Beffer en de Wrakhouts zouden zich in de Tour alleen laten zien op de rustdagen. In de tussentijd werd geprobeerd Zeeman als hoofdsponsor aan te trekken per 1 augustus, liefst op de eerste rustdag al, en dan zouden de Wrakhouts de boel rondmaken met Alexis.

Die stond op de eerste rustdag in de Jura op podiumpositie. Carte Blanche was weliswaar door Vingergaard en consorten op een minuut gereden in de ploegentijdrit, maar Alexis had met Kolovrat de ritzege betwist op de Planche des Belles Filles, en stond derde achter de Deen en de Sloveen.

Met Zeeman was het nog niet rond, dus Beffer kwam alleen even langs voor de tijdrit in Besançon. Daar pakte Alexis het geel, met een uitstekende tijdrit waarin de Belg als vierde eindigde achter Al-Evenpul, Arendshorst en Wayter. Die waren echter op de Planche alle drie op achterstand binnengekomen.

Ananeos zou een slechte Tour rijden. Wayter werd op de Planche zoek gereden en Arendshorst zou in de tijdrit ziek geworden zijn en moest naar huis. De oude Peruaan Parapatz zou nog wel een ritje winnen.

Omdat Van Lieverlede zo goed reed, was hij ook nog in beeld bij de nieuwe ploeg CD Marx-Neom City. Die hadden echter net een grote Vlaamse renner gecontracteerd, al mocht dat nog niet bekend worden. Van Praet maakte de overstap. Hij ging niet naar de Tour voor Red Bull, officieel omdat zijn vrouw moest bevallen.

Maar Mugge was not amused dat de Saudi's aan Van Praet trokken, terwijl hij niets meer van ze hoorde als nieuwe hoofdsponsor. Neom City was nu in de slag met CD Marx, bij de vrouwen de grote concurrent van Red Bull. De groene truiwinnaar van 2025 bleef maar lekker thuis.

Ondertussen is Jean in slaap gevallen tijdens de overgangsrit naar Aigle. Hij mist zodoende een exploot van Alexandre Madumas tijdens het zappen tussen de commentatoren Coos de Cort en Norbert Zeikstra.

Caroussel van Al-Evenpul had een relatief rustig voorseizoen gehad, maar was een van de sterkste blokken in het wielerpeloton. De fusieploeg bestond in de Tour naast Madumas, Mo en diens meesterknecht Marechal uit Benny Fernandez en de ervaren Nederlander Arjan van Aarle, een van de beste klimknechten en verrassend genoeg overgekomen van Red Bull.

De verraderlijke overgangsrit naar Aigle voerde over enkele cols van de 2e categorie. Na een snelle start had een groep met Madumas 2 minuten gekregen. De gele trui zette Rampenaerts op kop om de voorsprong stabiel te houden, maar al op de beklimming van Les Rousses ging Madumas ervandoor.

Poursuivant nam het achtervolgingswerk over van Rampenaerts, op instigatie van de Beffer die naast Clemens in de ploegleiderswagen zat. Thomas zou op vraag van Den Ham in de Tour blijven zolang Alexis in het geel reed. In de afdaling van Les Rousses ging het mis.

Met Alexis in het wiel koos Poursuivant de afslag Genève in plaats van Lausanne, en de ploeg reed tot aan Les Mosses achter de feiten aan. De teruggekeerde Marechal deed berewerk, maar kwam geen seconde dichter. Madumas pakte het geel met 20 seconden voorsprong en 10 seconden bonificaties.

Op zich niet zo erg, dan hoefde Carte Blanche de koers niet te dragen in de Alpen, maar Kolovrat, Al-Evenpul en Toldyuso hadden in de afdaling een succesvolle aanval geplaatst die de geïsoleerde Van Lieverlede niet kon beantwoorden. Les Mosses was een gemakkelijke beklimming, maar dit had niet gehoeven.

Oetlul, zei Beffer met betrekking tot Poursuivant. 'What happened?' De Fransman betoogde dat hij dacht dat de etappe in Genève eindigde, dat had zijn gestopte landgenoot Finot tegen hem gezegd bij de start. Die wist overigens niet beter of hij had het over hun gemeenschappelijke hobby geitenhoeden gehad.

'We missen een Van Aarle voor dit soort ritten', zei Clemens. Die was tussen NK en Tour nog op het huwelijk van Van Aarle en de Française Nadine Ferrar-Depot geweest. De moeder van de bruidegom had daar tegen Clemens gezegd dat haar zoon, Madumas en Al-Evenpul super waren.

De wispelturige Mo had in de seizoensvoorbereiding een bommetje gegooid. Na zijn boerenjaar wilde hij niet meer naar de Giro maar naar de Tour. Ploegleider Idiot wist Fernandez om te praten, maar die was uitgevallen in de Giro en kreeg een vrije rol in de Tour.

Idiot wist ook wel dat hij met Mo meer kans had de Tour te winnen, want Benny konnie tijdrijden. Dat was ook gebleken. Hoewel Fernandez op de Great Orme en de Planche in het spoor der favorieten was geëindigd, werd hij in de ploegentijdrit gelost, en na de 40 km lange individuele tijdrit was het podium al buiten beeld.

Maar Idiot had een plan. Sowieso zou het geel van de goed klimmende Madumas in de bergrit naar Morzine-Avoriaz worden verdedigd, en Benny kreeg de opdracht op elke potentiële toptienrenner te springen. Dus belandde Fernandez de volgende dag al op de eerste klim, de Pas de Morgins, in een kopgroep met Alaphilistine en de Luxemburger Jongels.

Caroussel hoefde niets te doen, Benny ook niet, en nadat Alaphilistine de kopgroep uiteengeranseld had op de Corbier, zat Fernandez in het wiel. Met weinig moeite loste hij 'Phil' op de slotklim. Weer een overwinning voor Caroussel, de bollentrui voor Benny, een goede dag voor Mo en Madumas behield het geel.

Op een prikje van Toldyuso na hadden de heren favorieten zich koest gehouden, al sprak NOS-commentator Zeikstra van een sensationele aanval. Van Lieverlede kon volgen, maar Carte Blanche had in de achtervolging geen enkele steun gekregen van Vingergaards Red Bull en Qatar, de ploeg Kolovrat.

Beffer was inmiddels spoorslags uit de Tour vertrokken. De CEO van Zeeman had zijn telefoon niet opgenomen op de rustdag, en in het Campanile Besançon Nord had Thomas een volle vuilcontainer aangetroffen op zijn hotelkamer; tijdens de ploegbespreking in het Engels had hij Clemens opgedragen Duchateau de koersleiding te geven in de rit naar Aigle en hem naar het vliegveld van Genève te rijden in de tweede ploegwagen, na de Col des Rousses.

En toen pakte Alexis het geel in de tijdrit. Beffer had een stuk in zijn kraag. Om niet in zijn stinkende hotelkamer te hoeven epibreren had hij in de bar van de Campanile zitten pimpelen met Idiot. Bij het ontbijt schudde Thomas het hoofd. Idiot was zijn ploeg alweer aan het motiveren als een sergeant voor de verkenning van de tijdrit. Het was loeiheet.

Met een houten kop had de Beffer naast Alexis gezeten op de persconferentie van de gele trui, en was pas om half tien weer terug in de Campanile, waar de geur van gebruikte babyluiers nog in de muren zat. De volgende dag zat er een wrak naast Clemens in de auto; Thomas wilde naar huis.

Op het vliegveld van Genève rinkelde de telefoon, de Zwitsers keken verschrikt op: ringtone Sex on the Beach. De beller kondigde zich aan als Sander Nauta-Dutilh, secretaris van de Koning. Of Thomas een plekje vrij had in de ploegwagen in de Pyreneeën. WA zat nog in Griekenland met Max, maar wilde per se dat de Beffer de auto zou besturen.

Bij het terugbezorgen van de Tesla had Alex al zulks gesuggereerd. 'See you in the Tour', stond er op het handgeschreven kaartje. 'Tuurlijk', zei Thomas tegen de secretaris. In de koninginnenrit naar de Col de Portet zou Alex welkom zijn. Dat was op de laatste donderdag.

Op een of andere manier interesseerde de koers Thomas geen flikker. Besef van tijd had ie ook niet. Het was nu woensdagavond, en op zondag moest hij alweer naar Toulouse vliegen voor de tweede rustdag, volgens planning met de CEO van Zeeman die nog steeds niet had gebeld.

Clemens zou na de finish in Montpellier doorrijden naar het vliegveld van Toulouse om de twee op te halen, althans volgens planning. En nu was het geval dus dat Thomas tot donderdagavond in de Pyreneeën moest blijven.

Eerst maar eens naar bed, zei hij tegen moeder in Oost-Knollendam. Hij had haar afgesnauwd bij terugkomst, elk telefoontje op de vaste lijn van Clemens of Duchateau moest zij blokkeren.

Van Lieverlede had de Alpen goed doorstaan. Vingergaard had het geel gegrepen op Alpe d'Huez, maar Alex was in het spoor van Toldyuso en Kolovrat bovengekomen. Mo had een minuut verloren. Carte Blanche hoefde niets te doen in de twee overgangsritten naar Valence en Montpellier.

In de eerste rit had het nog wat gewaaierd, maar in de eerste waaier zaten alleen maar sprinters; in de volgende etappe, een heuvelrit van 230 km, liet Red Bull de koplopers gaan en had de Duitser Jens 'Jaws' Norit de zege gepakt. Ondanks de hitte was Alex goed hersteld, en als tweede van het klassement klaar voor de Pyreneeën.

De drie Pyreneeënritten zouden een zware klus worden voor de renners. Na de rustdag in de Aude zou een vlakke finish in Ax-les-Thermes plaatsvinden, na de beklimming van de loeizware Port de Pailhères.

Op de woensdag eindigde de rit in Peyragudes na de Portet d'Aspet, de Menté en de Port de Balès. Op donderdag volgde een korte rit, maar wel over twee cols buiten categorie, de Tourmalet en de Portet. En na de start meteen de Peyresourde.

De Koning zou zich in Luchon bij het gezelschap voegen. Hij ging eerst lunchen met Tourbaas Bidhonne en Aboutaleb. De burgemeester van Rotterdam, opnieuw kandidaatstad voor een Grand Depart, zou de rit in de wagen van de koersdirectie volgen. De Koning uiteraard in de auto van de Beffer.

Willem Alexander wenste wel in de eerste ploegleiderswagen te zitten, en Clemens moest op de achterbank tussen de reservewielen. Tweede ploegleider Duchateau zou bij de bus blijven.

Ik kan u vertellen: bijna alles ging fout. Clemens was gewend te sturen, Thomas navigeerde. Dat hoefde nu niet, zei Thomas, iedereen kende de korte rit over de drie bekende cols uit het hoofd. In de afdalingen van twee van de te beklimmen bergen was Den Ham weleens gevallen, zei hij met een carbonwiel en het routeboek op schoot.

'Bloed, zweet en snottebellen', bralde de Koning. De Beffer had nog nooit in koers in de Tesla gereden. Wittetruidrager Van Lieverlede reed in zijn tijdritpak van de koersdirectie op de eerste rij. De Tesla zoemde als derde, achter Nischa Biermann van Red Bull en Idiot, de Peyresourde op.

Beffer zei weinig. In principe was de rustdag goed verlopen. In het weekend had Zeeman gebeld met de boodschap dat ze per 1 augustus hoofdsponsor wilden worden en dat samen in een hotel in Carcassonne bekend zouden maken. Een lapjesdesign-trui was al klaar.

Zeeman was zelfs bereid de buidel te trekken indien dat in verband met Van Lieverlede nodig was. Het podium was inmiddels in zicht. Maar de vader van Alexis had tegen Wrakhout gezegd dat hij pas na de Tour over contractverlenging wilde praten.

Thomas was uitgeput van de onderhandelingen en het gereis. Hij sukkelde al tijdens de neutralisatie in slaap achter het stuur. Poc! Daar stak de uitlaat van de ploegwagen van Carrefour door de grill van de Tesla. Idiot was woest. 'Bordel, connard! Idiot!' Clemens dook weg achter een carbonwiel, het routeboek en een doos met gelletjes.

De uitlaat van Idiot hing er maar triestig bij. De Tesla kon verder, maar zou de voorkant van de koers nooit meer zien die dag, net als de Koning. Van Lieverlede trouwens ook niet. Die reed lek aan de voet van de Tourmalet, en het duurde twee minuten voordat Tim erbij was met Tesla nummer 2.

Alexis was weliswaar een plaatsje gezakt in het klassement, maar stond nog steeds op dezelfde achterstand. Er was nagenoeg niets gebeurd in de eerste twee Pyreneeënritten. Een incidentje tussen Vingergaard en Toldyuso, dat was het wel. De Spanjaard demarreerde op de top van de Port de Balès toen de ketting van Sören eraf liep.

Toldyuso won de etappe met nipte voorsprong op Vingergaard en Alexis. Hij haalde zijn schouders op, niets gezien. De pechschade voor Alexis zou groter zijn.

Met behulp van Poursuivant en de Strandhagenees reed hij twee minuten dicht op de Tourmalet. Maar dat moest hij bekopen. Op de Portet, waar Kolovrat de sprint won van Vingergaard en Toldyuso, verloor Alexis een minuut.

Hij stond nog steeds derde, op 1.41 van Vingergaard en 1.08 van Toldyuso. Kolovrat en Al-Evenpul hadden allebei een slechte dag gehad in de slotweek, die waren uitgeschakeld voor de Tourzege.

De Tesla kwam rokend aan bij het hotel in Pau. De Koning werd niet meer gesignaleerd. Er was ook goed nieuws voor Nederland: de bid Rotterdam/Den Haag kreeg tot ieders verrassing het GD van 2028 toegewezen. In Aigle bleek iets grondig te zijn misgegaan.

Na afloop van de overgangsrit in Zwitserland zouden Bidhonne en Divident gaan dineren, maar de laatste was niet op komen dagen. Hij zat met de Saudi's van Neom City in Montreux, iets met de organisatie van een WK.

Tristan Bidhonne was not amused. Dacht die UCI-voorzitter soms dat ie belangrijker was dan de Tour? En waarom hadden de Saudi's hem genegeerd in het village depart in Beurre? De boter stond klaar.

De Tour van 2028 zou starten met een tijdrit van Duindorp via het Vredespaleis en Strafhof naar Scheveningen. De volgende dag Honselersdijk - Rotterdam, met sprintfinish op de Maasboulevard na de Van Brienenoordbrug. De Franse consul Léontine Zigelard de Morcelle knikte instemmend.

Duindorper Strandhagenees pinkte een traantje weg toen ie het hoorde en belde vriendin Ramona, die meteen de eerste week van juli vrijnam bij de Xenos.

De rit naar Bordeaux werd solo gewonnen door de Nederlander Sem Naven, alweer de vierde vaderlandse zege na Willemsen en 2x Mooij. Het was een bijzondere zege, want de eerste overwinning voor een transgender in de Tour.

Na een korte verplaatsing was het tijd voor de wittewegenrit naar Tours op de laatste zaterdag. Beffer was gebleven. Hij had ruzie gekregen met Duchateau. Die zou de rest van de Tour eerste ploegleider zijn en Thomas zou zich verder afzijdig houden. Met een goede Rampenaerts zouden ze een putsch plegen in de wijnvelden van de Loirestreek.

Toldyuso reed voor het Spaanse B-Movi Merida, die hadden slechte fietsen en dat zou blijken. Een fietswissel van Vingegaard bij de strook van Vouvray was ook al niet gunstig uitgepakt. Rampenaerts ranselde het peloton uit elkaar met Alexis in het wiel. Die zou 40 seconden tekort komen voor de Tourzege, maar als tweede eindigen in Parijs.

Toldyuso was op de fiets van zijn kleine ploeggenoot Drojas binnengekomen, die viel zelfs nog van het podium, want Kolovrat wist Alexis, Mo en Marechal in de eindsprint te verslaan. De Sloveen stond achter Vingergaard en Van Lieverlede in de groene trui op het podium aan de Champs-Elysées.

Zeeman had het vijfsterrenhotel George V afgehuurd voor de afterparty: plateaux de fruits de mer met haringijs toe. Communicatieman Danny Gilissen, die in de auto zaterdag niets anders deed dan opscheppen over zijn escapades met de vrouwtjes, glimlachte minzaam, en pulkte een schaamhaar van tussen zijn tanden.

Alexis was echter nergens te vinden bij aanvang van het diner. Dat zat zo. Pa van Lieverlede zat hem met de CEO van Neom City op te wachten in diens suite, en niemand wist het kamernummer van Nasr Al-Niom. De Beffer ijsbeerde zenuwachtig heen en weer door de lobby van het hotel.

De zwaar vermagerde Alexis slurpte plichtmatig een paar oesters naar binnen, in principe onder groot jolijt van zijn ploeg- en stafgenoten. Maar de Beffer wist inmiddels dat hij met de Saudi's in de slag zat, en Gillissen wist als getuige ternauwernood te voorkomen dat Thomas uitviel tegen pa Van Lieverlede.

Met contractbreuk had Thomas niet zo'n moeite, maar om dat nu hier te doen, binnen een week na het binnenhalen van de hoofdsponsor? In principe had Beffer natuurlijk gelijk.

Nasr Al-Niom liet zich niet zien in het openbaar, duidelijk was dat de Saudi's Van Lieverlede wilden hebben. Thomas liet eerst Krankink bellen met CD Marx, die lag daar iets beter. Zij wilden de kwestie ontkennen noch bevestigen.

Maar de tijd drong voor Beffer, bleek in de chaotische week na de Tour. Het WK in Oman was al op de volgende zondag, tevens de reden dat 'VDP' niet naar de Tour ging. En Zeeman had de officiële papieren nog niet getekend.

Gillissen, de zwaarlijvige communicatieman van de kledinggigant, had echter al lucht gekregen van de interesse van Neom City, en de CEO van Zeeman wilde nog niet tekenen voordat de kwestie Van Lieverlede was opgelost.

Ondertussen slurpte die vrolijk verder, en Gillissen nam twee porties haringijs. Thomas had tegen pa Van Lieverlede gezegd dat bij contractbreuk de Saudi's een flinke afkoopsom zouden moeten betalen.

De Wrakhouts hadden een bedrag in gedachten, dat genoeg zou zijn om Milan Arendshorst aan te trekken. Dan hoefden ze niet bij de Zeeman te gaan winkelen.

Arendshorst, wiens contract afliep, was niet tevreden bij Ananeos, en andersom. Hij wilde best werken voor Wayter toen die in de eerste week in het geel reed, maar hij had zich helemaal leeg getrokken op de Planche, en Wayter zelfs gelost.

In de tijdrit werd ie weliswaar derde, maar ziek, en er was geen contact met de ploeg meer geweest sindsdien, wist Marijn Wrakhout. Arendshorst zou een goede vervanger zijn voor Alexis, de ploeg zou anders volledig rond de wisselvallige Strandhagenees moeten worden gebouwd.

Clemens was als een gek naar huis gereden na de Tour. Hij wilde het liefste weer op de fiets springen. Alles was beter dan in een ploegleiderswagen met Thomas. Hun relatie had erg onder de Tour geleden. Clemens was niet gelukkig als ploegleider, en de Beffer bits en kortaf.

Het enthousiaste idee van Clemens om het logo van hun podcast Live Fast, Ride Slow op de roomwitte shirts af te drukken was door Thomas meteen in de prullenmand gegooid. De naam van de podcast was dan wel van toepassing op de Beffer himself, bij Clé was het precies andersom.

Op het WK in Muscat had geen renner van Carte Blanche een potje kunnen breken. De aanloop van de race met een stadscircuit en finish bij het Sultan Qaboom Sports Center ging weliswaar over enkele heuvels, maar het was iets voor pure sprinters.

De enige ploeg met topsprinters was Nederland; dat had met Arjan van Aarle een sterke renner in de vlucht, dus reed niet en het WK liep uit op een sof. Pim Verlier, een versleten sprinter van Casteletto, hield Al-Evenpul en Van Praet gevangen in het peloton, en kon niet voorkomen dat Van Aarle solo de wereldtitel pakte.

Mo reed sowieso niet achter zijn ploeggenoot bij Carrefour, en was blij dat hij de regenboog een jaartje kwijt was. Mocht ook weleens. Hij liet zich de toejuichingen van de Omanieten welgevallen, die dezelfde moslimfactie vertegenwoordigden als Mo's Algerijnse voorouders.

Al-Evenpul was als enige renner door Sultan Qaboom persoonlijk ontvangen, al reed ie een onzichtbare koers. Wel gaf hij Arjan een korte boks bij de finish. Mo was niet met wielrennen bezig in de weken na de Tour, al zou hij de sultan toezeggen volgend jaar voor het eerst deel te nemen aan de Ronde van Oman.

Dewevere vond het door schandalen gepijnigde werk van bondsvoorzitter ook maar niets. Hij was doorgaans de veroorzaker van schandalen, en hield zijn mond nooit over zaken waar hij een ongevraagde mening over had. Don Dirk verveelde zich, zeker nu hij geen Vlaming meer was, maar Belg.

Mo was vanaf 1 januari nog steeds Belg, maar Van Praet zou voor Nederland moeten knechten binnen de nieuwe confederatiestructuur. Willem Alexander had als voormalig IOC-lid bedongen dat frietzeggers en patatzeggers niet tegen elkaar zouden rijden.

En dat hield in, dat er weliswaar nationale kampioenschappen oude stijl zouden worden verreden (lees: Nederland en België), maar dat op de internationale kampioenschappen de Nederlands-Vlaamse ploeg tegenover de Waals-Brusselse Belgen zou staan.

Dat werd nog een probleem. Mo was Brusselaar, Van Lieverlede woonde net over de taalgrens in Louvain-la-Neuve. Om kort te gaan: Dewevere had zich zonder slag of stoot tot Waals-Brusselse bondsvoorzitter laten kronen, terwijl zijn invloed over Vlaanderen foetsie was.

Mo was sowieso verloren voor Vlaanderen, maar Alexis was een aparte kwestie. Hij was geboren in Louvain-la-Neuve, op het kot van moeder Marie, een Waalse economiestudent. Die had zich laten bezwangeren door de manager van de Delhaize in Overijse, waar zij een bijbaantje had als caissière.

Luc van Lieverlede was een vlotte kerel, een paar jaar ouder dan Marie en in het bezit van een MBA. Voordat hij door zou stoten tot de top van de financiële sector moest hij bij de supermarktketen de fusie met Ahold voorbereiden. Als zodanig had hij veel in Nederland vertoefd.

En nog eerder was hij zaakvoerder in Overijse, waar hij was opgegroeid tussen de wijnranken, de veldrijders en natuurlijk de Druivenkoers, toevalligerwijze ook de favoriete wedstrijd van Al-Evenpul.

Mo en Alexis zagen elkaar weleens in het Druivenland, dan groeten ze elkaar. Mo woonde met zijn vrouw in Elsene, op stand bij het Terkamerenbos. Hij reed kruisingsvrij de stad uit, geen sinecure in de Belgische hoofdstad. Mevrouw Al-Evenpul was een moderne moslima.

Amina Al-Evenpul was een graag geziene gast in de modehuizen van de Avenue Louise, maar werkte ook gewoon, als marketingmanager van LAPEBIE, producent van kranen en sanitaire toestellen.

Afijn, ook de Van Lieverledes hadden nagedacht over het nationaliteitendilemma. Vader Luc was rationeel: als de Saudi's daadwerkelijk 5 miljoen jaarsalaris wilden neertellen, scheelde het Nederlandse of het Belgische belastingsysteem al snel 4 ton, in het nadeel van Nederland.

Voor de Waalse moeder was het nog simpeler: Alexis was een echte, tweetalige Belg. Thuis werd weliswaar Vlaams gesproken, maar Alexis was altijd naar een Franstalige school gegaan. Zelf twijfelde hij over de moeilijke keuze, maar een flamingant kon hij niet worden genoemd.

Er was nog iemand die er veel aan was gelegen Alexis voor Wallonie Bruxelles te behouden, en dat was bondsvoorzitter Dewevere. Op deze manier kon hij al zijn oude vijanden, Van Van Moer tot Van Praet, een hak zetten. Op Sporza sprak hij schande van de nieuwe situatie en nam hij het zelfs huichelachtig voor Van Praet op.

Op de vraag van Dehandschutter of knechten voor Nederland erger is dan knechten voor Roger Primus knikte de aangeschoten Dewevere bevestigend. 'Van Ljieverljede mah dit nie overkoom'm'.

Een overstap naar CD Marx-Neom City was voor Alexis ook om sportieve redenen interessant. Van Lieverlede zou sowieso de eerste contractrenner worden in eigendom van een externe geldschieter.

De structuur van het vrouwenteam was er al en uiterst professioneel opgezet. De mannenkern was verder gewoon de overname van de Belgische Loterij, een ploeg afgezakt naar procontinentaal niveau.

De ploegleiding was in handen van de Nederlander Michel Patrijzen, en die kende Van Lieverlede nog van vroeger, toen hij voor het beloftenteam van de Loterij had gereden. Het menselijke vlak gaf de doorslag.

Terwijl aan de kant van CD Marx echte banden werden gesmeed, was de Beffer alleen met negativiteit bezig, zoals de ruzie met Luc van Lieverlede. Bovendien was hij pissed off dat zijn goede kennis Patrijzen aan de andere kant stond, maar Thomas had hem simpelweg nooit gevraagd.

Beffer belde met Gilissen om te vragen hoe de vlag er voorstond bij Zeeman. De communicatieman vertelde eerst een heel verhaal over een fotomodel dat tijdens een date met hem alleen maar een regenjas droeg en verder niets eronder.

'Kappen nou Danny, het gaat om de toekomst van een wielerploeg', zei Thomas vanuit zijn slaapkamer in het ouderlijk huis, uitkijkend over de Wormer. Boven het bed hing een poster van Daniëlle Overgaag in het shirt van de nationale selectie 1995.

Gillissen zei dat het vertrek van Van Lieverlede geen probleem meer hoefde te zijn, mits ze Francesco Willemsen aan zouden trekken. Die wilde weg bij GSM omdat manager Ivan Waterdrinker Olivier Mooij had getekend.

'Waar ze het geld vandaan halen? GSM is ook maar een failliete telefoonprovider', zei Thomas. In ieder geval waren Waterdrinker en Mooij allebei afkomstig uit de Hoekse Waard. De ploegmanager stond bekend als regelneuker, maar was verder een zevendedagsadventist, en dat zijn prima mensen.

Informatie bij de Wrakhouts leerde, dat Willemsen niet meer eiste dan dat Van Lieverlede nu betaald kreeg. Francesco wilde alleen wel zijn Noorse laatste man Sjolbak Laenge Staken meenemen.

Positieve berichten drongen echter niet meer tot Thomas door. Hij keek uit het raam. Beneden op de klinkerstraat liet een vrouw in driekwartsbroek, fleecetrui en Birckenstocks een kleine poedel uit. Slechts een houten bruggetje scheidde haar van de acute verdrinking in het veenmoeras van het Jisperveld.

Wat een triestigheid. Thomas trok een potje Tijgerbalsem open en smeerde zijn geslachtsdeel ermee in. Langzaam begon hij zichzelf te masseren, totdat ie klaarkwam op de poster van Overgaag. Hij kwam klaar zoals alleen het geslacht van de Beffers klaar kon komen, diep geworteld in het lichaam als de wortels van een beuk.

'Alleen seks en pijn bestaan echt', had Dumas ooit tegen hem gezegd. Maar die zou in dit geval een nummer van de Zangeres zonder Naam hebben opgezet.

Na het produceren van het zoveelste nieuwsbericht over een drugsvondst in de Vlissingse bananenterminal, wist Dumas het loeihete Zeeland ook nog economisch op de kaart te zetten. Het haringijs was weliswaar afkomstig van het Utrechtse Alberto Gelato, maar werd geleverd door Delta Products.

Het bedrijf van zijn zwager Harco, dat hij had aangedragen bij twee wielerploegen. De laatste heette door de inspanningen van Jean inmiddels Team Albert Heijn Zaanlander 30+ Delta Products - MKA Groep - Salden.

De ploeg had meer sponsoren dan pakweg Selle Italia anno 2005 of Hubo 2023. Maar Jean kreeg wel zijn kaakimplantaten gratis en Harco een nieuwe racefiets afgemonteerd met Campagnolo-onderdelen van Alibaba.

Aardige mensen, en dat zou je ook van d'n Jean kunnen zeggen. Al dachten ze daar bij WF anders over. Jean had een ban gekregen op WF, omdat hij het maximum gebruik van het woord beffer had overschreden.

Jean argumenteerde nog dat zodoende het 3x invoeren van een wachtwoord al voldoende was om bij WF geschorst te worden. Het was niet zo erg als de sokken van de UCI of de massagevrijheden bij GSM, maar toch.

haha heb je echt een ban (onder artikelen), d'n Jean?

Dus startte Jean in zijn vrije tijd een nieuwe chat op: De Zwarte Chat, naar analogie van het nummer van Ciska Peters over een buurtcafé en de Zwarte Bond van West-Brabant, een in Rucphen gevestigd alternatief voor de KNWU, waarover later meer.

Op De Zwarte Chat mocht alles, maar het toelatingsexamen was dusdanig zwaar (je moest vragen beantwoorden over Carlo Nasi én The Carpenters) dat naast Jean alleen leeftijdsgenoot 'zacht' werd gemodereerd. En een trol onder de naam Camiel Verhagen.

Die was door WF geweigerd omdat zijn eerste schermnaam, 'Maxime Verhagen', niet mocht. Bestaand persoon. Hij had echter Carlo Nasi goed gegoogeld en hield ook van Karen Carpenter, dus mocht ie wel op De Zwarte Chat.

Althans, hij riep alleen af en toe: 'ik mis koersinformatie', want het ging de hele tijd over Miami Vice, Jaap Stobbe en Luc Suijkerbuijk. Me dunkt, het waren koersarme weken.

Jean zat te peinzen welke bekende wielervolger er achter Verhagen zou kunnen zitten. Salden? Nee, dat was geen prater en zeker geen fan van The Carpenters. Duchateau? Nee. die was te jong voor Nasi. Ducrot? Nee, die zou 'wereldverbeteraar' als schermnaam gebruiken. Met een kleine letter.

Het kon natuurlijk Maxim van WF zelf zijn, maar dat was too obvious. Wie miste er nog meer koersinformatie? Niet Renaat, die zat op de motor; niet Dehandschutter, die zat tot aan zijn elleboog in de koersinformatie. Nou? Nou? Nou?

Dumas, die door een verleden als actief toerfietser elk weggetje in de wielersport wist thuis te brengen, besloot chatter Verhagen eens te testen met een kwis. 'Welk kasteel passeer je in de Math Salden Classic tussen Fromberg en Schinnen?'.

De kwis duurde maar een kleine minuut, want 'zacht' wist het antwoord al. Maar Jean kon zijn Limburgse collega Berckhoffs als mogelijkheid doorstrepen.

Jean moest verder met kastelen. 'Kasteel Hoensbroek is sensationeel', had 'Verhagen' gepost. Kwis 2: 'welk kasteel wordt gepasseerd in de finale van Veenendaal-Veenendaal?' Nu bleef het helemaal stil, het leek Wielerflits.be wel.

De sleutel kwam van 'Camiel' zelf. Die postte een kwis die op WF alleen door 'Theo' goed kon worden beantwoord, al was deze Camiel niet 'Theo'.

'Ik reed met Bodi del Grosso, Callum MacLeod en Jan Willem van Schip'. Dumas ging buurten op PCS en kwam terecht bij het continental team Abloc 2023. Hé, daar reed een coureur met de naam Maxime Duba.

'Bent u Maxime Duba?', zei Dumas het tromgeroffel van de Mystery Guest van de Showbizkwis indachtig. Nee.

'Dan bent u Norbert Zeikstra'. Ja.

Het was het begin van een bromance tussen de meest unlikely kerels in de wielersport. 'Ik dacht dat je geen PCS had, zei Jean. 'In het commentaarhokje van de NOS niet, bij de VVV Drenthe wel'.

Dumas kreeg respect voor Zeikstra, want die had maar liefst 2 deeltijdbanen met ambtenarenvoorwaarden, en kon dus tot in zijn lang zal ze levensdagen na zijn pensioen blijven freelancen met behoud van voldoende salaris om het budgettekort van de KNWU aan te vullen.

Jean wilde al jaren dat de Ronde van Nederland weer terugkeerde. De ZLM Tour bestreek heel frietzeggend Nederland, maar de belangrijkste koers van het jaar had geen poot aan de grond in patatland.

'Het aantal sprints in de ZLM is veel te groot', zei Dumas. 'Daar moet een aankomst op de VAM-berg bij', enthousiasmeerde Zeikstra. 'Sensationeel'.

'Maar we moeten ook Gesink een kans geven nog een mooie rit te winnen, die moet hier toch bijzitten?'

De twee wielergiganten gingen elk afzonderlijk hun netwerk af om de gezamenlijke droom te realiseren. Ach ja, het was weer style Dumas.

Die bracht de mensen van ZLM Tour in contact met Norbert, anders was dat nooit gelukt. Klinkt een beetje als opschepperij, maar Jean is in wezen sociaal.

Trouwens, hij had Salden al een finish beloofd van de ZLM Tour in Limbricht. Start op het Tim Duchateau Bike Park Sittard-Geleen, permanence Fortuna Sittard Stadion, via Valkenburg naar de From, Kasteel Hoensbroek en finish voor de fietszaak van Salden.

Een heuse bergrit in de Ronde van Nederland, met 3x Op den Bies in Schimmert, de Fromberg en de Holleweg van Schinnen. Nee, Jean verkneukelde zich aan het eind van de hete zomer van 2026. Met een androgelletje en een doos ovenfrikandellen kwam hij de dag wel door.

Je moet de Groenery in Barendrecht eens bellen, had zijn Antwerpse nieuwsmanager gezegd. Eens kijken of de bananendrugs daar ook afzet vinden. De Groenery wist evenveel van cocaïne als de FIOD van West-Brabant, maar het leverde weer 37 euro 40 op. Geen € 37,40, dat mocht niet van de schattige eindredactrice.

O ja, en de ploeg Anema heette nu Albert Heijn Zaanlander 30+ Delta Products - De Groenery - MKA Groep - Math Salden Cycling. Gianni Savio zou er een hartverzakking van krijgen. Jean zette 'Hurting Each Other' van The Carpenters op, en glimlachte naar de portretfoto's op zijn bureau.

Zelfs de koeriers Mo en Hamza namen niets van de coke voor eigen gebruik. Drugs waren haram, al blowde Mo wel veel. Maar daar kon hij niets aan doen, hij kwam uit Etten-Leur. Hamza was opgegroeid in Goes-Zuid, daar zijn tenminste nog een door scootmobiels geterroriseerde Dirk en een montessorischool.

In de portiekflats achter de Beukenstraat werd wel degelijk in drugs gehandeld, maar Hamza ging braaf naar Montessori De Basis, dat deed iedereen in Goes-Zuid, want de Beatrixschool stond slecht bekend. Daar vergat de naschoolse opvang vijfjarigen, waardoor ze zonder toezicht door de Elvis Presleylaan stuiterden.

Jean kwam weleens in Oss voor de turnwedstrijden van zijn dochter. Op weg naar Sportcomplex de Rusheuvel passeerde hij dan de spoorwegovergang van het Stintdrama. Dan moedigde hij de puberella extra hard aan. Bij achterwaartse salto's deed hij zijn ogen dicht.

In Nederland was alles op papier goed geregeld, als er maar belasting werd betaald. En in de Rusheuvel kostte de koffie 2,65, dat tikte ook lekker aan. En dan in Oss maar klagen tegen de SP, ze kenden de naschoolse opvang van Goes-Zuid nog niet.

Hamza had het helemaal niet erg gevonden op de montessori. Hij speelde met het zoontje van de eigenaren van de biologische supermarkt van Goes, hij mocht op de verjaardag komen van een perenboer uit 's Gravenpolder. Hij klikte wel tegen de pleinwacht als iemand de regels overtrad.

Dumas fietste al jaren niet meer. Hij ging nog weleens op de randonneur naar de Spar van Gees Keuze in Wemeldinge, maar dan alleen op christelijke feestdagen, als de AH van Yerseke dicht was. En dan alleen op Hemelvaartsdag, want op de overige christelijke feestdagen was Gees Keuze ook dicht.

Onderweg kwam hij dan Antjan Tolhuis weleens tegen, op de Postbrug, maar de steile kant vanaf Wemeldinge viel Jean al zwaar. Tolhuusje gaf zijn opa gebruikte fietsen, daar paradeerde de oude baas dan trots mee door Yerseke. Met een sjekkie tussen de tanden.