Als je het hebt over een ‘succes’ (tussen aanhalingstekens) in een grote ronde moet ik denken aan die Nederlandse renner in de jaren 80 die tijdens het rijden van een tijdrit in de Giro een leuke dame langs de weg zag staan. Nadat hij was gefinished ging hij –tot woede van de ploegleiding- het parcours weer op om haar te zoeken. Zijn carrière doofde vrijwel onmiddellijk maar hij is wel met haar getrouwd. Dat noem ik een ‘succes’ in een grote ronde.
Zoiets @billi?
Hij is overigens later wel weer gescheiden…
Ben even zijn naam kwijt.
tip:
wel op gevoel :p
let op: mijn geheugen laat me wel eens in de steek, dus ..... :o
skills
(van 1 tot 5 '*' , waarvan 1* het minste is en 5* het beste)
alg.klassement: **
berg klassement: *
pnt.klassement: ***
vlakke sprint: ****
beperkt oplopende sprint: *****
nogal stijgende sprint: **
bergen: *
heuvels: *
dalen: **
knechten: ***
sprint aantrekken: ****
water halen: ***
tijdrijden: ***
5 Jacco van Stierop
4 Pédaleur de charme
4 Rodney
1 elrio
1 billi
Ik was de eerste buitenlander die een bepaalde semiklassieker wist te winnen. In eigen land kreeg ik vooral bekendheid toen ik enkele dagen de leiderstrui droeg in een grote ronde. Er was maar één landgenoot die dat vóór mij had gedaan. Ik won ook een etappe in een grote ronde.
Punt voor Jacco.
Vagn Pedersen was de eerste buitenlander op de erelijst van de Baskische Klasika Primavera, die tot dan toe alleen door Spanjaarden was gewonnen (dat zijn voor sommige Basken ook buitenlanders, maar da's een ander verhaal).
In 1985 won de Deen een etappe in de Tour. Het jaar daarop reed hij, als knecht van Stephen Roche, 5 dagen in het geel. Hij was meegesprongen in een ontsnapping met onder anderen ene Miguel Indurain. Grappig genoeg had zijn team niet door dat Pedersen het geel had gewonnen: na de ceremonie protocolaire bleken al zijn teamgenoten en begeleiders vertrokken. Hij is toen op eigen houtje zijn hotel gaan zoeken, op zijn fiets, in zijn gele trui. Met hulp van mensen uit het publiek lukte dat uiteindelijk.
Heerlijk dat soort verhalen, dat kon toen nog gebeuren, tegenwoordig is alles strak geregisseerd. Dat moet ook, niks op tegen, maar wat moeten de jongens van nu aan anekdotes vertellen als ze over 20 jaar aan de stamtafel zitten in een avondprogramma tijdens de Tour? Nou ja, voorlopig hebben we gelukkig Eddy Planckaert nog.
Moest bij de opgave aan een Australiër, Scandinaviër of Colombiaan denken.
Even naar aanleiding van de Klasika Primavera: weet iemand wat er is gebeurd met de Escalada a Montjuïc? Hoor ik nooit meer wat over, werd meestal gereden in hetzelfde weekend als Il Lombardia. Dacht dat de laatste edities louter voor (jonge?) Spaanse renners was voorbehouden. Mooie pukkel aan zee. Misschien dat @Purito iets weet.
Ik heb als luitenant gediend onder 2 grote kopmannen. Beiden zijn in staat gebleken een grote ronde te kunnen winnen, maar eerlijk is eerlijk, zonder mijn assistentie.
Met name bergop stond ik mijn mannetje. In grote ronden heb ik enkele malen top 10 gereden en meer dan één etappe gewonnen. De keren dat ik een etappe won reed mijn kopman in de leiderstrui.
Mijn geboorteplaats is niet onbekend in de lange geschiedenis van het cyclisme. In elke zichzelf respecterende bakkerij in mijn land is een lekkernij te verkrijgen die herinnert aan een inmiddels niet meer bestaande roemruchte profkoers die zijn naam deels ontleende aan de stad waar mijn wieg stond.
Christian Seznec is juist! Punt voor @ Pédaleur de charme.
Gereden voor Poulidor en Joop, geboren te Brest, Bretagne.
Een Paris-Brest is een behoorlijke caloriebom maar erg lekker. Het heeft de vorm en grootte van een donut; in een deegomhulsel , –al dan niet gegarneerd met amandelschaafsel en poedersuiker- , zit een romige vulling.
De pâtisserie is ontwikkeld in 1910 door Louis Durand van het Maison Lafitte op verzoek van de organisatie van de wedstrijd Paris-Brest-Paris; de vorm van de lekkernij weerspiegelt een fietswiel.
Paris-Brest-Paris was een monsterrit van zo’n kleine 1200 km die in 1891 voor het eerst werd georganiseerd. De koers vond slechts één maal in de 10 jaar plaats, de laatste in 1951.
5 Jacco van Stierop
5 Pédaleur de charme
4 Rodney
1 elrio
1 billi
De grote ronde waarin ik mijn beste resultaten behaalde, was niet die van mijn eigen land. Ik schreef een rit op mijn naam en mocht de leiderstrui dragen. Ik stierf nog tijdens mijn loopbaan aan hartproblemen. Er is wel gesuggereerd dat dit te maken had met de verboden middelen die op dat moment in het peloton in zwang kwamen.
Log in via je wielerflits.nl account om deel te nemen aan de discussie.