Nein, kein Deutscher.

Jiří Škoda?

Ja, die zocht ik. De volgende tip zou iets zijn met de Tour en sponsors en auto's.
Skoda reed 11 seizoenen voor Dukla Brno, en won zowel op het WK en de OS brons met de ploegentijdrit. Sowieso een veelwinnaar, oa de ronde van Turkije en nog te veel om op te noemen. Skoda's carrière zat denk ik een beetje gevangen achter het Ijzeren Gordijn
Toch kreeg hij na zijn dertigste nog een contract in Italië, en werd zo waar 19e in de Giro in zijn eerste profjaar. Ook staat hij daar genoteerd als 2e in het jongerenklassement, maar dat zal wellicht een eerste-jaars-prof- of een debutantenklassement geweest zijn. Na nog een jaartje bij Alfa Lum en een mindere Giro was het fietsleven van Skoda voorbij.

Jammer genoeg ken ik weinig anekdotes van Oostblokrenners uit de periode 1970-1990. Een enkele ken ik dan nog vaag van naam maar dan houdt het op. Blijft daardoor wat één-dimensionaal. Hoe zat zo’n kerel op zijn fiets? Was-ie uitgekookt of was-ie er een die smeet met zijn krachten? Etc. Maar misschien moet ik maar eens een keer wat actiever gaan grasduinen hoewel mijn kennis van de Slavische talen beperkt is.

Enfin, we gaan nog even door met het huldigen van kleine renners.

2 Jacco van Stierop
1 Rodney

Als knecht heb ik een bijdrage geleverd aan een voor mijn ploeg zeer succesvolle grote ronde. Zelf mocht ik ook een keer de armen in de lucht gooien na in de finale afgerekend te hebben met een Nederlander.
Ik heb een bronzen medaille veroverd op een niet onaanzienlijk mondiaal sportevenement toen ik al bijna 50 jaar was.

Nog geen enkel idee, een speld in een ... ik zal moeten blijven zoeken, en mijn zoekgebied stelselmatig verkleinen.

Massimo Ghirotto?

Moest even zijn naam google-en, maar het verhaal kende ik nog, het moet wel Paul Jesson zijn.

Heel knap Rodney! Punt voor jou.

Paul Jesson (1955) won in de Vuelta 1980 de 10e etappe van Burgos naar Santander door af te rekenen met Johan van der Meer. Jesson reed in dienst van de Belgische Splendor-ploeg die in die ronde in totaal 7 etappezeges zou boeken en 4 man bij de eerste 7 van het eindklassement zag eindigen. Ploegmaten waren o.a. Kelly, Criquilion, de Wilde, Pollentier en Van Calster; Kelly won 5 etappes.

Het was de tweede en laatste grote ronde die Jesson zou rijden; in 1979 had hij moeten opgeven in de Tour. In ieder geval was hij –naar mijn weten- de eerste Nieuw-Zeelander die deelnam aan een grote ronde, nog voor de Australiërs Phil Anderson (1981) en Michael Wilson (1982).
Als 21-jarige was Jesson in 1976 in België beland en kreeg 3 jaar later een contract aangeboden bij Splendor en de Tour was meteen zijn eerste wedstrijd bij die ploeg.

Na de Vuelta1980, die hij als 29e afsloot, had Jesson de interesse gewekt bij Peter Post die hem tijdens de Dauphiné een contract zou aanbieden. Maar bij de proloog, die door Zoetemelk werd gewonnen, sloeg het noodlot toe. Jesson knalde op een slordig geparkeerde Lancia, raakte buiten westen, verloor veel bloed en uiteindelijk moest zijn linkerbeen worden geamputeerd.

Na een jarenlange revalidatie gaat Jesson in 1984 terug naar zijn vaderland, sticht een gezin en gaat aan het werk als frame-bouwer. Via een kennis gaat hij toch weer trainen op de fiets en weet zich te kwalificeren voor de Paralympics in Sydney (2000) waar hij 4e werd op de individuele achtervolging, en Athene (2004) waar hij de bronzen plak weet te veroveren op de combinatie weg/individuele tijdrit.
Thans is hij nog steeds betrokken bij het wielrennen in Nieuw-Zeeland.

Hele mooie opgave over een voor mij totaal vergeten renner!
Eén puntje: Harry Watson was in 1928 de allereerste Nieuw-Zeelander die deelnam aan een grote ronde. Hij startte in de Tour en werd 28e in het AK. Over vergeten renners gesproken ;-)

Dank voor de info Tutu888, dat wist ik niet. Ik meen mij te herinneren dat er in dat tijdperk ook wel eens een Amerikaan aan de start heeft gestaan maar de Tour van voor WO II is een behoorlijk grijs gebied voor mij. Via Binda is de Giro voor mij zelfs nog een klein beetje helderder in vergelijking met de Tour. Ongetwijfeld zijn er ook veel mooie verhalen op te tekenen van die renners uit het tijdvak 1900-1940.

En natuurlijk Tino Tabak niet vergeten als kaas-nieuw-zeelander.

2 Jacco van Stierop
2 Rodney

Ik viel voor het eerst op in een amateurkoers met een naam die bij mijn afkomst past, ver, heeeeeel ver van huis. Ik werd 2e, achter een lokale renner die later twee keer dezelfde grote eendagskoers en etappes in grote rondes won (met een beetje hulp van wat spuiten, dat wel).
Als prof stelde ik niet echt heel veel voor (wat lokale overwinningen, allemaal in hetzelfde land waar ik voor het eerst opviel), maar één wapenfeit wordt mij nooit meer afgepakt: ik was de eerste uit mijn land die ooit een grote ronde uitreed.

Ik denk niet dat het goed is maar ik ga voor de eerste Braziliaan die èn een etappe won èn de Tour uitreed:

Mauro Ribeiro?

Lauri Aus, denk ik.

Nee, het is geen Braziliaan, zie ook geen link.

En Aus woonde veel dichterbij.
Het was overigens niet de Tour, die grote ronde.

Masatoshi Ichikawa?

Abdel-Kader Zaaf?

In een rit die geteisterd werd door een verzengende hitte reed hij met zijn landgenoot Marcel Molines weg uit het peloton. Zaaf kreeg dorst en dronk twee karaffen wijn op. Dit kwam zijn fietsvermogen allesbehalve ten goede. Hij besloot dan maar een dutje te doen onder een boom. Molines reed ondertussen verder naar de zege, iets waar niemand nu nog over spreekt. Zaaf werd gewekt en sprong terug op de fiets, weliswaar in de verkeerde richting.

Maar da's jaren 50 @billi, toen Algerije nog een Frans departement d'outre-mer was; prachtig verhaal maar valt buiten de spelregels toch? Of is-ie doorgefietst tot in de jaren 80?

k weet het, maar ik heb nog totaal geen idee, en kwam deze tegen, en dacht, doe is gek, breng dit mooie verhaal onder de aandacht, met misschien een link, dat het een afrikaan betreft

Je hebt gelijk dat dit verhaal niet vaak genoeg verteld kan worden, doet het altijd goed op een verjaardagsvisite. Was volgens mij ook de tijd dat de renners ter verkoeling en bescherming hun hoofd met koolbladeren bedekten als het Franse binnenland weer eens aanvoelde als een bakoven.

Ja, nou ja, wie weet een link.

Masatoshi Ichikawa, is degene die ik zocht.
In 1986 werd hij tweede in de Tour de Suisse Orientale, whats's in a name. Eerste werd Järmann, die later twee keer de AGR won, en toegaf graag de EPO-spuit in zijn benen te zetten.
Na de volgende drie jaar voor het Belgische Hitachi te hebben gereden (met oa Criquelion, Roger de Vlaeminck, Dirk de Wolf) kreeg Ichikawa een contract bij de ploeg van Järmann, het Zwitserse Frank-Toyo. Die ploeg reed met de extra sponsor Monte Tamaro de Giro in 1990, en Ichikawa werd daar 50e, én de eerste Japanner die een grote ronde uitreed. Na nog wat jaartjes in Europa bij het Zwitserse Bleiker (met Frischknecht, Breu, Zimmerman, en Freuler) en het Italiaanse Navigare (Cippolilo, Guerini ea) sloot hij zijn carrière af in thuisland Japan (met oa de Zwitser Mächler in zijn ploeg), waar hij (zover ik Google Translatie mag geloven) oa journalist/commentator werd.

Dacht aanvankelijk aan een renner uit de Baltische staten of Latijns-Amerika. Toen dat geen links opleverde ben ik gaan zoeken in Azië en Japan is natuurlijk wel een traditioneel wielerland. Yoshiyuki Abe kende ik nog heel vaag en via hem kwam ik bij Ichikawa terecht. Leuk te weten dat hij 25 jaar geleden al de eerste Japanner was die een grote ronde uitreed.

3 Jacco van Stierop
2 Rodney

Ook ik was een knecht en heb vermaarde kopmannen terzijde gestaan. Mijn vrolijke en dienstbare karakter maakte dat ik zowel in mijn ploeg als in het peloton graag werd gezien. Regelmatig zat ik mee in de vlucht van de dag maar veel heeft dat niet opgeleverd, ik heb bijna niets gewonnen. Ik heb vele grote ronden gereden, altijd in dienst van, ik geloof dat mijn beste prestatie een 8e plaats in een daguitslag is geweest. Maar ik kon daar prima mee leven, als mijn kopman won, ja dan was ik opgetogen.

Kampioen werd ik pas na mijn wielercarrière, ja echt, heb inmiddels een paar mooie prijzen gewonnen. En ik heb zo’n vermoeden dat jullie jullie graag laten overtuigen van dit andere talent dat ik heb aangeboord!

Dat moet wel over frietbakker Wesemael gaan, wat wil je met zo'n voornaam.

Voorbeeldige knecht, die Wilfried en zijn naam mag natuurlijk niet vergeten worden. Zijn frietkot in Aalst staat thans te koop, las ik.
Maar nee, hij heeft nog een etappe gewonnen in een grote ronde en podium gereden in een monument, zover heb ik het nooit geschopt. Ik heb daarentegen meer grote ronden gereden. Wel zijn we vergelijkbaar wat betreft trouw (hoewel ik voor verschillende kopmannen en ploegen heb gereden) en inzet.
Mijn pensioengerechtigde leeftijd heb ik bij lange na nog niet gehaald.

Marc van Orsouw?