Deel jij nu wel eens muziek waarvan je denkt: dit is goed genoeg voor de Top 2000? Want het is of een of andere blanke malloot, of het is weer een van je zwarte lover boys. Heel enthousiast doen over dat Brown Sugar van D'Angelo, dat wel een paar keer per jaar gedraaid wordt in de Soul Night, maar echt niets speciaals is. Ik moest in verband met verwijzingen naar drugs in muziek nog denken aan de Pitchfork Top 200 songs van de 80s. Voor menig fan is dit hun beste nummer.
59.
Depeche Mode: “Never Let Me Down Again” (1987)
By their sixth album, Depeche Mode had hit upon something like a groove. The snarkily-named Music for the Masses wasn’t packed with gold singles like its follow-up, Violator, but it saw a minor hit in its slinky track one, "Never Let Me Down Again". The song inched to #22 on the UK charts in 1987, but saw greater success outside the band’s home country. "Never Let Me Down Again" reached #2 in West Germany, three years before the wall splitting Germany in two would come down.
With its two-note lead melody and its winding harmonies, "Never Let Me Down Again" counts among Depeche Mode’s more enigmatic cuts. "Two separate people came up to me after a show one night and said, 'I really like that song.' One of them thought it was a gay anthem and other one thought it was a drug anthem," Martin Gore told Rolling Stone in 1993. The relationship outlined in the song is intimate at the very least, and it’s hard to mistake the words "flying high" in a decade where narcotics flowed freely, but "Never Let Me Down Again" at its bottom line describes power, the bliss of giving into it and the helplessness of losing yourself on its hook. Dave Gahan sings like he’s going limp in service of a higher power, following it wherever it wants to throw him. His voice splits in two and orbits itself, steady, then ascending, then on the verge of collapse. When he reaches that desperate coda—everything’s alright tonight—it’s as though he’s murmuring the maxim to himself, rocking back and forth, waiting for the world and its ugliness to fade. —Sasha Geffen
Wekelijks gaan we terug naar de top 10 van de Lijst der Lijsten in een bepaald jaar. Op 28 mei 1988 steeg de toen 17-jarige Glenn Medeiros naar de felbegeerde koppositie met Nothing's Gonna Change My Love For You.
Meedoen aan een lokale talentenjacht in Hawaii lijkt geen vanzelfsprekende opstap naar een grote carrière als artiest. Toch lukte het Glenn Medeiros. Op 16-jarige leeftijd won hij de competitie in zijn staat met zijn vertolking van Nothing’s Gonna Change My Love For You van George Benson. Vervolgens nam Medeiros zijn versie op bij een Hawaiiaans label en werd de cover gedraaid op de lokale radiozenders. Daar trok de plaat de aandacht van een radiodirecteur uit Arizona die een bezoekje bracht aan Hawaii. Hij bracht de plaat toen naar zijn eigen radiostation KZZP in Phoenix, de hoofdstad van Arizona.
Ook in Arizona sloeg Nothing’s Gonna Change My Love For You aan, waarna de single in 1987 werd uitgebracht in het gehele vasteland van de Verenigde Staten. Uiteindelijk debuteerde de nog altijd 16-jarige Glenn Medeiros met een twaalfde plaats in de Billboard Hot 100. Later dat jaar werd zelfs de eerste plek bereikt in Canada. Toch duurde het tot 1988 voordat de single op de Europese markt kwam. Op 30 april 1988 maakte Glenn Medeiros zijn Top 40-debuut. Nothing’s Gonna Change My Love For You kwam binnen op nummer 34.
Op 28 mei 1988 steeg de ballad naar de felbegeerde koppositie! Glenn Medeiros was toen ‘inmiddels’ zeventien jaar, wat hem de eerste minderjarige artiest sinds Danny de Munk maakte die op nummer 1 stond in de Top 40. Waar De Munk het in 1984 maar twee weken volhield aan kop met Ik Voel Me Zo Verdomd Alleen, voerde Nothing’s Gonna Change My Love For You liefst zes weken de Lijst der Lijsten aan! Glenn Medeiros was daarmee pas de tweede minderjarige artiest die zo lang op de eerste plaats stond. De eerste was Heintje, die op 12-jarige leeftijd tien weken lang de nummer 1 van Nederland was met Ich Bau Dir Ein Schloß.
Niemand gaat ook gecompliceerd zitten doen over Boys van Sabrina. Dat nooit in de Top 2000 heeft gestaan. En dat zeiknummer van Glenn Medeiros ook slechts de eerste twee keer. Met Rick Astley is iets anders aan de hand. Never Gonna Give You Up heeft op de een of andere manier een soort cultstatus gekregen, maar helemaal begrijpen doe ik het niet.
Log in via je wielerflits.nl account om deel te nemen aan de discussie.