Ieder vogeltje zingt natuurlijk z'n eigen drillrap, maar de kanarie in de kolenmijn is me er eentje waar we altijd naar moeten luisteren als ze aan het zingen slaat. De zuiverheid en toon doen me denken aan m'n favoriete blote voeten meisje, Joss Stone. Net zo'n zanglijster. Alsof er een engeltje over je tong piest. Iets wat verder los staat van m'n kortstondige fietsvakantierelatie met Patricia Paay. Pies in the Middle East zei ze te pas en te onplas. Zelfs in de curry deed ze regelmatig haar behoefte. Op een gegeven moment ben je daar ook wel klaar mee. Al denk ik vandaag de dag met veel luddevedu aan Patries terug. Hoezeer ze ook kon zeiken als een bootwerker.

Als je een zero zero hasj joint rookt en de song van de kanarie achterstevoren afspeelt haal je heel duidelijk de boodschap eruit. Namelijk dat wanneer culturen een succesvolle minderheid kunnen tolereren dat de kanarie niet meer tjilpt. Daar moest ik aan denken toen ik volgende week vrijdag mijn favoriete berg de Cerro de la Silla, oftewel de Zadelberg, op fietste. Joss op m'n walkman. Dextro Energy snoepjes snoepende. Grinnikend weerzinwekkende windjes wind tegen latende.

Shit happens. All the time.

https://youtu.be/TBH8o8XXnVM?si=RR7Rud36wvG3WQ1k

Eindelijk had Erwin Pimhaar kans op een grote prijs: het EK Veldrijden in Montchateau. Kopman was ie niet, hij zou in de Nederlandse selectie knechten voor Jack van de Russel, een bijtertje, een diesel, en sowieso in bloedvorm.

Erwin had er geen probleem mee op kop te rossen voor Jack achter de ontketende Belgen. Sterker nog: Erwin was de betere, en iedere keer als Jack door een fout of tegenslag achteropraakte, kon hij op de brede rug van Pimhaar rekenen.

De Belg Overthourenhout en de Brit Cameron konden ze niet meer inhalen, en even leek het erop of Van de Russel Pimhaar het brons ging gunnen, maar die trapte potdorie door zijn versnelling, en Jack? Die was een diesel, een bijtertje en bovendien in bloedvorm ... weg brons.

Ondertussen draaide de wereld door. Jean ontving een e-mail met als aanhef 'Buiten regent het ...'; WF klapte de reacties onder de artikelen in, vanwege een vermeend teveel aan negativiteit. En Dieuwertje Blok zou stoppen met het Sinterklaasjournaal. De reden? Het paard van Sinterklaas was gejat door Jhon de Lol en cadeau gedaan aan Britt Dekster.

Het verlengen van een contract zegt ook niet alles.

Zie o.a. Roglic en Plapp

Contacten zijn er om niet gerespecteerd te worden. Zeker als ze intiem worden. Dat standpunt huldig ik heilig sinds ik door Donald Trump gehuldigd werd als winnaar van de Tour de Trump. En dat kunnen er niet veel zeggen! Trump, de conjo, lag al meteen overhoop met de Tour de Rump, een plaatselijke wedstrijd in Colorado, over hun gelijkaardige naam. En dat Sauna Diana met ons mee reisde vonden die frigide ijskonijnen daar niet echt om over naar huis te schrijven. Maar toch.

Vandaag de dag levert Mo me op zn vadsige fatbike, z'n nieuwste
Space hasj. In biologisch afbreekbare glimmende lhbtq roze plastic achtige scheur zakjes. Inclusief een afbeelding van een Wubbo Ockels figuur met een helm op en een Yasser Arafat sjaal om zn nekkie gedrapeerd. Nekkie eraf zou Michael Boogerd zeggen. You got me Twisted zingt Keith Sweat op de achtergrond. Geldt ook voor mij. Toch ben ben ben ben ben
nog nooit zo stoned geweest. De maan bestaat meneer Baudet. Ik kom er net weg. For shizzle.

Jean kwam de koude novembermaand goed door. Hij kreeg een diëtiste die hem op een pretdieet zette van bananen en noten. "U had nooit met borrelnootjes moeten stoppen", zei de aardige mevrouw. Het aantal freelance opdrachten nam toe, vanwege een overdaad aan nieuws.

Dumas moest onder meer naar een demonstratie van een waterstofdistributiesysteem bij de Brandweer in Vlissingen. Jean moest een bouwhelm op. Het duurde een half uur voordat er een vlammetje ging branden, maar toen mochten de aanwezigen aan de Heineken 0.0.

Bij een congres van ziekenhuisbouwers viel iemand flauw, omdat het warm was in het Utrechtse waterliniefort en de mevrouw 300 bedden moest verhuizen in een nieuwbouwproject en liever op haar zeilbootje had gezeten; er waren vegetarische kroketten.

Hoogtepunt was de presentatie van de nieuwe naam van het sluizencomplex Terneuzen. Jean en zijn collega's van de Provinciale Zeeuwse Courant en Omroep Zeeland werden met een elektrisch treintje opgehaald. Er was een oude fotograaf bij, die koning Boudewijn nog had meegemaakt en op een lid van Crosby, Stills & Nash leek.

De projectorganisatie had stoelverhogers geïnstalleerd om de onthulling van het bouwbord goed te begeleiden. Er waren 10 minuten beschikbaar om met de Vlaamse en Nederlandse ministers te praten. Die zouden daartoe naar een speciaal persvak op de winderige sluis lopen.

Dat gebeurde niet, want de VRT had buiten het schema om een interviewafspraak met de Vlaams minister gemaakt. Toen Jean aan de beurt was, was de Nederlandse minister al vertrokken. De burgemeester van Terneuzen bood zich aan voor een gesprek. De Nieuwe Sluis bleef gewoon Nieuwe Sluis heten, zei hij.

In de auto naar huis dacht Jean aan zijn toverfee van weleer, die hem na twee jaar wachten op een geheime locatie in Engeland in de kou had laten staan. Hij wilde er een boek over schrijven, maar was gelukkiger dan toen, ondanks de hectiek van het Zeeuwse nieuws. Hij grabbelde in zijn schoudertas naar een stroopwafel.

De verkiezingen komen er alweer aan. Als het maar niet gaat regenen as woensdag. Dan ga ik niet stemmen hoor. Mexicanen hebben nou eenmaal een bloedhekel aan regen. Fietsen in de regen, hijo de puta conjo. Ik ben nog zwevende en dat ligt deze keer niet aan de hasj van Mo.

Dus heb ik vanavond naar het Jeugdjournaal verkiezingsdebat gekeken. Dilan Dingetje kon ik soms nauwelijks onderscheiden van het publiek, dus twijfel ik. Ze heeft vast nog een driewieler in de gang staan. Maar op daar nou op te stemmen. Trans Fimmermans wordt het em ook niet. Hij is heeel rijk maar wil zn geld niet aan de schooljuf geven. Zei die. Vind ik niet socialistisch. Wordt t em ook niet. Ron Jetten lijkt nog het meest op een gringo, alleen snap ik nooit wat ie zegt.

Waar is mn aansteker...

De kwakkelende Zeeuwse economie en wielersport kregen uiteindelijk een nieuwe impuls: een revolutionair dopingmiddel. Het eiwit van de zeepier uit de Oosterschelde bleek in beeld bij de duursporters. Hemoglobine van de aas, wat wil je nog meer?

Art van Praet had er inmiddels kennis mee gemaakt, op een vistochtje met een Zeeuwse collega, en schreef zich subiet in voor een podiumplaats in een grote ronde. Dat zou ten koste kunnen gaan van zijn klassieke voorseizoen, schreef de pers, maar zij wisten niets van het eiwit van de zeepier.

WF schreef liever over Mohamed al Evenpuls voorliefde voor Fanta en pistolets. Toegegeven, zonder Fanta en pistolets win je geen grote ronde, maar het is niet genoeg.

Zoek je een broodje beef, of wil je het op een pistooletje? Rapte Mo me mompelend toe terwijl hij quasi nonchalant met z'n rechter wijsvinger z'n linker neusgat vinnig vingerde. En en passant achter z'n rug langs met z'n linkerhand m'n twee tientjes greep. In ruil voor wat heftige hasj. Mo doet me soms denken aan Victor Löw in z'n hoogtijdagen. Gecombineerd met Victor Mids.

Het is me wat he, reageerde ik. Tarik Oulida is een hele vieze Mo. Heb je het gehoord? Terwijl ik zo van hem genoot tijdens die pot van Ajax tegen AEK Athene onder Louis van Gaal. Wat een rasvoetbalpaardje was dat zeg. Zo lichtvoetig en balvaardig. Mo bleek inmiddels al de hoek bereikt te hebben op zn fatbike en ging er om. Ook zo'n nadeel. Je kan moeilijk een gesprek afmaken met iemand op een fatbike, simpelweg omdat je de snelheid zo lastig kan inschatten.

Ik wilde Mo net vragen wat hij nu van Wilders vindt maar gelukkig was hij er alweer in een poep en een zucht. Ik hoorde je wel broer, maar ik zag je niet meer. Ik haat alles van Ajax als PSV'er, dus ook Tarik Oulida. En voor jij het vraagt wil ik jou een vraag stellen. Waarom zou jij op Wilders willen stemmen? Je bent een gringo, een Marokkaan met een vetkuif. Hij moet je echt niet.

Ik stem op de partij die me het minste tegenstaat, Mo. Of opportunistisch als het moet. Dus áls het de PVV wordt ligt dat vooral aan de rest. Mo was alweer gevlogen en deed ff verderop een wheely.

Nu met 2 vingers in z'n neus.

Nederland stond aan de vooravond van de Verkiezingen. En Bob Dylan schreef het al: "To live outside the law you must be honest." Dus kon het nooit zo zijn dat de VVD ging winnen. Alleen Rutte kon zich daaruit wegdraaien. Het was nog waarschijnlijker dat Vader Abraham in een staatsman zou veranderen in ons narcistische kikkerlandje.

Medixic recognizes the significance of easily accessible and dependable healthcare. That is why we are delighted to offer ourselves as your best online pharmacy, committed to providing convenient and secure solutions for all of your pharmaceutical needs.
VISIT: https://medixic.com/

Terwijl in diep-katholieke dorpen als Wilderswijck de champagne werd ontkurkt, kwam de grootste verrassing van het jaar wederom uit de wielersport. Klassiekerkoning van weleer Petr Satan had na jaren van epibreren bij Total Sans Energies wederom een nieuwe ploeg gevonden, Baguette-Methanol.

Jean zag de ploegleiderswagens al rondkarren: Ferrari's rijdend op wodka met het logo van een stokbrood op de zijkant.

Het was een feest van de democratie afgelopen woensdag. Fiesta poco loco, si. Op de fiets naar het stemlokaal. Lopend terug omdat Antifa m'n banden had lek geprikt. Wie dut me wat, wie dut me wat vandage. Heb de longen vol met lucht. Que si, que no. Ik heb niks te klagen.

Intussen staan ze in Utrecht met z'n allen hand in hand om de Dom heen. We laten je niet vallen hoor, roepen ze in koor. Denken ze dat ze in Pisa zijn? Of dat ze om de leider van de Pvda GL heen staan? M'n werkgever heeft een safe room geopend voor teleurgestelde en bange mensen na 22 november. Pennen worden in gif gedoopt. In Groningen schijnt de zon. Tranquilo.

It takes two to tango, broer. Hier pak aan. Hits from the bong. Gefeliciteerd met de verkiezingsuitslag. Deze is van mij. Zo kan het dus ook. En ik stopte blij verrast de waterpijp van Mo in mn binnenzak. Ik heb ook iets voor jou Mo, verzon ik ter plekke. En pakte snel een bakje baklava uit mn AH tas. Gelukkig kon ik vroeger geweldig goed sneeuwballen gooien. En had Mo storm tegen. Dus belande het bakje baklava precies in het bloedmooie bloemenmand je van Mo, vorige vrijdag voorop z'n fatbike gemonteerd.

Ik slenterde door de schimmige straten schichtig terug naar huis. Punaises ontwijkend. Walkman op 10.

I see your true colors, true colors....

https://youtu.be/tEx4iA5-7Xc?si=Uy1k73QtYe6779dg

Ondertussen was Nederland weer eens net Italië in politieke zin. De kiezer had de politiek een middelvinger gegeven, en was toen weer rustig aan de avondmaaltijd gegaan, Hello Fresh dan wel shoarma met frieten. Het was de middelvinger van de Partij tegen de Burger van De Speld. 'Die voor je'.

En o, o wat voelde de Nederlander zich machtig in het stemhokje. De narcistische impuls, want de narcist weet van zichzelf dat hij maar een loser is, net zo'n grote loser als de niet-narcist. De Wilders-stemmers hadden echter minder gemeen dan de rest, dus dat zou wel weer verdwijnen, dacht Jean.

Op de radio was alweer een meneer van het waterschap die zei dat Eindhoven het Silicon Valley van Nederland is geworden omdat het riviertje de Dommel de schoonste van de wereld is. De situatie is hopeloos, maar niet ernstig, dacht Jean.

Als Mexicaan ben ik natuurlijk met de Paus opgegroeid. En dat was geen sinecure wanneer hij weer eens z'n jaarlijkse Hans Teeuwen imitatie deed begin december. Maar toch, hij heeft wel een lijntje met God. En toen ik na m'n wieler carriere met Gea trouwde, bleek dat Nederland ook gek is op de Paus. Spaan en Vermeegen. Pisa popie Jopie VHS videobanden met Gea in bad kijkend. Samen simultaan scheetjes latend, waardoor we onvergetelijke broeierige bubbelbad momenten beleefden. Toen was geluk nog heel gewoon.

Wat ik wil zeggen, is dat ik las dat de huidige Paus transgender vrouwen ontvangt bij hem op de slaapkamer. Een wel heel erg ongebruikelijke coalitie. Al dragen ze natuurlijk beiden graag jurken. Als die twee werelden al bij elkaar kunnen komen, dan moet het in Nederland toch ook niet zo lastig zijn een coalitie te vormen. Geert, trek je jurk aan.

Koud he!

Perros. Oftewel honden. Wij wielrenners weten er alles van. Vooral overstekende honden. Je zou hun baasjes met geld toe een rotschop verkopen, no.

Over het algemeen houd ik veel van honden, en zij van mij. Als ze langslopen met hun baasjes is de kans op een honden snuit op kuit hoogte altijd aanwezig. Al was er een moment dat ik als 8 jarig jochie twee straten verder op de stoeprand zat, waarna een overenthousiaste Golden Retriever pup ineens aan m'n linker oor ging hangen. Superglue van de dronken dorpsdokter deed geen wonderen, maar de wond heelde desondanks deugdelijk. Ook waren Cesar Millan en ik jarenlang buurjongens. Ik sloeg hem altijd op z'n bek omdat ik toch 5 jaar ouder was. Nu kijk ik wel uit met z'n pittbuls.

Snoop Dogg, Scooby Doo, Droopy. Allemaal jeugdhelden. En dit is de nieuwe held. El Loco.

Herkent u Ron Pimhaar nog?

Art van Praet was zijn crossseizoen herbegonnen in de GP Rucphen. De groten waren naar de kloten, en hun batterij aan het opladen aan de Costa Blanca. Commentator Ruben van Zucht lag ook weleens op een Costa Blanca, maar dat is een verhaal voor na kinderbedtijd.

Van Praet versloeg in Rucphen Adam Jensen en Dieter de Spiegeleir.

M'n favoriete wielerploeg Visma - Lease a Fatbike ondergaat toch een mooie transformatie. Het werd ook onhoudbaar, dos capitanes en un barco. Cian dacht in overtreffende trap hetzelfde en ging visa versa. Sommigen zeggen dat hij een natte nek heeft. En dat hij niet los op straat kan lopen. Dat zal toch wel loslopen, denk ik dan. Mo vertelde me gisteren deze scoop al tijdens onze dagelijkse paringsdans. Mo heeft een contract voor onbetaalde tijd getekend, inclusief een Cervélo P5 fatbike en een vette Oakley bril. En gaat wekelijks vlogs bezorgen voor de ploeg. Als invloedrijk influencer lijkt Mo mij toch dé aankoop van de killer bees. 

Ik heb in ieder geval goede ervaringen met Belgen. Peter van Petegem was niet alleen een waanzinnige winnaar en een puike ploegmaat. We hadden als ploegmaten ook een strikt zakelijke doch broeierige bromance. Zoals echte tortelduifjes betaamt is liefde dan ook altijd een beetje kirren geblazen als je op elkaars lippen zit. Tijdens het ontbijt riep ik dan steevast schalks met getuite lippen... 'Petor, mag ik de kinnepinnekoas van jou?' Waarna die zwarte me knipogend de hagelslag toeschoof. Erik lachte zich altijd een breuk om ons twee. Wist hij veel.

Toch mooi hoe het kinnepinnekoas debat nog altijd actueel is in Nederland. Zo brengt deze oude Jiskefet sketch anno 2023 nog steeds maatschappelijk relevante thema's onder de aandacht. 

Jean luisterde naar de nachtradio, toevluchtsoord der slapelozen. Onervaren millennials interviewden amateurdichters met afschuwelijke slam poetry, en een schrijfster van kinderboeken voor Downies. 'Dat komt heftig binnen', zei de millennial dan.

De nacht is een oord voor losers, maar Jean was niet eens een loser. Hij had zojuist het Havendebat Rotterdam op onberispelijke wijze verslagen, en heeft een prachtige dochter met de beste pijpster van het district Zeeland/West-Brabant.

Sowieso moet je als West-Brabantse goed kunnen pijpen om een wielrenner binnen te slepen, maar Natalie kan zo goed pijpen dat ze een Australische wielrenner aan de haak had geslagen, voordat ze Dumas ontmoette.

Had Mathieu van der Poel met Natalie op de kamer gelegen in Wollongong, dan was hij te moe geweest om achter die meiskes aan te rennen. Was hij bij Natalie gebleven, dan was hij echter ook nooit wereldkampioen geworden in Glasgow.

Het was me wat vannacht. Wat een fiesta. Een Terrordome feestje in de Jaarbeurs Utrecht. Hakken en zagen. Pájaro, cantas temprano. Vreselijk vertieft omdat ik de hele nacht de jarabe tapatío heb gehakt. Dit is geen Trance, Ambient of Mellow. Maar als je wilt gaan trainen pak Australian, Cavello. Smeer Labello op je lip. Welcome To The Terrordome!

Je ziet mij hieronder in m'n appelgroene trainingspak, vanochtend vroeg volledig uitgepierd op CS Groningen. Samen met m'n ex vrouw Gea en haar nieuwe roze vriend Dirk. 

Op aanraden van Gea ben ik toch maar op zoek gegaan naar een schoonmaker. Als je zoveel hasj wegwerkt als ik dagelijks dromerig doe, dan schiet het schoonmaken er al snel bij in. Lethargie wordt dan al gauw je middle name. En de troep om je heen je grootste struikelblok. Na wat wikken en wegen is het Malik geworden, zoon van een Palestijnse vader en Nederlandse moeder. Hij kwam aanzetten met een mooie referentie van Mo. Altijd ZZP'er in het communicatieve geweest, maar om onverklaarbare redenen kwamen er geen opdrachten meer binnen de laatste tijd.

'Dag beste lieden, ik kom jullie huisje vandaag lekker schoonmaken', zei hij een uurtje geleden toen ik de deur voor hem open deed. Nou, ik woon alleen hoor, reageerde ik. Maar kom binnen. Ik pak even het contract erbij, ga zitten. Toen ik terug kwam was hij bezig zijn eigen snottebellen aan het blazen. 'Wat zijn ze groot he!' riep hij me trots toe.

Dat deed me besluiten het contract stante pede te verscheuren. Ik beet hem op z'n Luis Suarez toe dat wanneer het je niet lukt om je eigen nasty neus schoon te houden, het hem dan zeker niet gaat lukken met mijn huis. Tranen welden op in z'n ooghoeken. Maar toen ik hem vliegensvlug een oud en gesigneerd PDM shirt van mij in z'n handen drukte, waren de waterlanders en Malik zelf in een oogwenk verdwenen. Gelukkig maar. Ik blijf nu eenmaal iemand van verbinden en verloederen. In willekeurige volgorde. Iets wat een sport als het wielrennen o.a. zo machtig mooi maakt.

Na een nacht lang minimaal 180 beats per minuut ben ik onderhand wel toe aan wat rustigere muziek. Op de achtergrond. Welteverstaan. Tv aan voor de cyclo cross in de zonnige sneeuw in Val di Sole. Kippensoep wegslurpend. De hasj joint altijd binnen handbereik. Daarna ga ik wel schoonmaken. Denk ik. Terwijl ik goedkeurend meeneuriënd m'n hoofd nod.

'If rap was my house, you'd be sweeping the yard'

In een belangrijk Nederlands voetbalprogramma meldde recordinternational Alida Ausputzer dat ze graag coach van een mannenteam zou worden. Vaste analist Toine van Snaaijdonk riposteerde dat dat een probleem van 'geloofwaardigheid' zou creëren bij de mannetjes.

'Ben je blond of zo?', zei Ausputzer tegen de niet al te snuggere Van Snaaijdonk. 'Nee, mijn zoon wel', zei hij.

Jetse Bol. M'n allergrootste fan. Kwam vandaag bij me op bezoek. Samen met een wat vadsige kaaskop die hij niet van zich af wist te schudden. Een conjo met een haarlijn waar je afwisselend eb of een landingsbaan op Schiphol in ziet. Afhankelijk van de stand van de zon. Lichtelijk bekend voorkomend. Van veraf oogde hij verre van sympathiek. Van dichtbij al een stuk meer. Hij woelde wat nerveus met z'n hand over z'n pielemuis en stelde zich aan me voor.

'Hola. Mi nombre es Miquel. Qué tan caliente estás? Jetse ahora puede ser tu mayor fan. Pero ese era yo hace más de treinta años!'

Weer zo eentje die denkt dat ik daarop geil. Zou hij een sticker van me willen? Hey, ben jij niet degene die me in 1990 op Alpe d'Huez een glazen fles met lauw water aanreikte? Vroeg ik hem. Ik herken je aan je lullige loopje en je olijke O benen. 'Si', antwoordde Miguel me met een krankzinnige grijns van oor tot oor.

Desondanks vond de kabouter van Monterrey het reuze gezellig. Kletse met Jetse. Een nieuwe oude fan erbij. Verhalen dat ze in Mexico massaal Bol met een t erachter schrijven. Alsof ie het witte neefje van Usain is. De welbekende Mexicaanse appels die steevast in z'n etenszakje zaten. In vieren gesneden. Klokhuis eruit.

Mexicanen houden nou eenmaal van appels. Mits ze niet te ver van de boom vallen. En van mooie meiden. Nederlanders van op tijd komen. En Karel.

Wat zijn we met z'n allen toch een stel rare vogels, mijmerde ik filesoferend a la Socrates, terwijl de hasj dampen m'n gemoed dempen.

'Word. A chicken ain't nothing but a bird'. Rapte Mo me toe vanachter m'n rechthoekige ramen. Een nieuwe plak hasj in de bovenste brievenbus droppend. Ook zo'n rare snoeshaan dacht ik, terwijl Mo vanzelfsprekend al weer 2 straten verderop was gedemareerd. 

Volgende keer misschien meer over m'n inmiddels overleden oud oom, Rodney Alcala.

Wat een porem. De Kamervoorzitter beurt ze vast wel weer op met z'n humor.

Mo schijnt trouwens verre familie van Jesse Klaver te zijn, vertelde hij me net zelf. Allebei echte players, als je het mij vraagt. Mo sowieso.

 'Yo chick Jij en ik, 2 rietjes, 1 blikje prik. Werkt echt altijd bij mij bij zieke kechs, broer'. Vertrouwde Mo me toe, vanachter z'n hand gesproken als een voetballer. Ik snap wat je bedoelt, Mo. Reageerde ik. Als je kech ziek is kan je inderdaad beter niet door hetzelfde rietje drinken.

Jesse is wat ruwer in z'n aanpak. Hij vindt rooie meiden in ieder geval leuker dan die groentjes. Met Kati kip piri piri kluiven. Attje voor de sfeer in hotel de botel.

Trololo

 https://youtu.be/0q6yphdZhUA?si=i3B0yvbsxFHoJQvY