Stel dat die atleten allemaal 2 onderdelen of rondes doen, dan heb je het dus over 1405 controles op zeg 4000 eenheden.

In de Tour de France rijden de renners 21 etappes, met wat afronding heb je het dan ook over 4000 eenheden. Die 719 controles in de Tour vind ik dan redelijk in verhouding staan tot de 1405 controles van de IAAF.

Edit: ah, die nuance heb je ook toegevoegd. Prima, maar dan kun je toch niet concluderen dat het verschil alsnog enorm is?

Gebruikers doperen zich meestal niet tijdens het evenement zelf. Out of Competition controles zijn minstens zo belangrijk, en dan is het nog de vraag op welke substanties wordt gecontroleerd.

'@xistnc, dat minstens 27% (en waarschijnlijk een groter deel) van de atleten geen enkele keer getest is vind ik een enorm verschil.

Bovendien, als ik jou theorie met eenheden volg, denk ik dat 2 onderdelen erg weinig is. Neem de tienkamp en dat soort onderdelen. Verder heb je in veel onderdelen achste, kwart en halve finales. Dan ga je eerder richting de 3/4 'eenheden' per atleet.

Edit: dit artikel laat in ieder geval zien dat elke renner minsten 1x getest is: http://www.nu.nl/sport/3867450/geen-positieve-dopingtests-in-tour-france.html

'@xistnc
Het gaat toch helemaal niet om de controles per eenheid zoals jij zegt? Het gaat om de testen per persoon, wanneer bijvoorbeeld een tienkamper telt voor 10 eenheden en voor elke eenheid wordt getest, houdt je toch een hele grote groep atleten (die dan representatief is voor de overige eenheden) die niet getest worden?
Ben het met nafnikleb eens dat het een enorm verschil is dat minstens 27% van de atleten geen enkele keer getest is. En in de tour dus elke renner minstens 1 keer. Tuurlijk duurt de tour 3 weken en is er zeker nog ruimte voor verbetering, maar denk dat het wielrennen qua testen vele malen verder is dan de atletiekwereld.

Nog een paar cijfers om deze laatste bewering kracht bij te zetten:

dopingcontroles IAAF versus UCI:

2012, IAAF: 1024 controles UCI: 5085
2014, IAAF: 922 controles UCI: 5828

Waarbij het wielrennen nog vele malen kleiner en minder geglobaliseerd is dan de atletiekwereld..

Vergelijking wielrennen- tennis in cijfers:

"Een goed ijkpunt in dopingmaterie is immers het wielrennen. Een sport die onlosmakelijk verbonden wordt met de dopingproblematiek, ook omdat er veel actiever doping wordt opgespoord. Dat bewijzen ook de cijfers. De UCI voerde in 2011 in totaal zo’n 13.745 dopingtests uit. In het tennis waren er dat in 2012 zo’n 2.185 tests, een gelijkaardig aantal als in 2011. Begin dit jaar kwam er kritiek op de UCI omdat het aantal uitgevoerde dopingtests in 2010 en 2011 veel lager lag dan in 2009. In 2009 werden er nog 6.711 bloedtests buiten competitie uitgevoerd. In het tennis was er toen van bloedcontroles buiten competitie nog geen sprake. In 2010 waren het aantal tests out of competition in het wielrennen teruggeschroefd naar 3.206 en in 2011 waren het er 3.314. Best veel in vergelijking met het tennis waar er in 2012 zoals eerder al vermeld slechts 63 tests out of competition werden uitgevoerd."

Hele artikel: http://www.extrasport.be/tennis-een-sport-zonder-doping/

Tja, ik vind het vergelijken van een duursport met een technische sport sowieso nogal nutteloos. De rol van doping in tennis is veel minder dan in wielrennen. Er zal vast hier en daar wat gebruikt worden, maar je moet nog altijd eerst heel goed kunnen tennissen. Tennissers gaan ook niet op hoogtestage om profijt te hebben van rode bloedlichaampjes, dus bloed doping zal ook wel veel minder gebruikt worden. De vergelijking is gewoon onzinnig, want het zijn twee totaal verschillende sporten en doping in het wielrennen heeft een véél groter effect dan in het tennis. Logisch dat er bij de één meer gecontroleerd moet worden dan bij de ander.

'@naflikben, richardm
Er zijn natuurlijk maar een paar tienkampers en zevenkampsters. Bovendien zijn die disciplines verspreid over 'slechts' vier dagdelen. En van disciplines met series, halve finales en finales ligt ruimschoots meer dan de helft van de deelnemers er na de series uit. Uiteindelijk zal het gros van de atleten op het WK zich daarom beperken tot slechts 1 optreden. Dus ja, gemiddeld 2 optredens per atleet zal niet ver van het daadwerkelijke gemiddelde liggen. Misschien ligt dat gemiddelde nog wel lager.

En dan het grote niveauverschil op het WK. Exotische landen die toch een deelnemer voor de series inschrijven. Dan vind ik het niet gek dat slechts 27% helemaal niet getest is. En voorafgaand aan de Tour ondergaat elke renner een 'gezondheidscontrole'. Dus is het logisch dat elke renner minimaal één keer getest wordt.

Ik vind dat de IAAF, natuurlijk mede gedwongen door het sentiment, zich deze WK van zijn goede kant heeft laten zien qua dopingcontroles.

Ha ha, het 'technische-sport'-argument. Grotere quatsch bestaat niet. Jij denkt serieus dat er geen enkel verschil bestaat tussen een bal slaan na drie uur terwijl je nog zo fris als een hoentje op de baan staat, of een bal slaan terwijl het zuur je benen en armen uitloopt?

En zelfs al zou dat verschil er niet zijn, dan nog biedt doping énórme voordelen, alleen al om het feit dat je langer kunt trainen.

Nee. Vraag beantwoord?

Natuurlijk heb je in tennis wat aan doping, maar véééééél minder dan in het wielrennen. Louter de wielerfans die het heerlijk vinden om maar random op andere sporten en sporters af te geven zien dat niet.

Zozo... Astana kwam als geheel wel weer erg goed uit de rustdag...

'@LyndaLid
Ik vind het nogal random dat je enerzijds gelooft in de 'marginal gains' van Sky en anderzijds dat je 'véééééél minder' aan doping hebt in het tennis dan in het wielrennen.
In het moderne tennis is het fysieke aspect echt van enorm belang.

Google gewoon zelf even of doping (bloeddoping, EPO, Testosteron, etc) nuttiger is voor duursport of voor technische sporten, voordat je hier komt zeggen dat er geen grotere quatsch bestaat.

@ andries

Ik snap de vergelijking niet? Wat is er random? De twee zijn toch niet aan elkaar verbonden? Ik zal nooit stellig zeggen dat er bij Sky óf in het tennis geen doping gebruikt wordt. Ik zeg wel dat doping in een sport als wielrennen voor veel grotere verschillen kan zorgen dan in het tennis.

'@LyndaLid, je wijkt nu af van het begin van de discussie. Het ging over doping in het algemeen en in het vervolg ga je het toespitsen op bepaalde soorten doping.
Ik ben het met je eens dat de het profijt van EPO en bloeddoping iets minder zal zijn in het tennis, maar dat er minstens zo veel doping wordt gebruikt als in het wielrennen, daar ben ik vast van overtuigd.

Om daar een paar voorbeelden bij te geven het volgende. In de Nederlandse hoofdklasse bij voetbal ("technische sport" ) wordt op professionele wijze doping gebruikt, ik geloof dat het verhaal vanuit de kleedkamer van Spakenburg(?) kwam. Als amateurs al gebruiken, dan ben ik er van overtuigd dat de top ook gebruikt.
Nog zo één: er was laatst een team gamers die heeft toegegeven dat ze voor een gamecompetitie doping hebben gebruikt, het ging om een medicijn uit de ADHD-/ADD-hoek. Als iets geen duursport bij technische sport is, is dat het wel, en zelfs daar gebruiken mensen doping. Misschien anders, maar zeker doping. En met zulke lage pakkansen bij andere sporten, gaat het er daar net zo aan toe als 15 jaar geleden in het wielrennen.

Punt dat ik wilde maken: het argument over technische sport versus duursport is ook volgens mij op niks gebaseerd.

'@LyndaLid
Tennis is geen duursport maar ook niet een technische sport. Het is een combinatie waarbij het aspect fysiek/duurvermogen/spieropbouw steeds belangrijker is geworden. En dus maakt hulp op dat gebied ook een groter verschil.
Als je het aannemelijk vindt dat in de wielersport het verschil gemaakt kan worden met nét iets beter materiaal, nét iets meer aandacht voor voeding en mentale aspecten, enz. hoe kun je dan het voordeel van een boost in uithouding en spierkracht in het tennis zo marginaliseren?
Het gebeurt zo vaak in het tennis dat een speler in een eerste set een hoog niveau haalt en daarmee een topper verrast maar daarna inzakt en verliest en na afloop dit verschil daadwerkelijk aan vermoeidheid toeschrijft.

Het zou mij in elk geval niet verbazen als er later uitgebreid dopinggebruik in sporten als tennis en voetbal aan het licht komt. Mede omdat zovelen onderschatten hoeveel voordeel dat kan opleveren.

'@ iLLan

Uitstekende voorbeelden, maar ik zeg ook nergens dat er in andere sporten niet gebruikt zou worden. Die gamers zitten trouwens gewoon aan de Ritalin, dat gebruiken heel veel studenten ook tijdens het blokken op de UB.

Maar het onderscheid tussen duursport en technische sport is er gewoon, sorry :). We hebben toch in de wielrennerij genoeg gevallen gezien van mensen die op dope allerlei dingen konden die ze daarvoor (op "talent") nooit hebben kunnen doen? Denk aan Riis, Thomas Dekker, en vele anderen. Dat komt doordat het in deze sport alléén maar op het lichamelijk vermogen aankomt. In andere sporten speelt dat uiteraard ook een grote rol, maar wel een veel mindere.

Een tennisser die kan met gebruik van doping natuurlijk best een marginal gain maken, meer waarschijnlijk ook wel. Maar de kern van de sport is nog steeds het spel met het racket en een balletje, waar de kern van de wielrennerij nog steeds het lichamelijk vermogen is. Iets wat je direct beinvloedt via doping. Je tennis talent kan je niet op die manier beinvloeden. Dat lijkt me toch een behoorlijke basis voor een argument?

@ Andries

Ik wil het gebruik van doping, en de voordelen daarvan, in een sport als tennis ook niet bagatelliseren op zich, ik stel alleen dat er toch echt een aanzienlijk verschil zit tussen wat je met EPO en bloeddoping kan bereiken in het wielrennen (zie hierboven genoemde voorbeelden) en met andere (of dezelfde) dope in het tennis. Dat het nog steeds voordelen oplevert; natuurlijk!

-----------

Laat ik het zo samenvatten: In de wielrennerij kan je (kon je, controles zijn nu hopelijk te goed) als non-talent en nobody een topper worden door puur het gebruik van doping. In een sport als tennis komt daar meer bij kijken. En dus is het voordeel van dope relatief groter in het wielrennen dan dat in het tennis.

'@LyndaLid, fair points.

Alleen denk ik dat doping je bij technische sporten ook kan helpen om je hersenen beter te gebruiken: betere beslissingen, geen stress, concentratie, etc.. Daar heb je bij het wielrennen dan juist weer minder profijt van, er hoeft (bijna) nooit zo snel gereageerd te worden als in het tennis.
Daarom zou ik absoluut niet durven stellen dat doping bij wielrennen efficiënter is.
Maar hoe effectief doping precies is, gaan we nooit weten. Ik vind oprecht dat je laatste post duidelijk is en kan goed begrijpen waarom je er zo in staat.

'@Lyndalid
Je onderschat de technische aspecten van het wielrennen. Positionering, stuurvaardigheid, tactisch inzicht, reactievermogen, traptechniek en efficiëntie; allemaal zijn ze veel moeilijker met doping te verbeteren dan zuurstofopname, uithoudingsvermogen en verzuringsdrempel.

'@ albertooo

Ja, zo bevestig je juist mijn punt :). Die aspecten zijn inderdaad moeilijker te verbeteren met doping, en die aspecten (dat soort aspecten) zijn in veel andere sporten, zoals tennis, nog veel relevanter dan in het wielrennen. My point exactly.

Maar omdat er in het wielrennen veeeeeeeel beter gecontroleerd wordt worden er relatief veeeeeeeel grotere verschillen gemaakt in andere sporten met doping.

Kom op zeg, zijn er hier echt mensen die denken dat bij een sport als bv tennis minder gesjoemeld wordt dan in het wielrennen?

Als eenling je leven lang alles geven, uren lang over een gravelbaan heen en weer glijden, knieën belasten met weer een onverwachte move, blijven meppen tot je ellebogen er gek van worden om vervolgens weer te verliezen van de nummer 100 zoveel van de wereld? Terwijl er miljoenen te verdienen zijn, of op z'n minst tonnen?

'@LyndaLid
Zo wordt het een meer genuanceerd verhaal.
Het technische aspect weegt bij tennis in principe zwaarder door dan bij wielrennen.
Maar met de huidige ontwikkelingen kan doping wel eens een grotere invloed hebben op de tennisresultaten dan op wielerresultaten van tegenwoordig, zoals Romans Vainsteins aangeeft.

De mate van dopinggebruik heeft natuurlijk ook te maken met de cultuur binnen een bepaalde sport. Niet heel veel sporters zullen uit zichzelf op zoek gaan naar doping, als het niet wordt aangeboden. Daarentegen zullen vele sporters zich laten verleiden tot dopinggebruik als het binnen de betreffende sport als normaal wordt beschouwd.

Goed punt mauke. Als je dokters als Ferrari als standaard hebt binnen zo'n sport, in tegenstelling tot sporten waar velen hun eigen verzorgers hebben, dan vergroot dat de kans op problematiek. Dan zit doping zo diep in het hart van de sport, dat het percentage gebruikers ook hoger zal zijn.

Maar alsnog: er wordt in andere sporten heus ook gebruikt, niemand die zegt dat dat niet zo is. Echter, net als in het wielrenner hoeven echt niet alle toppers daar aan de dope te zitten, eerder minder toppers.

'@xistnc, ze zijn ongetwijfeld beter bezig dan voorheen. Maar die zin waarin ze doen alsof ze de absolute top in dopingbestrijding zijn is lachwekkend. Als je het artikeltje over de tour leest kun je ook lezen dat elke renner gecontroleerd is op de rustdag, dus het gaat niet alleen over die medische controle.

Ik erger me gewoon enorm aan het feit dat atletiek op veel meer vertrouwen kan rekenen dan wielrennen terwijl het probleem in de atletiek waarschijnlijk veel groter is. Al jaren worden er meer atleten gepakt dan wielrenners, en dat met minder controles. Dat wijst voor mij op een enorm probleem binnen de atletiek.

'De mate van dopinggebruik heeft natuurlijk ook te maken met de cultuur binnen een bepaalde sport. Niet heel veel sporters zullen uit zichzelf op zoek gaan naar doping, als het niet wordt aangeboden. Daarentegen zullen vele sporters zich laten verleiden tot dopinggebruik als het binnen de betreffende sport als normaal wordt beschouwd.'

Ik snap wat je bedoelt, maar eigenlijk is dat een aanname en nergens op gebaseerd. Zo was in het voetbal dopinggebruik vroeger net zo normaal als in het wielrennen hoor. Waarom zou dit dan nu in het voetbal (of andere sport) opeens anders zijn? Als je voetballers mag geloven zijn er ook geen homoseksuelen in het voetbal.

In elke sport gaat het om kleine verschillen en marginale winst boeken tov je tegenstanders. In elke sport ligt geld, roem en status als beloning te wachten. En mensen zijn overal ter wereld net zo zondig en ook overal evenveel op zoek naar succes, winst en roem.