Mo was lyrisch over mevrouw de Vos, "Schrijf mevrouw de Vos maar op, broer."

Ik heb haar nooit afgeschreven, Mo. 

"Nooit, broer?"

 Never nooit niet.

Mo kon het natuurlijk niet laten kwistig te strooien met feitjes over de dieren in het grote dierenbos. 

"De korhoen is een schuwe bosvogel, broer. Die soms te zien is op de glooiende akkers van Babette."

Glooiend edoch ook wel peervormig, Mo.

"Fruiteters en veelal gegroepeerd in tweetallen van hetzelfde geslacht, broer."

Ja, nee, gelukkig maar dan. Daar heb je je handen vol aan natuurlijk. Heb je trouwens ook transgenderdieren in het bos, Mo?

"Naar het schijnt overwegen overwegend koeien zich om te laten bouwen tot stieren, of bizons, broer."

Kit en the Knightrider, dat was werkelijk waar wat. Daar keek ik altijd graag naar, Mo.

"Een bizon kit met een klit, broer"

Laat het geen Truc zijn, Mo.

Mo is wat maniakaal als het gaat over homosensueel gedrag. Z'n gedachten vlogen terug naar toen hij kortstondig bij Bertus en Babette woonde. Hij ziet Bertus nog naast hem zitten op de bank, schreeuwend tegen de tv. 

"Ik zal het nooit vergeten, broer. Bertus volgde de homo porno carrière van z'n zoon op de voet. Schreeuwt ie ineens, "He hé, hij zit erin. En nou pompen jongen, het is je moeder niet!"

Toen was geluk nog heel gewoon, Mo.

"Je had Bertus z'n gezicht moeten zien, broer."

Kweetniet hoor, Mo. Heb je niet gewoon een leuke mop?

"Geen mop, broer. Waargebeurd, gisteren in het grote dierenbos."

Waar gebeurd, Mo?

Mo keek me wat glazig aan en zei. "In het grote dierenbos, broer."

Kaboem pets, Mo.

"Twee jagers lopen door het grote dierenbos, broer. Één van hen zakt echter plots in elkaar. Hij lijkt niet meer te ademen, broer. En zijn ogen staan glazig."

Had die jager een glaasje teveel op, Mo?

"Die andere kerel pakt zijn telefoon broer, en belt naar de hulpdiensten. “Mijn vriend is dood! Wat kan ik doen?”, schreeuwt hij uit. “Kalm aan en rap een beetje, ik kan helpen. We moeten eerst zeker weten of hij dood is”, antwoordt de telefonist. Na een korte stilte is er een schot te horen. De jager keert terug aan de telefoon. “Oké, en wat nu?”

Ja. Geen idee Mo. De dood of de gladiolen dan maar, maat.

"Hij leek wel een tosti ketchup, broer."

De deur van “El Taco Sucio” gaat open. Frankse de Jood gaat een hapje eten in zijn favoriete restaurant. Samen met zijn vriend Didi Thuraux stapt hij de eetgelegenheid binnen. Hij wordt hartelijk ontvangen door de eigenaar van het etablissement, Roel Alpaca. Dit restaurant is Franskes lievelingsplek; in dit restaurant is geen plaats voor antisemitisme. Naast de Mexicaanse vlag wappert namelijk ook fier de vlag van Israel, en hangen de posters van Netanyahu en Gvir aan de muur. Niet omdat Roel zelf Joods is; nee, Roel is een rasechte Mexicaan. Maar Roel is uitgerekend op 7 oktober getrouwd met een Joodse trans-man, Amrak, dus zijn hele schoonfamilie is Joods. En het is daarom het enige restaurant waar Frankse niet met de nek wordt aangekeken als hij met zijn zweetkeppeltje uit eten gaat.

Na een hartelijke begroeting worden Franske en Bibi naar hun tafeltje gebracht door Mo. Mo heeft een flinke afstand tot de arbeidsmarkt en ook nog een drugsprobleem, maar ook die is meer dan welkom in het restaurant van Roel. “Miet of Semiet; ik wil dat iedereen hier geniet”, is dan ook het motto van Alpaca. Ja, die Alpaca was echt een toffe, ruimdenkende, gastvrije pik, zoals je er niet veel meer ziet.

Een tafeltje verderop zit Woody met zijn vaste gezelschap. De lokale priester is er, net als  Mick de Schilder. Ook Dotan en Geer zijn er deze keer bij. Maar met Geer gaat het niet helemaal goed: hij was misselijk geworden, nota bene na het eten van de specialiteit van huis. “Die taco’s vallen helemaal verkeerd”, schreeuwde hij met zijn kenmerkende hoge stem, “ik geloof dat ik moet barfen!! En die verdomde Mo zit op de plee!”

Franske de Jood denkt geen seconde na. “Hier, neem mijn zweetkeppeltje maar!” zei ie. “Die kan ik prima uitwassen.” “Da’s heel vriendelijk, Franske, maar voor je het weet heb je het stempel “antisemiet!”, en dat wil ik niet! Want daar kom je nooit meer vanaf!”

Inmiddels duwen de brokken taco al tegen de huig van Geer. In blinde paniek trekt hij een sombrero van de muur, waarna hij met een grote, roodbruine straal de hele hoed in één keer tot aan de rand vult. “Poeehh, dat lucht op, ik voel me een stuk beter”, jodelde Geer. “En dat had nooit in dat kleine keppeltje gepast.”

Maar het was overduidelijk dat niet iedereen even opgelucht is. Woedend stormt Roel achter de bar vandaan. “ERUIT!”, schreeuwde hij, “ERUIT! DAT WAS DE SOMBRERO VAN MIJN VADER. IK WIL JE HIER NOOIT MEER ZIEN, KLOOTZAK.EN DIE VRIENDEN VAN JE OOK NIET. OPGEROT HIER. DIT IS MIJN ZAAK!!”.

Moraal van het verhaal: De tolerantie van Alpaca blijkt duidelijk grenzen te hebben… net als de kwaliteit van hetgeen hij op je bord gooit!

Mo was achter de electrische window screens gaan staan, terwijl ik aan de gordijnen trok. Afentoe krijg ik beetje een unheimlich gevoel bij die gozer.

"Het is unheimlisch trouwens, broer. Tobias Foss, hé. Schijnt familie te zijn van hé, die van het grote dierenbos."

Twee namen voor hetzelfde gevoel, waar hebben we dat meer gezien, Mo. Ja die Foss is een bijzondere renner, Mo. Een beetje een dikkerdje ook, net als jij.

"Geloof het of niet, maar ik kwam net de wijsbeer tegen, broer."

Wasbeer?

"Nee, een wijsbeer is een beer die onder andere altijd naar een ander wijst, bijvoorbeeld de wasbeer. Hij gaf mij net de schuld ervan dat hij vlak ervoor minimaal twee beren op de weg zag zitten."

Die is niet wijs joh. Geef em een potje honing. Wat stroop om de mond. En klaar is Kees.

"Ik probeer het eerst wel met principiale poëzie, broer.

Yo wijsbeer, ben ik weer, broodjes smeren. Ik zweer, ren weg van de leugen om een keuze te maken, en rigoureus te bepalen, en al het leuke te laten, voor serieuzere daden. Serieus, steek nooit meer je neus in m'n zaken."

Dat zal hem leren, Mo. Moet je trouwens ketchup of curry erop?

"Zeg broer, wat is dit? Een kruisverhoor?"

Voor m'n homie Jewish Flow

"Hitlers Europe tour was killing, Kraam." 

Mo!

Wil je een sprit of een sprits, Mo? Ik heb nog een hele trits, bro.

"Yo, waar ga je heen, kid. Naar Florence of toch Schubbekutteveen, kid. Geen idee waar je mee zit, kid. Geen sjans, weinig mans, waarom stoot je niet gewoon wat gemeen auw, je grote teen behoorlijk bont en blauw. Kameleonenkont in de zon, pis in die ton en niet de synagoge, ja ik zag het aan je oge. Het is de toon die de muziek maakt. De beat die de friet smaakt. Fantast op de tast, gast. Home alone op je poef, kwast. Je smakt terwijl je je spruitjes prakt. Wat een lucht, gekuch, gelukkige klucht. Je snakt..."

Ik snak naar een snaak, Mo. Een herdersmatje kraak aan de kaak, Mo. Heel helder, das je taak Mo

"Lekker broer, een sprits en een Sprite graag."

Ondanks het gedoe met de wijsbeer, is Mo wel ineens verliefd tot over z'n oren op Aziatische beren,  Panda beren in het bijzonder. De beer is los.

De illusie barst zodra je merkt dat je niks gemeen hebt met bijvoorbeeld een Panda beer, Mo. En de communicatie loopt dan niet lekker. Mocht het wel goed gaan dan kom je alsnog in een gezelschap waarbij haar vriendinnen mannen hebben die met hun dikke pens al voor hun veertigste in een aparte kamer slapen. Hele stukken vis naar binnen slurpen. 

Geef mij maar een mooie Hollandse meid die samen met me mee wil op all-inclusive vakansie. Frikandelletje d'r in. Biertje openen met haar voorhoofd, in de Twingo langs de Action, op een grauwe dag. Genoeg moois hierzo, Mo.

"Ben gewoon beregeil, broer."

Languit wijdbeens op de chais lounge de Giro kijken. Man, wat heb ik toch memorabel mooie herinneringen aan het wielrennen.

"Dat wielertruitje aan de muur, broer. Met die rooie stippen. Is dat bloed van jou als je weer eens viel, broer?"

Dat is een bollentrui, Mo. Ook wel bolletjestrui genoemd.

"Het lag er wel dik bovenop in jouw tijd hé. Gewoon bolletjes smokkelen, en dan denken dat de rest van de wereld gek is, broer."

Het is zoals het is, Mo.

"Die dreunende onverschilligheid waarmee je het leven tegemoet treedt. Daar kan ik alleen maar respect voor opbrengen, broer. Die laat maar waaien attitude. Dat laconieke. Dat, dat...

Dat...Dat...

Dat..."

Mo rustig maar. Het is al goed. Ben je nog in het grote dierenbos geweest vandaag?

"Tuurlijk broer, waar denk je dat ik m'n truffels vandaan haal. Beetje gedoe gehad met de blinde vink, die aan me vroeg hoe laat het was."

Wadan? Zei je, immer gerade aus?

"Nee, ik zei, dat zeg ik niet."

👋 Vamos Groves

"Bestel je beter broodje beef, broer, of beroer je liever toch een tosti pistoletje?"

Sup Mo, is er battle in het bos? Het IJskonijn die eindelijk eens emoties toont? Of is de flierefluiter faliekant in een wak gevlogen?

"Nee, niet dat ik weet. Ik weet niet wat te doen met al die mensen én dieren die maar niet naar me luisteren. Al leg ik het ze duizendmaal uit, broer. Hoorndol."

Het ene oor in en het andere eruit, Mo. Onbegonnen werk, me dunkt als die lange.

"De oorwurm is inderdaad een hardnekkige, broer. Die doet allang niet meer alsof."

Niet meer tegen ze praten is m'n advies, Mo. Kijk naar ze, aanschouw ze, dan weet je vanzelf wat er aan de hand is. En er zijn er altijd wel een handvol die wel naar je luisteren. Richt je op hen, Mo. Je moet kunnen zeggen wat je denkt, wat de consequentie ook is.

"Dat klinkt als er vertrouwen in hebben, broer."

Zoiets, Mo. En sowieso, allles wat je doet heeft al consequenties. Ook alles wat je niet doet trouwens. 

"Dan ga ik voor de bakvis, broer. Als ik verliefd ben zeg ik alles wat ik denk."

Geen beren meer?

"De troetelbeer wilde maar niet neuken, broer. Op een gegeven moment houdt het op."

Ik twijfel tussen droefgeestig en wankelmoedig, Mo.

"Sikkeneurig misschien?"

Memmenijs, Mo

"2 bolletjes, broer."

Ook in het grote dierenbos is de pleuris uitgebroken. 

"Broer, de bosbibliotheek is gebarricadeerd door stormrammen, gesteund door een stel nachtmerries en Kameel Abdel Trend! Niemand mag er nog in. Ze strijden voor de vrijheid van de Gazellanen!"

Wat een pechvogels toch in het bos, Mo. Het is net het echte leven he. Het gaat slecht met de natuur, zeggen ze. Houden ze ook van fietsen?

"De naam Gazelle komt toevallig wel van het Arabische woord ghâzal, broer."

Met een dakje? Dat komt ze vast goed van pas dan. Gazanen hier zijn best religieus, hoe zit dat daar, Mo?

"Gazellen spelen een belangrijke rol in verschillende religies en in legendes, broer."

Intrigerend wel. Dan moet er ook een zondebok zijn, Mo. Dat kan niet anders.

"De zondebok is een koppig dier, broer. Ook wel een beetje een sloddervos op z'n tijd. Na het masturberen ruimt ie bijvoorbeeld z'n troep nooit op. En je ziet het altijd bij de zondebokken, ze hebben echt ongelofelijk veel doekoe."

Eigenlijk hebben de zondebokken het ook wel een beetje aan zichzelf te danken, Mo.

Het voorjaar liep op zijn einde. De coalitie van narcisten en gereformeerden was verrassend succesvol gebleken. De slimme premier Boekhorst toonde zich een behendig politicus, even succesvol als hij was als ondernemer.

Zelfs zijn relatie met koning Willy-Max was uitstekend. Dat zag er aanvankelijk niet zo goed uit. Boekhorst had tijdens de campagne geroepen dat Nederland beter een republiek kon worden.

En dat kon het huis Van Hossen-Sexbierum natuurlijk niet gebruiken. Tijdens de informatie had Willy-Max al een charme-offensief geopend, en er was een klik. En toen de gereformeerden aansloten bij de coalitie was de kwestie natuurlijk helemaal op de lange baan.

Boekhorst had tijdens de onderhandelingen wel de grap gemaakt dat Koningsdag naar Hemelvaartsdag kon worden verplaatst, maar dat viel niet in goede aarde bij de gereformeerden. Hij wist natuurlijk ook wel dat dat een vrije dag minder zou betekenen voor zijn eigen electoraat.

De nieuwe premier vroeg meer inzet van het koningshuis. Ze mochten best op vakantie tussen Koningsdag en de Dodenherdenking, maar twee gemeenten bezoeken op Koningsdag werd de nieuwe regel.

En dan alleen met het Koninklijk Gezin in een helikopter. Die ging in 2028 eerst naar Vrouwenpolder, en 's middags naar Berkel en Rodenrijs - respectievelijk een braderie met streekproducten en een multiculturele buurtbarbecue.

Een mooie combinatie van het oude en nieuwe Nederland. Vrouwenpolder was sinds het begin van de eeuw sterk veranderd: een christelijke landbouwgemeente verscheurd door de Postcodeloterij.

De ene helft van het dorp had de loterij gewonnen, de andere niet; eerst woonden de twee groepen nog naast elkaar; later in gesegregeerde gemeenschappen. Tegelijkertijd probeerde het gereformeerde bestuur nog gewoon seks in de duinen te verbieden.

Wat is dan mooier dan het verbinden van de gemeenschap door koninklijk bezoek? Op de braderie kon je ringsteken, een soort sport en spel met Zeeuwse knollen, en aan een bouwkraan hing een gigantische Nederlandse vlag.

'Het kan zijn dat je een mevrouw op sandalen de hand moet schudden en een gesprekje moet voeren van 30 seconden over de beschermde knotwilg, maar het is zo voorbij', stelde WIlly-Max zijn dochter Schaamhalia gerust'.

In het dynamische Berkel en Rodenrijs bezocht Willy-Max een fabriek van elektrische fietsen en het geheel werd afgesloten met een buurtbarbecue die zowel halal als vegetarisch was.

De koffers voor Griekenland stonden al in de helikopter, en de Van Hossen-Sexbierums waren fluks vertrokken. Het afsluitende concert van songfestivalwinnaar Joost Lijn werd afgelast. Hij had diarree.

Ieder vogeltje zingt zoals ie gebekt is.

"Het grote dierenbos is vanavond in vuur en vlam vanwege het Grote Zanglijster Festival. Wie vindt er straks zijn Waterloo, broer?"

Ah bah, Mo. Ik wil gewoon lekker netflixen vanaaf, niet dat pathetische gekwetter.

"Merel treedt op, de Nachtegaal is van de partij, Wielewaal, Koolmees, Putter,.."

Maak het nou niet politiek, Mo. Straks komt iemand nog het feestje verstoren.

Mo z'n bakkes viel zo ver open dat hij wel een pelikaan leek. Of hij solliciteerde openlijk naar assistent draaiorgel.

"Ben je een beetje koekoek, broer?"

Pas maar op met de jagers in het bos, Mo. Huilon met Nick de Jager.

"Respect."

En maar klagen over broer Konijn.

"Broer Konijn heeft chlamydia, broer. Die blijft vanavond gewoon thuis."

En de bever, komt de bever vanavond ook, Mo? 

"Vast wel, broer. De Bever is tegenwoordig een homo die alleen maar wijntjes zuipt. Die begon vanmiddag al met zijn reet over de grond te schuren alsof het z'n laatste dag is. Natuurlijk is hij erbij."

Ik verlang naar de tijd van vroeger dat bevers nog wel eens een dam bouwden, Mo.

"Helaas broer, anno 2024 zit meneertje gewoon naast de duiven. Wie denk jij dat er gaat winnen straks?"

Zet je zuurverdiende zakgeld maar op de Ziz, Mo.

Sfeerbeelden uit het grote dierenbos 

De regering van Boekhorst was in ieder geval een stuk beter dan de populistische pogingen van een paar jaar eerder, toen Weert GIlders zijn kompaan Martin Vostra naar voren schoof als premier. Die vond het onzin dat de parlementsvoorzitter en de eerste minister verschillende personen waren.

Gilders hield zich uit electorale overwegingen afzijdig, en begon zelfs op zijn eigen kabinet te schieten. Dat vonden de Boeren en de Narcisten niet zo leuk; al steeg Gilders in de peilingen, het kabinet ging ten onder aan onderlinge kift.

Belangrijke onderwerpen als de aanleg van een Tourcol in Nederland werden op de lange baan geschoven. Initiator Thijs Zonneberg zou sowieso geen zin hebben in betrokkenheid bij dit opportunistische verstandshuwelijk.

Zonneberg ging liever gravelen, een sport die alleen door hem in het nieuws kwam en dan niet vanwege zijn uitslagen. Hij piepte liever over de gevaarlijke stadsparcoursen, zoals in het Duitse Aken.

'Na zeven kilometer reden we een stadspark in en we deden zomaar wat. We volgden de route ongeveer, maar ik weet zeker dat we er een aantal keer van afgeweken zijn. Toen we op een gegeven moment terugkeerden op parcours, reden we ineens tegen een stroom aan geloste renners in'. 

'Daarna reden we het stadspark weer uit', vervolgde de sjoernalist. 'Volgens mij heb ik in de eerste tien kilometer daarna wel vier auto's gezien, waarvan eentje in tegenovergestelde richting het peloton in. Ook reed er een auto een klimmetje omhoog en moesten we eromheen. Ook stond er ergens een trekker op een gravelpaadje'.

Thijs probeerde ervoor te zorgen dat hij de koers konden stilleggen, 'maar dat is wat moeilijk in een gravelkoers. Ik probeerde dan maar vol op de wedstrijd te focussen, maar het was gewoon sprinten na iedere bocht. Er was niets afgezet. Ik reed zelfs bijna een vrouw met baby ondersteboven'.

Bij vogels denk ik vooral aan op m'n pas gewassen jas poepende meeuwen. Mo staat daar dan weer heel anders in. Diametheatraal zelfs, als je niet oppast.

"De haring is mijn favoriete vogel, broer. Naar de wielen van de haring kan ik echt uren kijken."

Uren, Mo?

"Uren is misschien een beetje overdreven, broer. Maar toch vrij lang."

Ja, nee, ja. Er gebeuren wel meer rare dingen in het grote dierenbos de laatste tijd, Mo. Nu ook al tentjes met activistische kemphanen zeg je? Hoe is de sfeer backstage in de bosjes eigenlijk? Voel je je wel veilig daar, Mo?

"Op de vuilspuiterij van de Smurf na afgelopen weekend, dikke prima, broer"

He bah, wat zei de smurf dan, Mo?

"Niet bang zijn, het is maar een penis, Mo."

Nu moest ik snel zijn en Mo de escaleren. Anders gaat hij nog huilen, en dat moeten we niet willen.

Maar wel helemaal blauw, Mo!

"Ja, hehe."

Die tatoeages van die smurfen kauwgum vroeger, die plakte ik altijd op m'n lul. 

"Heb je nog een tosti voor me, broer?"

In de Giro reed een oude Mexicaan, die aan zijn laatste kunstje bezig was: Beneficio Chipotl. Hij was zo oud, dat zowel vader als zoon VDP nog met hem gereden hadden. "Ik herinner me hem nie", zei vader VDP desgevraagd. "In het begin had ie nog niet van die goeie bene. Ik heb geloof ik nog een wereldkampioenschap met hem gereje."

Dat was dan zeker het WK veldrijden van 1996?, vroeg de wielersjoernalist van Eurosnort, een millennial. "Neej, het was op de weg. Ze noemden hem 'wuppie', omdat ie zo klein was." De sjoernalist ging googlen: een wuppie, dat was iets uit 1981, uitgevonden door een man met een bolhoed en een lange baard.

Die leek een beetje op Frans Brusselmans, dat vond de sjoernalist maar een boomer. Tegenwoordig hadden mannen een vlassnorretje. Op PCS kwam hij ook niks tegen: op het WK van 1981 in Praag geen Mexicaan te vinden, en pa VDP stapte af. "Dan moet het Altenrhein geweest zijn", zei A3.

De sjoernalist belde Michael Schijterd, die wist meestal heel veel. "Ja wuppie dat weet ik nog wel, en hij was altijd op zoek naar Hubba Bubba-kauwgom, maar dat verkochten ze in mijn tijd niet meer. Ik vond altijd dat ie op die gast van 'No Country for Old Men' leek."

Het was inderdaad 1983; toen debuteerde Chipotl voor de Colombiaanse ploeg. Hij kwam zelf van de hoogvlakte ten zuiden van Mexico City. Er gingen geruchten dat Chipotl de cocaïne in het peloton had gebracht, maar dat was volgens Schijterd de tandarts van de Italiaan Simone Gilberti in 2002.

Dirk Dewevere had de prachtige soloraid van Alafilistine in de Giro gemist. Hij was bij de Ronde van Schubbekutveen om zijn jeugdige poulain Koen de Keuckeleire in een fotofinish met Sam Palett te zien winnen. "Dat vond ik nog mooier dan de zege van Phil", zei de genereuze West-Vlaming.

Het was niet dat Dewevere het Phil misgunde, zo zat hij niet in elkaar. En ook niet omdat zijn oud-renner Palett was verslagen. Dirk was nu eenmaal een emotioneel mens. "Phil heeft de ploegorders genegeerd om te wachten op de achtervolgende groep; ik houd daar wel van."

Maar dat Alafilistine zou vertrekken bij Qatar was wel zeker. Anders zou Dewevere ook niet met Cockpid onderhandelen, daar had ie de centjes niet voor. De overgang zag er goed uit. De Engelsman had zelfs al een adres en banknummer doorgegeven.

Voor de laatste loodjes op 1 augustus zou Dirk met ploegleider Dramati afreizen. "Eastern Wind Trade Company, Punning: dan moeten we weer naar Engeland", zei Dramati aan de telefoon. "Nee", antwoordde Dirk. "Cockpid zit al in Parijs voor de Spelen. Het is in de Campanile Disneyland."

Dramati geloofde het wel, hij zei altijd 'si'. "Ik kom je om 4 uur ophalen in de business lounge van Charles de Gaulle", zei Dirk toen hij het vliegticket naar Italië appte. "Staat je telefoon al op vliegtuigstand?" "Si", antwoordde Dramati.

De Tour de France was maar een saaie bedoening geweest, en werd opnieuw met overmacht gewonnen door de in het voorjaar zo gekwelde Vingergaard. Kolovrat was er al snel mee opgehouden. Na zijn monsterzege in de Giro was hij als een held gevierd in thuisland Slovenië en sowieso te laat aan de Tourvoorbereiding begonnen.

Op de San Luca en de Galibier kon hij nog mee met de favorieten, maar in de gravelrit werd hij op minuten gereden door een putsch van VDP, Cockpid en Al Evenpul, die na de tijdrit in het geel reed; Vingergaard was stilletjes meegeslopen in het wiel van Apporte en de Strandhagenees.

Was de onverslaanbaar geachte Kolovrat wel mentaal klaar voor de Tour? Manager Zanetti had het over een mysterieus virus in de Giro d'Italia. Dat had ook de ploeg Mugge te pakken, en iedereen die goed was in de Tour had de Giro niet gereden.

Norbert Lijkstra ook niet, die was gestopt met commentaar geven vanwege rugklachten. Tenminste, zo was de officiële lezing. Maar insiders wisten dat Lijkstra na een schnabbel in het eerste Indiase restaurant van Drenthe niet meer getolereerd werd in de commentaarcabine.

Tijdens zijn laatste klus voor de Omroep, in het hok met Rox, ging het dak eraf, en dat was niet vanwege het begeesterende verslag. Het Indiase ruimtevaartprogramma had geholpen kunnen worden door zijn aanwezigheid.

Maar de NOS had zoals gewoonlijk man en paard laten uitrukken voor het slotweekend van de Giro, toen Kolovrat al 10 minuten voorsprong had, en de hele commentaarploeg was besmet met het mysterieuze virus. Kortom: Lijkstra moest in zijn eentje de Tour doen als invaller.

In de gravelrit naar Troyes had hij het nog over winderigheid. Ja, het waaide een beetje, maar het was met name een stofetappe. 'Zal Mo de Tour gaan winnen?', riep ie de hele tijd. En: 'Waar zit Gesink?' De laatste was uiteindelijk ook opgeroepen, vanwege de enorme ziekenboeg rondom Vingergaard.

Die was in de bergen uiteindelijk goed omringd door Steven Kruisraket, Van Aarle en de verrassend klimmende Strandhagenees. Al Evenpul zakte er vanzelf doorheen in het zware slotweekend, en Vingergaard zette de puntjes op de i in de klimtijdrit naar Nice, zonder 1x te hebben aangevallen.

De Deen leek het zelf ook niet te geloven, en betrad stomverbaasd het eindpodium, waarop hij vergezeld ging van zijn oude ploegmaat Primus en Mo, die de bollentrui en de witte trui mocht aantrekken. Rupsje wilde alle truien, en kreeg er maar twee.

Dewevere wimpelde de Vlaamse kritieken simpelweg af, net als de Franse onmin over het buiten de Tourploeg laten van Alafilistine. "Ik vind dat larie", zei Dirk in augustus. Zoals gewoonlijk kreeg hij gelijk: Al Evenpul had een Tourpodium, twee truien en evenzovele etappezeges, Alafilistine werd Olympisch kampioen en vertrok met een afkoopsom naar Total Sans Energies.

En Qatar kon Cockpid vastleggen. Dirk had slim ingespeeld op de prolongatie van diens mountainbiketitel. De Brit had zich laten ontvallen bij een tweede goud te stoppen met mountainbiken. Een nieuwe Olympische plak kon dus ook niet van invloed zijn op de vraagprijs.

Ook de geruchten over mogelijke ruzie tussen Dirk en de familie Al Evenpul konden de prullenbak in. Dewevere had zich slechts 1x in de Tour laten zien. Hij zat in een ploegwagen met pa Al Evenpul en gaf de gele Mo een bidon aan; ook beschermde hij zijn poulain toen deze de Nederlandse sprinter Wittewegen een schouderduw had gegeven.

Het was sowieso andersom, zei Mo, en wie sprak hem tegen? Dirk was tevreden met Mo's Tour, "Zeker na zijn schouderbreuk in het voorjaar en het missen van de voetbaltitels van zijn favoriete ploegen in Engeland en België. Dan kan je alleen maar zeggen dat rupsje zich een kerel heeft getoond."

Jean moest voor zijn werk naar een webinar, een stream van een congres, of zoiets: "Zorg in de stervensfase: signalering en symptomen", was de titel. Het ontwerp 'Palliatieve sedatie', een cruciaal aspect van de zorg in de laatste levensfase, waarbij het doel is om opzettelijk het bewustzijn van de patiënt te verlagen.

Het zal ongetwijfeld al aanwezig zijn in het leven van vele mensen, dacht Jean. In eerste instantie kwam hem het middagdutje voor de geest tijdens de grote ronden, als nog niet Bellegem maar Hermsen het commentaar deed.

Waarom in godsnaam doet de samenleving zo moeilijk, als je gewoon snooker of wielrennen kunt kijken? Moet je dan langzaam de dosis morfine opvoeren? Neen! Maar goed, Jean was opgevoed door een blokfluitlerares die meisjes op een rijtje zette tijdens hun eerste les, waarna de huiskat zelfmoord pleegde.

Ik ben geen goed voorbeeld, concludeerde Dumas. Ik wil slechts, dat de loze uren in het leven worden opgevuld met topsport, een theatervoorstelling zonder scrupules, waarbij je je niet afvraagt waarom ze zo hard rijden en hoe dat kan.

Het leven is een theater, dacht Jean. En het hoeft niet beëindigd te worden. Indien nodig, zijn hogere zorgkosten niet gewenst. Ga naar de ANWB-winkel; aanschouw wat je daar ziet; rijdt naar huis en passeer een paar nordic walkers; zet Eurosnort op voor half drie, en tel uw zegeningen met een Belgisch biertje.

Dewevere sloeg nog even Het Eerste Nieuws op voordat hij in de auto stapte naar Parijs; hij kwam zichzelf niet tegen, wel een bericht over de transfer van Art van Praet naar het Duitse TORA. Hij nam tevens zijn persoonlijke sponsor mee.

Het Eerste Nieuws had altijd ronkende uitspraken. Dit keer niet van Dirk zelf, maar van de manager van TORA, die beweerde dat hij liever Indebroecks had aangetrokken. Dewevere liet zich een besmuikt gegrinnik ontvallen.

In de auto werd hij gebeld door Clifford Hatch, de manager van Ananeos. Dat was een gedistingeerde heer, heel anders dan het traditionele elkaar op de schouder slaan van continentale ploegbazen die elkaar uit het verleden kenden.

Hatch deed Dirk denken aan Pieter Post; die at altijd in dure restaurants met sponsoren en collega-managers in de jaren tachtig. Dewevere was daar zelf nooit bij, hij was toen nog assistent-sportdirecteur bij Zetelhallen.

Clifford zei dat hij niet alles mocht verwachten van een mogelijk contract. Hij had met Cockpid afgesproken dat die zijn vertrek pas na de wegwedstrijd van twee dagen later bekend zou maken, en verwachtte dat ook van zijn nieuwe ploeg.

Op de snelweg Lille-Parijs reed toen al Reinhard Mugge. Die had een paar uur voor Dewevere een goed gesprek met Cockpid, maar dat wist Dirk niet. 'Heb je het gehoord van Van Praet?', zei hij tegen Dramati op het vliegveld. 'Si'.

Ondertussen was Bob Duchateau, ook wel bekend op WF als 'de zeurlimbo', zwanger. Hij plaatste een echo op de sociale media, tegelijkertijd met Olympisch schaatskampioene Irene Bouten. Zou Duchateau zwanger zijn van Irene?

Duchateau kreeg een appje van Torsten Troon. 'Gewoon blijven ademen', zei Torsten, die in de lotushouding zat om van de stress af te komen om op tijd in de Eurosnort-studio te verschijnen. Zijn Vlaamse collega Satan van Snaaydonk was zelfs per ongeluk naar Londen gereden. 

'Als je een Nederlands record op de 10 km wilt lopen zou ik eerst een poepluier verschonen', grapte Clemens den Ham. Duchateau appte 4 schaterlachemoji's terug. 'Van Praet wint nog eerder de Ronde', aldus de sympathieke ex-Girowinnaar.

Ook Jani Kolovrat was inmiddels Girowinnaar, en ook de Sloveense roze panter was in de lotushouding aangetroffen de laatste rondeweek. Hij had de helft van de etappes in de slotweek gewonnen, maar de stress had er flink ingehakt.

In het laatste weekend had hij bijna de ploegwagen in de berm gereden omdat ze geen zonnebrandcrème mee hadden; in de sprintfinale te Rome had hij nog in de kop meegedraaid, 'maar de benen waren niet goed genoeg om te winnen'.

Girodirecteur Carlo Bami sprak van een geslaagde ronde. 'We werden eigenlijk alleen verrast door de rennersstaking'. Dat mocht niet weer gebeuren zei de emir van Abu Dhabi. Het slechte weer was ingecalculeerd, al hadden de Arabieren daar geen verstand van.

Een Girostart in het Midden-Oosten zat er nog niet in volgens Bami. 'Maar een start in Albanië zou goed kunnen'. Hij verwees naar warme banden tussen het land en het Italiaanse bedrijfsleven. 

Nederland was in rep en roer. Premier Boekhorst was plots afgetreden en overhaast vervangen door Dick van Leeuwen, een gepensioneerd secretaris-generaal van het ministerie van Defensie die nooit op een politieke activiteit te betrappen was geweest.

Ja, er was een schandaal rond Boekhorst. Een van zijn ict-bedrijven bleek te produceren in China, terwijl Nederland en enkele andere Europese landen net met de VS hadden afgesproken niet langer zaken te doen met bedrijven die produceren in China.

Van Leeuwen bleek in de laatste weken lid geworden van D66, maar een vriend zei dat hij behalve postzegels verzamelen en wandelen in Davos geen aspiraties meer had. Uit welke hoge hoed kwam deze man nu weer? vroeg het journaille zich af.

Van Leeuwen had ook geen levenspartner - heel anders dan de populaire Boekhorst, die zich altijd liet omringen door de mooiste vrouwen, en onlangs Route 66 had gereden met zijn motor. Dat zou een D66'er nooit doen.

'Wordt u premier van alle Nederlanders?', was te horen uit de zaal tijdens de persconferentie. 'Die vraag moet u de informateur stellen', zei Van Leeuwen. Dat was de fractievoorzitter van de Gereformeerden, die net een voordracht had geaccepteerd om burgemeester van Zwolle te worden.

De vraag was afkomstig van de geplaagde publieke omroep. Les 1 van de School van Journalistiek, zelfs die in Kampen, was dat je nooit een gesloten vraag moet stellen. Het was de overhaast opgeroepen Erwin van den Erg. Waar is Gerri Lijkhof als je hem nodig hebt?

Die stond in een regenponcho langs de A58 in Zeeland bij een benzinestation, om de weerstand van de Zeeuwen tegen de aanleg van hoogspanningskabels te peilen. De ondervraagden haalden de schouders op: een persoon vond het erger dat hij hier binnenkort geen sigaretten meer kon kopen.

Op een Russische nepnieuwssite verscheen het bericht dat de Chinese geheime dienst achter deze operatie zou zitten, maar dat riepen ze ook bij de steekpartij waarbij de Britse premier Sharwaz Pubfood zwaar gewond raakte. Maar de hoofdverdachte daarvan was gewoon een racistische Brit die een beetje op de zojuist ontslagen coach van Manchester United leek.

En er viel een hoofdredacteur van een nepnieuwssite uit een raam, maar dat gebeurde wel meer. Het kon tot ver in het voorjaar glad zijn in Novosibirsk, dus de Russische president Igor Boetin gaf geen krimp. Dat kon ie sowieso niet, want hij zag er door plastische chirurgie uit als het gebalsemde lijk van Lenin, al leek die ook op de zojuist ontslagen coach van United.

Onrustig in Europa was het sowieso, zeker in het Verenigd Koninkrijk. De steekpartij had plaatsgevonden net nadat de Londense burgemeester de sharia had ingevoerd en Schotland per referendum voor onafhankelijkheid had gestemd. Net als na de Brexit gebeurde er niets op landelijk niveau.

De Raad van Europa, waarvan het Verenigd Koninkrijk nog steeds lid was, had ingegrepen. Het resultaat was dat premier Pubfood en Tiny Cox, de Nederlandse voorzitter van de Raad van Europa, waren overeengekomen dat de zetel van de Raad Londen zou worden, en dan zou het VK het lidmaatschap van Schotland respecteren.

De steekpartij vond plaats tijdens de persconferentie. Uit het publiek kwam een blanke man, die enkele keren instak op de Britse premier, die veel bloed verloor, maar na enkele dagen het ziekenhuis weer kon verlaten. Op de bijgeluiden was slechts te horen dat Tiny Cox zich voorstelde aan burgemeester Johnson. Die zei 'interesting'.

Door het Schotse referendum was het Britse pond ingestort en de Euro omhoog geschoten, dat had te maken met de olievelden op de Noordzee. Boekhorst had nog gezegd dat Nederlandse vissers nu weer in Schotse wateren konden vissen, maar de Schotse premier Salmon ging dat als onderhandelingspunt inbrengen bij de toetreding tot de EU.

'Het is me allemaal wat', zou mijn schoonmoeder zeggen als ze het Journaal keek in plaats van Goede Tijden. Maar in Nederland waaide altijd alles over. Zeker in zonnig Zeeland, waar Gerri Lijkhof op de dag van de aanslag een reportage bracht over volle campings tijdens het pinksterweekend, in een hawaii-hemd. Brutale Duitse jongetjes met gordijntjeskapsels duwden hem bijna omver.

De presentatie van Cockpid vond plaats in de Utrechtse Wrakspoorfabriek, een hippe locatie volgehangen met banners van de nieuwe sponsor Geineken Zero. Het kunstmatige gerstenat vloeide rijkelijk, al hield Cockpid het bij een slokje. Het was geen Guinness: te weinig calorieën.

Ploegbaas Mugge en performance manager Duchateau glimlachten op de van hen bekende wijze, respectievelijk als boer met kiespijn en schaapachtige beleefdheid. Mugge was alweer bezig met zijn telefoon in casu de contractverlenging van Vingergaard, die zou worden gefinancierd door de Noorse energieleverancier Våtwasser.

De onlangs zwanger geraakte Duchateau deed het welkomstwoord, aangehoord door een nederige Cockpid. Beiden hoopten dat ook Olympisch tijdritkampioen Darling de overstap zou maken. Duchateau had de appgroep met Beffer, Den Ham, Krankink en Troon net nog bericht dat hij hoopte dat zijn baby nooit wielrenner zou worden.

Limburgse ambiguïteit zo te zeggen. 'Ik zou ook geen kind hebben genomen als ik wist dat die op Bram zou lijken', appte Torsten. Alleen Beffer stuurde een schaterlachemoji. Thomas zou nooit meer ploegleider worden. Hij was zojuist geschorst door de UCI omdat hij een strafblad had vanwege het omkopen van een prostituee.

Dat was toentertijd op advies van Schijterd. Michael sprak opnieuw als een huilend kind over matennaaierij, en biechtte nog maar eens op dat hij zijn touretappes niet schoon had gewonnen. Hehe, weer een pak van zijn hart, en een paar kinderen minder in de dikkebandenraces.

Duchateau zette Cockpid en zijn vriendin af bij het Gribis-hotel. Tevreden trok de Brit in de bar een fles cider open. 'No appels but kiwi's, he', had Franske nog gezegd tijdens de presentatie.

We weten inmiddels dat Mo de Tour niet heeft gewonnen. Terwijl dat wel in de planning stond. Maar ja, toen het puntje bij het paaltje kwam was onze vriend herstellende van een schouderblessure, en had hij alleen de obstinate Tsjech Hurt als klimknecht.

Die kwam zijn land niet meer uit. Hij zat op hoogte in zijn geboortedorp Masturbice, de gemeente met het hoogste zelfmoordpercentage in het land. 51% sloeg de hand aan zichzelf, de andere 49% werkte in de prostitutie. De grenspost van de snelweg Dresden-Praag was er niets bij.

En dat was de enige trainingsmogelijkheid van de vrome moslim Al Evenpul. 'Als de berg niet naar Mohamed komt, komt Mohamed wel naar de berg', zei onze spirituele vriend, die door neef Hamza naar Tsjechië werd gereden.

Zijn biograaf Jean Dumas had gezegd, doe het nu maar, en ik wil overal bij zijn. Moumi zit veilig thuis in haar prinsessenjurk; we gaan een embedded storyboard creëren van de road to victory. Het is verdorie geen Ameland en een kruisbandblessure, dit zijn overkomelijke problemen.

De Sustanon werd vrijelijk verstrekt door de plaatselijke apotheek, de arts ging mee. Jean had eigenlijk belangrijker dingen te doen, zoals de gestegen containertarieven als gevolg van vroege import van kerstartikelen in het voorjaar, maar hij was op een missie.

Mo en Jean hadden diepe gesprekken over de wereldbrand, en hoe de touroverwinning daaraan kon bijdragen. Jean toonde Mo een filmpje van Bernard Hinault, die Joop Zoetemelk als een van zijn grootste concurrenten zag in zijn carrière.

In het jaar van Zoetemelks tourzege reed Hinault zijn knieën aan gort om Joop op achterstand te zetten en viel uit. Wel sliep hij af en toe bij de familie Zoetemelk en andersom. Mo moest huilen, en de weg naar de Zege van Ooit was geboren.