"Ik hoop dat er nog een keer een herkansing komt en dat jullie dan onder je nederhopkaasstolp uitkruipen."
Dat was mijn uitbrander eerder dit jaar richting Chris Buur van de Volkskrant die dit nummer ook in hun Nederlandstalige Top 100 had gezet. Overigens had ik toen mijn pijlen vooral gericht op Maxima stalker Serginio Piqué, een van de twee FunX-dj's die de Volkskrant erbij had gehaald om de lijst te verzekeren van hoog hiphop gehalte. Over smaak valt misschien nog te twisten, maar die liet totaal niet zien ook maar iets te kennen buiten dat genre.
Ik vind dit muziek voor verveelde pubers, en het is ook nog eens niet de eerste keer dat je het deelt Raul. En na alles wat ik er al over gezegd heb, is het een bewuste keuze om dit topic gebruiken, en niet dat andere.
Ik was vandaag plezant verrast door een 1 jaar oud album van Hammock dat ik tot dusvwer nooit beluisterd had.
Hoewel ik vaker wat meer met duistere/nachtelijke sound heb, kan ik dromerig, lief en cinematisch op z'n tijd ook wel hebben. Echter leek Hammock, als pionier op dat gebied, teveel op datgeen wat ik me afstoot van zoveel ambient / downtempo. Dat wil zeggen dat het net zo spannend is als kijken naar een rimpeling op het water door de stroming, regen, wind of zelf in het water gegooide steentje. De omgeving kan prachtig zijn, soms zelfs opgeleukt met een mooie reflectie in het water, waarbij de rimpeling zeker wel even je aandacht trekt. Echter lang ernaar staren blijkt uiteindelijk toch behoorlijk saai. Zo is veel van de eerder genoemde muziek, het beweegt nergens naartoe, het kabbelt maar voort en uiteindelijk dooft het dan ergens.
Maar met het album Love in the Void hebben ze toch een paar punchier tunes gemaakt die van hun traditionele sound wegbewegen. Hoop dat ze dat vaker gaan doen. Dromerig is het nog steeds wel, maar emotioneler, meeslepender en luider dan eerder. Veel meer Post-Rock maar in plaats van postapocalyptische, deprimerende en zwaarwichtige crescendo's zijn ze eerder weelderig en mooi te noemen.
Zoiets als deze, had alleen graag gezien dat ze deze dan wel lang zouden uitwijden en niet zo'n vreemd abrupt einde gaven. Nouja je kan altijd nog naar de titeltrack Love in the Void, Denial of Endings, Gods Becoming Memories of The End is the beginning luisteren voor een wel complete muzikale reis.
Dat duurt bij jou nooit lang. Ik zag in het politiek topic ook alweer een video van jouw persoonlijke goeroe Jordan Peterson. Ik heb er uiteindelijk niets over te zeggen, maar rekening houden met anderen was jammer genoeg geen onderdeel van de Cito-toets.
Een analyse van een psychiater over Trump z'n karakter dmv een video vind ik niks mis mee.
Maar je klopt wederom als een bus. Ik houd alleen rekening met anderen om wie ik geef én als het rekening rijden vica versa is. In dit geval laat ik die laatste in jouw geval varen. Moet je nou es nagaan...
☺️
Volgens de aanklager was het platenlabel, waar hij medeoprichter van is, een dekmantel voor een criminele organisatie die goed was voor 75 tot 80% van de "gewelddadige misdaad" in de stad Atlanta.
In de rechtszaal las Jeffery Lamar Williams, zoals de rapper eigenlijk heet, een verklaring voor van ruim vijf minuten. Hij omschreef zichzelf als "een goed persoon met een goed hart". Hij was in de problemen gekomen, zei hij, omdat hij "gewoon aardig of cool" was.
Cool dat dit Teletekst waardig is. Heb ff een nummer van hem geluisterd. 363 miljoen clicks voor het nummer Best Friend! Unieke luisteraars? Na een minuut afgehaakt. Zo erg dat ik hem nergens drop. Autotune "rap" gemurmel, bing bong beat, geen idee waar het over gaat.
Het mag schuren.
The cure op 1 in de rotatielijst (ik hou ook van lijstjes), ging makkelijk:
Nee hoor, hier vallen alleen maar vitkonten op dit forum over. Het is juist racisme als je er bij het stemmen over na gaat denken.
Ik kan helemaal geen versie van Laat Het Los met Frank Boeijen vinden. Maar deze live versie (veel mooier dan de studioversie die nooit gedraaid wordt) is onovertroffen.
Log in via je wielerflits.nl account om deel te nemen aan de discussie.