Iets vereenvoudigd kan men stellen dat er twee soorten wielertalenten zijn. Er zijn mensen die het podium op stormen en resultaten afleveren, bijna voordat de fopspeen wordt gegooid en de kruipruimte over is. Dit zijn 's werelds Remco Evenepoeler, Tadej Pogacarer, Mathieu van der Poeler, Wout van Aerter, Peter Saganer en Nairo Quintanaer. En dan zijn er nog degenen die zo traag in hun evolutie zijn dat ze volledig verdrinken tussen de bovengenoemde kometen, totdat ze plotseling een beetje uit het niets blijken te zijn veel meer dan eerst werd gedacht.
In zoverre behoort Emanuel Buchmann tot de laatste categorie. In ieder geval was het moeilijk om niet een beetje het hoofd te schudden over de vasthoudendheid waarmee de Bora-crew in de eerste de heroïsche strijd van de Duitser om de top 20-plaatsen in zijn tweede en derde Tour de France beschreef - overigens na één met een enkele etappe-uitzondering. vrij anoniem debuut in 2015. Ja ja, natuurlijk was hij een Duitser in een Duits team, en natuurlijk had hij als zeer jonge man een mooie, maar ook een beetje willekeurige overwinning behaald op de Duitse kampioenschappen, maar er moeten grenzen zijn aan de nationale eredienst van middelmatig talent.
Die veronderstelling werd pas bevestigd toen Buchmann in 2018 eindelijk aan een grote tour moest beginnen als de belangrijkste focus van het team. Zeker, Peter Sagan zou in dezelfde Vuelta starten, maar het plan was in de eerste plaats dat het Duitse team hun nieuwe Duitse Grand Tour-renner zou aanmoedigen. Het werkte helemaal niet, want een vermeend verkeerde voedingsstrategie betekende dat Buchmann niet eens in de top 10 kwam, maar eindigde als een bescheiden nr. 12 in een verder niet beangstigend geobsedeerde Vuelta. Nee, in die jaren moest je echt Duits zijn om iets groots in het grote Duits te zien.
Maar misschien duurt het lang voordat grote motoren bij grote mensen evolueren. In ieder geval nam de duivel het op tegen Buchmann na de mislukte Vuelta. Toen hij in 2019 voor het eerst een nummer op zijn rug zette tijdens de eendaagse races op Mallorca, leverde hij een gigantische solo-rit af die vier jaar na de schokkende overwinning op de Duitse kampioenschappen de tweede overwinning van zijn carrière opleverde, en toen ging het zo snel dat zelfs Evenepoel had kunnen zijn een beetje - maar ook een beetje - jaloers.
Buchmann nam de supervorm mee naar de Emiraten, waar hij als nr. 4 eindigde nadat hij met Primoz Roglic, Alejandro Valverde en David Gaudu recht omhoog reed op de twee bergetappes, waar hij helaas de nodige sprintkracht ontbrak. Hij leverde later een gedenkwaardige en gigantische solo-rit af op de King's-etappe in Baskenland, die hem een etappezege en een rijdersshirt opleverde, die hij helaas wist te beroven van Astana in een laatste etappe waar de steile, explosieve muren niet precies pasten op zijn grote dieselmotor. , die helemaal niet heet was toen hij vanaf het begin werd aangevallen. Later ging hij naar Dauphiné, waar veel Denen zeker over het hoofd hebben gezien dat Buchmann en niet Jakob Fuglsang waarschijnlijk zouden hebben gewonnen als hij niet een beetje onbegrijpelijk had deelgenomen aan een dwaze ochtenduitbarsting op de keiharde 2e etappe, die niet doorslaggevend was voor de favorieten, maar kostte uiteindelijk Buchmann de tijd die hem uiteindelijk de overwinning had bezorgd.
Misschien was het anders geweest als Buchmann die race ook daadwerkelijk had gewonnen. Een Dauphiné-winnaar krijgt altijd aandacht in de Tour, en terwijl de Tourkansen van Fuglsang rammelden, sprak niemand over de Duitser. Ze deden dat in ruil drie weken later, waar Fuglsang opnieuw vroeg naar huis was gegaan en waar Buchmann met een 4e plaats van het brede Tour-publiek Mr Nobody naar een echt winnend bod was gegaan, ook ver in een lange zeer open race.
Het goede aan Buchmann is dat hij, net als een andere Sagan of Quintana, niet meteen het risico loopt in een relatief vroege neergang te gaan. Nee, integendeel, de toch al 27-jarige Duitser lijkt alleen maar beter en beter te worden. Zeker, hij was begin 2020 sterk op Mallorca, maar dit jaar stond hij op het punt van de angst in de twee zware races in de serie, waar hij waarschijnlijk maar één heeft gewonnen, maar duidelijk de beste man in beide was. En hoewel zijn pre-corona-seizoen helaas abrupt eindigde met een crash in de Emiraten, was hij in de rust niet aan de luie kant.
Buchmann was in elk geval enorm overtuigend toen hij, veel later dan vele anderen, eindelijk zijn debuut maakte in Dauphiné. De twee bergfinales die hij uiteindelijk reed, waren allebei erg explosief en helemaal niet geschikt voor een dieselmotor die een hekel heeft aan een sprint. Toch waren het beide dagen alleen de snelle Roglic en Tihabut Pinot die hem versloegen, en Buchmann was op weg naar een ander groot resultaat in de laatste twee etappes dat hem veel beter uitkwam, ware het niet dat de stomme crash die Kruijswijk kostte. Tourparticipatie en stuurde de Duitser uit de race uit angst voor de kans om voor het Tourpodium te gaan, wat vanaf het begin het belangrijkste doel van het seizoen was.
Het is dan ook met enige onzekerheid dat Buchmann hoog op deze lijst staat. Zonder de crash zou de positie na de overtuigende run in de anti-Buchmann-finale in Dauphiné ijzersterk zijn geweest, maar nu is er een natuurlijke twijfel. Gelukkig zijn er de afgelopen dagen optimistische berichten gekomen van de Duitser die zich beter voelt dan gevreesd, dus deelname zou niet langer in gevaar mogen zijn, maar één ding is om een nummer op de achterkant te plakken, iets anders is winnen!
Zelfs als hij fris is, zijn er tegenstrijdige omstandigheden voor Buchmann voorafgaand aan de Tour van dit jaar. De route ligt hem misschien niet zo goed als vorig jaar, waar de grote concentratie van alle uitdagingen in de laatste negen etappes van de race perfect was voor de Duitse dieselmotor. Hetzelfde gold voor de eenzame en slopende beklimmingen in met name de Alpen, die allemaal spreken tot een man die het beste heeft wanneer een gestaag tempo langzaam zijn rivalen aan kracht aftapt.
Het is echter niet klein. De vele bergen spreken Buchmann aan, die vooral enthousiast zal zijn over de zeer moeilijke en lange bergfinales op de Grand Colombier en de Col de la Loze. Men kan discussiëren of de ongewoon steile percentages toch geen nadeel zijn voor de grote man, die op zulke beklimmingen nog relatief ongetest is, maar het totaal aantal hoogtemeters in een extreem bergachtige Tour met een grote verzameling bergtoppen in de derde week, zou moeten al het andere is gelijk, de dieselmotor van de race.
Naast de crash zijn er echter ook met name twee onzekerheden. Zeker, Buchmann liep een jaar geleden een mooie enkele start in Dauphiné, maar het is de uitzondering die de regel bevestigt. Bovendien was Buchmann niet opzichtig in de discipline, zelfs niet tijdens de Tour van vorig jaar, waar de enkele start hem uiteindelijk de podiumplaats kostte, en hoewel de speciale route en de latere plaatsing dit jaar hem beter zullen liggen, zal hij tijd verliezen aan meer deelnemers.
Ten tweede is er het team. Bora is zeker geen bergteam. Op zichzelf ontbreekt het hem aan een luitenant die tot diep in de finale bij hem kan zitten, maar zelfs de berghelpers die hij heeft, in de vorm van Gregor Mühlberger en Felix Grossschartner, zijn zo fluctuerend en vaak ondermaats dat er niet op kan worden gerekend. En hoewel Lennard Kämman ons op dit moment boeit, is hij het niet die de kastanjes uit het vuur redt als Jumbo en Ineos een Buchmann in het geel aanvallen op de zware dagen in de Alpen. En Maximilian Schachmann is in de eerste plaats helemaal geen klimmer, en zijn gebroken sleutelbeen maakt hem niet in staat om mee te doen of een zeer gehandicapte helper.
Vooral dat laatste maakt het moeilijk om Buchmann de race te zien winnen. Dit geldt over het algemeen voor iedereen die niet voor Jumbo of Ineos rijdt, maar het team van Buchmann is vooral klimwacht. Daarom zal Buchmann waarschijnlijk hetzelfde aantal halen als Tadej Pogacar vorig jaar in de Vuelta, waar hij alles op één bord zette in de laatste dagen van de race, als hij inderdaad in het geel naar Parijs gaat.
Gelukkig is hij daar ook het type voor. Vorig jaar reed hij extreem conservatief, maar dat was volkomen begrijpelijk voor een man die niet had gerekend op een podiumkandidaat. Gewoonlijk is Buchmann wild en gestoord en niet bang om van een afstand aan te vallen, zoals hij ons op Mallorca heeft laten zien, met de gigantische rit in Baskenland en helaas ook met de onthoofde ochtenduitbarsting in Dauphiné. Men kan vrezen dat de podiumambitie betekent dat hij in de Tour opnieuw een domper op zijn agressieve karakter zal zetten, maar als hij de moed heeft zichzelf te zijn, kan hij het zijn die Jumbo en Ineos onder druk zet, net als in de eerste. ronde deed het een jaar geleden tegen Astana in Baskenland.
In de eerste plaats moet Buchmann fris, gezond en weer kunnen vechten. Als hij dat is, is hij ongetwijfeld een buitengewoon goed bod voor een podiumplaats, maar met een zwak team vereist een overwinning waarschijnlijk een beetje de moed en de rijkdom aan initiatief waarvoor we hem hebben leren kennen in alle races behalve de Tour. Als het daarentegen zowel Ineos als Jumbo met zijn geleidelijk torenhoge topniveau te slim af is, zou ik graag mijn minachting voor Bora voor hun grote Duitsers in de jaren van 2015 tot 2018 willen eten. In dat geval moeten we alleen maar stellen dat geweldige motoren in geweldige mensen het duurt natuurlijk lang voordat ze warm worden, maar dat ze dan ook weer verzengend heet kunnen worden.
Ik vind het een prachtverhaal, en heb ook zeker een zwak voor buchmann nadat ie me toch al een paar x leuke punten heeft opgeleverd. Scorito speel je echter niet met je hart, maar met je verstand. Z’n team tempert de verwachtingen zó erg dat ik toch vermoed buchmann na een week al op een achterstandje te zien. Dat ie er daarna nog een mooie tour van gaat maken staat buiten kijf, maar níet voor 3.5 miljoen. Enter Knietana!
'@Jun ja het lijkt een beetje op Matthews-Bol van vorig jaar.
Matthews mocht meedoen maar toen bleek dat het niet echt lukte mocht Bol proberen.
Nu denk ik persoonlijk ook dat Greipel snel gaat doorhebben dat zijn tijd voorbij is en dat Start-up nation Hofstetter zijn kans gaat geven.
Ik vind Hofstetter toch een top-10 sprinter maar...er is altijd een maar deze Tour..:D
Wel leuk dat gepuzzel zeg! En mooi om te zien dat hier net zoveel wielerfanaten zitten die er ook slecht van slapen omdat hun team al dan niet compleet is! Een klein punt wat ik jammer vind van Scorito is de 750k geprijsde renners. Als je er eentje van wil: een naessen, lutsenko, benoot etc. Dan moet je er eigenlijk direct 2, want 250k overhouden gaat er bij mij niet... Verder heb ik eigenlijk wel vertrouwen in het leuke EF teampje, met leuke jonge renners zouden ze ons wel eens kunnen verrassen. Verder vind ik de prijzen van Scorito prima. De sprinters zijn wel wat duur, maar die leveren ook wel makkelijker punten op. Verder neem ik dit jaar minder aanvallers mee. Je stelt hem 3x op en hij doet niks, je laat hem op de bank en hij wint de etappe, dat blijft een lastig verhaal. Afsluitend ben ik, en aangezien ik mee lees meerdere mensen met mij, nog steeds in dubio over de sprinters; een nizzollo, colbrelli, trentin, venturrini, wat moet je er allemaal mee. Heb nu nizzollo i.p.v colbrelli, maar dat voelt toch niet helemaal lekker. Succes allemaal!
Ook team Risje is weer van de partij deze Tour. Heb niet alles hier teruggelezen, helaas staat er teveel nonsens tussen de vermakelijke en/of nuttige bijdrages. Deze Tour gaan we vol voor de jonge honden voor het AK. Samen met de top van het sprintersgilde (en wat 'lood om oud ijzer' subtoppers), moet dit in combinatie met een viertal rappe ras-aanvallers de broodnodige punten opleveren. Succes weer allemaal!
Daarnaast blij ik twijfelen over deze 3: Lopez, Landa, Quintana. Ik wilde eerste Buchmann op deze plek, maar dat durf ik niet meer aan. Yates valt sowieso af als hij niet voor klassement gaat. En om ergens wat geld vrij te maken om Carapaz te kopen zie ik ook niet zitten. Ik verwacht niet dat hij sterker is dan Bernal.
Lopez is constant in grote rondes, maar wel 1e tour. Hele ploeg gericht op hem
Quintana, speelt volgens mij beetje verstoppertje met zijn knie en was supergoed voor covid. Als hij door klassement zakt, blijft hij altijd wel vechten voor etappes
Landa, ik gun het hem om x te doen als kopman. Als nummer 2 leek hij paar x beter te zijn als nummer 1 (ik denk aan Sky en Movistar) maar het komt er nog steeds niet uit...
Ik denk dat velen dezelfde twijfels/overwegingen hebben...
Log in via je wielerflits.nl account om deel te nemen aan de discussie.