die in de wereld gebeuren; wel dingen gewoon uit m'n eigen leven die heel opmerkelijk verlopen en dat ik wel eens denk: ik had zelf nooit kunnen bedenken dat zoiets zo zou gaan. Je kunt dat toewijzen aan het toeval, maar daar geloof ik dan weer niet in ;)

@klootje, soms moet ik van jouw uitspraken behoorlijk achter m'n oren krabben, maar je bent oprecht, dat mag ik wel ;-)

'@Stelvio-fan,

Like whut? Geef mij één voorbeeld van iets dat echt totaal niet te verklaren is. En dan iets groots he. Liefst ook iets hedendaags. Geen fossiel die om een of andere reden verkeerd om in de grond zit, of een 80-jarige soldaat met een gat in zn tong (serieus, dat is meer dan 400 jaar geleden, hoe kan je zoiets erbij halen?).

Waarom zou je niet in toeval geloven? Heb je zelf dan totaal geen invloed op zaken? Waarom zou je je zelf zo ondergeschikt maak aan iets veel groters, terwijl je er zelf (waarschijnlijk) keihard voor gewerkt hebt.

'@Stelviofan
je hebt gelijk dat er dingen gebeuren waar wij geen invloed op hebben, zoals meteorietinslagen en meestal ook weersomstandigheden. Om dat dan weer op een god af te schrijven vind ik overdreven. Denk jij bijvoorbeeld dat god ook heeft gezorgd dat er Amerikaanse mariniers op die ene Thalys zaten, opdat een aanslag kon worden verijdeld? Wat mij betreft bestaat toeval gewoon nog, maar zijn wij mensen er erg goed in om er betekenis aan te geven.

Ik beloof dat ik dit topic m'n provocerende kant zal intomen. Ik lees wel es een spannend boek, al ben ik nog nooit aan de Bijbel begonnen. In 1 van die Odd boeken komt er een passage over God langs.

Voor de gelovigen onder ons, herkennen jullie onderstaande?

"Because God is never cruel, there is a reason for all things. We must know the pain of loss; because if we never knew it, we would have no compassion for others, and we would become monsters of self-regard, creatures of unalloyed self-interest. The terrible pain of loss teaches humility to our prideful kind, has the power to soften uncaring hearts, to make a better person of a good one"

'@ stelvio fan:
serieus? waarom zou God in de 80-jarige oorlog de kant van Nederland hebben gekozen en ons door middel van wonderen laten winnen? wat is het verschil dan met een voetbalwedstrijd? de Spanjaarden waren immers ook zwaar gelovig. en heb je echt niks recenter? ah, je weet weinig over recente geschiedenis. maar de 2 wereldoorlogen komen al dichter in de buurt. vond God het nodig zo veel mensen te laten sterven en te laten lijden? je denkt dat God persoonlijk jouw leven aanstuurt, en een ander krijgt een dodelijk auto ongeluk of verdrinkt als bootvluchteling? en over welke onverklaarbaare dingen heb je het?
ik vind het nogal bizar om te komen aanzetten met zaken uit tijden toen mensen nog superbijgelovig waren, mensen met een kritische blik op religie werden uitgemoord, er een heksenjacht aan de gang was en zwarte katten van kerktorens geworpen werden.

ik heb nog trouwens nog nooit van dergelijke zaken gehoord over de 80-jarige oorlog, waar heb je dat vernomen? tijdens een mis in de kerk?

'het weer veranderde plotseling ergens rond 1600'....... tja, toen hadden we nog geen meteorologisch instituut, en zelfs nu zitten ze er nog wel eens naast. en als die Nederlandse soldaat goed gemikt heeft had het niets uitgemaakt wat die Spaanse soldaat nou gezegd zou hebben. en het zou ook zo maar een verzinsel geweest kunnen zijn. bewijzen zijn er immers niet.

@ Alberooo:
God was dan weer wel afwezig in Parijs bij Charlie Hebdo. de ene keer heb je mazzel in zo'n situatie, de andere keer niet.

'@allen: Dit is iets wat ik zelf geloof hè, ik laat jullie vrij in wat jullie wel of niet geloven.
@Scotty: ik noemde dat van die soldaat alleen als voorbeeld. En ik zeg zeker niet dat je zelf geen invloed hebt op zaken; sterker nog, in mijn post van 09:07 zeg ik juist dat we niet voorgeprogrammeerd zijn. We kunnen volgens mij dingen doen die God niet fijn vind omdat hij ons daarin onze eigen verantwoordelijkheid gegeven heeft.
@albertooo: het is net vanuit welk punt je redeneert: vanuit menselijk perspectief is het inderdaad toeval. Zelf zie ik ook lang niet overal een hogere hand in, omdat je gewoon mens bent en het doet met je verstand en de dingen die je kunt doen. Je kunt alles dan wat goed/fout gaat op God afschuiven, maar dan vergeet je jezelf.
@Olifanto: Ja, daar kan ik mezelf wel wat in vinden. Al zijn er ook in de Bijbel wel een paar teksten die 'cruel' zijn, zoals dat iemand gelukkig is die de kinderen van de vijand verpletteren zal (staat geschreven over een volk dat Israël aanviel). En God heeft ook opdracht gegeven om bepaalde volken uit te roeien (al moet je dat wel in perspectief zien, omdat het in die volken gewoon was om incest te plegen, men heel wreed was, en die volken herhaaldelijk gewaarschuwd waren en zich daar niets van aantrokken).
@8.6: Ik zeg niet dat God in de 80-jarige oorlog de kant van NL koos ipv Spanje. Wat ik wel zeg (of iig bedoel) is dat die soldaat vloekte (iets wat God niet fijn vind, want het is hem uitschelden) en die vloot was hoogmoed; ze dachten in Spanje NL een kopje kleiner te kunnen maken en als je de Bijbel leest is hoogmoed niet iets wat hij goedkeurt. Kortom: in die gevallen kun je daarin ook een soort straf zien. Waarmee niet gezegd is dat elk ongeluk een straf is, maar als ongeluk zo snel en duidelijk op een overtreding volgt, dan zie ik dat wel als straf.

Overigens pretendeer ik niet om overal een antwoord op te hebben hoor, maar vragen stellen mag altijd ;)

Nou Stelvio, dat mag natuurlijk ook he :)

Waar ik met mijn voorbeeld een beetje op doel is dat ik bij mensen die in een wereld leven/opgroeien die conformistisch is (voegen niet vragen), heel vaak een bepaalde manier van kúnnen denken mis die van jongs af aan gewoon totaal niet ontwikkeld is. Ze zijn (vaak) duidelijk niet in een kritische omgeving opgevoed, eerder in één waarin je op de eerste plaats accepteert en aanneemt wat er gezegd wordt. Er stond vaak zelfs een 'straf' of terechtwijzing op een kritische vraag of opmerking.
Als kind leer je in mijn ogen zo om op een bepaalde manier te moeten denken, die heel erg vormend is voor je denkpatronen op latere leeftijd.

Zo ben ik zelf bijv. opgegroeid in een gezin waar vragen van een kind nooit beantwoord werden in een toon van dat is gewoon zo. Open vragen werden open beantwoord. Wij werden altijd gestimuleerd om zelf tot een mening te komen, te onderzoeken en daarna nog eens te blijven onderzoeken en toetsen. Maar let op: ook was het zo, dat alle opties altijd open bleven! Als ik als kind dus veroordelend sprak, zelfs als dat meer dan waarschijnlijk ook de mening van mijn ouders was, werd ik gewoon gecorrigeerd. Het was dus nooit zo dat de binnen het gezin geldende mening dé maatstaf of absolute waarheid was. Alle deuren naar vrijwel elk gedachtegoed werden opengehouden. Als ik bijv. met tegenzin in de kerk zat op de zoveelste bruiloft in de familie dan mocht ik nooit laatdunkend praten of zeggen dat het onzin was. Nou ja ik mocht het wel onzin vinden, maar moest me er ook bewust van zijn dat dat ook maar een opvatting was. Er werd voortdurend gespiegeld, zo van jij mag dat vinden.. maar heb je het al eens van deze kant bekeken. En misschien nog wel het belangrijkst: zie je waar dat vandaan komt en dat vrijwel elk gezin met een liefdevolle intentie een andere invulling aan het leven en opvoeding kan geven? Dat dus alle opvattingen in dat opzicht gelijkwaardig zijn?

Mijn ex daarentegen, tis maar een voorbeeld, groeide op in een kerkgaand gezin. De pastoor in het dorp was degene die een homofiele prins carnaval een hostie weigerde. Elke keer weer, de eerste reactie in een kritisch gesprek was er een van rangen sluiten en eigen geloof verdedigen. Ook als het om misbruik binnen de kerk ging. Pas na heel lang peuteren en diplomatiek taalgebruik kwamen er flarden van eigen meningen naar buiten. Maar primair kon en mocht dat niet het automatisme binnen het gezin zijn. Onmogelijk. Want hoe dan ook, je schijt niet in je eigen voortuin al komt de dominee diezelfde poep aan je voorgevel smeren. ;)

Laat ik een totaal ander voorbeeld noemen, los van religie. Wat je heel veel ziet in deze tijd (op WF ook echt veel), is dat mensen bijv. totaal niet meer in ethiek opgevoed of geschoold zijn. Meningen komen tot stand, totaal los van het morele. Kijk naar de gesprekken over Astana bijv. Er wordt zo makkelijk gedacht en gesproken over bepaalde zaken. Mensen vinden van alles, alles moet maar kunnen en de ander moet zich vooral niet als een moraalridder opstellen. Maar diezelfde mensen zouden in een vergelijkbare privé-situatie meer dan waarschijnlijk op achterste poten staan te schreeuwen over het onrecht dat hun dan overkomt.
Toch zijn ze niet in staat om parallellen te trekken, of om op een bepaalde manier te kúnnen kijken en denken. Het is dus helemaal niet per se inconsequent zijn in opvattingen of pure dwarsigheid en onwil. Het is in mijn ogen puur niet sterk geschoold of opgevoed zijn met moreel besef.

Mijn punt is dus, als je goed kijkt zie je in verschillende omgevingen vergelijkbare patronen die als je het mij vraagt te herleiden zijn naar de vorm van opvoeding en scholing. Het verschil wat er bijv. al is tussen een opleiding op een atheneum of een gymnasium. Het verschil tussen die 2 is namelijk niet alleen Latijn en Grieks. Op het gymnasium ga je dieper in op de stof en leer je er vanuit andere kanten naar kijken, iets wat op het atheneum wel degelijk anders is. Ja ja, weer dat onderzoeken, toetsen en dat blijven herhalen.

Wel een mooi voorbeeld: god die een oorlog toestaat maar vloeken corrigeert :)

'@Stelvio-fan.
Volgens mij heb je voor eigenschappen als compassie ed geen drama nodig in je eigen omgeving. Dat zit in je karakter, krijg je wel of niet mee met de opvoeding die je geniet. Ik denk wel dat je door een soort gedeelde ervaring automatisch wat makkelijker kan levelen, maar goed...tegen welke prijs?

Ik geloof zelf niet in een hogere macht, eerder in yolo. God geeft namelijk geen voor mij zichtbare signalen mbt zijn aanwezigheid en macht. Of mis ik wat? Ik zie wel dat er veel ellende uit religie kan voortkomen, wat is daar dan de bedoeling van? Zoveel ellende kan uiteindelijk toch nergens goed voor zijn? Wat is bv de achterliggende, religieuze gedachte achter de huidige vluchtelingenstroom? Dat ze door dit vreselijke drama straks anderen beter kunnen troosten, oid?

'@ klootje:
lijkt mij een propagandaverhaal van destijds. 'je mag niet vloeken, want luister maar eens naar wat er met die Spaanse soldaat gebeurd is die vloekte.'