Reinhard Mugge kondigde op de ploegenpresentatie een aantal belangrijke veranderingen aan. Ten eerste werd het plan een Ronde van Nederland te initiëren verlaten. "We hebben 20.000 kinderen gevraagd, maar niemand wist wat de Ronde van Nederland was."

Prangender was de aankondiging dat de fameuze control room werd gedownsized. Dat was een busje waarin stafleden beelden van de koers konden analyseren. Daar kwamen dan, op basis van AI, specifieke aanbevelingen op maat uit voor de ploegleiders.

Men had het systeem getest met oude beelden van de Oezbeekse sprinter Djamolidin Kalasjnikov en de Spaanse Tour-winnaar Miguel Navarra. Bij de eerste was de aanbeveling "Ga onmiddelijk naar het ziekenhuis." Bij de laatste kwam er helemaal geen reactie van het systeem.

Ja, je hoorde de adviezen van Miguel's ploegleider Eus Klunzue. Maar dan gaf het systeem een advies voor een verkeerde windrichting, of de ploeg moest achter de eigen renners aan gaan rijden. "De control room heeft niet opgeleverd wat we ervan verwachtten", zei Mugge.

In Amerika werd Donald Dump benoemd tot president. Hij kondigde meteen 15.000 decreten aan, met voorgedrukte handtekening. Daar moet ook iets over de wielersport bijzitten, dacht uw trouwe scribent, en ja hoor.

Gesink zat er niet bij, maar dit terzijde. Dump verordonneerde dat het aangekondigde verbod op de chat van WF werd uitgesteld, mits alle schermnamen van Mexicanen verwijderd werden. Ook eiste hij dat Matenayero Jorgenson de plaats van Van Praet in de selectie voor Parijs-Roubaix zou overnemen.

De Amerikaanse wielerbond kreeg raketbrandstof van Elon Muskusrat, waardoor 'junioren nu al Slovenen kunnen bijhouden'. En voor medicijnen van Europese makelij zou in de VS een importbelasting van 25% gaan gelden.

'Maar het ergste zijn de Canadezen, zoals Woody Michael', zei Dump. 'Die gast wil de hele wielerbond van Groenland overnemen, waardoor hardwerkende Amerikaanse wielrenners worden benadeeld. Bovendien moet doping gewoon bij de drugstore te koop zijn, net als in Spanje'.

Jorgenson nam de wijze woorden van president Dump ter hand, en eiste meteen het kopmanschap in de Tour op. "Ik heb immers niet de fietsmaat van Vingergaard." Mugge wist de boel te sussen. "We gaan voor Tourwinst. En Art van Praet heeft de fietsmaat van Jorgenson, dus ik weet niet wat het probleem is."

Iwan Rekenspink had ook een ploeg, Pickwick Nederpost. Hij klaagde over de concurrentie met de oliedollars uit het Midden-Oosten. "Tegenwoordig concurreren we met hele landen, zoals de Emiraten. En dat terwijl wij het met een theemerk en een noodlijdend postbedrijf moeten doen."

 "Hierdoor zijn sommige budgetten geëxplodeerd", concludeerde Rekenspink. "Daar komt nog bij dat die ploegen junioren aantrekken die op raketbrandstof van Elon Muskusrat rijden. Die slaan de hele beloftencategorie in één keer over." 

Het was allemaal mosterd na de maaltijd, want het seizoen was krap op gang of Nederpost vroeg surséance van betaling aan. Ze trokken zich derhalve ook terug als geldschieter van de ploeg. Het moederbedrijf van Pickwick was niet bereid in te springen, en de ploeg liet nieuwe shirts maken met een lege plek.

Sprinter Fabio Willemsen koos eieren voor zijn geld en mocht met dispensatie terug naar de Qatar-ploeg. Dirk Dewevere vond Fabio wel een basiscontract waard, zei hij tegen de pers. De nieuwe ploegdirectie sprak hem niet tegen, dat mag niet in Vlaanderen.

Schijterd en Duchateau hadden een plan voor een nieuwe wielerploeg met 21 shirtsponsors, zoals het Nationaal Thuisbatterij Centrum, de Japanse onderdelenfabrikant Shimago en de Turkse schoonheidsspecialist Nagelrim uit Gilze-Rijen. Rekenspink had wel interesse in het initiatief, hoewel de 21 namen bij lange na niet gehaald werden.

Beide oud-renners, die toch al niet konden opschieten, hadden echter weinig zin onder Rekenspink te ressorteren. En Iwan wilde Schijterd niet, omdat ie doping had gebruikt. Rekenspink was wel streekgenoot van Theo de Zooij, en die had de belangrijkste geldschieters binnengehaald. En zo was de WT-ploeg Pickwick-Nationaal Thuisbatterij Centrum-Nagelrim-Shimago geboren.

De ploeg zou een beperkt programma rijden, met zo min mogelijk wedstrijden buiten de WorldTour om. Rekenspink moest ook achterhouden dat er maar geld was voor een half seizoen, maar in de tussentijd zou er gezocht worden naar extra sponsoren. Nico van Hengstum werd ploegleider, ter vervanging van Marc Rees. Die vertrok spoorslags naar Mugge.

Rekenspink wist, dat ie voor de Tour een nieuwe hoofdsponsor moest vinden, en ook zou vinden met de mega-exposure van de grootste ronde in het vooruitzicht. Eerder was er interesse geweest van bouwbedrijf Kessels, maar die zaten al langer in zwaar weer. De contacten met een Duitse fabrikant van duurzame schuiframen zouden worden aangehaald.

Wielerland Nederland liet zich weereens van zijn beste kant zien. Bij de veldrijdsters werd af en toe een buitenlandse toegelaten op het podium, en de NK Wielrennen in Gelderland zouden gewoon door kunnen gaan, ondanks een gelijktijdig te organiseren NAVO-top in Den Haag.

Stukjes Hollands glorie van de bovenste plank, hulde aan de Politie. Er was ook minder nieuws: de junioren en beloften zouden niet afreizen naar het WK in Rwanda, wegens geldgebrek bij de bond. De Belgskes zouden wel snel volgen.

Erwin Pimhaar hield zich bij de ploeg Rekenspink een beetje bezig met de U23, en hij zou weinig te doen hebben door de problemen bij de ploeg en de wielerbond. Altijd als hij weinig te doen had viel hij terug, niet langer in alcohol maar in een kraslotenverslaving. Regelmatig was hij onvindbaar. Dan hield hij een rij op van klanten bij het benzinestation.

De trouwe Manuela accepteerde zijn terugval, en stuurde Erwin opnieuw naar de ploeg VDP. Hij mocht mee gaan trainen met de GEIT in Spanje. Erwin werd opgehaald op het vliegveld door trainingsgenoot Freddy Omelette. Dat was een renner in de marge, maar wel de zoon van de Britse hardloper Steve Omelette.

Die had in de jaren 80 gouden medailles gewonnen op de OS op de middenafstanden. Freddy had het nooit verder gebracht dan een tweede plaats in de Tour of Okinawa, en was de vaste trainingsmaat van VDP. 

Omelette, VDP en Pimhaar gingen samen trainen. "Kijk, dat is een drogisterij. Daar verkopen ze zelfs raketbrandstof van Elon Muskusrat", fluisterde Freddy. De GEIT fronste al een beetje meewarig. "Die brandstof gebruiken ze zelfs voor Lamborghini's", vervolgde Omelette. De GEIT keek inmiddels boos.

De Baron, B2 en Vlugge Japie zijn ontsnapt uit de gevangenis. De Baron wil wraak nemen op Bassie en Adriaan. Ze stelen een kostbare kroon uit een museum in Drenthe nadat ze uit de gevangenis zijn ontsnapt. Ze houden zich schuil in een geheime kamer van een verlaten kasteel in Noord-Holland.

Voor de kroon willen de boeven een flinke hoeveelheid losgeld, anders zullen ze hem laten omsmelten, en ze lokken Bassie en Adriaan in een val. Het duo ontsnapt echter. Maar dan blijkt dat de Baron hen ervan beschuldigt het losgeld gestolen te hebben.

Ze moeten dus de boeven zien te vinden om hun onschuld te bewijzen. Met behulp van een door de robot Robin gemaakt computerprogramma vinden ze de schuilplaats nabij Heerhugowaard, in de duurzame wijk 'Stad van de Zon'. Vanwege de naam denkt Bassie even dat ze naar Spanje gaan, maar het wordt West-Friesland.

De boeven proberen te vluchten naar Roemenië, maar onderweg rijden ze met hun auto in een val die Bassie en Adriaan hebben opgezet. Ze worden naar de politie gereden, waar ze direct achter de tralies worden gezet. Bassie krijgt slagroomtaart, op rekening van de Roemeense regering.

De serie 'De Verdwenen Kroon' wordt door Aad van Toor verkocht aan Netfix Romania, en een grote hit. Onze vrienden kopen er een huis van in Marbella, en noemen het 'Ciudad del Sol'.

Ondertussen voerden Nederland en België een strijd wie Het Slimste Land zou worden, een wereldwijde competitie. In Nederland werd actie gevoerd door de overheid om mensen te verbieden hun auto in de voortuin te parkeren. Die maatregel zou als nominatie voor de 'grande finale' worden ingezonden.

In België werd een item uit het veldrijden gekozen. Uitermate intelligent, noemde de jury het genomineerde voorstel van de bondscoach om VDP tot topfavoriet uit te roepen voor het WK. Dat haalde alvast wat druk weg bij Van Praet.

Helaas haalden onze landen de hoofdprijs niet. Die ging naar de VS, waar president Dump een vliegtuigongeluk in de regeringswijk van Washington in de schoenen van zijn voorganger schoof. Daar kon de jury, bestaand uit Elon Muskusrat en zijn spiegelbeeld, niet omheen.

Om het parcours van de WK wielrennen te verkennen, reed bondscoach Den Ham een ultrarace in Rwanda. 'Erger dan Wallonië kan het wegdek niet zijn', zei hij tegen zijn vrouw bij het vertrek. 'Zet je de kliko nog buiten?', was het antwoord.

Hij reed op met een Duitse Radkommentator die last had van Gilles de la Tourette. Van verkennen kwam niet zoveel. De Duitser bazelde wat meerlettergrepige woorden, zoals 'Wettervorhersage'. Vervolgens verdween de joviale germaan al pedalerend in een zinkgat.

Clemens buitelde over hem heen, ging over de kop en landde op het asfalt achter het gat - het voordeel van hoge snelheid. Uit het zinkgat echode het nog 'Vierundzwanzigstundenkarte', maar Den Ham zag alleen een onpeilbaar diepe put en toen bleef het stil.

De Beffer, die aanvankelijk mee zou rijden, was in de lodge gebleven om uit te slapen. 'Wat ik nu weer heb meegemaakt, Tho', zei Clemens met de kin nog druipend van het bloed. Thomas keek niet op van zijn telefoon. Hij was lieve appjes van zijn vriendin aan het lezen.

Als professioneel volger van het Vlaamse nieuws stuitte Dumas op een bericht dat de Anale Driehoek in de internationale handelsbetrekkingen voortaan Golden Triangle genoemd zou worden, 'een ideaal gepositioneerde trimodale locatie tussen Gent, Brussel en Antwerpen'.

Nu had de Anale Driehoek weliswaar de beschikking over een zeekanaal, en werd er een dancefestival met grensoverschrijdende bekendheid georganiseerd waarbij ieder jaar iemand overleed, maar om de zone nu om te dopen tot Gouden Driehoek?

Oscar Bleire de vergeten wereldkampioen, dat was andere koek. Die was volgens zijn vrouw dit keer niet alleen zijn portemonnee vergeten, maar ook zijn huisadres. Het eerste vinden vrouwen meestal niet zo erg. Als je een klein decennium bij Asobank hebt gereden zal er vast nog iets inzitten. 

Bij thuiskomst was Oscar de ruzie vergeten die zijn vrouw had opgebiecht bij de Guardia Civil, waarna de media er lucht van kregen. Hij floot een keer en toen ging de pieper van zijn sleutelhanger af. Die lag naast de spaghetti op het bovenste plankje van de keukenkast.

Op 1 februari 2025 moest de Nationale Politie de vakantieroosters klaar hebben. Duidelijk was, dat op de Amstel Gold Race na (vlak voor de meivakantie) geen enkele wielerwedstrijd meer op politiebegeleiding kon rekenen. De KNWU keek zelfs uit naar een NK in het buitenland.

De Antillen waren geen optie, want die bestonden ook uit Nederlandse gemeenten. Suriname dan misschien? Ja, het NK gravel was een optie. ''K heb getwijfeld over België', zei de bondsvoorzitter, 'omdat iedereen daar lacht'.

'Is er leven op Pluto; kun je dansen op de maan? Is er een plaats tussen de sterren, waar ik heen kan gaan?' Het NK zou worden georganiseerd op het Drielandenpunt, na de klim vanuit Gemmenich. De Belgische politie zou vlak voor de Nederlandse grens afdraaien. 

Toen het zover was, zat er toch nog een Nederlandse component aan de politiebegeleiding. Rechercheur Reinier Wolfs van de Politie Maastricht was na een zoveelste incident met de rijksrecherche overgeplaatst naar de collega's in Wallonië. Daar mocht hij slechts motoragent spelen.

Natuurlijk was Reinier achter de schermen zijn ex-collega Angela van Dongen aan het helpen, en op de dag van de NK zat Angela achter een Limburgse drugsbende aan. Om een uur of drie belde Angela Reinier om hulp. Ze werd achtervolgd door een gewapende bende op de provinciale weg bij Margraten. 'Rijdt via de Pas van Wolfhaag naar Gemmenich, ik kom eraan', zei Reinier.

De bedoeling was, dat Reinier de boeven zou opvangen bij de parcoursafzetting, maar hij was niet op tijd. Angela was al in Gemmenich en werd tegengehouden door suppoosten; de boeven reden door de afzetting heen het parcours op. Reinier zag het nog net gebeuren, en startte de achtervolging op de klim naar het Drielandenpunt.

Op de top had hij ze te pakken en er ontstond een schietpartij, en Reinier schoot ze allemaal dood voor de ogen van het wielerpubliek. Angela kwam te voet aangerend en ontfermde zich over Reinier, die weereens een kogel in de arm had. Er vielen geen gewonden onder de toeschouwers.

'Het is de laatste aflevering van het seizoen', zei Reinier toen de twee thuis stonden te koken. 'Waarschijnlijk start de rijksrecherche in aflevering 1 van volgend seizoen een onderzoek; dan moet je nog even alleen opereren, en in aflevering 2 rechercheren we samen weer een sterfgeval in een bejaardenhuis'.

Jean Dumas was een renaissance-man van zijn tijd. Zo kon het voorkomen, dat hij vlak voor het einde van de middag nog een ovenfrikandel in de magnetron stopte, en 24 uur later was hij alweer terug van een fototentoonstelling over blote vrouwen in Berlijn.

Het was allemaal mogelijk gemaakt door Lyinair, de maatschappij waarbij een enkele reis even duur was als een magnetronmaaltijd plus blikje bier, in het vliegtuig welteverstaan. Je moest alleen geen opgerolde museumposter mee terugnemen in het vliegtuig, dan moest je een boete betalen.

Maar Dumas doorstond de beproevingen met de suave van een homo universalis, net als de flirtende blikken van de vele vrouwen van middelbare leeftijd in het museum, en de mensonterende veiligheidscontroles op Berlin Brandenburg Airport Albert Speer. Alles voor de kunst.

Zo zag Dumas hoe een Arabisch getinte, bejaarde man zonder hoofdhaar uit de rij genomen werd voor een controle in ondergoed - in een zijkamertje van de Sicherheitskontrolle. De man zag er anders uit, en liep bovendien te schuifelen met een infuusstandaard.

Ach, zolang ze maar geen Israeliet oppakken, dacht Dumas. En hij liep vredig verder; ondanks de staat van zijn lever kwam hij ongeschonden door de metaaldetector. Jean had geen vis uit de Westerschelde gegeten, maar hij had wel Berlijns kraanwater gedronken.

Een paar dagen eerder was op het vliegveld nog een VW Golf weggesleept, die een jaar lang op Kort Parkeren had gestaan. De Duitsers zouden de Duitsers niet zijn als ze de rekening van 200.000 euro niet naar de eigenaar zouden sturen, al was het dan maar 1/30.000ste deel van de schuld van de stad Berlijn. 

Toen Jean aan het einde van de dag op Zaventem de parkeergarage uitreed, en hoorde op de radio dat Laurens Feeck de cross van Lille had gewonnen, had hij zelfs tijd om te dromen. Wat als de UCI de WT-ploegen nu eens zou verplichten twee renners naar de Wereldbekercross af te vaardigen?

Het mooie Zeeland kreeg een grote klap te verduren: na het wegvallen van de ZLM Tour was het NK Tegenwindfietsen de enige overgebleven wielerwedstrijd van importantie in de provincie.

Jean's hart huilde, met herinneringen aan Robert Primus op de dijk van Westkapelle, waaierrijden op de Piet, en natuurlijk Piet Kleversdijk zelf, de goeroe van de Zeeuwse wielerverslaggeving.

Alle hogere kennis in Zeeland was afkomstig van middelbare schoolleraren als Piet. Tenminste, als je de dominees niet meetelde. Als je dat deed, was Zeeland de meest intelligente provincie van Nederland.

Bassie & Adriaan wilden altijd nog eens iets terugdoen voor de provincie, sinds de ambachtelijke slagroomtaart van bakkerij Van Opdorp. Die kregen ze van het provinciebestuur na het bevrijden van Karla, de Commissaris van de Koning.

De boeven hadden haar in een bunker op Neeltje Jans opgesloten. Daar moest ze een week lang ballen gehakt van de Lidl eten en naar Tubular Bells luisteren. En dat terwijl Karla sterrenrestaurants gewend was en de Matthäus Passion.

Bassie & Adriaan zouden de circustent en de caravan uitlenen voor de ZLM Tour, onder voorwaarde dat die wedstrijd in B&A Tour zou worden omgedoopt. ZLM vond het goed, maar dan was er alleen geld voor een eendagswedstrijd Goes-Goes.

Piet zette het parcours uit, de gemeente betaalde mee. Via de Zeelandbrug en de Stormvloedkering ging het naar de Zak van Zuid-Beveland, en dan waaierrijden langs het Veerse Meer. Allememachies, wat was dat mooi geweest.

We zeggen geweest, want de datum van de wedstrijd, donderdag 17 april, viel samen met de organisatie van The Passion in Terneuzen. Op die dag waren zowel de beschikbare vrijwilligers als de Politie Zeeland/West-Brabant volledig bezet. 

De boefjes hadden zich teruggetrokken in het huis van B2 in Burgh-Haamstede. Afijn, het was een chalet. Meer hadden de verpatste dvd's van de Bassie & Adriaan-reeks niet opgebracht. Het geld was op. Het nieuwe plan was, de caravan van onze vrienden te stelen.

Op de radio had De Baron gehoord, dat de caravan op 17 april op camping Goes zou staan voor de B&A Tour. De afgelasting was nog niet tot de boeven doorgedrongen, want Handige Harry kon alleen Omroep Zeeland vinden, en die herhalen de uitzendingen net zo lang tot er nieuws is, en dat duurt lang in Zeeland.

Wachten op die clown en die acrobaat zou ook lang duren, want de camping was nog gesloten op 17 april. Daar wist Harry wel raad mee: met een ijzerdraadje kreeg hij het hek open. 'Waar zijn die Bassie & Adriaan?' 'Op Videoland', riep de gehandicapte geitenhoeder van de naastgelegen kinderboerderij.

'Wat staat er in de krant?', antwoordde B2. Hij sloeg de PZC op, die de geitenhoeder hem aanreikte. 'O, ik zie het al. Die clown en die acrobaat zijn in Terneuzen op de kermis'. 'Drommels, drommels! Frikandel! Bal gehakt!' De geitenhoeder zette de frituur aan.

Onze vrienden ontmoetten op de kermis in Terneuzen de Zeeuwse zangeres Emma Geesters. Die speelde Maria Magdalena in The Passion. Ze kreeg een slagroomtaart met het opschrift 'Fuck cancer'. Bassie kreeg een grote punt, met daarop het eerste woord van het opschrift. Dat ging hij even aan de binnenkant van zijn ogen bekijken, maar hij had geen schone onderbroek bij zich.

U mocht misschien denken, in Nederland gebeurt nooit iets. Dat is ook zo in vergelijking met andere landen; in Zeeland gebeurt inderdaad niets, op het tijdelijk verdwijnen van de Commissaris van de Koning en een enkele wielerwedstrijd na.

Maar Nederland trekt wel degelijk de aandacht; toegegeven: de verhoging van de prijs van een appelflap bij de Appie Heijn misschien niet, maar als er interesse is vanuit Qatar voor voetballer Noa Pang, is dat wel degelijk internationaal nieuws.

Noa mag misschien liever naar Napels gaan en dan sterven, maar de wereld is niet zo romantisch als sommige van haar bewoners. De maffia heeft niets meer te vertellen, maar er is wel degelijk interesse vanuit de Golfstaten voor het Nederlandse voetbal.

Pang moet van de Qatari naar Paris St.-Germain, wellicht uitgeleend aan het Portugese Braga. Daarom werd sjeik Ron Al-Debur plotseling op Viggo Sport gesignaleerd, en zegt ie tegen het Nederlandse volk dat Noa niet zo'n goede voetballer is als ie zelf denkt.

Thomas Beffer was in een spirituele fase. Een kind verwekken in Nepal, dat werk. Clemens' hulp had hij niet zo meer nodig, en zeker niet dat gefiets. Hij knoopte banden aan met Amsterdamse vrienden als de zanger Bob Douwe.

Bob had al menige vrouw uit de brand geholpen. Na het Eurovisie Songfestival was het geboortecijfer in Amsterdam danig gestegen. Maar hij was nu een brave huisvader die reisbegeleider was geworden voor de organisatie Funweb.

De twee vrienden gingen op een spirituele reis naar de Costa Brava. Daar zou Bob de Ongelovige Thomas de werken van Salvador Dali laten zien. Ze resideerden in een resort van Funweb in Rosas.

Dat hotel stond erom bekend de loze maanden te vullen met werkweken van middelbare scholieren in Nederland. En zo kon het bij toeval voorkomen dat de Beffer en Bob Douwe sliepen in een hotel met een 4HAVO-klas uit Lelystad.

De geboortecijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek zijn nog niet bekend gemaakt. Maar het Ministerie van Volkshuisvesting heeft inmiddels een alarmbericht uitgestuurd over de verwachte woningnood in Flevoland. De stikstofproblemen vergeten we maar even. 

Nederland was in rep en roer.  De Appie Heijn was begonnen met de verkoop van worstenbroodjes xxl; eindelijk werd een knieval gemaakt voor de gewone man, dacht Jean. Wat had de marketingafdeling in Zaandam daar hard tegen moeten vechten. Maar de quinoa-salade verkocht niet zo goed buiten de grachtengordel.

Dumas had grotere problemen. De tv-serie Politie Maastricht was koud op gang, en nu werd een week overgeslagen voor de Euroregio League voetbal. Schandalig, schreef Jean op de sociale media, en hij kreeg een like van Reinier Wolfs zelf.

Reinier weet vast nog niet dat hij in de pauzeweek wordt overgeplaatst naar de Waalse motorpolitie. Hij heeft bovendien ruzie op de set met Angela. Van Dongen that is, niet De Tong. Die zei erover dat de voetbalwedstrijd van Oranje maar naar Nederland 3 moet, maar daar werd al geschaetst.

Navraag bij de publieke omroep leerde, dat je een NPO Plus-abonnement kon nemen voor Politie Maastricht. Aha, dus ze zijn de kroonjuwelen van de omroep stiekem aan het verplaatsen naar de betaalde striemingsite. Behalve het voetbal dus. En het schaetsen.

In Belgoland was alweer paniek ontstaan over de vorm van Art van Praet. Bij zijn wegdebuut was het maar povertjes en in de Algarve ging hij direct in de vroege vlucht, terwijl hij kans had op de sprintzege. Afijn, die werd hem ontnomen door Filippo Panna, die een bal tussen de benen van een heel peloton speelde.

Alle Belgen reden verkeerd. Dat klopt, mits ze achter een verkeerdrijder uit een ander land aanrijden. Want zelf verkeerdrijden lukt ze niet. Daar hebben ze een buut'nlander voor nodig.

Dumas schrijft dit terwijl zelfs de statistici geen andere renners in de uitslag kunnen zetten dan Panna. Hij wordt enthousiast omdat hij dit soort incidenten als briljante sport beschouwt. De wielersport is oneerlijk, maar de winnaar heeft altijd gelijk.

Buut'nlanders zijn er niet in de internationale sport, vindt Jean. Hij is ook tegen het schorsen van Russische sporters vanwege de oorlog: sport en politiek heeft niets met elkaar te maken, tenzij er landenploegen meedoen.

Een beetje nuance moet er zijn, en je moet door de toon heenkijken. Als Willy en Max een biertje drinken met Rasputin, dan ziet dat er niet zo goed uit, maar het hoort erbij als je gast bent in een Olympisch organiserend land.

Is het zo slim om Geineken te promoten? PR-technisch wel voor de bierproducent, maar niet zo voor de Koning. Niet meer doen dus. Dat de beste Wladimir vlak na de Spelen de Krim binnenvalt is een tweede, hij heeft wel wat anders te doen. 

Willy inmiddels ook hoor: hij beëdigt trouw mensen als Brunhilde Naber tot minister. Ze kwam door de screening, dus wat kan je eraan doen? De vrouw had tenslotte als nucleair laborante gewerkt bij het Amersfoortse ziekenhuis De Lichtenberg, en er was niets ontploft. 

En Naber solliciteerde bij Weert Gilders naar een functie als volksvertegenwoordiger, een respectabele functie. Bij de Provinciale Statenverkiezingen 2011 werd ze gekozen in de Staten van Gelderland. Ze werd hier tevens fractievoorzitter, en even later ook lid van de Eerste Kamer.

In Gelderland deed Naber onderzoek naar het declaratiegedrag van gedeputeerde Co Verbaas, terwijl ze haar eigen zoon centjes van de fractie had gegeven. Ook zorgde Faber ervoor dat in de kantine van het Provinciehuis de gehaktbal op de menukaart bleef staan.

Brunhilde noemde de Nijmeegse burgemeester Brult in coronatijd ‘een ongekend virusreservoir’, een 12-jarige die bij de provincie insprak over het klimaat een ‘klimaatsoldaatje’ en collega's in de Provinciale Staten ‘nep-Statenleden’.

Ze snapte de ophef niet die werd gemaakt rondom Gilders' toezegging te zullen gaan regelen dat er minder Marokkanen in Nederland zullen komen want er was volgens haar niets mis met de slogan 'minder Marokkanen'.

Naber protesteerde in 2017 met Gilders en enkele anderen voor het stadhuis van Arnhem tegen de benoeming van de in Marokko geboren Ahmed Flamouch als burgemeester, onder het motto: 'Geen Arnhemmistan!'.

Tijdens de algemene beschouwingen van 2020 verklaarde Naber dat er 'een agenda uitgerold' wordt van 'omvolking'. Maar ze kwam door de screening, dus werd ze in 2024 minister van Asiel en Migratie. Daar werkt ze aan uw terugkeer, dat u het maar weet.

Angela van Dongen zat zeker geen vrouwenvoetbal te kijken, toen ze hoorde dat Reinier Wolfs er genoeg van had bij Politie Maastricht. Ze was op onderzoek uit. De politie had bij de Duitse grens een vrachtwagen met bananen aangehouden.

Die bleek afkomstig uit de haven van Vlissingen. De politie Zeeland/West-Brabant had Maastricht op de hoogte gebracht, dat er in een partij cocaïne afkomstig uit Ecuador, bananen waren aangetroffen. En inderdaad: de cocaïne was de dekmantel, zo bleek bij de aanhouding.

De chauffeur bleek op weg naar Italië, en Angela moest de herkomst onderzoeken. In de vrachtbrieven stond cocaïne, maar het waren in werkelijkheid bananen, en de bestemming was het bedrijf Benevolente S.r.l. in Milaan.

Achter de computer rechercheren was ook niks, want Angela vond alleen een postadres en de bank van de rechtspersoon: Carlo Bami. De naam deed wel een belletje rinkelen, het was de ex van Patty Verward, uit een meidengroep van 40 jaar geleden.

Angela klapte de laptop dicht toen ze de banknaam hoorde van Bami: Banca Vaticana. 'Wat doet het Vaticaan met bananen? Als ik dit doorgeef aan de commissaris, wordt de zaak mij uit handen genomen'. Dus ging ze zelf maar op weg naar Milaan.

Ze moest denken aan Zeeland. Daar had ze met Reinier al eens onderzoek gedaan naar een heroïnelijn met Thailand. Die liep via een strandhuisje in Zoutelande gerelateerd aan de bassist van de band MØF. Reinier wilde er meteen al mee stoppen.

Maar Angela ging door, en uiteindelijk vonden ze na het doorploegen van de teksten van het laatste album 'Daar' de clou. 'We dromen op je kussen stoned van liefde' bracht hen niet veel verder, maar 'Neem ik Thailand tot besluit' natuurlijk wel.

Ze vonden de bassist via via in Bangkok, waar hij in een sloppenwijk als heroïneverslaafde zou leven. De bassist zou daar in een donkere kroeg ook Russische roulette spelen met een Zeeuwse wielrenner geschorst voor doping, maar verder dan dat waren Angela en Reinier nooit gekomen.

Ze moesten toentertijd van de commissaris terug naar Maastricht omdat er een lijk bij een sluis in de Maas was gevonden. Dat zou Angela nu niet overkomen. Ze nam haar flesje water en vloog naar Milaan.

De breuk tussen Angela en Reinier was persoonlijk, en vrij plots tot stand gekomen. In Aflevering 1 had Angela nog een ontroerend compliment gekregen van Reinier over haar gemillimeterde haar. 'Ik vind het stoer; ik vind het schitterend', zei Wolfs.

Het was een nieuw begin, na een seizoen waarin Wolfs en Van Dongen gezamenlijk de hele familie van Angela hadden uitgemoord; in Aflevering 2 hadden ze nog een saaie moord opgelost als vanouds, terwijl straatcollega's Sergio en Marjon achter tieners aanholden.

Maar in Aflevering 3, die niet voor niets was uitgesteld, had Wolfs Van Dongen in bed aangetroffen met haar transgender pleegzoon. Reinier wilde net aankondigen, dat het verspakket van de AH in de bonus was, en dat hij champignonsoep voor ze ging koken. Hij had zijn schort al om ...

Dumas hoorde maar niets van het nieuwe project voor een Nederlandse ploeg. OK, een soort ploeg Post met sprinters, tijdrijders en voorjaarsrenners zag hij wel zitten, maar dat zou sowieso een internationale bedoening worden.

Jean ging op zoek naar renners voor de ideale ploeg; dat moesten coureurs zijn die of ontevreden waren elders, aan het eind van hun carrière een stapje terug wilden doen financieel, en renners die een wildcard voor de Tour konden genereren.

'Zou Thomas Beffer geen interesse hebben in het ploegleiderschap?', dacht Jean. Duchateau ernaast, die klikt toch niet met Schijterd en wil niet terug naar Rekenspink; bovendien zou hij een goede tijdritcoach zijn.

Er was plaats voor twee dure renners. Jean wilde een ploeg rond Olav Mooij en de Franse klassiekerrenner Coco Benoît. Die was een beetje vastgelopen in Frankrijk, en kon bovendien een wildcard voor de Tour genereren.

De Nederlandse fabrikant Gremia had net De Sauzen overgenomen, en de laatste naam zou bij de veldritploeg blijven overheersen. Maar goed, wie weet was de overname de stap naar een wegploeg.

De Sauzen reden niet vaak op de weg, maar de renners zouden de ploeg kunnen aanvullen in de kleinere wegwedstrijden. Er was ook interesse bij Beffer en Duchateau; die informeerden bij oudgedienden als Dylan van Aerle en de Italiaan Allessandro Sanmarchi.

Duchateau sprak een beetje Frans, en overtuigde Benoît. Die kon de Apporte van de ploeg worden, zei Tim; daarnaast werd ook nog contact gezocht met de tijdrijders Remi Champagna en Rune Berrevoets. Een allrounder als Sjoerd Tax zou ook goed van pas komen.

Het werd allemaal nog mooier, toen Right to Pay zich via Beffer aanbood als hoofdsponsor; Gremia zou slechts co-sponsor worden van De Sauzen en zag af van het plan. De Beffer bracht ook het automerk Skoda en een op PDM gelijkende kit in.

Voor Mooij moest nog een extra potje worden gevonden, maar hij was enthousiast over de andere renners, die allemaal wilden meedoen. Maar de contacten met De Sauzen over wegdeelname waren zo goed, dat Right to Pay met 6,5 miljoen euro rennersbudget en 6 contractrenners kon starten.

Overthourenthout, De Brouckere en Iezerbiet, zouden respectievelijk in wedstrijden als de Ronde van Picardië, Dwars door het Hageland en de Ronde van Oostenrijk op de weg rijden; als de ploeg een wildcard voor de ASO-koersen zou krijgen, wellicht ook Roubaix voor Overthourenthout en de Waalse klassiekers voor Iezerbietje.

Giro en Vuelta zouden nog een jaartje worden overgeslagen; wie weet zouden ze de kloeke Bask Oier in de toekomst kunnen contracteren. 'Wel een logootje van Ride Slow, Live Fast regelen, hè Tho', appte bondscoach Den Ham. 'Ghegheghe', antwoordde Thomas, en het gebeurde.

'Dit is toch beter dan je powernap, Dumas?', appte de Beffer. 'Jij kunt niet eens een middagdutje doen', antwoordde Jean. 'Hoezo?' 'Dan ben je nog niet opgestaan'. 

En toen gaf Asobank aan, op brede wijze terug te keren in de wielersport. Dat zou worden gelieerd aan de ploeg Mugge, en in eerste instantie het jeugdwielrennen. Ook zou de bank, founded by farmers, als shirtsponsor van de eliteploeg een rentree maken.

Melancholiek staarde Jean uit over zijn tuin, een oorlogsgebied sinds pa Dumas een hersenbloeding had gehad. Het stenen engeltje van de Infratuin was omgevallen.

President Skelensky van Oekraïne vloog onder de radar naar Washington voor een ontmoeting met Donald Dump. De laatste keer had Dump de gespierde oorlogsheld nog een mietje genoemd, 'holmaat van president Macaron'.

Dus haalde Skelensky een grap uit. Hij liet het Pentagon bellen en sprak met zwaar accent de woorden 'Houston, we have problem: Soyuz crashed into International Space Station'. Ze vonden het niet grappig.

'ISS, does that still exist?, zei Dump, toen Skelensky was aangekomen in the Oral Office. 'And did you have a good flight? 'Not too many bombs on the way', antwoordde Skelensky. 'Landing on Ronald Reagan Airport is more dangerous. Muhahaha'.

Dump liet een glaasje mineraalwater serveren. 'Let's make a mineral deal', zei de president. 'Yez?' 'We're out of soda, you have enough vodka there. And you will need it. Muhahaha'.

Europa had grotere problemen, maar de geheime diensten wisten niet dat Rasputin een speciale Lyinair-aanval plande; op vluchten in Centraal-Europa zouden gehackte mobiele telefoons ontploffen, liefst boven Berlijn, Krakow, Praag en Bratislava.

Premier Dick zat aan het ontbijt met zijn vrouw. Die smeerde voor hem een boterham met hagelslag. Dick sloeg de krant op: de sportpagina's, want de rest wist ie al. 'VDP gaat niet naar de Tour'. 'Waarom niet?', zei mevrouw Dick. 'Als ie de sprint aantrekt voor Jaspersen, komt die er niet meer over'.

De Nederlandse premier was net wakker gebeld, door de Amerikaanse vicepresident J.D. Pance. Die wilde een kennismakingsgesprek. Dump had na 42 dagen nog steeds geen tijd? 'Nee, ik doe Europa', zei Pance. 'Bovendien moet Mr. President een kaasfabriek openen in Iowa'.

De vicepresident had Dick de dag ervoor op televisie gezien bij de EU-top in Londen. 'President Dump vindt dat je er onverzorgd uitziet; je moet je beter scheren'. 'OK'. 'Wat OK? Is dat een ja of een ja. Mr. President vindt een nee erg onbeleefd'.

'Ja, maar. Ik denk dat het verstandig is de trans-Atlantische betrekkingen intact te houden'. 'Sorry, son. McDonald's deliveries are coming in. Think about it, will ya?!'

Een uur later, bij Algemene Zaken, kwam er een ambtsbericht binnen uit Washington. 'The United States of America shall no longer import Dutch cheese starting from March 6th in the Year of our Lord 2025, signed: Donald J. Dump'. 'Ik neem een dagje vrij, Marion', zei Dick tegen zijn secretaresse. 'Moet je doen'. 

Dick ging eerst een rondje hardlopen in het Haagse Bos. Deed ie wel meer in de loze uurtjes. Het was een graad of 12, een lekker zonnetje. De Haagse wolkenkrabbers, een beetje autogeruis op de achtergrond, en verder alleen het ritme van zijn adem en het geknisper van zijn stappen.

Eenmaal thuis, zei Dick tegen zijn vrouw: 'Zullen we iets leuks samen gaan doen, zolang het nog kan?'. 'Wat is er? Dat zeg je anders nooit. En ik moet nog naar de Albert Heijn'. 'Doen we dat toch?' 'OK dan'. 'Ik neem aan dat dat een ja is?'

De premier en zijn first lady gingen naar de AH XL in de Mall of the Netherlands. Dick keek schichtig om zich heen, een overblijfsel van zijn tijd bij de geheime dienst. Meestal deed hij daar bureauwerk, maar als hij iets afwijkends tegenkwam, moest hij er weleens op uit.

Dick zag een vegetarische rookworst liggen in de Op=Op bak. Hij mijmerde over de tijd dat hij onderzoek moest doen naar Marijn Janssen, de stalinistische oprichter van de rookworstenfabriek in Oss. Mooie tijd was dat. 'Wat zullen we eten, Dick?', zei zijn vrouw. 'Boerenkool met worst?'

In de verte ontwaarde hij Carolyn van der Pies van de Boerenpartij. Ze droeg een felgroene stola en was aan het bellen. Dick wilde haar kant uitlopen, maar zijn vrouw hield hem tegen. 'Kom Dick, we gaan naar de kassa'. Carolyn rommelde op de achtergrond wat in een bak met afgeprijsde frikandelbroodjes. 

Elon Muskusrat kwam de Oral Office binnen. Dat kon binnen de bromance met president Dump zomaar gebeuren, als hij zich verveelde in zijn kantoor aan de overzijde van Pennsylvania Avenue. De toekomstige president van Amerika was zich een beetje aan het voorbereiden.

Dump was sowieso van plan de maximumtermijn voor het presidentschap te verlengen tot drie termijnen, en dan was het de beurt aan Elon. "Baron won't be ready yet in 2032", zei Dump.

Elon had een langeafstandsdrone ontwikkeld die met behulp van AI en satellieten groepen mensen kon opsporen, en vervolgens hun mobiele telefoons liet exploderen. Hij wilde de drone, VIANT genoemd, verkopen aan de politie en het Pentagon.

De drone kon Californië bereiken vanuit Washington, en Europa. 'Laten we hem eens uittesten', zei Dump, en hij belde de CIA. 'Ik heb de locatie van een schip vol illegalen op weg naar Amerika nodig'. Ze vonden er één bij de Engelse Noordzeekust. De drone van Elon ging erachteraan. 

Elon drukte op de afstandbediening. Binnen een half uur kwam er een ambtsbericht binnen, dat een Portugese en een Amerikaanse olietanker in brand stonden. 'Frickin' Hell!', zei Donald. 'Meatball!' 'Bummer, chief. Can do'.

President Dump was een beetje sacherijnig. Hij had zojuist een staatsbezoek met Suriname afgezegd, omdat het land geen oliedeal wilde sluiten; die hadden ze al met Brazilië. "Van West-Brabant hebben we net nog een vliegveld gekocht", pochte Dump tegen de Surinaamse president.

Zijn vrouw Malignia zag hij nauwelijks; die zat met zoon Baron in de Dump Tower in New York door de week. In het weekend liepen ze elkaar weleens tegen het lijf in de residentie Mar al Vago bij Cape Carnaval, maar dat was het dan ook.

Dump liet haar 100% van de tijd volgen door de geheime dienst, omdat zij zoenend met de Canadese premier Trudie was aangetroffen. "Dat is een prater. Die slijmbal laat wel iets los wat wij tegen hem kunnen gebruiken."

Zoon Baron zat de hele tijd in zijn kamer met Lego te spelen en nachos te eten; daar rook de Lego helemaal naar. Er kwam ook een ietwat onbestemde, weeïge ammoniaklucht uit zijn kamer. 

"Welke buitenlandse producten gaan we belasten, Mr. President?", vroeg zijn entourage. "Europees speelgoed", antwoordde Dump. "En verder Canadese aftershave en Mexicaanse nachos; daar laten we het even bij, guys."

Donald Dump zat achter de knoppen van de Amerikaanse nucleaire macht, maar hij was eigenlijk een vredelievend persoon. In de sixties had hij tot vijf keer toe weten te voorkomen naar Vietnam te worden uitgezonden - eens vanwege 'slechte voeten', en vier keer vanwege zijn studie.

Je kunt ook beter studeren als je slechte voeten hebt, want dat kun je niet wegrennen voor de Vietcong. Dat konden kinderen ook niet, maar dat was niet het probleem van de jonge Donald. Het was het probleem van de achtereenvolgende presidenten Johnson Molenaar en Richard Fixon.

Terwijl de bodybags Amerika nog binnenkwamen, werkte Dump al bij zijn vader in de zaak. Hij was niet alleen een goede student, maar maakte er ook nog wat van. Oorlogvoeren, dat was meer iets van arme jongens zonder toekomst, en getrouwde heren zonder kinderen.

Donald hield voet bij stuk, en maakte de Amerikaanse droom waar, en hij kreeg kinderen met drie vrouwen - voorwaar een bewijs van zijn succesvolle levensloop. Wat is daar mis mee? Moet je altijd in het verleden blijven hangen?

Er zijn van die idealisten die in een kibboets gaan zitten, en dan later het Sinterklaasjournaal gaan presenteren. Maar die onbegrensde mogelijkheden heeft een Amerikaans staatsburger niet; het is het privilege van luie Europeanen.

Dumas kan erover meepraten. Hij ging lekker interrailen aan het eind van zijn studie, zogenaamd om de Europese cultuur te onderzoeken, maar dat was gewoon bier drinken, zwemmen, in bagagenetjes van nachttreinen slapen of op het dek van een Griekse veerboot.

Af en toe hielp je een Engelse jongen met een kater of zo, omdat die op Corfu zijn uitstapmoment op de veerboot had gemist, en zijn vrienden niet; of je kreeg een lift van iemand, die bereid was voor gezelschap de hotelkamer te betalen. Maar in feite zijn de Europeanen grote profiteurs.

Een beetje zitten af te dingen op een paar badslippers, en zo. 'Stupid tourist', zei de Griekse verkoper. Dan is het geen wonder, dat je door twee Italiaanse broers wordt beroofd, terwijl hun zus je versiert. En dan nog klagen dat je vriendin zo sacherijnig is.

Ja mensen, er is een reden waarom Dump succesvol is, en Dumas een modale freelance journalist. Jean is een perfide bloedzuiger, terwijl Donald een groot succes van zijn leven heeft gemaakt. Dump gaat niet achter andermans vrouwen aan, die zorgt dat andermans vrouwen achter hem aankomen.

Dump wordt alleen overtroffen in voortreffelijkheid door Thierry Bidet - een man zo onberispelijk, dat hij de beroemde redenaar Cicero kan citeren wanneer hij in een hoek gedrukt wordt door de oppositie. Ja ok, het is Latijn van Google Translate, maar dat mag. 'Est melius quam bibens cervisia'.

Dumas komt niet verder dan het vertalen van de namen van Franse campings die hij heeft bezocht, zoals 'Cul de la lune' ('Achterkant van de maan'); hij kan zijn doorzonwoning net betalen, en dat is geen Mar al Vago, geen Amsterdam Zuid en zeker geen Oral Office in da White House.

Bassie en Adriaan werden gebeld door de beroemde Limburgse violist André Dereu. "Mijn Stradivarius uit 1793 is gestolen. Een goed geklede heer zei dat ie hem wilde kopen. De twee sjofele types in zijn gezelschap maakten zich uit de voeten."

"De heer wilde betalen met een gouden kroon uit Roemenië. Voordat ik erover kon nadenken, en de viool ging halen, bleek deze kwijt te zijn en scheurde de heer met de sjofele types weg in een auto", vervolgde André. "Godverdomme, wat een klootviolen", zei Bassie.

"Die woorden zou ik niet gebruiken", antwoordde de sympathieke Limburger. "Ik heb wel aangifte moeten doen bij Politie Maastricht, voor de verzekering. Maar ik wil niet dat er geweld wordt gebruikt; daarom bel ik jullie."

"Kan het zijn, dat de heer zich voorstelde als baron?", zei Adriaan. "Ja, precies." "En was een van de helpers doof en had ie een snor?" "Inderdaad", antwoordde André. "Allememachies, Adriaantje, dat zijn die boeven."

"Kom op, Bassie, we gaan er achteraan. Hebben die domme boefjes ook een adres achtergelaten, André?" "De Wilhelminatoren in Valkenburg, ik vond dat al bevreemdend, want dat is een uitzichttoren", zei de welbespraakte Dereu.

Vanuit Vlaardingen naar Valkenburg is al snel 2,5 uur met de caravan achter de auto, maar goed: het was zaterdagnacht; zolang Reinier Wolfs van Politie Maastricht er maar geen lucht van kreeg, want die werkte weer bij de recherche. Als Reinier erachteraan ging, overleefden de boeven het niet.

En dat vond Adriaan ook wat ver gaan; dan hadden ze alleen het circus nog om centjes mee te verdienen. "We moeten bij de Wilhelminatoren zijn, voordat Wolfs er is, Bassie. Zoek jij even uit hoe we bij die toren komen?"

"Het kan alleen met een kabelbaan", ontdekte Bassie. "Dan nemen we die", zei Adriaan. "Wacht, ik bel even de parkdirectie of ze een gratis kaartje in de aanbieding hebben, want we hebben nog geen budget voor een nieuwe serie."

"Geregeld. Ze doen het park speciaal voor ons om 6.00 uur open. En ze doen er nog koffie met slagroomtaart bij als we aankomen." "Joepiejee", zei Bassie handenwrijvend. En ze waren nog maar bij de Moerdijk.

De aangifte bij de politie was van de vorige avond; Wolfs had een kater. Hij was vrijdags gaan boemelen met de nieuwe Officier van Justitie, een jongedame; hij had toch nachtdienst zaterdag. Angela wist van niks, die sliep lekker.

Aan het begin van zijn dienst ging Wolfs achter de computer, en zag hij de aangifte staan. "Deze zaak heeft prioriteit, Wolfs", zei Angela toen hij haar 's middags sprak. "De burgemeester heeft de commissaris persoonlijk gebeld. Doe je wel een beetje voorzichtig? En er zit iets tussen je tanden."

Het was intussen nacht, en Wolfs kon Angela niet bereiken - ze sliep al. "Dan ga ik zelf maar naar de Wilhelminatoren", besloot hij, terwijl hij met een tandenstoker een harde schaamhaar verwijderde. Reinier stapte in zijn Lancia turbo en scheurde naar Valkenburg.

Onze vrienden waren intussen al in het toeristenplaatsje aangekomen. Op het parkeerterrein bij de Albert Heijn konden ze hun auto met caravan wonderwel kwijt, al was dat dubbel parkeren. Een behulpzame omwonende die zijn hond uitliet herkende die twee, en zou het wel in de gaten houden.

Ook de kabelbaan was geen enkel probleem: de opgetrommelde medewerker van dienst wist al van de komst van het tweetal. Maar op de achtergrond hoorden zij een luid geroffel, en toen was de historische uitzichttoren op de aankomstlocatie van de kabelbaan ineens verdwenen.

Onder het puin van de ingestorte toren werden vier mensen gevonden: een oudere heer met een pochet, een man van middelbare leeftijd met een snor, een man met een hobbykoffertje in zijn knuist en de enige vermiste: Wolfs. In de toegangsdeur zaten kogelgaten en er werden sporen van een explosie gevonden.

Het onderzoek naar de instorting van de Wilhelminatoren werd bemoeilijkt door de enorme ravage en het feit dat er maar 1 overlevende was: Reinier Wolfs. Die had dankzij zijn kogelvrij vest alleen een paar schrammen en een lichte hersenschudding. De rijksrecherche nam de zaak over.

Op zich was duidelijk, dat de Baron zich in de uitkijkpost bovenin de toren bevond, waar tevens een verrekijker werd aangetroffen. B2 werd ook snel gevonden: achter de toegangsdeur met kogelgaten; hij bleek volgens de pathaloog-anatoom al overleden voor de instorting van de toren.

Handige Harry kon moeilijker geborgen worden: hij bevond zich in de uitspanning onderaan de toren, en dus helemaal onder het puin. Daar moest volgens de Explosieven Opruimingsdienst ook de bom zijn ontploft: het stoffelijk overschot van Harry was besmeurd met slagroomtaart, vermengd met kunstmest. 

De taart had Harry in de oven gestopt. Dat stond in de gebruiksaanwijzing, maar dan zonder kunstmest en slagroom; B2 stond net bij de voordeur omdat Wolfs erop stond te bonken. "Politie, doe open!" "Wie wil er iets kopen?" En toen volgde de ontploffing, waarna Wolfs door de deur heen schoot en de toren instortte.

Onze vrienden werden op sympathieke wijze ontvangen door de rijksrecherche; ze mochten het koffertje met de onbeschadigde Stradivarius van André zonder problemen meenemen, na een telefoontje met de burgemeester van Maastricht. 

Bassie moest huilen. 'Wat is er Bassie?', zei de altijd zorgzame Adriaan. 'Mijn slagroomtaart'. 'Ach, die was toch niet erg lekker geweest'. Onze vrienden moesten luid lachen; Adriaan sloeg Bassie goedgemutst op de schouder. 'Kom op, we gaan bij de burgemeester taart eten'.

Jean was blij, dat hij de Zeeuws/West-Brabantse politiebeslommeringen mocht volgen van nabij. Die waren half maart nog uitgerukt omdat Extinction Rebellion een actie bij een bedrijf had aangekondigd, maar het bleek om een groep mensen op weg naar een tekencursus te gaan.

De Vlaamse premier Bart de Zever was intussen druk doende met de onafhankelijkheid van Vlaanderen. Hij had er zelfs mee ingestemd dat de Belgische driekleur en de naam 'Belgique' bij de Franstaligen zouden blijven.

Europa deed niet moeilijk over het lidmaatschap van Vlaanderen; De Zever ook niet. Zijn partij had niet zoveel met Europa, en de EU zou de Walen en Brusselaars straks subsidiëren in plaats van de Vlamingen.

Er was zelfs overeenstemming over de splitsing van de spoorwegen. De Lijn zou de verbindingen van Vlaanderen met Brussel overnemen, en de Belgische spoorwegen kwamen in Franstalige handen. Op de corridor Antwerpen-Brussel zouden beide partijen blijven rijden.

De relatie van Wallonie-Bruxelles met de EU was wel een stuk hechter dan die met Vlaanderen, met name omdat De Zever toenadering had gezocht tot de VS. Bij de eerste ontmoeting met Dump hadden de twee zelfs gezamenlijk uitgeroepen 'Make Flanders Great Again!'.

Dat durfde De Zever wel, maar alhoewel hij politiek handig was, kon hij niet voorkomen dat meer extreem Vlaams-nationalisten in zijn partij hun oog op Zeeuws-Vlaanderen en Nederlands Limburg lieten vallen. Die gebieden zouden volgens sommigen ook tot Vlaanderen behoren.

De Amerikanen was dat opgevallen, en ze hadden wel interesse in belangrijke mineralen. Bij de Walen kwamen ze er niet in; bij de Nederlanders ook niet. Die arrogante Hollanders hadden bij de laatste ontmoeting met De Zever nog vicepremier Mona Geiser gestuurd.

Dus had De Zever Dump vertelt, dat in Zeeuws-Vlaanderen en Limburg belangrijke mineralen te vinden waren, zoals de chemische fabriek van Now Benelux en steenkolen. Dus Dump was wel voor aansluiting van Zeeuws-Vlaanderen en Limburg bij Vlaanderen.

Toen de EU daar lucht van kreeg, staken de Franstalige Belgen een flinke stok in het wiel. Ze hadden bij de EU geëist dat de luchthaven van Zaventem bij Wallonie-Bruxelles gevoegd zou worden. De Vlamingen konden een stukje Henegouwen krijgen.

De Zever voelde de bui al aankomen; de luchthaven van Antwerpen schoot tekort, als alternatief. President Dump had een oplossing: Elon Muskusrat ging Breda International Airport kopen en uitbreiden tot Flanders Spacecenter X.