Ik start bij mijn geestelijk vader Sjakie en rij noordwestwaarts. Ik passeer een schip bij de rivier. Ik rij door. Ah, daar is-ie: de bron die steeds minder wil wellen, ik ben op de goede weg.
Nu buig ik af, ik moet immers nog even langs het ziekenhuis. Vervolgens bezoek ik een gebedshuis, je weet nooit waar dat goed voor is.
De koers is nu zuidwest en ik blijf fietsen. Ik blijf fietsen tot het niet meer kan. Hier houdt alles op.
Punt voor @Pédaleur!
Dani Moreno won 2 jaar geleden in Fisterra: het einde van de wereld.
Malori won vorig jaar de laatste rit van de Vuelta in Santiago de Compostella, inderdaad de Sjakie aller Sjakies.
Mijn doopnaam is Jacobus, waar naar Santiago is vernoemd. Hoewel al sinds mijn 14e niet meer praktizerend katholiek, heb ik verscheidende malen, vanuit verschillende richtingen, de pelgrimstocht gemaakt. Galicië is een heerlijke regio, heb er een Asterix en Obelix in het Gallego gekocht.
Wil de pelgrimstocht nog altijd een keer maken.
Galicië is de enige regio in Spanje waar ik nog nooit geweest ben, hoewel ik een zwak heb voor eigenzinnige, excentrische regio's.
Ik houd erg van Asturië, misschien ben ik daarom nooit nog verder gegaan. Maar ooit zal ik naar Santiago lopen.
Volgende opgave volgt morgenavond.
Asturië is ook prachtig. De kustlijn van Galicië (rias bajas en rias altas) is geweldig; verder veel minder bergachtig dan Asturias maar geen meter vlak en erg groen. Ook prettig: uitermate rustig! Ik heb stukken gefietst (kleine weggetjes landinwaarts weliswaar) en ben in 2 uur drie auto's tegengekomen, zoiets. Santiago is wel wat toeristisch maar niet in die mate als bijvoorbeeld Lourdes. Op de pelgrimstochten (heb ik per fiets gedaan, ben niet zo'n loper) kom je de meest uiteenlopende types tegen: van Jezusfreaks tot wereldvreemde hippies.
6 Pédaleur de charme
3 Achtpuntzes
2 Monsalve
2 Klootje Kriekeljon
2 Jacco van Stierop
1 Hiddenz
Ik begin bij het kleine zusje van een wereldvoetballer. Even later kom ik zijn club tegen. Of kijk ik verkeerd? Ik volg de kust en stuit op een BN-er die zich zo vaak plastisch verbouwd heeft dat het me niet verbaast dat ook de voornaam licht verbogen is. Ik verander van richting. Via een halve wielerwedstrijd rijd ik naar de plaats die niet de hoofdstad is van een naburig land. Ik rij nog even door, tot ik een geschikte plek vind om uit te rusten.
Cerami was even lastig. Mooie opgave!
Etappe van ongeveer 70 km; 8 plaatsnamen:
Ik ga heuvelaf en zoef het stadje door; bekend terrein dus ik heb geen behoefte om te stoppen. Heerlijk, die zilte wind door mijn haren.
Doorrijdend zie ik allemaal kleine ziekenhuisjes. Grappig!
Ik blijf trappen en dan verschijnt ze aan me: de Wielervrouw der Wielervrouwen. Haar troostrijke woorden vat ik op als een zegen en ik vervolg mijn weg. Voor niets ben ik nu nog bang: ik rij gewoon door een plas melk en ken geen grenzen. Een rijke monnik houdt me ook niet tegen. Een mooie plek aan zee is zeer aanlokkelijk maar toch besluit ik de verderop gelegen stad als eindbestemming te kiezen.
Maar zal je altijd zien: net als ik denk wat voor leuke stek dit wel niet is krijg ik –potjandosie- opnieuw een koekje van eigen deeg gepresenteerd!
Log in via je wielerflits.nl account om deel te nemen aan de discussie.