Ah helder nu.
Zat in het begin te etteren in Noord Amerika, daar wemelt het van plaatsjes als Jefferson, Monroe, Madison, Washington, Jackson, Lincolnton, Clinton en Horner, Bradley, Evans, Hamilton en Cookeville, Livingston, Columbus.
Wist dat Flecha er iets mee te maken had maar niet hoe, werd pas duidelijk na de laatste aanwijzing.

In N-Amerika kun je je inderdaad in elke staat volkomen uitleven met oude presidenten, acteurs, ontdekkingsreizigers etc. Maar ook in Zuid-Amerika kom je vaak een heel eind, zeker in de zuidelijke landen.

9 Pédaleur de charme
6 Jacco van Stierop
5 Klootje Kriekeljon
4 Achtpuntzes
2 Monsalve
1 Hiddenz

Ik start op de plek waar onze beschaving begon. De plaatselijke kok is na wat minder beschaafde incidenten de stad uit getrapt, de dubbele vechtsporter moest daarom zelfs nog verder uitwijken. Laat maar eens afkoelen die gasten, zullen ze misschien gedacht hebben..en hoe dichter bij de enorme ijsmassa, hoe beter. Een stuk verderop begint de tijd te dringen, dus ik trap stevig door en stop voorlopig niet om uiteindelijk bij de vrouwelijke wielrenster aan te komen. Samen bezoeken we een stuk zuidelijker de president en eindigen op de koffie bij zijn vice-president.

Mesopotamia
(Ramsay/Cook; Harihari)
(?)
(Ruby) Livingstone
Clinton
Gore

Op het prachtige Zuidereiland van Nieuw Zeeland.

Punt voor Jacco.

Franz Josef Glacier was de koude ijsmassa.Verder zocht ik Haast en (Tiffany) Cromwell nog. Niet Ruby/Livingstone.

Onderweg niets gezien Jacco?

http://www.liveleak.com/view?i=161_1448634305

Eh nee, maar ik ben17 jaar geleden daar geweest. De Franz Josef Gletscher is een bekende attractie maar toen waren er ook gedeelten afgesloten wegens modderstromen en steenval. Ruige en indrukwekkende natuur, krijg nu weer zin er weer heen te gaan. Die Nieuw Zeelanders zelf blijven er heel koel onder; heb lobster gegeten bij een visser die een hand miste omdat-ie in aanvaring was geweest met wat nijdige vissoorten en die gaat gewoon rustig door. Ach, risico van het vak, verder niet zeuren, liet hij weten. Vraag me af of ze daar code geel of oranje hebben; ze accepteren wat beter dan wij de weerbarstigheid van moeder natuur.

Haha, Moeder Natuur is ook niet onze moeder, Jacco. Wij wonen in het land van de stiltegebieden en de hondenuitlaatstroken, waar elk natuurgebied naar pretpark neigt en elke rivier wordt ingedamd. Code Oranje boven!

Ja, daar kun je een lange en uitgebreide discussie over voeren, al dat aanharken komt op mij ook vaak wat benepen over. Het creëert dikwijls een schijnveiligheid. Zo vind ik fietspaden steeds linker worden, wordt gezien als een plek om rustig te slingerend te facebooken, de hond los uit te laten, te skateboarden, de kleuters te laten spelen etc. Las laatst dat de meeste ongelukken met de fiets tegenwoordig op fietspaden plaatsvinden. In de grote steden ook de meest debiele smalle fietspaden waar je nauwelijks kunt uitwijken. Behalve op de racefiets ook ergernis op de stadsfiets dus.
Maar goed, ik dwaal wat af van het topic. Binnenkort fris aangeharkte opgave.

9 Pédaleur de charme
7 Jacco van Stierop
5 Klootje Kriekeljon
4 Achtpuntzes
2 Monsalve
1 Hiddenz

Een flinke rit ditmaal, maar te doen binnen een etmaal als je een beetje vaart maakt:

Omgeven door blatende beesten sta ik met de fiets aan de haven. Een beetje sikkeneurig word ik ervan dus met een bootje ga ik naar de overkant waar ik niet goed uitkijk en bijna het loodje leg. Maar gelukkig overleef ik het, stap op mijn fiets en passeer een bekende voetbalclub.

Ik volg de kustlijn maar vlak na de zoon van buig ik af naar het binnenland waar ik meteen een prinsesje ontmoet. Een stuk verderop ontmoet ik een goddelijk wezen (dat zich trouwens elke week laat zien) en dan beland ik bij een enorme berg wijnflessen. Is het kunst wellicht? Zo ja, dan lijkt het mij een behoorlijke flop want ik zie er weinig artistieks in.

Vele, vele kilometers verder doemt er een grote roofvogel op maar sinds een natuurramp is zij gehavend en weinig gevaarlijk meer. Onbevreesd rijd ik door maar bij een volgende stad wordt het lastig de vaart erin te houden want hele volksstammen blokkeren zo’n beetje de weg.

Ik weet me erdoor heen te wurmen en kom door een vlakte vol moestuinen en als ik vervolgens in zuidoostelijke richting rij door een vlakte vol appels, niet ver van een grote steen. Vanuit het westen klinkt de melodie van een prachtig lied en dat geeft me moed om door te gaan.

Het terrein wordt minder vruchtbaar nu, ja moerassig zelfs en dan kom ik zowaar een collega-wielrenner tegen. Erg vrolijk is hij niet, “ik heb er een knoeiboel van gemaakt”, is zijn verklaring. Maar ik heb geen tijd voor hem, anders haal ik de finish niet.

Doorfietsend in dezelfde richting kom ik wat later bij een door dikke rietstengels omgeven haven. “Verderop ligt er opnieuw een bootje klaar”, zegt de plaatselijke steward die mijn fronsende wenkbrauwen beantwoordt met de mededeling dat de rit een symmetrisch karakter heeft.
Ik zie de bui al hangen en ja hoor, als ik mijn bootje aanleg word ik door geblaat ontvangen. Dezelfde beesten!

Of toch niet?

Ik tast in het duister. Verschillende schapen & geiten gevolgd, maar raak het spoor al snel bijster. Barcelona en Ajax bezocht in diverse landen, paar Engelse voetbalclubs geprobeerd, maar zonder succes.

Je zit in de goede richting qua beesten.
De voetbalclub doet het de laatste jaren redelijk goed in haar competitie; niet vaak landskampioen geworden maar wel meerdere malen de nationale beker gewonnen en heeft in alle Europacups (I, II en III) de finale weten te bereiken en wist zij er één te winnen.

De beschreven rit kun je als een alternatief zien van een bekende meerdaagse wielerkoers.

Ah, nu zit ik op de route. Maar na de roofvogel en de volksstammen raak ik de kluts kwijt. Morgen nog maar eens kijken.

Het is een stevige rit dus ik heb niet alle tussenstations beschreven. Als je de roofvogel en volksstammen hebt gevonden ben je al behoorlijk op weg. Hou in je achterhoofd dat de rit symmetrisch is, bijna perfect symmetrisch…

O ja, het prachtige, door weemoed en verlangen doordrenkte lied hoor ik zelfs diverse malen.

Ik was gekomen tot L'Aquila en Popoli. Daarna wilde ik eerst naar Capri, in de Tirreno onder Napels, maar
later zag ik Capraia in de Adriatico. Ik vermoed dat je dat laatste eiland zoekt, gezien de verwijzing naar de bekende rittenkoers. Bovendien vind je daar meer rietstengels & moerasgebied dan aan de westkust. Maar ik zie geen moestuinen en appels. Ik dacht aanvankelijk dat je met het lied naar Napels verwees, maar dat is wel heel ver in het westen en die kom je ook niet meerdere keren tegen. En de wielrenner? Het is de thuisregio van Di Luca, maar veel verder kom ik niet.

Enfin:
Capraia (bij Elba)-Piombino-Fiorentina- Il Cristo-La Principina-Saturnia–Montefiascone-L’Aquila-Popoli-?-?-?-?-?-Vieste?-Capraia (Tremiti)

Proficiat Pédaleur ! Je komt met dit punt op een totaal van 10 en mag je je winnaar noemen van deze editie !
Tot Popoli heb je foutloos de koers gevonden en tevens de bestemming genoemd. Deze rit, Capraia Isola- Isola di Capraia, is dus inderdaad een soort Tirreno- Adriatico.

Het volledige parcours is als volgt:

Capraia Isola [geiteneiland ]
Piombino [loodje]
Fiorentina
Il Cristo [de zoon van]
La Principina [prinsesje]
Saturnia [vgl. zaterdag]
Montefiascone [fiasco = (lett) met riet omhulde, dikbuikige wijnfles (vooral chianti), (fig) mislukking, flop]
L’Aquila [adelaar]
Popoli [volkeren]
Piano d’Orta [moestuinvlakte ]
Piana delle Mele [appelvlakte]
(Pietragrossa) [dikke, grote steen]
(Santa Lucia) [een prachtig, van oorsprong Napolitaans lied, door vele grote artiesten gezongen]
Pantano [(lett) moeras, (fig) knoeiboel; Jarlinson Pantano (1988): Colombiaans wielrenner bij IAM Cycling]
Portocannone [cannone = (lett) dikke, holle stengel]
Isola di Capraia [geiteneiland ]

Beide geiteneilanden zijn natuurparken tegenwoordig. Capraia Isola, nabij Corsica, was voorheen een strafkolonie; tijdens het bewind van Mussolini werden daar politieke tegenstanders en ‘subversievelingen’ heengestuurd. Het telt heden ten dage een paar honderd bewoners.

Ah, Pantano. Ik dacht met knoeiboel aan doping.

Mooi maar moeilijk rondje, ook door de hoeveelheid plaatsen. Eens kijken of we in het nieuwe jaar een nieuwe editie starten. Het aantal deelnemers aan dit spel is helaas wel erg klein geworden.

'@pdc
Ik had een periode dat ik nog aardig mee kon doen. Maar het niveau is te hoog geworden voor mij. Je moet 28 talen kennen, zelf minimaal 67 landen hebben bezocht, alle steden op de wereld met meer dan 5.000 inwoners uit je hoofd kennen etc.. Daarnaast kost het veel tijd om de puzzel op te lossen. Ik had een paar keer het goeie antwoord. Vervolgens wou ik dat opsturen maar was ik gewoon een uur te laat. Dat was dusdanig frustrerend dat ik besloten heb om niet meer mee te doen. Maar ik vind het wel een erg leuk spel. Misschien kan het spel iets aangepast worden zodat mindere goden zoals ik ook een kans hebben. Hoe? Geen idee.

'@ti
Ik zal eens nadenken over een versie die ook mensen die minder dan 20 talen spreken, kan bekoren ;-). Ik denk dat het altijd een spelletje blijft dat enige tijd kost, maar misschien is het wat te ver doorgeslagen. Het lijkt me in elk geval leuk als je bij de volgende editie weer meespeelt.

ik spreek nauwelijks buitenlandse talen (Engels Duits en een beetje Frans) maar dit spel heeft mijn woordenschat in het Spaans en Italiaans wel wat groter gemaakt. ik moest het dus vooral doen met topografische kennis en het staren op google maps.

zeker in het begin was ik fervent deelnemer, maar de laatste edities heb ik het wat rustiger aangedaan. als ik er na bijvoorbeeld een kwartier niet uit kwam stopte ik er weer mee. in het begin was ik bereid er veel meer tijd in te stoppen.