'@Thurau: ik heb het woord kwestie nog even opgezocht in Van Dale en aangezien je het zelf hebt over 'grondig uitzoeken' begrijp ik niet waarom het geen kwestie zou zijn.
En volgens mij haal je 'aanleiding' en 'aanwijzing' door elkaar want aanleiding om iets te denken is er wel degelijk (heb ik al genoemd hierboven). Verder heb ik ook de podcast van Steven Dalebout uit 2019 genoemd en doet jouw houding heel erg denken aan de agressieve houding van de renners toen Bassons met beschuldigingen van dopinggebruik in het peloton kwam. Aflevering 15, Erik Dekker: "Als je geen bewijs hebt, moet je je mond houden."
Je fietst nu iets te makkelijk voorbij aan bepaalde dingen. Bij Nathan van Hooydonck hebben we te maken met een hartaanval als gevolg waarvan er een ongeluk ontstond, het staat jou vrij om die hartaanval te koppelen aan dopingebruik maar dus voor mij ook om daar tegenin te gaan en te vragen om iets meer dan de reflex van de onderbuik. Je reactie na de dood van Mark Groeneveld vond ik ongepast omdat terwijl zijn ouders nog moesten wachten op de thuiskomst van hun overleden zoon jij diens dood al koppelde aan doping, vond ik erg koud en gevoelloos en ik was niet de enige die zowel timing als argumentatie niet kon appreciëren.
Ben verder totaal niet agressief in het ontkennen dat er dopinggebruik is, maar zonder iets concreets komt het bij mij over als vooral een manier om elke prestatie weg te gummen en een afkeer van renner of ploeg zoals bij @1joker hierboven bot te vieren.
Even teruglezen wat ik hier zei: ik was niet over doping begonnen als anderen niet volop speculeerden over coronavaccinaties als oorzaak. Wat ik volkomen belachelijk vond. En ik zou bij Nathan van Hooydonck niet eens de link met dopinggebruik gelegd hebben als er hier geen discussie over was ontstaan.
Volgens mij was die laatste podcast van de NOS al gemaakt voor het overlijden van Mark Groeneveld. Als je constateert dat hartproblemen wel erg vaak voorkomen, dan geloof ik eerlijk gezegd niet dat de makers van die podcast ook niet aan doping als oorzaak hebben gedacht. Een afkeer van een renner of ploeg heb ik trouwens al helemaal niet.
Het koppelen van de dood van een renner aan doping of iets anders, ongeacht de timing, vind ik trouwens niet respectloos. Reken maar dat de nabestaanden ook met vragen zitten. Ik had al wel gezegd dat ik de naam van dit topic enigszins ongepast vond, maar dat ik geen nieuw topic wilde beginnen.
Ik zeg over dat laatste ook niet dat jij dat doet, is echt puur op die poster gericht. En je hebt gelijk dat jouw aanleiding voor de post over Nathan de speculatie was bij het nieuwsartikel op de hoofdpagina dus daarvoor mijn excuses. Voor de rest blijft het een thema waarop we van mening verschillen maar dat mag ook. Agree to disagree.
Vanaf nu iedere wielrenner van de Bora RedBull ploeg aangezien RedBull hun atleten laat behandelen in het Red Bull performance center in Thalgau waar Bernd Pansold werkt die ooit is veroordeeld voor het met doping drogeren van minderjarige meisjes waarvan vele later in hun leven zeldzame vormen van kanker kregen waardoor een aantal zijn overleden en andere onvruchtbaar zijn geworden. Net als bij atleten als Vonn, Vettel en Verstappen zal de conditie van de Bora wielrenners opeens enorm vooruit gaan na een reisje naar Thalgau...
En wie herinnert zich nog hoe ongeloofwaardig fit de spelers van RedBull Salzburg waren tegen Ajax in 2014 toen die ploeg ook nog in Thalgau werd behandeld? Ik heb nooit een groter verschil in uithoudingsvermogen gezien in een voetbalwedstrijd. Zelfs niet toen Ajax de Champions League finale van 1996 verloor van een gedrogeerd Juventus. De spelers van Salzburg gingen na beide wedstrijden ook nog eens fris en fruitig het veld af.
Ik ga alvast wat geld inzetten op Roglic als winnaar van de Tour dit jaar. Waarmee ik niet wil zeggen dat Roglic daar moedwillig aan mee gaat doen. Pansold heeft namelijk al bewezen geen consent te vragen voordat hij atleten met doping inspuit.
Unleash the thrill of the ride with our exhilarating rider experiences, where adrenaline meets the open road. Embark on unforgettable journeys, whether on two wheels or four, and embrace the freedom of the ride. Boats for sale Abu Dhabi
In the dynamic landscape of the digital era, a compelling online presence is more than a necessity – it’s a competitive advantage. Dubai, a thriving metropolis at the crossroads of innovation and tradition, is a hotbed for businesses seeking to establish a strong digital footprint. This blog delves into the vibrant realm of Web design Dubai, exploring the trends, challenges, and the transformative impact of cutting-edge web development on businesses in the city.
Dag,
de Giro staat op punt van beginnen. Ik wil toch graag deze edito hier delen.
Hij komt uit Ouest-France, een hele wielerminnende krant uit een wielrenminnende regio Bretagne, gepubliceerd de avond nog van de Strade Bianche. Vanmiddag b.v. zat bij de laatste etappe van de Tour de Bretagne op z'n minst evenveel volk als Rund Um den Henniger Turm. En met een stuk meer enthousiasme.
Ik geef eerst de titel en conclusie in het frans (kan een ieder z'n eigen tooltje er overheen halen indien gewenst), en dan de vertaling naar de geest. De titel en inleiding zijn een woordgrapĵe omdat het regende tijden de jongstleden Strade.
De editorial (commentaar) is gesigneerd "Hugo BOUVILLE" mocht iemand die kennen.
##### orig #####
"COMMENTAIRE. Quand la poussière ne se lève plus pour masquer un cyclisme à deux vitesses"
[ ... ]
"À l’heure où les Strade Bianche, voulant se faire une place parmi les Monuments, ont rallongé le tracé pour dépasser les 200 bornes et ajouter des secteurs blancs, prestige oblige, ils ont tué la course. En voulant la durcir, ils ont rendu la tâche plus facile pour les dominants. Vient alors le sujet épineux, voire tabou : où trouver la source de ce cyclisme à deux vitesses ? Évidemment, le dopage est la première hypothèse avancée. Douter sans accuser, savourer sans s’extasier, voilà le périlleux exercice auquel doit se prêter l’observateur pour ne pas tomber dans le camp des naïfs ou des aigris.
Mais après les années sombres portant le sceau de Lance Armstrong ou encore Riccardo Ricco, dont les mentors sont aujourd’hui ceux de Pogacar, il est difficile de se projeter sur la sincérité des paroles des acteurs. Voir des coureurs chevronnés réduits à l’état de soldat de plomb n’est bon ni pour Pogacar, ni pour la crédibilité de ce sport. Que le dopage soit potentiellement médical ou mécanique, mais assurément financier, le cyclisme doit se réveiller de sa léthargie et agir.
Cet après-midi la poussière des Strade Bianche, considérés comme l’un des derniers bastions du cyclisme romantique, a choisi de ne pas se lever pour que l’on ait les yeux bien ouverts devant ce qui est qualifiable de spectacle ou de cirque. La frontière est souvent mince."
#######
Wanneer Pogacar geen stof meer doet opwaaien
Terwijl de Strade zich een plaatsje onder de grote Monumenten dacht te scharen door het parcours tot boven de 200km op te rekken en uiteraard wat extra witte gravel toe te voegen, hun paradepaardje, hebben ze de koers gedood. Ze wilden de koers zwaarder maken, ze hebben hem slechts makkelijker gemaakt voor de Groten.
En dan komt het dopingspook om de hoek kijken : waar komt toch dat verschil vandaan tussen de Grote 3 (5, whatever) en de rest?
Uiteraard is doping de eerste hypothese. Twijfelen zonder beschuldigen, genieten zonder echt op te gaan in een succes, zie hier de lastige taak van de huidige wielervolger om niet in het kamp van de naïevelingen of dat van de verbitterden te vallen.
Maar na vele zwarte jaren die het merk droegen van ene Lance Armstrong of anders wel Riccardo Ricco, renners waarvan de mentoren van toen, vandaag de dag die van Pogacar zijn, is het lastig je een idee te maken van de oprechtheid van de huidige generatie renners.
Om te zien dat gelouterde renners gedeklasseerd worden tot houten Klaassen, is noch goed voor Pagacar in bijzonder noch voor de geloofwaardigheid van het wielrennen in het algemeen. Of de doping nou mogelijk medisch of mechanisch is, hij is in elk geval financieel en het wielrennen moet zich ontdoen van zijn huidige staat van onverschilligheid, apathie, en actie ondernemen.
Vanmiddag heeft het stof van de Strade Bianche, toch een van de laatste bastions van de romantiek van het wielrennen, ervoor gekozen om niet op te waaien opdat wij de ogen wijd open hebben om te kijken na wat hetzij een spektakelstuk was, hetzij een circus.
De grens tussen beide is vaak flinterdun.
Ik weet nog dat Mart Smeets tijdens een beklimming van Armstrong zich zat te ergeren aan teksten op de weg waarin het Franse publiek hem beschuldigde van dopinggebruik. "Hoe noemen ze Virenque dan? Tricheur?" Dat publiek was weliswaar journalistiek onverantwoord bezig maar bleek later wel gelijk te hebben.
Het is een (overigens erg zwierig en aangenaam geschreven) column, waarvoor andere regels tellen als een gewoon stuk en expliciet worden er geen beschuldigingen geuit.
Het hele punt is, zoals ik het begrijp, dat we ook niet mogen doodzwijgen hoe het nog niet zo lang geleden liep in het wielrennen, hoe graag we dat ook vergeten.
"Twijfelen zonder beschuldigen, genieten zonder echt op te gaan in een succes, zie hier de lastige taak van de huidige wielervolger om niet in het kamp van de naïevelingen of dat van de verbitterden te vallen."
Ik geloof ook dat het wielrennen een pak zuiverder is als een tijd geleden en dat er niet meer zo systematisch valsgespeeld wordt. Maar er zullen heus wel nog dommerikken en hopelozen tussen zitten die het proberen en dat mogen we ook niet negeren.
Net als de groeiende kloof tussen de rijkere ploegen en de rest.
In 2018 reed Froome over 80km ruim 3 minuten weg van Dumoulin. Dat werd toen oa "hilarisch ongeloofwaardig" genoemd. https://forum.wielerflits.nl/t/64-het-topic-der-verdachte-renners?page=80
Nu rijdt Pogacar in maar 14km ruim 3 minuten weg van zijn concurrenten en wordt het vooral saai genoemd. Er zijn natuurlijk verschillen, Froome was al verdacht met die hoge salbutamolwaarden, maar ik vind het toch opvallend.
De normalisatie, als je het zo kan noemen, van het rijden van Pogacar door zowel fans als de media is echt onbegrijpelijk inderdaad. Ik kan er met mijn volste verstand niet bij dat er daadwerkelijk mensen zijn die ook maar 1 seconde denken dat hij schoon is. Hoe kunnen mensen zo gevaarlijk goedgelovig en naief zijn? Ik snap het écht niet.
Mwah het is wel verklaarbaar. Pogacar komt sympathiek over, koerst aantrekkelijk. Eigenlijk alles wat we willen van een ster. Daarom zal het nu niet verdachtmakingen regenen. Armstrong maakte iedereen zo ongeveer tot vijand en Froome koerste niet bijzonder aantrekkelijk met de Skytrein erbij.
Denk dat mensen er daardoor nu toch minder kritisch naar kijken. Dit terwijl Gianetti als renner natuurlijk fouter dan fout was en ook als ploegleider al een rijtje gigantisch dubieuze renners heeft begeleid. Zou hij dan echt zijn leven gebeterd hebben. Lets hope, maar verbazen zou het mij niet mocht hij een keer tegen de lamp lopen.
Gezien de historie van het wielrennen is het logisch om vragen te stellen bij dit soort dominantie. Ik ben ook erg sceptisch tegenover het idee dat het wielrennen nu per se zo veel schoner is dan vroeger. Dat is de tragiek van de wielervolger. En van de hardtrainende wielrenner, want hoe verdedig je jezelf tegen dat soort scepsis als je geen boter op je hoofd hebt?
Pogacar is natuurlijk erg dominant, maar stond wel al als jeugdrenner, lang voor hij bij UAE terechtkwam, te boek als uitzonderlijk talent (zelfde voor Ayuso enkele jaren later). Vingegaard was dan weer een nobele onbekende bij volgers van het jeugdwielrennen en heeft, vooral in het tijdrijden, een ongekende evolutie doorgemaakt. Maar niet iedereen is even vroegrijp, dus ook daar zal ik niet zeggen dat het onmogelijk is. De exploten van MVDP lijken ook bij momenten te mooi om waar te zijn en die ene Tour van Van Aert riep misschien nog wel het meest onbehagen bij me op.
Wat ik maar wil zeggen: veel twijfels en geregeld onbehagen terwijl ik van m'n favoriete sport geniet. Ik steek voor niemand m'n hand in het het vuur, maar ik wéét het niet, dus geef ik iedereen maar het voordeel van de twijfel tot het tegendeel bewezen wordt.
Het ironische is: waarschijnlijk zijn het de renners die als saai en tam worden aanzien, en/of geregeld tegen de man met de hamer aanlopen de cleansten, en misschien wel de échte kampioenen.
Volgens mij is voordeel van de twijfel geven toch niet je echt eerlijke conclusie Maillot. Je maakt voor jezelf een kosten-baten afweging en de consequentie van het allemaal niet meer geloofwaardig vinden is dat je het plezier aan de sport verliest. Terwijl het nog wel geloven geen nadelige gevolgen heeft.
Een discussie op Wielerflits krijgt de waarheid niet boven tafel en ik zou daarom wel eens willen weten wat de deskundigen hier nu van vinden. Maar ik ben eerlijk gezegd geen volger van het wielernieuws. De laatste stand van zaken over het dopinggebruik in het wielrennen heb ik via een NOS artikel uit 2018 over David Walsh gehoord, die toen op bezoek was in België. Maar er is later ongetwijfeld veel meer gezegd.
https://nos.nl/artikel/2225004-vlaanderen-walsh-en-de-middelvinger-naar-armstrong
Euhm, mijn eerlijke conclusie is dat ik in algemene zin niet geloof dat er niet gedopeerd wordt in het wielrennen, bij uitbreiding alle sport, maar dat ik geen enkele individuele sporter gratuit als valsspeler bestempel.
Op basis waarvan? Prestaties alleen? Het is niet omdat renner X beter presteert dan renner Y dat X pakt en Y clean is. Er zijn genoeg mindere goden op doping betrapt die niet meteen de pannen van het dak reden.
Entourage? De wielersport zit nog steeds vol met ex-dopingzondaars, da's zeker niet alleen bij UAE het geval.
Log in via je wielerflits.nl account om deel te nemen aan de discussie.