Dat vind jij. Ik deel hier lijstjes met de bedoeling dat er enige discussie over onstaat. Ik vind echter niets sociaals aan jouw muziekbeleving. Alsof je in je eigen wereld het wiel zit uit te vinden en helemaal geen idee hebt wat er bij anderen leeft. Ik kan me aan Muse heerlijk ergeren, maar dat is tenminste nog common ground (14 nummers van Muse in de Top 2000) en stof voor discussie.

Je kunt nu sinds kort bij de NPO ook je stemlijstje wijzigen nadat je gestemd hebt. Graag had ik gehoord "goh waarom die niet", maar van Raul moet ik het niet hebben.

Ik ben volkomen anti-lijstje maar zag met White Town en Smashing Pumpkins toch wel 2 tracks staan die ik zelf ook tof vind, los van je dedicate fanschap tov Depeche Mode (die ik weliswaar goed vind maar niet over de hele linie). 

Tov Raul: ik vind het ontzettend unfair hoe je hem wegzet als trol terwijl die man duidelijk wél muzieksmaak heeft. Zeker niet de mijne (Funk: mwoah, Soul: stja, R&B: kots) 

Maar wel alle noteringen van Muse van 10 jaar in de Top 2000 paraat.

Ja, ik kan ook googlen. Top 2023, filter muse.

vroeg me af of mijn intuïtie juist was dat al hun werk vanuit de eerste 4 albums kwam. Klopte. Denk trouwens ook dat ze er te veel in staan, zal dat zo eens in vergelijk zetten, wacht even duurt niet lang.

Alice in Chains, 2 nummers. Da's karig.

SOAD, 1 maar. Dat is belachelijk.

hadden er sowieso 3 moeten zijn, ook Toxicity en Aerials

Prodigy 5 stuks, ok

Doors 11 x, toe maar

7 he, in de laatste editie. Je zult maar in Venlo wonen..

4 the record, ik vind The Doors echt tof. 
De film met Val Kilmer is ook echt de moeite waard.

Waar blijft dat topic waar mensen over hun favoriete kleur kunnen discussiëren? 

Ik vind het een nogal kinderachtige stijl om iedere keer wanneer je iets niet bevalt, het in cynisme te verpakken. Je zou je ook kunnen afvragen waarom ik een tweede muziektopic ben begonnen.

Ik weet heel goed waarom. Omdat jij moeite hebt met andere meningen en smaken. Hoe je dat voor jezelf rechtvaardigt weet ik ook al, en dat is gelul.

Heel simpel. Jij hebt jouw smaak, ik de mijne. Ik laat al jouw meuk passeren, want het is niet aan mij besteed. Heb ik er een mening over en zou ik die willen uitspreken? Natuurlijk, eigenlijk wel maar dan weeg ik mijn kutmening af tegen het belang dat het hier voor iedereen moet zijn en laat ik het zoals gezegd passeren.
Jij zou hetzelfde moeten doen met muziek die niet aan jou besteed is maar dan gaan er kennelijk radertjes in je hoofd draaien en je kunt je er maar niet overheen zetten. Dat vind ik vervelend voor je, dat dwangmatige. Maar laat er geen twijfel over bestaan, jouw beperkingen zijjn op geen enkele manier leidend hier. Hoe lang je er ook over doordramt.

honderd keer toenadering zoeken helpt ook niet. Dus met een cynische opmerking zo af en toe kom je er nog genadig af. Koppige vriend. 

Voor de gelegenheid heb ik eens een keer gestemd op mijn eigen favorieten van de Tens en deze ingestuurd bij Qmusic. Aardige excercitie om eens te kijken wat uit dat decennium komt want ik zou bij het gros van de nummers echt niet weten van wanneer ze nou precies waren.

Goed welgeteld 1 nummer en vier artietsen waren bij hen bekend. De rest is gewoon voer voor discussie dan maar, weinig tot geen kans dat je er nog iets van terughoort.

1

Cliff Edge Ghost - Preghost

2

All The Beauty (Original mix) - Jani R

3

When Words Fail - subtractiveLAD

The Dark Crooked Tree - LoveKrafty

Paradise Circus -Massive Attack vs Burial

Thinking Of A Place - The War On Drugs

Heaven Up There - Palace

Acid Rain - Lorn

Peak Magnetic - Clark

Once - Buck UK

Shinobi Flow - Whispa

Paspatou - PARRA FOR CUVA

Everything Connected - John Hopkins

Darkhorse - Emma Ruth Rundle

No Longer Making Time - Slowdive

Tick Tock (Jani R remix) - Seagrave

In Maidjan - Heilung

Donna - THE LUMINEERS

Immanuel - Tony Anderson

Strangest Thing - The War On Drugs

Summer Bummer - LANA DEL REY

Orbiting - DeepChord presents Echospace

Everything You See Is You - Clocolan

Wasting My Young Years - LONDON GRAMMAR

The Less I Know The Better - Tame Impala

Organa - Max Cooper

California Nights - Best Coast

Today He Felt Life - bvdub

Broken - Patrick Watson

Love - eleven tigers

Sinner - Ark Patrol

Make You Cry - IC3PEAK

Scary All Over - Fifty Grand

Reunion - M83

Make Me Fade - Vanic x K.Flay

Running Naked Through Underground Cities - Lights Out Asia

Trapdoor - Salem

Magic - COLDPLAY

The Silence - Manchester Orchestra

I'm Not Human At All - Sleep Party People

Ken er een flink aantal, je hebt een redelijk duistere smaak. Leuk. Mij net te flimisch maar toch.

Clark heb ik 2 x live gezien, luister je ook Plaid, of Boards of Canada? Bestaat M83 nog?

“… wie uit wil leggen waarom Muse een kutband is?”

Omdat het het schoolvoorbeeld is van 99% van de Engelse popmuziek van de laatste 40 jaar: hopeloos bombastisch en pretentieus terwijl het gewoon grauwe meuk is die niet eens geschikt is om je hond erop te laten schijten.

Nee, de mildheid ben ik even kwijt vanavond.

Dat is makkelijk Jacco. Dan zeg je eigenlijk gewoon 'ik haat britpop'.

Persoonlijk heb ik niks met dat gepriegel waar jji steeds mee aankomt, maar dan denk ik 'het is mijn smaak niet'.

ik ben dus wel redelijk mild, een beetje zoals Wilders die de ijskast aanvult.

Om precies te zijn een uit de Qmusic keuzelijst: Magic van Coldplay. Verder ken ik alleen The War On Drugs, dus ik ga me niet meteen schamen dat ik er maar weinig ken.

Even wat vuurwerk door de brievenbus en dan snel wegrennen.

Jouw muzieksmaak is superieur, mijn lijstjes is alleen maar meuk.
Toenadering zoeken helpt niet.

De samenvatting van de dag.

Muziek is voor mij ook vaak een filmische beleving. Eigenlijk ben ik vooral een schemering figuur vandaar dat 'duistere' dat je terecht oppikt uit de nummers die je kent, beetje nachtelijk, beetje romantisch, beetje dromerig, beetje stemmig, beetje gevoelig, beetje eenzaam. Ik hou ook heel erg van het donkere contrast van boomtoppen tegen de nachtelijke hemel de uurtjes na zonsondergang. Of anders bij maanlicht.

Heb veel met wat muziek met een emotionele lading, treurigheid of sentimenteel, maar ook met mysterieus, bombastisch en euforisch. Er moet altijd wel iets in gebeuren of iets dat je meeneemt. Grappig genoeg vind ik treurige nummers heel vaak erg bevredigend. Het middenveld (bland/niet al te uitgesproken), lichtere gevoelens, oppervlakkigheid alsmede depressief stilzitten heb ik weinig mee. Die Sleep Party People op m'n lijst is wel een beetje de uitzondering mbt depressief.  

Plaid ken ik eigenlijk niet, ben ook niet direct een kenner van allerlei hoeken van het muzikale spectrum zelfs niet in hoekjes waarin ik zelf zou moeten of kunnen bivakeren. Eerst indruk is dat het wel aardig kan wezen. Boards of Canada heb ik zeker geluisterd, maar mis daar te vaak de songstructuur, een progressie, een verhaal een avontuur. Het zijn snippets, ideeën, wat te abstract voor mijn gevoel. Behalve dan Kid for Today en Everything You Do is a Balloon. 

RV: Metal of country zijn ook geen genres waar ik opgewonden van raak, maar kan er vaak nog wel een zekere mate van oprechtheid, muzikaal vakmanschap en ongekunsteldheid in ontdekken. Met smaak heeft het dus niet direct te maken.

Dat zingen met die akelige pathos wat ze daar aan de andere kant van Het Kanaal doen, joh, van wie moet dat? Al die instrumentale lagen over elkaar gekwakt als een dichtgeslibte hartspier: dat kan toch nooit gezond zijn?

Enfin, deze komt nog wel door de ballotage:

Ik kreeg van iemand recent te horen, nadat ik even een nummer van Active Child had aangehaald wat dan volgens hem (bij spotify?) nou net het minst beluisterde nummer van het album zou wezen, dat ik echt anti-mainstream ben. Nou is Active Child niet bepaald een onbekende artiest en de Romans kent blijkbaar ook wel wat van de nummers in mijn lijst, maar de typering is misschien niet zo ver bezijden de waarheid. 

Maar misschien zit er nog wel een gem tussen. Die Falcons van Bergman in jouw lijst was een mooie toevoeging voor mijn muziekbibliotheekje. 

Met dat laatste ben ik het helemaal eens. Bij de commerciëlen snap ik dat nog wel, maar bij de publieke omroep zou je toch op zijn minst wat meer inspiratie verwachten in de playlist. Maar het is bij R2 dag in dag uit de best geteste plaatjes draaien. Vaak zijn mijn ontdekking ook nog eens suggesties van luisteraars. Zoals dat nummer van Amanda Bergman dat ik gisteren deelde.

Der worden ook een bak pulpartiesten gepushed en creatieve armoe wordt rijkelijk omarmd.

Het trucje van de afgelopen 3 jaar is om van eind jaren negentig / begin zeros bekende trance/dance thema's te gebruiken in popnummers en daar een song omheen te bouwen. Het treurige is dat meestal enkel het thema dat ze gejat hebben nog boeit en de rest niet al te best is. Oftewel gewoon makkelijk meeliften op een hype zonder zelf iets te hoeven doen. Je kunt beter gewoon Kernkraft 400 - Zombie Nation opzetten dan die rip off die geloof ik vorig jaar de wereld in is geholpen. Sam Smith & Calvan Harris is er ook een voorbeeld van.

Top2000 en Q-Music. Het is freaking popmuziek man. Niks om bijzonder over te doen. Maar misschien moet je minimaal blokfluitles hebben gevolgd om daar iets over te mogen zeggen. Of in de 21e eeuw zijn gekomen met je technologie. 

In Japan draaien ze klassieke muziek voor hun wagyu-vee. Ik hoop dat de boeren in jouw buurt kippen houden of geluidsdichte stallen hebben. Je zou je als vaars nog eerder op een prikstok werpen dan onder begeleiding van die grafsmaak van jou naar de slachtbank te willen gaan.