Wat betreft Dumoulin en Pinot... onze deense vrinden zeggen het volgende;
Tom:
Toen Tom Dumoulin vijf jaar geleden voor het laatst verscheen in de Vuelta, merkten niet veel mensen de grote Nederlander op. Het was toen dat hij een grijns uitte als er werd gesuggereerd dat hij klassement in een grote ronde zou kunnen rijden, en hij kwam alleen naar Spanje om de teleurstelling van een vroege afrit van de Tour van zich af te schudden en om zich voor te bereiden op het WK. in enkele start.
Daarvoor had hij voor het eerst een langer hoogtetrainingkamp gehad dat hem had voorbereid op de drie weken in Spanje, maar Dumoulin had nooit gedroomd waar het toe zou leiden. De Nederlander stormde de race binnen met een 2e plaats op de eerste lijn race etappe, en volgde daarna het ene wonder na het andere, waar iedereen wachtte op de ineenstorting die pas 24 uur voor de finish in Madrid kwam, toen Fabio Aru met een laatste aanval op De 20e etappe werd hem van een 1e naar een 6e plaats gestuurd.
Destijds was het de Vuelta die Dumoulin transformeerde van tempospecialist naar grand tour-ster, en nu hoopt de Nederlander dat de Spaanse race vijf jaar later zijn status weer kan veranderen. Het is nu onzin om de situatie in 2015 te vergelijken met die waarin hij zich in deze tijd bevindt, want natuurlijk komt Dumoulin dit keer als een van de favorieten naar Spanje - en dit keer kun je dus geen odds 1001 krijgen op een eindzege voor de Nederlander. Toch is de Vuelta misschien wel de race die Dumoulin transformeert van een renner die niemand weet waar hij is in de ster van de grote tour die hij vooruitliep op de rampzalige crash van de Giro anderhalf jaar geleden.
Een 7e plaats in de Tour is natuurlijk een mooi resultaat - zeker als assistent-renner - maar het was lang niet wat Dumoulin najaagde. Hij kon ook zijn eigen teleurstelling niet verbergen dat hij zo ver van dat niveau verwijderd was toen hij in 2018 nummer 2 werd in dezelfde Tour, en het was ook duidelijk dat de Dumoulin, we zagen eerst in Frankrijk en daarna door Het WK was een heel andere en meer menselijke rijder dan de man die zo overtuigend was in 2017 en 2018.
Dumoulin heeft echt veel te bewijzen. In een tijd waarin het grootste deel van zijn gouden vintage uit 1990 al vroeg in verval is geraakt, heeft niemand enig idee of Dumoulin weer zichzelf kan worden. Tot nu toe is er niets dat dat suggereert, maar de enorme motor van Dumoulin kan heel goed van een casting zijn, dus het vereist veel rennen om weer helemaal warm te worden.
Er is echter veel dat erop wijst dat we pas in 2021 ontdekken of Dumoulin nog op het oude niveau zit. Dit keer rijdt hij de Vuelta volledig zonder voorafgaande hoogtetraining, en hij heeft altijd volgehouden dat hij geen klassement in een grote ronde kan rijden zonder in de zuurstofarme lucht te zijn geweest. Deze vlucht heeft dan ook het meeste karakter van een experiment dat hem in de eerste plaats tot 2021 zal opzetten, en hij riskeert wederom zeer snel als helper te eindigen voor Roglic, die op maat is gemaakt voor 1e en 3e etappe en dus binnenkort in het rood kan belanden. .
Bij voorbaat bevalt de route hem slecht. Zeker, hij heeft 30 km aan tempo - en hij kreeg in de Tour bewezen dat het tempo op vlak terrein zo intact is - maar de rest van de route is erg bergachtig. Helaas voor Dumoulin biedt week 2 zelfs drie finales met relatief lange beklimmingen met stabiele zeer steile percentages, en waar hij zich eerder goed heeft bewezen op korte, steile wanden, heeft hij op lange, steile beklimmingen zijn gewicht tegen zich. Daarom ging Zoncolan voor de "goede" Dumoulin in 2018 helemaal alleen om overleven, en daarom ziet het er voor veel etappes van dit jaar precies hetzelfde uit. En je wint zelden een grote ronde alleen om te overleven - zelfs als je een enkele start in de rug van je hand hebt.
Toch zal het geen sensatie zijn als Dumoulin wint. De motor wordt warm, en hoewel de meeste mensen moeite hebben om twee grote rondes achter elkaar te rijden, heeft hij in 2018 waarschijnlijk de grote ronde van zijn leven in de Tour gedaan, waar hij de Giro in zijn benen had. Dit keer, in een makkelijke derde week, hoeft hij ook geen last te hebben van de derde week roest waar hij vaak last van heeft.
Dit is niet de eerste keer dat de Vuelta Dumoulin naar de elite van de grote ronde katapulteert. Misschien kan het zich in 2020 weer herhalen.
En over Pinot; waarin ze meer vertrouwen hebben:
Als u het type bent dat zich laat meeslepen door grote emoties op tv, moet u de afgelopen jaren een paar zomertranen hebben gehuild. Het is een vast onderdeel van de maand juli geworden dat de hele wereld met een brok in de maag moet zitten, wanneer de arme Thibaut Pinot opnieuw zijn Tourdromen heeft laten verbrijzelen. Het ergste was natuurlijk de ondraaglijke teleurstelling vorig jaar, waar hij misschien als Tourwinnaar zou zijn geëindigd, maar het was waarschijnlijk een kleine troost, want een stomme valpartij op de 1e etappe dit jaar verbrijzelde opnieuw alle grote droom van de Fransman dat Pinot kon. het doorbreken van de 35 jaar durende Franse overwinningsdroogte thuis.
De nederlaag was deze keer waarschijnlijk gemakkelijker te slikken, waar hij immers nooit voor zichzelf wist te bewijzen dat hij de race daadwerkelijk kon winnen. Die twijfel zou je kunnen hebben na een 2020, waar hij nog niet het fantastische niveau heeft herontdekt dat een heel land een jaar geleden in extase bracht. Noch in een teleurstellend voorjaar, noch in een Dauphiné, waar hij waarschijnlijk goed reed, maar toch - grotendeels door een zwak team - alles op het laatste moment op de grond verloor, was het Pinot die vorig jaar Egan Bernal verlamde op de Tourmalet en Prat d'Albis en nodigde Julian Alaphilippe uit om te dansen in het explosieve terrein, waar hij verder in zijn eigen klasse staat.
Dat roept natuurlijk de vraag op of Pinot het nog in zich heeft. Op 30-jarige leeftijd zien we vooral in deze jaren dat het aantal rijders snel achteruitgaat, en daarom is het legitiem om te vragen of Pinot al een hoogtepunt heeft bereikt. Het is echter net zo legitiem om die hint te negeren, want we hebben nooit gezien hoe goed Pinot echt was in de Tour.
Als hij in deze analyse als nr. 3 eindigt, komt dat niet zozeer uit de angst dat het hoogste niveau niet genoeg is. Het gaat eerder over de kwetsbare psyche die altijd de ergste vijand van Pinot is geweest. Als hij is getroffen door zijn Tour-teleurstellingen, heeft hij het meestal zo moeilijk gehad om de motivatie terug te vinden dat hij de rest van het seizoen de stekker eruit heeft getrokken. Dit keer heeft hij dat niet gedaan, maar als we hem goed kennen, is het niet met de grootste vurigheid dat hij zich na de teleurstelling in Frankrijk weer op de motor heeft geworpen.
De uitzondering was in 2018, toen longontsteking hem 24 uur voor het einde van de Giro een podiumplaats had gekost, waardoor hij in een Romeins ziekenhuis belandde en niet voor een juichend Romeins publiek. Op dat moment, in de herfst, vond hij voor het eerst het torenhoge niveau dat hem de volgende zomer bijna de Tourzege had opgeleverd, maar zelfs toen was het een roestige Pinot die aan de Vuelta begon en alleen onderweg zijn goede benen vond.
Een roestige start kan je niet veroorloven in een race waar alles pas 14 dagen na de start kan worden beslist, maar als Pinot in ruil daarvoor de teleurstelling heeft getrotseerd en als een gek heeft getraind, kan hij behoorlijk sinister worden. We weten allemaal hoe eng hij was in 2019, en in deze wedstrijd heeft hij ook nog het voordeel dat hij een van de renners is die niet half gedood is door het rijden van het klassement in de Tour.
Ook de route past perfect bij hem. Hij is explosief en dus goed voor de finale in de eerste week, en hij zal genieten van de lange rit naar de Tourmalet, waar hij afgelopen zomer al won. De furieuze percentages in de tweede week zijn ook prima voor Pinot, die eerder al winnaar is op de brute Rettenbachferner, wat ook een lange en zeer steile affaire is. Door zijn positie te corrigeren, kreeg hij in 2019 weer verstandige controle over de individuele start, en ook al is hij niet gek op 30 km tempo, hij kan zichzelf verdedigen. Ten slotte vormt hij samen met David Gaudu een van de krachtigste duo's van de race.
In die zin komt het allemaal neer op Pinots rechterbeen - tenminste als het om natuurkunde gaat. De vraag is eerder psychologie en motivatie, wat vaak Pinot's ergste blok op het been was. Gelukkig is hij altijd veel meer bevrijd in de Vuelta, waar hij in 2018 twee etappes won en, zoals ik al zei, de wedstrijd verliet in de vorm van zijn leven. Alle fans die gewend zijn om juli-tranen met Pinot te huilen, zullen in ieder geval het gevoel hebben dat het meer dan wat dan ook verdiende als Pinot er eindelijk in slaagt om de overwinning in de grote tour te behalen die zijn klasse verdient.
------------
Pinot stond op een iig donker (zwart?) lijstje na afgelopen tour en Tom was al in mijn vuelta team geklikt. Maar zoals genoemd zijn er een aantal zaken die tegen Dumoulin pleiten; geen hoogste stage, parcours niet op maat en vooral; dit is wel voor Roglic het geval waardoor de rol verdeling meteen duidelijk zal worden.
Voor Pinot geldt misschien wel het omgekeerde, niet meer de druk van de tour en een parcours op maat voor hem.
Ik denk er nog even over na maar neig sterk naar Pinot ten faveure van Dumoulin. Voor de teampunten van Roglic kan is de keuze reuze; Kuss, Bennett of Vingegaard.
De afgelopen jaren is mij iig duidelijk geworden dat met zwarte lijsten er geen gouden bekers gewonnen geworden.
Ben op dit moment erg tevreden met het team wat ik heb staan. Laatste keuze kan ik nog wel wat hulp bij gebruiken:
Dumoulin + Carthy of Pinot + Sosa
Verder heb ik als 500k joker liepins voor de sprintetappes. Verwachten jullie dat Kamp het beter gaat doen, of dat de teampunten van Laas meer waard gaan zijn?
Wel interessante discussie over de sprinters. Ik neem er toch minimaal 6/7 mee (als we Cort meetellen). Uiteindelijk heb je toch gewoon een team nodig dat in balans is. Aan veel meer dan 10 klimmers heb je ook niet veel. En de vele heuveletappes zijn te onvoorspelbaar om allemaal types als Wellens mee te nemen.
'@Andross, vanwaar die twee mannen van Trek? Moschetti gaat daar toch sprinten, of verwacht je die niet? Zou dan wellicht eerder voor een Bora man gaan ivm team punten ja.
@Jelle, thanks. Goede beredenering. Dan ga ik nog even op zoek naar twee mooie jokers voor 500k. Heb er al twee inzitten, dus wordt nog even speuren naar twee goede andere. Wellicht alleen kiezen voor teampunten.
"“We also bring Matteo Moschetti for the four or five sprints stages. He’s still making his way back to top form after his bad injury at the start of the season, but we have a second very fast rider in Emīls (Liepiņš) as an alternative. In Koen de Kort, we have a rider with a lot of experience to help them both in the sprints."
Typisch Trek weer ;)
'@Flits Ik heb geen hele goede argumentatie om Liepins mee te nemen behalve dan dat hij af in de punten kan eindigen en wellicht vooruit wordt geschoven wanneer Moschetti uitvalt. Vandaar ook dat ik hem als joker opstelde. Misschien hem toch inruilen voor een jonkie met de hoop dat het een hindley/mcnulty wordt. Heb op dit moment een Covi, Van Wilder en Champie. Heb 10 andere klimmers/klassementsmannen die ik op kan stellen maar stel dat een van de 3 boven zichzelf uitstijgt dan kan ik ze meenemen. Voor de rest ook geen gek idee om een extra breed klimteam te hebben als je kijkt naar de coronasituatie en de vorderingen in de Giro.
Log in via je wielerflits.nl account om deel te nemen aan de discussie.