Mo heeft recent een bad paddo trip gehad, waardoor onze onderlinge relatie enigszins onder druk is komen te staan, en vooralsnog niet veel verder is gekomen dan naast elkaar op de bank zitten, hoerige hasj jointjes rokend, hees van de Haze, Beavis en Butthead stijl, afgewisseld met klam aanvoelende kutscheten, tussen dag en dauw. 

"Mag je dat wel zeggen op de chat van wielerflits, broer?"

Hiervoor bieden wij onze excuses aan maar vragen tegelijk ook om uw begrip en medeleven.

Dat je paddo's rookt, Mo?

"Ja broer. Ik heb ook recht op privacy".

Het is hier geen chat Mo, maar een forum. Desondanks, dan stel ik me ook kwetsbaar op, Mo.

Mijn zoon heeft AIDS.

"Ok. Leuk en aardig broer, maar valt dat ook een beetje te combineren met z'n studie?"

Lastig Mo, lastig.

Tot die tijd zullen ook Mo en ik ons vermaken met de jolige verhalen van Jean.

Is het niet Mo?

"Sjans met Jean broer? Hahahah. Of met Sjaan, broer. Broer."

HAHAHAHHAHA

Mo mengt zich ook in het hoofddoekendebat.

Exclusief een non binaire, genderneutrale, glucose vrije Mo Hijab action figure. Van de vrachtwagen gevallen en omgekit via Via, via Soudal. Voor slechts 4,95 euro te verkrijgen. De opbrengst gaat in z'n geheel naar het goede doel.

En dat ben jij zelf zeker, Mo?

"Uh huh huh huh huh."

Ondertussen ging alles in de Nederlandse Sportzomer zijn gangetje. Op camping De Heikneuter in Fokkershoek was de noodtoestand uitgeroepen vanwege wateroverlast, en De Domste Mens begon weer aan een uitzendingenreeks, dat was het wel.

O ja, en het kabinet was gevallen, maar Weert Gilders en Dick van Leeuwen hadden afgesproken de boel stil te houden tot Prinsjesdag, wanneer het pensioen van Van Leeuwen en het burgemeesterschap voor Dilan Sterrenboz geregeld zouden zijn.

Daarna zou Gilders met de Boeren een minderheidskabinet vormen dat op gedoogsteun van de Nieuwe Partij kon rekenen, maar zover was het nog niet. Pas in november kwamen er nieuwe verkiezingen. Kamervoorzitter Martin Bonsma zou in ieder geval de nieuwe premier worden.

Met 50 zetels zou de partij van Weert Gilders comfortabel in de herenbankjes terechtkomen, en kon gewerkt worden aan de staatshervorming. Lees: afschaffing van de Eerste Kamer, opdeling van Nederland in Zeven Provinciën en de invoering van een dictee in de inburgeringscursus.

Dat dictee moest foutloos worden ingeleverd voor het verkrijgen van een asielstatus. Er werd een filmpje gemaakt waarin Frederik Philips van De Domste Mens het voorlas. 'De antiperistaltische bewegingen van de met een enkelbrace geoutilleerde escortgirl uit Groot-Ammers eindigden in een majestueuze climax'.

Dumas had zich een goede Nederlander getoond middels zijn jaarlijkse vader-dochteruitje naar Rollercoasterland. Dat is gesitueerd in een naoorlogse polder vol windmolens, en het enige bewijs van menselijk leven tussen Harderwijk en Dronten op een kleiduivenschiethotel na.

Jean had het uitje gepland in de eerste week van de zomervakantie van Zuid, wat inhield dat het pretpark was vergeven van de schoolreisjes van Midden en Noord. Lees: de respectievelijke banlieues van Amsterdam en Zwolle.

Die gingen net als het gebroken gezin Dumas in attracties waarin je in hangende achtbaankarretjes met bungelende benen over de kop werd geslingerd, na 70 minuten in een dampende rij waarin de respectievelijke scholierengroepen uitblonken in diversiteit.

De zorgvuldig gedraaide braids met extensions van Charmayne hingen ook op de kop; ze gaf geen krimp. De Zwollenaren waren aan het lachgas en drongen voor. 'Check die kafir sletje'; 'wie schreeuwt is gay'. 

Wanhopig ging Jean op zoek naar volwassenen. Hij vond alleen getatoeërde Hollandse mannen die met hun vriendin en beste vriend op pad waren, de tweede uiteraard aantoonbaar de minnares van de derde.

Wederom wonnen de allochtonen het van de blanken: de enige die iets deed aan de voordringende scholieren was een Turk die met zijn vriendin en haar bestie op pad was. Het lachgas dampte door de Horrorclown Coaster, waarin je werd afgeschoten vanuit een metrostation.

De middelbare Dumas kreeg altijd een McDonald's vreetkick van dat soort oorlogshandelingen tijdens de Hollandse hondsdag, die uiteraard werd afgesloten door een cursus aquaplaning op de snelweg. Voor eens informeerde de dochter of hij wel veilig thuis was gekomen.

Jean hield dit vol, omdat hij een dag lang zijn dochter zag genieten, en het gezinsleven weer achter zich kon laten. Het traditionele gezin was voor hem een soort stuurprogramma: snel en praktisch in het begin, traag en onhoudbaar aan het eind van de levensduur.

Uiteindelijk kon je de hele computer beter wegdoen of vervangen, waarbij je de essentiële bestanden behield. Dat kon Dumas goed en zonder fataliteiten, al deed de programmeur af en toe moeilijk.

Jean moest 50 worden om te beseffen dat hij de leegte goed kon omarmen. Dat was altijd al zo geweest, maar steeds startte hij weer een nieuwe verbintenis - vol goede moed en hoop van de ander, die vaak meer moeite had de leegte te omarmen.

Ondertussen reed Mohamed al Evenpul een verrassende Tour. Sluipenderwijze was hij via tijdritwinst en twee goede bergritten op de tweede plaats beland, achter de ongelofelijke Kolovrat - op jacht naar winst in Giro en Tour.

Mo reed als een beheerste klassementsman, alhoewel hij bij de Tourstart nog voor enige ophef zorgde, door met een haarband van zijn hometrainersponsor in het village depart te verschijnen. Niemand van de organisatie had er echter een punt van gemaakt.

Dewevere, die normaliter hoog van de toren blies, hield zich stil over zijn pupil. En dat was misschien wel de sleutel. Dirk zei zelfs niet tegen de pers dat Mo's prestaties waren gekomen sindsdat hij zijn grote klep hield.

Jani Kolovrat begon juist typische Mo-trekjes te vertonen. De Sloveense wonderboy had de Giro zo eenvoudig gewonnen, dat de veel beter bezette Tour hem in week 2 begonnen te irriteren. Zo klaagde hij over een te grote reeks sprintetappes.

Kolovrat was blij dat er in de Dordogne 46 werd gereden, na een bergrit die tegen 43 km/h werd afgewerkt. Zo kon hij de benen een beetje los rijden. Van Mo was dergelijks nooit geaccepteerd. In de betreffende bergrit verloor Kolovrat de sprint van strijkijzer Vingergaard.

Bij Forza sloeg de wanhoop na een zestal sprintritten toe. Deodaat Schotte maakte zomogelijk nog minder gewag van rennersduiding dan zijn Nederlandse collega Kloris van den Berg. Deodaat en Hennie de Wauwer gingen radiomaken.

Lees: wanneer er iets gebeurde in de koers schakelden ze over naar Bert Seele, de obese motormuis van de radio. De oude Bert werd echter eerst gevraagd naar zijn etensmaal van de dag; vervolgens deed hij verslag van de valpartijen en lekke banden aan de achterkant van het peloton.

De kijker wist inmiddels minder van de koers dan de woordgrapjes van Kloris konden verbloemen. Maar hij wist wel dat Koen de Keukeleire weer op de fiets was gesprongen, en dat Herr Seele een citroensorbet met wodka had geconsumeerd.

De Nederlandse sportzomer verliep verder rustig. Het Journaal meldde dat een voormalig Formule 1-coureur uit de kast was gekomen, maar gaat u verder rustig slapen. En de kortingskaartjes van de supermarkt voor de Efteling waren uitverkocht.

Nederland was overgeleverd aan de kortingsbonnen van de ANWB voor leegstaande hotels in verrassend Hengelo en ondeugend Oosterhout. Premier Van Leeuwen kwam er niet voor terug van vakantie, ook al eiste Weert Gilders het wel.

"Dit is een slag voor onze democratie", zei Van Leeuwen vanuit het Duitse Harzgebergte, waar hij aan het wandelen was. De drones van de beveiliging van het EK cirkelden boven zijn hoofd. Maar er waren alleen nog Engelsen in Berlijn.

Die dachten dat de Tweede Wereldoorlog nog bezig was, en Spanje onderdeel van het fascistische rijk, maar ze kwamen niet veel verder dan het roepen van 'fooking hell' en het spelen van Duits voetbal, terwijl minderjarige Spanjaarden met ananassen op hun hoofd over het veld dansten.

Jean ging naar het gemeentehuis om zijn rijbewijs te verlengen. Hij overhoorde een gesprekje bij de balie.

Baliemedewerker: Waarom is uw paspoort verlopen?
Man van middelbare leeftijd: Ik was een paar jaar ernstig ziek.
Baliemedewerker: Maar bent u het afgelopen jaar in het buitenland geweest?
Man: Zelden.
Baliemedewerker: Maar u moet wel in het bezit zijn van een geldig paspoort.
God (gooit een kwartje op): Wie zal ik toelaten in de hemel als de kerncentrale ontploft: de baliemedewerker of de man van middelbare leeftijd, er is niet voor iedereen plek.
Baliemedewerker tegen God: Meneer, u kunt hier alleen met binnenlandse valuta betalen. En uw pasfoto's zijn niet goed. Uw oren zijn niet zichtbaar. Om de hoek kunt u voor 16 euro nieuwe foto's laten maken.
 

Mo straalde als een ossekeutel in de maneschijn. En de rust die hij uitstraalt zou geheid een hattrick opleveren in de rust van de finale van het WK voetbal in Trankilostan. 

Welke pillen heb je geslikt, Mo?

Mo likte listig met het puntje van z'n tong over de op het oog zichtbare lege lepel, die naast de bak chocoladeijs lag.

God, wat is Mo toch dol op chocolade. 

"Ik slik niet meer, broer. Ik was op de Veluwe met m'n knapzak op zoek naar ik geloof een hoop eikels en truffels, toen er een wolf met een opvallend witte haarband langs me snelde, en een meisje schielijk zijdelings in haar zij beet"

I shot the sheriff but I didn't shoot the deputy, Mo.

"En toen was er plotsklaps die herder van kleur die naast me stond, me vol liefde recht in m'n ogen aankeek met z'n Bambi eyes, en me glimlachend vroeg waar ik heen zou gaan als die wolf mij had doodgebeten, broer."

En je zus, Mo?

"Wis en waarachtig, broer."

Zeker de weten, Mo?

"Ja broer. Maar pin me er niet op vast."

Wis en waarachtig, Mo.

Ondertussen gingen de pogingen de publieke omroep de nek om te draaien verder. De NPO zou alleen nog te bekijken zijn als je met DigiD had ingelogd, besloot het kabinet Van Leeuwen. Testevent: de Olympische Spelen.

Staatssecretaris van Cultuur Loeki de Leeuw werd tevens hoofdredacteur van de NOS en directeur van de Rijksvoorlichtingsdienst. Als bewijs van medewerking zou het koninklijk gezin tijdens de Spelen 'Van Links naar Rechts' dansen met de hockeydames.

Loeki was een druk baasje: hij deed tevens de regie van de sportuitzendingen. Dat deed hij op routine: als de NOS weer eens een belangrijk sportmoment miste omdat het reclameblok moest worden ingestart zei hij 'asjemenou'.

Als een Nederlander tweede of vierde werd, zei hij 'oh' en wanneer er een medaille werd gewonnen 'voila'. Als gevolg zei hij de hele tijd asjemenou, vaak oh en soms voila. 'De publieke omroep moet toegankelijk zijn voor iedereen', zei premier Van Leeuwen.

Presentatrice Fokje Wortelboer probeerde de zaak te saboteren: via de accreditatie van hockeybroer Friso lukte het haar als transgender deel te nemen aan de Spelen. Uiteindelijk zou zij als Joachim Baumwurtel, een etnische Duitser uit Rusland, in de vluchtelingen mtb-ploeg belanden.

De reclame-intermezzo's met Loeki werden intussen steeds doller. Loeki verscheen in een sketch waarin hij de Olympische zeilrace probeerde te winnen maar hij juichte te vroeg. Toen de Zweedse badeend hem voorbij ging, zei hij eerst asjemenou, en toen oh; uiteindelijk bleek hij op punten toch te hebben gewonnen. Voila.

De Olympische Spelen waren succesvol voor Team Nederland. In sommige roei- en hockeyfamilies waren er nu drie leden met een medalje. Hardloopster Bambi Bol visualiseerde in de laatste bocht dat ze haar moeder kwijt was en won elke race. Het waren allemaal kanjers.

Sifon Hassan wist na twee Spelen en een veelvoud aan medaljes nog steeds niet voor welk land ze racete, noch welke kleur plak ze had gewonnen - de ware Olympische spirit. Achteraf kon worden geconstateerd dat de verwachtingen alleen tegenvielen bij het handboogschieten en het beachvliegenmeppen.

Nederland was een volwassen sportland; zelfs de vierde plaatsen bij het paardrijden waren ingecalculeerd. De publieke omroep vond dat fijn: zo konden ze vooraf inroosteren wanneer ze moesten wegschakelen, zoals wanneer Maikel van der Keutelen derde stond met zijn paard Chingford Branch.

De helft van de Belgische medaljes werd gewonnen door Mohamed al Evenpul - een natte tijdrit en een enerverende wegkoers waarin hij solo over de streep kwam. Papa Dirk Dewevere klaagde dat de toegenomen salariseisen van Mo zouden worden gefactureerd aan de Belgische wielerbond.

De Nederlandse kroonprinses zat bij het basketbal naast een sjeik. Toen ze hem toefluisterde dat ze zich voor Los Angeles 2028 zou gaan inschrijven voor het kogelslingeren nam de sjeik de benen.

Het mountainbiken werd gewonnen door een Française die klonk als Minnie Mouse. Meestal klonken alleen mannelijke Franse atleten als Minnie Mouse, maar de verhoudingen tussen man en vrouw waren veranderd anno 2024. Topsport: Jean snapte er niets meer van.

Het mooiste verhaal kwam toch wel van openwaterzwemster Sharon van Douwenhaal. Zij was eenzaam en nam een hondje. Toen ging zij weg bij haar Franse trainer, een shagrokende massamoordenaar, en de weg naar Parijs was met goud geplaveid.

'Wat ging er door je hain?', vroeg oud-topschaatster Irene Bouten bij de fienis. 'Nou, 125 liter Seinewater'. Van Douwenhaal verhuisde met haar Australische hartsvriendin naar Vuurland. Er kwam een nieuw hondje. Presentatieduo Grijpstra & Evenbrij reisde af voor een reportage en werd nooit meer teruggevonden.

Jean droomde 's nachts dat hij slowdancete met een Canadese beachvliegenmepster op 'Imagine' van John Lennon. Er kwam een Braziliaanse beachvliegenmepster meedansen en de twee vrouwen kregen ruzie.

Zoals altijd waren dromen bedrog. Wat wel waar is, muziekvrienden, is dat deskundoloog Erik Herder op de radio kwam uitleggen welk principe hier achter zit. Het muzieknummer zou allerlei stoffen in de hersenen losmaken, zoals dopamine.

Ook wat Erik Herder zei was niet waar. De stoffen werden niet losgemaakt door John Lennon, maar door een Canadese beachvliegenmepster. En een Braziliaanse beachvliegenmepster die haar 'cunhada de merda' noemde.

Op de vleugels van het Olympische succes besloot de publieke omroep Rob Hemps af te vaardigen naar het Eurovisiesongfestival met een Frans chanson. Dat werd dan wel uitgezonden door de commerciëlen, want de NPO bestond niet langer.

In het allerlaatste reclameblok van de vaderlandse publieke omroep zagen we Loeki de Leeuw als lasser in een transformatorhuisje. Er kwam een zwarte rookwolk van het Mediapark. 'Asjemenou'.

In de Tour de France Memmes was slechts 1 man actief: Danny Ham, de ploegleider van Remi Vollerding. Het was geen groot licht op het gebied van vrouwenintriges, dus ideaal als ploegleider bij de dames.

Hij kon goed sturen, en bidons aangeven en zijn Engels was niet al te goed, maar een gebrek aan schaamte was genoeg om dat te compenseren.

Als je iets geels ziet liggen moet een schooldiploma overbodig zijn om de ploeg te instrueren te wachten, en een VMBO-diploma is voldoende om een oortje in te spreken.

Als gevolg verloor Vollerding de Tour met 4 seconden, maar er moest nog een schuldige gevonden worden.

De sponsor bood Danny Ham aan, de eerste Nederlander op een missie naar Mars te worden. Het zou dan weliswaar een enkeltje zijn, maar hij kreeg een paar gelletjes mee, en zijn salaris werd doorbetaald.

Juul is weg, maar waar is Mo?

Juul was mijn koning voor een dag. Sloop binnen in m'n woning, klokslag middernacht. Vrij onverwacht en ook wel vereerd, Main Coons doorverkopen leek me in eerste instantie echt niet verkeerd. Voor m'n beurs, een tropische vakantie. Maar Juul was al beurs door z'n val, dus doe toch niet zo mal. Laat hem maar snel binnen bij z'n baasje, garen spinnen. Niet het haasje, op de blaren zitten. Dus haast je voor het gemak. Ik zeg het je only once, koop geen kat in de zak.

Uit de brandmelder klinkt ineens een vurige stem. Is dat nou Mo?

"Yo broer, ik was net nog bij je over de vloer. Jij op je foon, waande je home alone. Een natte poes halen op pornhub.com. Knuppel kom, nou niet balen. Haha, wat kijk je nou dom."

Hallucinaties of niet. Ik mis ze beide.

Niet zo kattig nou, Mo. Toen ik vanmorgen nog op advies van Klootje een vinger in je poeperd stak, piepte je wel anders (stemmetje a la Marc Marie Huigbregts)

"Fair enough, broer. Dat je vervolgens dezelfde vinger direct in je mond stak, vond ik wel een beetje over de top."

Tosti Whiskas dan maar?

"Lekker man."

Het voornemen de ploegleider van Vollerding te lanceren naar Mars kwam niet uit de lucht vallen. De beste man was het hart van wereldnieuws: de eerste Vlaamse ruimtevaartmissie, een initiatief van Vlaams nationalist Bart de Zever, de nieuwe federale premier.

Het ruimtevaartprogramma van België werd volledig door Vlaanderen gefinancierd, in samenwerking met Nederland, dat de astronaut zou leveren. De Vlamingen waren er namelijk achtergekomen dat een reis naar Mars een enkeltje zou zijn.

Dus waren zij maar wat blij dat een Hollander zich opofferde. Ze riepen wel de hulp in van een wielerploeg, want de Italiaanse fabrikant kon wel een raket bouwen met voldoende snelheid, al hadden ze nog nooit een raket gebouwd, een raket die het uithield tot Mars, daar moest je wielerkennis voor hebben.

Het werd een staaltje van pan-Europese innovatie. De Italianen van AnsaldoTorino, eigenlijk autofabrikanten, gingen met Vlaams gemeenschapsgeld naar de TU Delft, waar een raketmotor die liep op frietvet werd getest.

De toevoeging van ketonen zorgde ervoor dat de raket het drie maanden moest kunnen uithouden, en de capsule een Marslanding kon maken. De betrokken wielerploeg zou een overtollig personeelslid selecteren als proefpersoon, en dat was Danny Ham.

Je zal maar een Belgische raketgeleerde aan de deur van je doorzonwoning in de Zaanstreek hebben staan. Een vriendelijke mens, ondanks de files van de Coentunnel en de noodzaak van een 4x4-terreinwagen op de secundaire wegen in de plaats van bestemming.

Danny hoefde niet lang na te denken over het voorstel, minder dan 4 seconden. Als professionals elkaar ontmoeten hebben ze aan één zin genoeg: maak van uw scheet een donderslag.

In de Vuelta was er hernieuwd sprintsucces voor Art van Praet. Voor het eerst sinds zijn wonder-Tour in 2022 had hij weer energiedrank gedronken. Et voilà.

De ploeg reed urenlang in de hitte op kop voor Art. Zo lang, dat de papagaai van thuiszittend commentator Norbert Lijkstra de hele dag 'Ik zie Gesink' ratelde.

Norberts huwelijk kwam tot een einde: hij had zijn vrouw beloofd nooit meer 'Waar zit Gesink' te roepen vanaf de bank, terwijl zij de afstandsbediening zocht.

De gevolgen van de wielerbacil kunnen groter zijn dan het leven zelf, wist ook Art van Praet. In een volgende sprintersrit werd hij nipt geklopt omdat hij te laat jumpte.

Hij moest tussen twee eindjumps in een telefoontje van zijn vrouw beantwoorden. 'Hedde gij de vuilbak nu weer niet buitengezet?'

Het werd gelukkig goedgemaakt. Mevrouw Van Praet was vergeten dat Art in de Vuelta zat. 'Jao jao, tis al goe, schatteke'.

De Vuelta was een sprinterskoers: als de finale niet vlak was eindigde de rit wel op een Santuario de Puta Madre of Pico Penil, waarna de Sloveense slokop Robert Primus de rit won.

De Vlamingen hadden hun kritiek op Primus opgegeven, nu Art niet meer voor hem hoefde te knechten. Nu was Kip Snuss, de Vuelta-winnaar van vorig jaar, de gebeten hond.

En dat terwijl subtopper Benno Honor 6 minuten op Primus had gepakt in een overgangsrit. Daar viel wel wat op aan te merken. En zoals gewoonlijk reed Enric Menos al in week 1 ter verdediging van een podiumplaats.

Zijn ploeg reed meestal op kop als de kans op de dagzege was verkeken. En Menos stond iedere dag blijmoedig de pers te woord. Zo zijn ze bij de EO ook: de wereld brandt, en glimlachen zoals Arie Boomsma.

De sprintersritten waren zo saai dat Jean maar oude filmpjes van voetbalwedstrijden ging kijken: Spaanse slagers die een overwegend donker gekleurd Ajax omver kegelen en talloze penalties krijgen en toch lekker verliezen.

Trouwens, bij Omroep Zeeland glimlachen ze ook blijmoedig, maar dat komt omdat het belangrijkste nieuws is: wel of geen mestverbod bij het bezoek van het koninklijk paar, of de opening van een megakerk.

En Van Praet en Primus kunnen het overigens ook uitstekend met elkaar vinden. Zij werden op de foto gezet voor het wagenpark van de ploeg van de Sloveen. 'Nice campervan, he?'

Dumas zat te denken wat hem rijk zou kunnen maken. Wat als moeder Dumas nu eens met haar vier zussen naar het appartement van de jongste aan de Costa del Sol zou afreizen, en de vier zouden terugkijken op het leven?

Maar dat deden de zussen niet, want één van hen was dementerend en in het appartement was Ome Dick overleden. Het zou wel leuk zijn voor moeder Dumas. Ze zou in een Ierse pub een Guinness proberen, en rode koontjes krijgen omdat een bejaarde Duitser haar aansprak.

De jongste zus zou kennis krijgen aan de Amerikaanse eigenaar van een Spaans whiskymerk. De relatie zou letterlijk niet lang standhouden, want ze ging sleehakken dragen en die konden haar postuur niet dragen. Bovendien deed hij het met de koffiejuffrouw.

De zussen zouden uitkijken over het zwarte zand van de Costa del Sol en persiflages op christelijke psalmen zingen. 'Heer, laat ons het verre zuiden proeven. Totdat de smaak des levens ons zal bedroe-ven. Amen'.

Mohamed al Evenpul zou in het naseizoen stoppen met wielrennen. Na het winnen van alle koersen die hij kon winnen verdween zijn motivatie. Hij begon meteen aan het zwarte gat.

Zijn nieuwe baan als Chief Executive Europe & North Africa van een pizzaketen werd geen succes. Van aftrainen was geen sprake en tegen de stress rookte Mo heroïne.

Al snel liep zijn huwelijk met Moumi op de klippen, en werd hij ook nog eens ontslagen. Mo werd gered door de Vlaams-gezinde lokale politiek, die hem presenteerde als kandidaat voor het burgemeesterschap van Dilbeek.

Mo won de campagne, waarin hij zich verzette tegen aansluiting van de gemeente bij Pajottegem. De naamsverandering van Dilbeek in Kettegem ging staatsrechtelijk een stap te ver.

Om af te kicken was Mo een vrome moslim geworden, en als nieuwe burgemeesterswoning liet hij de Noord-Afrikaanse architect Sordid Façade een villa in islamitische stijl bouwen op de Rustberg in Schepdaal.

Daar smeedde Mo in alle eenzaamheid snode plannen tot het plegen van een staatsgreep in Brussel. Hij zou met de geleende helikopter van Dirk Dewevere de gevangenis van Sint-Gillis aanvliegen.

Daar zou hij alle broeders bevrijden. Die zouden vervolgens te voet oprukken naar de Waterloosesteenweg om de verkeerscorridor naar Wallonië te blokkeren.

Mo zou ondertussen met de helikopter zijn geland op de Brusselse Grote Markt, waar de Dilbeekse flaminganten zich hadden verenigd om het stadhuis over te nemen.

De Dilbekenaren waren opgerukt via de kaarsrechte Ninoofsesteenweg. In de migrantenwijk Molenbeek kregen zij vrije doortocht. Onderweg plunderden zij een Franstalige brouwerij van Geuze Lambiek.

Mo is niet van de poes, maar als de kat van huis is dan eh, als de qat van huis is krabt ie de krullen van de trap. Of niet Mo?

De overname van Brussel ging verrassend gemakkelijk; de Brusselaars verzetten zich niet. Mo verscheen op de Franstalige televisie en beloofde de autotol bij de gemeentegrenzen af te schaffen, en de hondenbelasting.

De Nederlandstalige publieke omroep opende niet eens met het nieuws. Het Journaal begon met een item over het doorgaan van de Vlaamse ruimtevaartmissie naar Mars.

De Walen riepen de hulp in van de Franse en Duitse EU-afvaardigingen, maar ze hadden niets te bieden. Eten en drinken kon sowieso al gedeclareerd worden door de parlementariërs.

Ook de NAVO gaf geen gehoor. Een delegatie van het Amerikaanse fietsenmerk dat nog steeds gelieerd was aan Al Evenpul had al gelobbyd in Washington.

Premier Bart de Zever beantwoordde voor de gelegenheid zelfs persvragen in het Frans. Brussel zou een Vlaamse faciliteitengemeente worden in de grondwet van België, zei hij bij de bierbrouwerij van Postillon.

In het Vlaamse Journaal werd het onderwerp behandeld na de sport, met een Europese wegtitel voor Arnaud de Bie als belangrijkste item. Het wielergekke Vlaanderen dronk een glas, deed een plas en alles bleef zoals het was.

Jean keerde terug naar het Zeeuwse nieuws. Een kunstenares had Máxima bij het bezoek van het koninklijk paar een mosselketting omgehangen. De nieuwe Commissaris van de Koning moest iemand zijn met veel ervaring, stond in de profielschets van de Provincie.

Het ging verrassend snel met de sollicitatieprocedure in Zeeland: oud-minister Hugo de Schone werd Commissaris van de Koning. Dumas moest hem interviewen voor de krant.

Jean: 'Hoe is het om weer terug te zijn in uw geboorteprovincie?' Hugo: 'Ik begin onbewust zin in mosselfeesten te krijgen'.

Jean: 'En wat is uw eerste beleidsvoornemen?' Hugo: 'Ik ga 10.000 woningen per jaar bouwen'. 'Maar dat is toch het mandaat van een gedeputeerde?' 'Euh, volgende vraag graag'.

Jean: 'Serieus: hoe gaat u dit aanvliegen?' Hugo: 'Allereerst ga ik LinkedIn-connecties maken met alle Zeeuwse burgemeesters'.

Jean: 'Dat zijn er een stuk of tien, daar bent u zo mee klaar'. Hugo, geïrriteerd: 'Ik moet naar mijn volgende afspraak, mijn voorlichter kan u verder helpen'.

Uiteindelijk zou De Schone met gedeputeerde Dick van de Grond een plan opvatten om de Westerschelde tussen Terneuzen en Vlissingen in te polderen. Alleen de vaargeul zou overblijven.

De kustzone zou worden versterkt met behulp van 10.000 afgeschreven bijbels, ter beschikking gesteld door een onbaatzuchtig lid van de Gereformeerde Gemeente. Die kreeg 8 miljoen van de Provincie.

Wat kon Jean zelf doen om zo rijk te worden? Hij zou het scenario van een pikante wielerfilm kunnen maken, een internationale kraker die hij verkocht aan Netfix.

De film speelde zich af in het West-Brabant van de jaren 90, waar de Australische en Amerikaanse beloften Woody Twoshoes en Turner Blindeye kennismaakten met de geneugten van het wielerbestaan.

Woody maakte al snel een Bergense zwanger na een bezoek aan de kermis, en vertrok met haar naar Down Under. Turner trainde met prof Bobbie McBrewen en ging rijden voor Sauna Diana.

Uiteindelijk, na vele trainingsuren en herstelbaden in Club Diana, zou Turner prof worden en de Vlaamse crack Johan Deleeuw verslaan in Milaan Sanremo.

De Nederlandse nazomer kabbelde intussen vrolijk verder. In de talkshow van Saskia & Jeroen kwam een verslaggeefster uitleggen wat een extraparlementair kabinet is, en kondigde Cordon aan dat hij een webshop in corrigerend ondergoed gaat beginnen.

Het item ging eigenlijk over een Instagram-post waarin de volkszanger dreigde van de Burj-al-Khalifa te springen; een extraparlementair kabinet is trouwens dat de lijsttrekkers van de coalitie een broodje met elkaar eten terwijl kabinet en Kamers op vakantie zijn.

In Zeeland gebeurde ook nog wel wat. De gemeente Noord-Beveland blijft maar groeien, schreef Omroep Zeeland. De mijlpaal van 8.000 inwoners is in zicht.

De Vuelta werd zoals vooraf bekend gedomineerd door Robert Primus. De Sloveense slokop had slim gekoerst, en was de enige die de Ierse subtopper Benno Conner nog uit het rood kon rijden.

Grote verrassing met drie ritzeges was Cern Energias, een ploeg met een wildcard die vooraf alleen opzien baarde met een nucleair aangedreven stroomaggregaat.

Dat was natuurlijk handig met al die aankomsten bergop in de rimboe, maar dat de onbekende Pablo Castrero twee zware bergritten zou winnen had niemand verwacht.

Alle renners kwamen door de dopingcontrole. Totdat de Spaanse verslaggever Laura Quetseguer ontdekte dat de kopmannen een ingebouwd stopcontact in de bilpartij hadden.

De UCI werd ingeschakeld, maar kon niets ontdekken. Bovendien stond elektriciteit niet op de dopinglijst, waren de fietsen in orde en de sokken eveneens.

In Nederland begon de herfst onstuimig. Weert Gilders stelde kamervragen, en lanceerde het voorstel in navolging van Duitsland de grenzen te sluiten. Maar de vakanties waren toch echt afgelopen.

Massaal vervingen de werkende Nederlanders hun afwezigheidsmeldingen door urgentiemails, om de ander te laten weten dat ook het werk was teruggekomen van vakantie.

De grenzen met België bleven voorlopig open, zei premier Dick Sloof; omdat anders de stikstofexport gevaar zou lopen, en daarmee de land- en woningbouw.

Oppositieleider Frans Brusselmans zei dat de EU maar moest beslissen; Thierry Bidet wilde in navolging van België Patriot-raketten laten plaatsen bij de grens.

In België draaide alles om de koers, en als zodanig hield ook het huwelijksleven van commentator Sven Dehandschutter de gemoederen meer dan bezig.

Dehandschutter had een of andere vage huwelijkse staat met een Hongaarse hinkstapspringster; zij woonde daar en hij in België.

Maar Dehandschutter werd meer en meer gelinkt aan zijn co-commentator Ine Heyen, de dame met de zoetgevooisde stem van 'Kom maar hier, mijn jongen'.

De een-tweetjes tijdens de uitzendingen werden almaar pregnanter. Op een gegeven moment werd de beeldverbinding kort verbroken en verschenen er twee vrouwenbenen in beeld.

Aan de vooravond van de Sint-Bernardus Bokaal in Watou waren de twee in een restaurant gesignaleerd, waarvan Sven uitvoerig kond deed op de sociale media.

De tv-uitzending de dag erop was een lust voor het oor; niet voor het oog, want er gebeurde niets tijdens de veredelde kermiskoers.

'Daar is de Vismarkt in Ieper', zei Sven. 'In Monopoly kun je daar een hotel kopen'. 'Houd gij van spelletjes?', antwoordde Ine.

Op een gegeven moment verscheen een paardenstoeterij in beeld, en uit verveling zei Sven 'Ik ben ook een beetje een paard, want ik kan ruiken wanneer de merrie hengstig is'.

'Asjeblieft', zei Ine.

Dumas moest voor zijn werk naar de Breda University of Applied Sciences, in goed Nederlands de Universiteit van West-Brabant.

Zou er weleens een proefschrift zijn verschenen over West-Brabant?, zei Ome Jean toen hij een uurtje overhad, en hij ging zoeken in de catalogus van de bibliotheek.

Hij kwam uit op 1 titel: 'De frikandel: een West-Brabantse cultuurgeschiedenis'. Aan de hand van de uitvinding van de frikandel werd het verhaal verteld van de West-Brabantse keuterboer.

De geschiedenis van de frikandel had wel iets weg van die van de pizza. Hoewel je de West-Brabanders niet zomaar met de Napolitanen kunt vergelijken werd het toch geprobeerd.

Schrijver Jac. Hopmans memoreerde de jaren vijftig; hoewel de vriezer en de frituurpan in Napels nog niet waren gesignaleerd, was dat in West-Brabant wel het geval.

Ook op een keuterboerderij in Nispen leefde men met de ingrediënten die men bij de hand had, zijnde een slachtkip, slagroom en een omgevallen kruidenplankje.

In 1954 was die slachtkip per abuis in de dorsmachine terechtgekomen, en met het restvlees kon je weinig meer doen dan er gehakt van maken.

De melkboerderij produceerde ook room, dus draaide de boerin maar worsten van de gehakte kip met slagroom en kruiden.

De eerste frikandel mislukte, naar analogie van de eerste pannenkoek. In de koekenpan vielen de worststaven uiteen.

De slimme boerin besloot toen de worsten eerst in te vriezen en daarna te frituren, en de frikandel as we know it was geboren, al beweerde een slager in Dordrecht anders.