Die Zola Blood track is meer EuroSONIC dan EuroVISION, ik heb best veel van dit type bands geluisterd/zien en het, electronische pop, is een bijzonder lastig genre om in te excelleren. Vooral wanneer je voor de combi zwoel/diep  gaat.

En Eurovision is een muzikale lachspiegel, het draait daar alleen om onzin.

Dat ik muziek in niches zoek en waardeer, wil niet zeggen dat ik het andere niet hoor of per definitie niks vind. Maar misschien neem ik nu wel onterecht aan dat jouw blikveld bestaat uit dat wat op nationale muziekzenders gedraaid wordt of bands/artiesten die je daar hoort en aanstaan verder gaat uitdiepen.  

Bij het Wave genre (de elektronische variant) is verreweg het meest generieke shit inderdaad, dat heb je goed onthouden. Echter heb ik niet gezegd dat elk nummer dat per defenitie is. Ik deelde er een paar die dat niveau w.m.b. ontstijgen en ik zelf lekker vind qua geluid. Maar die nuance plaats je dan weer niet.

Eurovisie werd erbij gehaald vanwege dat The 7th Element op pagina 63. Daar ben ik het mee eens, zou het goed doen op het Songfestival. Daarna dat nummer van Zola Blood ook even beluisterd. Niet slecht maar het beklijft ook niet.

Nog een Songfestival act waar ik ooit op gestemd heb. Het enige wat me stoort zijn die vlaggen, wat later ook aan banden is gelegd. Maar die Russen zitten nu thuis..

Sebi vind ik ook echt mooi.

Eerlijkheidshalve kan ik ook niet direct succesnummers aanduiden van bands die duidelijk electro gedreven zijn. Eigenlijk schiet mij alleen M83 te binnen. Een paar van jullie (zeker jij Romans, maar ook esims) zijn beter geinformeerd op het gebied van bands dus jullie zullen dit beter kunnen invullen dan ikzelf.

Heeft een van jullie ooit onderstaande nummer zien passeren? Voor mij nieuw, maar zou destijds wel enige buzz hebben veroorzaakt. Volgens mij kan die ook wel onder de categorie van Romans geschaard worden. Qua stijl en emotie past dit heel erg bij mij en ben ik blij dat ik er tegenaan gelopen ben.  

De rest van het werk lijkt niet te kunnen tippen aan Loveless. This is It vind ik nog wel aardig van het debuutalbum en Carried Away en Stop van A Modern Life in 2022.  

Dat Loveless zit in mijn muziekbestand via Pinguin Radio. Tja ik ben eerlijk gezegd helemaal niet zo met muziekgenres bezig. Het verschil tussen synthpop en elektropop weet ik ook amper. Het vroege werk van DM zal wel onder de laatste categorie vallen.

Kan weer heerlijk genieten van de nieuwe Joost Klein. Geweldige clip ook!

jammer voor het muziek topic dit!

Zojuist in het programma van Leo Blokhuis, waar ik trouwens niet naar zat te luisteren. De kans is groot dat dit in het kader van de rubriek 'Wereldhit' is, waarbij de luisteraar wordt gevraagd om een favoriet nummer van een bepaald land. Sommigen hier zouden bij de naam Paolo Conte hebben gekeken alsof ze het in Keulen hoorden donderen.

Overigens zou ik graag willen dat Lemond/Raul het een na laatste bericht verwijdert. Hij weet dondersgoed dat ik dit topic ben begonnen omdat ik een hekel heb aan die rotzooi, en dit is gewoon treitergedrag.

@Redactie: gooi dit topic dit. Dan houd het geruzie een keer op. 

Mister wit voetje halen. Wat ben jij toch altijd onzuiver bezig. Dit is puur afreageren van eerdere discussies die jij niet naar je hand kunt zetten en waarin je zelfs zit te liegen om je gelijk te halen. En het is niet de eerste keer dat je om die reden pleit om topics te sluiten, om daarmee anderen een hak te zetten. Blijf in ieder geval weg uit dit topic.

Het origineel

Ah Mister Fake News is ook weer aan het klootviolen ... Hou toch eens op met proberen dit topic naar je hand te zetten. Dat lukt je toch niet zoals je keer op keer wel ziet. 

Vanmiddag een appje van een luisteraar die een nummer gemist had in de 80s lijst: Master And Servant. Dat was ik duidelijk niet.

Overigens heb ik wel dat genoemde nummer in het andere muziektopic ooit op cd gekocht. Als een van de zeer weinige niet DM singles. Of het heel goed is, daar kun je over twisten, maar het viel toen wel op.

Nooit spontaan op de radio, dus maar eens teruggeluisterd. De Belg die verantwoordelijk is voor de cover van Kate Ryan was zelf aan de telefoon. Die cover vind ik dus wansmaak.

Bij mij begon veel met deze, een eerste wake uppie:

Het is niet het origineel van het nummer als ik het goed heb.

Klopt, geschreven in 1972 voor iemand anders, in het jaar van kraam, maar in 73 opgenomen door Flack.

Nou zeg het maar jongens, wat denken we?:

Songs met veel lalala scoren meestal wel aardig. Volgend jaar maar beter Rico & Sticks sturen.