Sommige geluiden zijn echt akelig. Vlak na het overlijden van mijn moeder kwamen nagenoeg alle geluiden hard binnen. Als jochie nog kreeg ik de griebels van het geluid  wanneer juf Veenhoven expres met haar nagels over het schoolbord jaste, alleen om ons te jennen. Later heeft ze me ook nog eens op het schoolplein bij m'n nekvel gegrepen en mijn hoofd tegen die van een ander geslagen. Toen was geluk nog heel gewoon.

Maar wat is nu het engste geluid? Is het een man die het uitschreeuwt van de pijn? De angstkreet van een vrouw? Een geweerschot? Een baby die huilt? No, no. Het engste geluid is dat je helemaal alleen bent in je donkere huis, je weet dat je helemaal alleen bent, je weet dat er geen kans is dat iemand anders thuis is of binnen een straal van een kilometer... en dan hoor je plotseling boven het toilet doorspoelen.

Niet doorspoelen

Juf Veenhoven

Uiteindelijk zou de hogesnelheidslijn van Bleker er helemaal niet komen. De Duitsers wilden een vergoeding voor elke boom die op het traject zou worden gekapt en voor elke boerderij die zou moeten worden onteigend.

De Saudi's trokken zich terug, en met het overgebleven budget van Rijkswaterstaat was het volgens Bleker alleen mogelijk een oostelijke passage van Meppel aan te leggen. 'Dat biedt tevens ruimte op het bestaande spoor voor een sprinterstation Meppel Oosterboer', beargumenteerde Bleker.

De Vlamingen hadden al een hogesnelheidstrein, die waren weer eens sneller dan de Drenten. Vlaanderen had zelfs al een veldritkampioenschap in 1913 en was daarmee het eerste ter wereld. In Nukerke versloeg de West-Vlaming Deodaat Yserbric drie broers uit Izegem.

Het was het eerste veldritkampioenschap ter wereld. In Zwitserland werd weliswaar offroad gereden, maar dat was een militair kampioenschap op een soort Solexen met een blok carbid op het achterwiel, en had bovendien maar één deelnemer, Ferdinand Candelara.

Candelara zou in de Eerste Wereldoorlog de Vlaamse wegen ontdekken, en werd vanaf 1922 voorvechter bij de UCI van internationale competities, later uitmondend in de Wereldbeker. In wintersporten bestond iets dergelijks al langer. Zijn carrière werd door de Grote Oorlog gefnuikt.

Toch zou Candelara op zijn dertigste nog een Kampioenschap van Zürich winnen. De eerste drie in de uitslag werden geschrapt, omdat zij de kabelbaan naar bergstation Dolderbahn hadden genomen in de finale. Toen besloot Ferdinand bestuurslid van een wielerbond te worden.

Nederlanders waren er nog niet in de wielersport; zelfs de Solex was er nog niet. Er was een Zeeuws-Vlaming die Odiel Paradijs heette en in de jaren twintig furore maakte op de Gentse wielerbaan, maar dat was eigenlijk een reserve-Belg.

De oorspronkelijke winnaar van de gewraakte editie van Zürich, de Fransman Philippe Cornet, had de kabelbaan niet eens nodig. Hij was sowieso de beste sprinter en had in de loopgraven cocaïne leren gebruiken. De sportieve fraude met een ander vervoermiddel was dan ook een idee van strijkijzer Albert Paltzer, ook wel bekend als Dikke Bertha.

Dumas was eigenlijk ook reserve-Belg. De familie was, hoogstwaarschijnlijk in de Franse Tijd, vanuit Aarschot naar Zeeland getrokken. De Demerstreek in Vlaams-Brabant, waar ook de veldritfamilie Dys en de orgastische wielerjournalist Dehandschutter vandaan kwamen.

Contrary to popular belief lag Aarschot niet in de Anale Driehoek, daar kwam helemaal niemand vandaan. Ja, ene Staf van de industriële schoonkuis, die Jean ooit had geïnterviewd voor een schoonmaakmagazine dat door de uitgever, een onbehouwen marktkoopman van de Albert Cuyp, tot Beneluxbreed platform was uitgeroepen.

Dat hield in, dat de bescheiden Dumas de schoonkuis verleidde tot een interview en de marktkoopman een onverwachte factuur achteraan stuurde. Staf had dat niet door; zijn moeder wel. Die zei tegen haar zoon, aan de keukentafel in Kontich in het bijzijn van Jean, 'ge gaat toch niks kopen, Staf?'

Staf luisterde naar zijn moeder, en het magazine trok zich terug uit België. Jean kon zich wel voorstellen dat de braverik zich uiteindelijk zou vergrijpen aan de witgesteven dames in zijn schoonkuis. Waspoeder genoeg om het te verbloemen.

De roddels in het stadse Kontich zouden Staf uiteindelijk doen terugtrekken in het landelijke Reet, waar de jaarmarkt de enige gebeurtenis van importantie was. De bezoekers werden verwelkomd met een spandoek: 'Welkom in ons Reet'. 

Dumas moest naar de presentatie van de jaarcijfers van Zeeland Ports in Nieuwdorp. Dat was een plaatsje zoals Volkel: lokaal alleen bekend vanwege een wedstrijd van dansmariekes en bovenlokaal vanwege een verhoogde radioactiviteit. En Jean reed er altijd verkeerd.

Dus eindigde hij achter de tolpoortjes van de tunnel. Hij betaalde 2x vijf euro voor een goede afloop en was bijna in België. Uiteindelijk kwam hij aan op de Finlandweg. Dat was een toepasselijk adres, want de persconferentie ging met name over Rusland en Oekraïne.

Voor een belangrijke klant in Amersfoort moest Jean vroeger vaak naar de Modemweg. Er was daar ook een Computerweg en Softwareweg. En toch zag hij nooit een patrouille-auto van de politie, waar hij ook kwam in het boze Nederland.

Mo wilde graag met mij op skivakantie naar Davos, maar het ging niet door omdat het WEF circus alles had opgekocht voor een week. Typisch Mo, hij trakteert ook altijd op friet als de snackbar net gesloten is. 

Mo mijmerde met me verder over het jaarlijkse WEF feestje in Davos. 'Ik vertrouw het voor geen meter, broer. Ze komen massaal aan met hun prive jets, op te kleine vliegvelden, om over ónze voetafdrukken te klagen. Ze eten kobe biefstuk met elkander, welke ze wegspoelen met champagne, terwijl wij van hun op insectendieet moeten. Ze klagen over de uitkomsten van democratische verkiezingen, terwijl ze zelf juist ondemocratisch zijn, broer. Ze zijn niet eens gekozen. En wist je dat het WEF Corona heeft bedacht om ons te manipuleren, broer! Dat wist je niet he?'

Ik weet niet wat ik moet zeggen, Mo, reageerde ik. Natuurlijk zijn mondkapjes slecht voor het klimaat gebleken. Dat mogen we wel concluderen anno 2024. En los ervan dat je me net heel ff aan Evert Jan van Ballenbuijck deed denken, kan ik nu alleen maar denken aan het idee dat ik in m'n eigen prive jet stap, champagne flessen wegtik, en dan in m'n eentje naar Davos vlieg om stomdronken struikelend van de vliegtuigtrap te kletteren. Zonder erg. He-Man, Master of the Universe, zo zal ik ik me vast voelen. En mijn voetafdrukken zullen jullie zeker niet zien in de sneeuw. 

Soms verlang ik terug naar de tijd dat ik nog hasj van Mo rookte en onsamenhangende fantasy verhalen bezigde als een killer bee. Ach, zolang de moraal van het verhaal maar overeind blijft staan als een dickpic op Viagra.

Dumas hoorde dat in Florida het ambulancepersoneel homoseksuele slachtoffers mag weigeren vanwege gewetensbezwaren. Het deed hem denken aan begrafenissen van de Gereformeerde Gemeente, waar de nabestaanden van homoseksuele zelfmoordenaars op hun uitvaart slechts op hun zondigheid worden gewezen.

Jean moest ook denken aan de Suske en Wiske-uitgave De Zondige Zelfmoordenaar, waarin Suske van huis wegloopt omdat hij denkt dat hij homo is. Hij wordt ternauwernood gered op een brug in Parijs door Lambik, die hem trakteert op een frisse geuze.

'Sidonia wil ook weleens met mij naar bed, maar ik wil het niet eens', zegt Lambik tegen Suske om hem op te beuren. 'En ik woon samen met Jerom, die wil ook weleens, maar dan zou ik niet meer kunnen lopen'.

Jerom accepteerde de uitleg. 'Bik niet zeuren', zei hij slechts. Onze vrienden keren daarna vrolijk huiswaarts voor een kom soep bij Sidonia. Vriendschap en een frisse pint, daar draait het om in het leven.

Boekhorst had de smaak van het premierschap inmiddels te pakken. Het was hem een doorn in het oog dat zijn concurrent Björn van de Leegte Breda International Airport had opgericht. Na het echec met de Duitse hogesnelheidslijn instigeerde hij Bleker tot het bouwen van een Bredaas HSL-station.

Breda International zou komen tussen de Ettensebaan en de Leursebaan bij Prinsenbeek, aan de hogesnelheidslijn Rotterdam-Antwerpen. Gerekend vanaf hartje Breda lag het station even ver van die plek als van Etten-Leur. Dus had West-Brabant eindelijk een HSL-halte.

Bij de presentatie van het station, op een uitzichtplatform bij Van der Valk Princeville, keek Boekhorst tevreden uit over zijn Nederland. Links van hem een kluwen van autosnelwegen en spoorlijnen, rechts van hem woonwarenhuis IDEA. Het meubelstuk Rommellå was in de aanbieding.

TV-recensent Angela de Tong maakte gehakt van de nieuwe realitysoap 'Vet balen'. Hierin werd een ex-lid van het Utrechtse vrouwenstudentencorps, Claartje Feuth, gevolgd in haar zoektocht naar de liefde. 

Vanwege haar levensstijl was Claartje vergeten wat ze had gestudeerd, en had op haar datingprofiel 'boerin' ingevuld. Jhon de Lol had van het ministerie subsidie gekregen vanwege de aandacht voor amnesie in het programma, dat mogelijk gemaakt werd door Heineken.

Volgens De Tong ging het van kwaad tot erger met de Nederlandse televisie sinds de afschaffing van de publieke omroep, die 'iconische programma's als De Film van Ome Willem' had voortgebracht.

Dumas moest voor zijn werk naar de bananenterminal in Vlissingen. Daar werd de internationale persconferentie van de Nederlandse en Belgische douane gehouden. Voor deze ene keer was de bananenterminal streng beveiligd.

Het was een hele belevenis: in een touringcar vol buitenlandse pers tussen de containers door, inclusief dezelfde lokale reporter met vlasbaardje als gisteren en een BBC-correspondent met bruine sokken. De mode-artikelen zijn afgeschaft in Engeland sinds Brexit.

's Nachts droomde Jean dat hij gegijzeld werd door de Ecuadoriaanse drugsmaffia, vastgebonden aan een Nederlandse staatssecretaris met ballonkuiten en een Belgische douanedirecteur die naar poep rook. De enige die tijdig wist te ontsnappen was de Belgische staatssecretaris Douanezaken.

Die moest ergens naar toe, hij was namelijk ook vicepremier, minister van Financiën, Vlaams parlementslid en burgemeester van De Pinte. En er was wateroverlast in Zevergem. Toen Jean wakker werd zag hij een Mexicaan de etappe winnen Down Under; alsof hij een motortje in zijn fiets had.

Vincent Desmyter was een typisch Vlaams politicus. Zijn vader was burgemeester van dezelfde gemeente geweest, en de zoon had het verder gebracht. Door braaf te zijn lukte dat aardig in Vlaanderen. Vincent kwam weleens bij de nachtwinkel van Nazareth, dat was zijn enige zonde.

In de bilaterale overleggen sprak hij altijd van 'onze Nederlandse vrienden', terwijl hij trots meldde dat Antwerpen 2x zoveel drugs had gevangen als Rotterdam. En dat terwijl de haven 2x zo groot was als Antwerpen. Hij stond strakker dan zijn Nederlandse collega.

Dumas werd weer wat positiever over Nederland, zeker toen hij las dat de dochter van voormalig wielercommentator Maarten Duplo een redelijk goede singer-songerwriter is geworden. In dit land kon een dubbeltje een kwartje worden, al dacht het dubbeltje vaak zelf dat ie een kwartje was.

In Duitsland is het heel erg, besefte Jean toen zijn dochter hem voorlichtte over het programma van een Hongaars popfestival. Er bestaat een Duitse techno marching band met de naam Meute, een ontwikkeling die Jean's meest onsamenhangende fantasieën te boven ging.

Jean vond Rammstein al cryptofascisme, lees: verhulde bewondering voor de ideologie. Het bestaan van Meute was het bewijs dat Duitsland de oorlog nog niet te boven is. Dan liever Nederland. Jean hield van Berlijn, maar daar kon je Rens Vogt tegenkomen, een wielercommentator nog erger dan Duplo.

Amissa wilde nu zij voetbalvrouw was in plaats van escort iets terugdoen voor de medemens. Zij was tenslotte via een Amerikaanse missie en missieschip in de Europese prostitutie beland. De missie-organisatie betaalde ook concerten in Nederland; die had Amissa weleens bezocht, een Urker koor op Goeree-Overflakkee was het.

Zodoende kwam zij in contact met de Gereformeerde Partij, die in de gemeente Rucphen slecht 0,25% van de stemmen had gehaald bij de laatste Tweede Kamerverkiezingen. In de gemeenteraad was de inbreng 0 zetels, 1 minder dan FORZA RUCPHEN; ondanks het feit dat de laatste partij door het OM was vervolgd.

Allemaal zeer begrijpelijk, maar niet wenselijk vond de GP. In Vlissingen hadden zij al een vrouw in de gemeenteraad, en in Rucphen hadden ze met Amissa in één klap een stemmer, een lijsttrekker en een zwarte vrouw in huis. Dat vond de voorzitster van de Gereformeerde Partij Noord-Brabant, ook al import-Brabander, een goed idee. 

De lijst van FORZA RUCPHEN werd geleid door het koppel Sjak Hermes en Mirella de Beer. De een was een werkloze truckchauffeur die door vrouwlief uit zijn pornoparadijsje was gezet en de ander een gescheiden huismoeder. De twee hadden elkaar gevonden in de kroeg en deelden een missie tot behoud van de Rucphense identiteit.

Kern van de zaak: alles wat anders is dan ons wereldje is verkeerd. Zo dachten de meeste Nederlanders erover, alleen was hun wereldje iets groter dan alleen het dorpscafé en het internet. In de gemeente van Dumas was de Gereformeerde Partij de grootste; die dachten in principe hetzelfde over de islam, maar publiceerden geen haatcartoons.

In Krabbendieke gebeurde weinig, maar de Gereformeerde voorganger predikte wel tegen de islam, en bovendien gingen de spoorbomen er weleens dicht als er een wielerkoers passeerde. Dat laatste was meestal niet op zondag. Slechts één keer was dat voorgevallen: in het Jaar des Heren 2010 tijdens de Tour de France.

In Yerseke maakte het toch niet uit, want op de Dag des Oordeels zouden alle heidenen worden verzwolgen door de Zondvloed. Voor de gelegenheid was de nieuwe Gereformeerde kerk met 2.000 plaatsen beneden de zeespiegel gebouwd, als Ark van Noach; in de oudste polder van Nederland, een Natura 2000-gebied. De Heere regeert, en wij in Zijn plaats. 

De Gereformeerde Kerk vierde de dood, en niet het leven. Maar door de belofte van het Hiernamaals ging je niet zo dood als door het luisteren naar Rammstein. 

Jean had een exemplaar van de misdrukte Qatar-wielerbroek besteld tegen een zacht prijsje, bij de Turkse kledingwebshop Benihil. Bezorging in Yerseke was alleen mogelijk bij een pick-up point, Bouwmarkt Jan Hobby.

De e-mail dat het pakketje bezorgd was, bleek een leugen, want Jan Hobby liegt niet, en Benihil wel. Na onderzoek bleek dat het pakketje was achtergebleven in de ruimte voor het landinggestel van de Ryanair-vlucht Batman-Charleroi.

Op Joetjoeb was de opening van het Europese wegseizoen, de Carrera Valenciana. Een kopgroep met Willem Slok en Max Tailleur werd vlak voor de finish door de sprintploegen ingerekend. Iemand in het publiek filmde de sprint, en een Spaanse wielercommentator werd gekieteld door zijn co-host, aan het commentaar te horen.

Op televisie werd het programma 'Born Sinners' uitgezonden. Oud-topsporters moesten met hun kinderen uitdagingen weerstaan. Schaatser Falko Wandstra moest met zijn bitchy dochter een vriescel in; voetballer Regi Stinker werd door de vrouwen gered; judoka Dennis van der Beest speelde vals; de dochter van hockeyer Teun de Gooijer hield haar parelketting aan.

Wielrenner Breuk was aan het linkeballen. Hij was woonachtig geweest in West-Brabant; zijn dochter een competitief tennisser bij TV Roosendaal. Nu werkte ze als administratief medewerkster bij Multi Verpakkingen B.V. in Limburg. 

De moeder was met een wielrenner getrouwd, maar in Limburg kun je ook gelukkig worden. Beter dat dan Michael Schijterd, die zijn Oekraïnse vrouw tijdens het televisieprogramma 'Walking on Ice' had leren kennen. Dat had hij gewonnen omdat hij een vedergewicht was, en het gebit had van een pony die radioactief water heeft gedronken.

Dumas werd wakker van de radio. 'Een fragment van het Carnaval der Dieren van Saint-Saëns, uitgevoerd in terzo 4 door het Wiener Philharmoniker', zei presentator Ventveld van de Ko de Boswachtershow. Als Jean een meisje was zou hij er loops van worden, maar dat werd alleen boswachterin Carmen, die met Ventveld op zoek ging naar de grondwipper op de Hellendoornse Berg.

Ventveld had ook wethouder voor D66 in Zeist kunnen zijn. Dan had hij nu de plannen aangekondigd voor urban villas met verticale tuinen op de locatie van de voormalige V&D. Maar dit was beter peinsde Jean, terwijl hij uitstaarde over het besneeuwde humus van zijn slecht onderhouden tuin.

Ik veroorzaakte afgelopen vrijdag een ernstig auto ongeluk. Ik reed met m'n lhbtq gekleurde Fiat Panda een lijnbus aan gort en gruzelementen.

Maar omdat ik me identificeer als een een slechte bestuurder, ga ik gelukkig vrijuit. 

Durfinvesteerder Björn van de Leegte verveelde zich. Na de verkoop van de suikerfabriek van Breda had hij alleen nog de pandjes van Breda International Airport, en grond bij Waalwijk waar een containerterminal moest komen. Maar dat plan lag bij de Raad van State.

Björn was niet langer actief in de ploeg Rekenspink, nu de Thais hoofdsponsoren waren. Hij had Breda Airport aangeboden als naamsponsor, maar dat had Rekenspink afgewezen. Ook had Björn geprobeerd een nieuw natourcriterium te organiseren, maar de Draai van de Kaai had zich tegen hem gekeerd.

Hij nam uiteindelijk de duursportwebshop Futuro over, met als nevendoel een wielerploeg met die naam op te richten. Erwin Pimhaar werkte daar net, nu hij gestopt was, in de buitendienst. Dat was geen succes. Erwin kon niet zelfstandig werken, maar dan kon je altijd nog ploegleider worden.

Eenmaal verhuisd naar de Veluwe begon Van de Leegte te netwerken, en zijn contacten bij bouwconcern Kessels waren nog warm. Die hadden al een kleine wielerploeg en een succesvol schaatsteam. De familie Kessels wilde echter alleen groter groeien met een bestaande licentie, die van Rekenspink.

Björn had een gloeiende hekel aan Rekenspink, dus bedacht hij een plan. De Kesseltjes zouden Rekenspink inpalmen; Björns betrokkenheid bleef geheim. De kleine wielerploeg van Kessels zou zich als opleidingsploeg kosteloos aan Rekenspink verbinden, mits die de aandelen in zijn eigen ploeg deelde met Kessels.

Vervolgens zou Kessels hoofdsponsor worden en Futuro toegevoegd worden als tweede naam. Björn zou als wolf in schaapskleren glimlachen tijdens de presentatie. Ze moesten alleen wachten op het juiste moment: totdat de Thaise suikerboeren zich terugtrokken uit de ploeg Rekenspink. En dat moment kwam.

Op een miezerige middag meldde Mo me dat de aartsrivaal van zijn ex patron Rudolf san Takkie, Karim B, alias Taxi, is gearresteerd in Marbella. En dit keer niet op verdenking van het smokkelen van nepsigaretten, gevuld met konijnenkeutels. Ik vroeg Mo of hij aan Rudolf san wil vragen wanneer ik nou toch eindelijk eens m'n eikeltjespyama terugkrijg. Ze weten toch onderhand wel dat niet ik was betrokken bij die onderhandse smokkel, maar Roel Impala? Maar ik had beter moeten weten, Mo was alweer in geen velden of wegen te bekennen.

De bijnaam van Karim B. bleef toch hangen. Het deed me denken aan m'n vroegere, vulgaire, vakantie vriendinnetje Vanessa, uit Frankrijk. Met haar was het alsof je in het paradijs belandde als ze tergend traag met je tongzoende. Geen taxi nodig, m'n fiets kon ik er ook prima in parkeren. Ze wilde later of zangeres of een vrijzinnige non worden, fluisterde ze me toe in het Frans, als we weer eens lagen bij te komen in de zon, op het balkon. Dat klonk me vrij zinnig in de oren, dus knikte ik haar maar goedkeurend een kus toe.

'Et toi, Raul?' Vroeg Vanessa me. Non non, reageerde ik, terwijl ik m'n hoofd schudde. C'est ne pas pour moi, je crois.

'Non?'

Oui, non.

Dat is het probleem met verliefd worden. Je begint te praten als een slecht countrynummer.

Proost

Premier Boekhorst was erin geslaagd de langverwachte bezuiniging op het koningshuis te realiseren. Hij had de jachtterreinen bij Paleis 't Loo verkocht aan Likkepot Vakantieparken en Soestdijk werd gerenoveerd door televisieconifeer Bartien Beistand, op kosten van Jhon de Lol.

Ook de staatsbezoeken werden ingekrompen. Die gingen vanaf nu altijd gepaard met een handelsmissie en duurden hoogstens twee dagen. De piloteditie werd uitgevoerd met België. Eerst ging het gezelschap naar de haven van Vlissingen, vervolgens naar de Brusselse ring, waarna een diner werd aangeboden.

Minister Bleker leidde zijn Belgische collega Depraetere rond in Vlissingen, waar de betonelementen voor een Vlaams energie-eiland op zee werden gerealiseerd. Daarna trok het gezelschap naar Brussel, waar een Nederlandse bruggenbouwer de ring overkapte.

's Avonds was er een diner met zang en dans gepland in het Afrikamuseum van Tervuren. De koningsgezinde Bleker was toen al half aangeschoten. De bewaker van de Nederlandse koning had blikjes bier uitgedeeld in de bus.

Op de receptie in het Afrikamuseum was Anus flink aan de wijn gegaan, toen de gearriveerde Boekhorst binnen gehoorsafstand van de Rijksvoorliegdienst grapte dat hij de naam van de koningin in Mínima ging veranderen.

Het betoog van zijn Vlaamse collega, dat de Brusselse ring door drie gewesten voerde en daardoor in Vlaanderen 2x zo breed was als in Wallonie-Bruxelles, ging volledig langs Anus heen. En toen kwam er een soort voodoo-voorstelling met halfnaakte Congolezen. De enige culturele voorstelling die Bleker ooit had bezocht was de opening van het Benny Buisman Museum in Hoogeveen.

Bleker begon tijdens het diner-dansant al antiperistaltische bewegingen te maken. 'Maar buurman, wat doet u nu?', zei Boekhorst. De Belgische koning trok een scheef gezicht; zijn Nederlandse evenknie keek naar de Afrikaanse dans, althans naar de memmen, en kreeg een trap van zijn vrouw - schoenmaat 43.

Het ging fout in de Koninklijke Bus, op weg naar huis. Bij het buitenrijden van Tervuren zag Bleker een standbeeld van een olifant aan voor een octopus. De dessertwijn had hem de das omgedaan. Hij vomiteerde in vol ornaat over de voor hem gezeten koningin. 

In de consternatie die volgde, werd Bleker uit de bus gezet. Boekhorst praatte op hem in en regelde een taxi, plus een overnachting in het Gribus Budget-hotel Charleroi Airport. De eenzame Anus verlangde naar zijn Drenthe. Hij was moe, erg moe.

Moe van de telefoontjes van de SP op Tholen, die een spoorverbinding over het eiland wilden, inclusief nieuwe Zeelandbrug. Zijn woordvoerder had nog wel even contact opgenomen met de gemeente, maar wethouder Leendert Bijvangst was net vertrokken. Het afblazen van een aanlegsteiger voor binnenvaartcruiseschepen was de druppel. En hij lag al onder vuur vanwege budgetproblemen bij Zwembad De Spetter.

Bleker was uit de Koninklijke Bus gezet door minister van Economische Zaken Kees van der Steil. Hij was de eerste minister ooit voor de GP. De gereformeerden gaven alleen gedoogsteun aan de Narcisten, maar je kunt God ook dienen als je tot het ambt wordt geroepen. Van der Steil volgde Cora Verbijsterveld op, die al na twee maanden moest vertrekken omdat zij een commissariaat in de maritieme sector had verzwegen.

Jean moest voor meisje Dumas-Boemaars naar een acrobatisch-gymnastische bijeenkomst in de buurt van Helmond. En dan wordt het echt gevaarlijk. Daar heten de tegenstanders Indy Pijpaert, Erin van de Crommert of Pippa Huigen.

Normen en waarden is één ding, maar je kunt ook blind zijn. In West-Brabant hebben ze namen die verwijzen naar de beroepsactiviteit van de ouders, maar daar letten ze er nog een beetje op dat het kind een toekomst heeft buiten de provincie.

Als je met een wielrenner wilt trouwen, dat moet je je ook buiten West-Brabant in het openbaar kunnen vertonen. In Helmond doen ze dat niet, en ze schamen zich er ook niet voor. Er komt dan ook geen goede wielrenner uit Helmond.

Ja, Jos van der Vleuten. Maar die kwam eigenlijk uit Mierlo, en was waterdrager van Jan Janssen. Letterlijk waterdrager, want hij presteerde het een keer om met een lege wateremmer op zijn hoofd in het Tourpeloton te fietsen.

Humor staat onder druk de laatste tijd. En dan komt de waarheid uiteindelijk ook in het geding, omdat humor daar toch een speelse interpretatie van is. Humor relativeert, humor heeft iets mysterieus, iets instinctiefs ook. En het is universeel. Non, je ne regrette rien.

Vanessa hield van grappen maken. En ze vertelde ze altijd met een glimlach. Ze had een moordende glimlach, absoluut verwoestend. Het was een glimlach die het hart van een man kon verdraaien. Een man zou die glimlach elke dag willen zien en degene zijn die deze zou kunnen laten verschijnen.

En dan die nauwsluitende zwarte jurk die ze graag droeg, met een halslijn die zo diep was dat hij filosofie kon onderwijzen.

Vanessa had wat ik een langzame schoonheid zou noemen, het soort dat je in eerste instantie niet echt opmerkt en dat je dan achterover slaat. En ze wordt elke keer dat je haar ziet mooier, en dan kun je niet geloven dat je ooit gedacht had dat ze iets minder dan volkomen verbluffend was. Elke keer dat ik haar zag, reageerde mijn hele lichaam, alsof het de eerste keer was, of beter nog.

Met Vanessa werd ik per seconde wijzer. 

Stop de tijd.

Erwin Pimhaar had weinig moeite met het zwarte gat dat zijn broer de das had omgedaan. Ongecompliceerde jongens waren het allebei, mits vergezeld van een goede vrouw. Erwin en Manuela verhuisden naar een boerderijwoning aan de IJssel, toen hij in dienst trad bij Futuro.

Goed, je moest shirtjes verkopen met Fukkink Asbestverwijdering erop, maar daar had Pimhaar geen moeite mee. Hij kocht een motorfiets en reed er iedere dag mee naar Apeldoorn; Manuela startte een voetmassagesalon aan huis met de illustere naam Passe-Partout.

De twee waren geen vogelspotters of gitaarspelers, van vrije tijd hielden ze niet, maar ze waren gelukkig samen, en dan groeien de dingen. De zorgzame Manuela had haar kroegtijd ook wel achter de rug, en Erwin deed alles voor zijn meisje.

Manuela kon overal aarden; voor Erwin was het nuchtere oosten des lands beter dan de Vlaamse contreien, waar een knecht ook echt knecht is, en het Rijke Roomse Leven verleidelijker; de Sallandse rust deed beiden goed.

Ron Pimhaar was getalenteerder dan zijn broer. Hij kon geen afscheid nemen van zijn wielerdromen en van West-Brabant; zonder vrouw was hij echter net als Erwin een windvaan, die door goed of slecht kon worden meegezogen.

Soms hoeven de zaken maar net anders te lopen, maar ja. Soms is het ook te laat. Ron had bijvoorbeeld goed terecht kunnen komen als coach bij een vrouwenploeg, of bij de Peeltrappers in de provincie Helmond. Maar dan had hij een fysiotherapeute van woon-zorgcentrum het Snurkhuis moeten tegenkomen, of zoiets.

Die bestonden sowieso niet meer in het door schaalvergroting van de publieke sector verweesde Nederland. De fysiotherapeuten waren in dienst van een externe partij met eigen lease-autootjes, het Snurkhuis was eigendom van een woningcorporatie en werd gerund door de oorspronkelijke zorgverlener.

80 ex-medewerkers liepen rond met inloggegevens waarmee zij dossiers konden inzien en de elektronische deuren van het Snurkhuis konden openen; het personeelstekort veroorzaakte dat het controleren van de VAR-verklaring maar werd overgeslagen tijdens de sollicitaties.

Op de middelbare scholen was het niet veel beter. Rond de eeuwwisseling verdubbelde het aantal leerlingen per school door fusies, wat alleen maar resulteerde in overheadkosten en dure bouwplannen. Het uitdijende schoolmanagement luisterde niet naar de docenten, wier salaris werd bevroren, en stuurt no-replymails naar ouders in plaats van het gesprek aan te gaan.

Talloze ouders staan te trappelen om te helpen bij culturele avonden, open dagen en tussenschoolse opvang. Maar de school houdt de deur dicht, want het past niet in het protocol. Je krijgt wel een dreigmail, dat als je kind rookt tijdens de werkweek in Spanje, het naar huis wordt gestuurd op eigen kosten.

Scholen en zorginstellingen zijn bedrijven geworden, die disclaimers over aansprakelijkheid versturen aan de leerling of cliënt. Want klant gaan ze die natuurlijk niet noemen. Ieder voor zichzelf, en de Narcistische Partij voor ons allen. Je zou bijna verlangen naar een moeder die een kopje thee voor je zet, maar die moet met haar gebotoxte lijf voor de zoveelste keer naar Madonna in de ArenA.

Na de degradatie van Ajakkes eisten de erven Johan Duijff dat het stadion naar Louis van Baal zou moeten worden vernoemd. Een mooi eerbetoon, en meer dan verdiend, zei de laatste. Maar het speelde niet langer.

Ajakkes verhuisde voor het seizoen in de Sanidroom Divisie immers naar Almere Boven, waar de 4.500 overgebleven seizoenkaarthouders goed terecht konden, in het stadionnetje naast het terrein van Bovenboys. Almere Shitty ging in de ArenA spelen, die voornamelijk gebruikt zou worden voor popconcerten.

De erven Duijff moesten het maar doen met het feit dat de Viggo Dome wekenlang was uitverkocht met cabaretvoorstellingen waarin Johan werd geïmiteerd. Maar goed, zij konden zich toch beter richten op Barça. Daar kon Van Baal geen voet aan de grond krijgen. Johan Duijff was te groot voor Nederland.

In plaats van voorrondes Champion's League, speelde Ajakkes in de seizoensvoorbereiding op de velden van Bovenboys tegen Pistol Rovers FC, uitkomend in de Engelse League One. De Britten gingen in de avonduren wanhopig op zoek naar een pub met dartbord in Almere Boven. Het dartbord werd gevonden, bij de Praxis. 

Het was nog lang onrustig aan de Audioweg, waar onder meer het dartbord in een hotelkamer werd geconsumeerd. Langs Rodney van Snaaijdonk ging het heen. De nieuwe aankoop van Ajakkes scoorde zelfs de volgende dag. Amissa stond langs de kant. De naam van de tegenstanders kende zij niet, laat staan dat zij wist wat die de avond voordien hadden uitgevreten.

De manager van Pistol Rovers, Cor Blimey, was een halve Nederlander. Zijn moeder Conny had op de boot naar Harwich een voetballer van West Spam United ontmoet. Blimey was een typische Hockney, opgegroeid in een met alcohol doorspekte arbeiderswoning in de Londense Doglands.

Nederland was echter te groot voor Anus Bleker. Hij werd weer commissaris van de Koning in Drenthe. Hij ging op de foto met Mohamed al Evenpul na het criterium van Emmen. Die moest winnen van de Saudi's. En hij regelde subsidie voor de ombouw van een industriehal in Meppel voor de musical 'De Hel van '97'.

Daarin werden de gebeurtenissen in de Elfstedentocht van 1997 nagespeeld, met Barry Batsma als Erik Gulzebosch en Noortje Schaamhaar als Talitha Smit; Norbert Lijkstra deed de voice-over, en noemde de musical 'sensationeel'. Tijdens de voorstellingen werden zoveel spruitjes gegeten dat de BAM-berg ervoor moest worden opgehoogd; ook daar gaf de provincie subsidie voor, en Anus was weer gelukkig.

Clemens den Ham was nog niet klaar als gravelaar. De oud-renner van Unisex.com, Asobank, Melkunie, Manco en Suckweb neemt in de voorbereiding op het WK in de West-Brabantse Wouden deel aan 16 gravelwedstrijden, waaronder de Johnny Boogerland Classic, Gravel Lobos, Fricking Gambia en Transfuciones Colombianas. 

De ontkerkelijking van Nederland was in de 21-ste eeuw nog niet helemaal afgerond. Kerkdiensten waren in de Narcistische Eeuw vervangen door reünieconcerten van Kacda & De Frunnik in de Viggo Dome. Die beantwoorden moderne levensvragen rond relatiebreuken met een wedervraag: 'cd van jou, cd van mai'.

Dat moet met cd's van Kacda & De Frunnik niet zo'n probleem zijn, dacht Jean. Die hebben de echtelieden toch gekregen van hun moeder. Ferry Kacda was wel een probleem, die werd gearresteerd bij de Dumbo door Victor Wolfs en Angela van Dongen van de recherche Zeeland/West-Brabant.

Kacda had in een strandhuisje bij Vlissingen gezeten met de tekstschrijver van de Zeeuwse band MØF. Die was dat weekend spoorloos verdwenen; in het huisje rook het sterk naar wodka en bokking, en in het handschrift van Kacda werd een briefje gevonden met de tekst 'ik proef je nieren als Hannibal Lecter'.

Nu was een tijdelijke verdwijning van de tekstschrijver van MØF misschien een zegen, maar dit wil je natuurlijk niet. Een internationale doorbraak van de band kon er wel mee worden voorkomen, hoewel dat een vage droom was voor MØF, zoals een Olympische status dat is voor het veldrijden.

Oud-wereldkampioen Arie VDP werkte nu bij de UCI als commissaris, en zijn zoon werd ambassadeur voor het veldrijden bij het IOC. Het eerste resultaat was een WK Cyclocross in Abu Dhabi. Over twee jaar, in 2030 zou, u gelooft het niet, veldrijden een volwaardige sport zijn op de winterspelen in de Franse Alpen.

De wedstrijden voor de elite zouden worden gehouden op het biatlonparcours in de Haute-Savoie, nee zelfs tijdens de biatlonwedstrijden. Art van Praet had er zijn carrière voor verlengd, om ten langen leste een Olympische titel op zijn naam te schrijven.

De 33-jarige Van Praet was op de zomerspelen van Los Angeles 2028 gestopt met wegwielrennen, toen hij in de sprint door een 18-jarige werd verslagen. In de winter van 2028 ging hij op advies van een sportpsycholoog aan biatlon doen, zo kon hij zowel zijn frustratie kwijt als duurtrainen.

Alleen trainen dan: Van Praet schoot teveel mis om aan wedstrijden deel te nemen. Telkens als hij moest aanleggen voor een schot ging zijn telefoon. Wanneer kom je nu naar huis, was het gisteren of vandaag? Jaoh jaoh, schatteke. Ik zie u graag.

Arie VDP was op een idee gekomen: als we nu eens een nieuw onderdeel in de veldritsport introduceren: naast een cross country-wedstrijd cyclocross met schieten. Dehandschutter had het al opgeworpen in een gesprek met Arie's zoon; die was geïnteresseerd. 'Als ie op de gameboy flink oefen, kan ie zomaar een gouwen plak winne', grijnsde Arie.

Erwin Pimhaar vond één onderdeel van het werk bij webshop Futuro minder leuk: buitenlandse talen. Hij sprak een beetje Engels; hij was voor de ploeg van de Wrakhouts ooit Down Under geweest, en hij had ooit een etappe gewonnen voor Denaeyer in de Ronde van Asturië, in Pola de Ellende.

Vooral de Japanners van Shimago waren lastige klanten, hij kon ze nauwelijks verstaan. Dus de borrels vermeed hij maar, niks voor Erwin dat genetwerk. Hij wist wel veel van fietstechniek, maar daar gaf zijn werk weinig ruimte voor.

Het liefst zou hij ook gewoon fietsen repareren, of in de afspuitzone staan bij een veldrit. Dat had Denayer hem wel aangeboden, maar de massagesalon van Manuela stond al in de steigers, en om nu het hele weekend in Vlaanderen te zitten was geen goed idee.

Hij kon het goed vinden met Rob Darmeling; die had een paar zaken geregeld bij Futuro voor de service course van de Tour de Memmema-Unisex-ploeg, waarvan hij ploegleider was. In die entourage zag Erwin zichzelf wel rondhobbelen als mecanicien.

Na een jaar klantenbezoek, en 18.000 kilometer op de teller, vond Erwin het al welletjes bij Futuro. Zeker toen de eigenaar De Bever Sport overnam; toen moest Erwin ook campinggas aan de man brengen. Het wachten was op een goed aanbod uit de wielersport.

Darmeling vertelde altijd mooie verhalen over de Avondetappe. Over Henk Loverding, die Herman 'De Stier' noemde, en 'Dekkie' Nelissen, die altijd sprak over Dionne Stekhengst. En dan was er nog zo'n vrouw van wie hij de naam niet meer wist, die hierover ging klikken; die werd uit de groep gestoten.

Ze mocht wel weer bij de Belgen op tv, God en klein Pierke weten waarom. Daar hebben ze fantastische commentatoren als Ine Delcroix en Lieselot Beyen, maar die Marina de Vries of hoe ze ook mocht heten, was nog nooit op een uitspraak van kaliber te betrappen geweest.

Maarten Duplo had zijn draai gevonden. Hij had een boek geschreven met het volledig uitgetypte commentaarverslag van een Touretappe, uit de editie van de Cle en Dré-hype. Clemens den Ham en André Harkema reden toen wekenlang in de top tien van het klassement. 'Sensationeel', zei Lijkstra. 'Als ie nu niet lost eet ik mijn schoenen op', zei Duplo over Den Ham.

Maar Den Ham loste niet, ook al had ie een gebroken kaak, twee snottebellen en drie gekneusde ribben overgehouden aan vier valpartijen. Er was één belangrijke vraag die telkens moest worden beantwoord: 'Waar zit Harkema? Die moet hier toch bijzitten, Maarten?' De vraag kon niet worden beantwoord, ook al zat Harkema erbij.

Maar Maarten was een taoïst en hij antwoordde niet. In die leer moet je meegaan met de stroom, het maakt toch allemaal niets uit wat de individuele mens ertegenin brengt. Als de jury ingrijpt krijgt iedereen sowieso de tijd van Harkema.

En dat Cle en Dré er in de derde week doorheen zouden zakken kon je ook voorspellen. Beide heren hadden nooit de Ronde van de Limousin gewonnen, waar geen meter vlak is, en hoe kun je dan in godsnaam ooit de top vijf van de Tour bereiken?

Na het lezen van de streekroman wilde Jean van een hoog gebouw springen, maar er is geen hoog gebouw in Zeeland. Ja de televisietoren van Hoes, maar die is op slot. Dumas probeerde dingen te bedenken die erger zijn: opgesloten in een lift met Marina de Vries en positivo Erik Herder? Jean wist het even niet.

In de Ronde van Valencia liet het peloton op dag 1 een vluchtersgroep lopen met een tweetal van de Vitello Tonnato-ploeg. De Sloveen Marko Motoric ging nog wel op patattenjacht, maar het gat was te groot; hoewel de twee Italianen nog even door het lint gingen, kwamen ze samen juichend over de streep. Emozione!

In de Abdullah Tour was er eindelijk weer eens een overwinning voor sprinter Tom Serlier; uiteraard in een vlakke rit, van Abdullah International Airport naar Dromedary Race Track. En de klassementsrenner van de Qatar-ploeg, Robbe Junior Dehert, was ook in het peloton geëindigd. Geen woord over Mohamed al Evenpul, die steevast een ander programma reed.

Anus Bleker kwam opnieuw in de problemen, nu met de Drentse boeren. Die dreigden op Koningsdag de A37 te blokkeren, en Emmen zou bezocht worden door de gewraakte Mínima en haar hoppige echtgenoot.

Bleker moest al zijn politiek talent aanwenden om erger te voorkomen. Hij was zelf van de BoerBurgerBelangen. Hij regelde extra contracten voor Drentse aardappelboeren bij de vlokkenfabriek in het Duitse Oldenburg.

Een van zijn laatste daden als minister van Waterstaat was een schenking van strooizout aan Oekraïne; dat was zijn voorstel, als goedmakertje voor het plan van zijn partij om Oekraïnse vluchtelingen voortijdig uit te zetten.

Anus kon wel wat, en wat kon er misgaan in Emmen? Er waren maar twee pleinen, bij de dierentuin en, nou ja, ergens. Maar ze waren groot genoeg voor een concert van volkszanger Hannes en een kopje koffie met het Koninklijk bezoek.

Dat was een van de uitkomsten van het 'doezelen'. De 'doezelworkshops' waren in het leven geroepen door de gemeente om de Emmenaren bij het Koningsdagprogramma te betrekken.

'Doedels zijn eenvoudige tekeningen met een paar pennestrepen', zei Anus. 'Deze voegen we samen en gebruiken we op bijvoorbeeld vlaggen, banners en de loper waar de Koninklijke familie over loopt'.  

De Rijksvoorliegdienst had het concert van Hannes goedgekeurd, net als een voorstelling met opblaashunebedden. Maar het kopje koffie met de Koning werd om veiligheidsredenen afgewezen. Ze moesten maar iets doen met digitale innovatie.

Op het plein was het op Koningsdag nogal winderig. Er stond een reusachtig digitaal bord met 'Emmen' in het zicht van de camera's. Net toen Bleker Mínima en Willy verwelkomde, waaide een hunebed in de vorm van de letter M naast de letters EMMEN.

'Memmen', zei de koning hoorbaar voor de kijkers tegen Bleker, die een knietje kreeg van een beveiliger, omdat hij flauwviel in de armen van de koningin. Astrid Kersteboom moest een kwartier met een deskundige praten om pijnlijke stiltes te voorkomen.

De in een oranje jurkje gehulde Emma van TV Drenthe deed een presentatie over de provinciale promotiecampagne voor de landbouw: 'Wil je mijn wortel zien?'.  Bleker was met een teug Beerenburg net weer op de been gebracht, en vroeg aan Emma: 'Waarom heb je dat rokje van vorige week niet aan?'

Grensoverschrijdend gedrag.

De kranten staan er vol mee. Ik kom nog uit de tijd dat m'n judoleraar Henk S. op het jaarlijkse judokamp in Ponypark Slagharen z'n lul op tafel legde, nadat hij een weddenschap van een collega had verloren. Waarna de collega er een Kata Juji Jime op losliet. De volgende ochtend kregen we training van Anton Geesink. Moet je zien wat er van mij geworden is. 

Dat juist de NPO dit als een boomerang terugkrijgt is niet meer dan logisch en terecht. Altijd moreel hoog in de boom zitten terwijl juist de media en entertainment industrie vrouwen decennia lang seksueel hebben uitgebuit. Dan heb je aan het probleem bijgedragen en tuimelen er dus ook talloze lijken uit je kast. Al vermoed ik niet dat Matthijs en co necrofilie pushten.

Uit het rapport blijkt onder andere dat mannen daar dingen zeggen als, "omdat je een aantrekkelijk wijf bent". Dat triggert me. En raakt me ook. Je hebt het of over een lekker wijf óf een aantrekkelijke vrouw, maar niet die combinatie.

Op de laatste dag van de transfermarkt nog genoeg reuring en ander grensoverschrijdend gedrag. Ik had graag nog een snelle, sierlijke buitenspeler erbij gezien. Een kruising tussen Robbie de Wit en Justin Kluivert. Maar we moeten het doen met het broertje van Snelle. Komt goed, zolang je maar plankgas geeft jongen.

Aan tafel!

.