De Rabobank is nooit langer de bovenliggende partij geweest waar alles om draaide, alleen een van de grotere ploegen.
Ik draai iets minder lang mee, maar de mate waarmee Pogacar een deken over het hele seizoen legt is echt niet eerder gezien sinds de sport wielrennen nog een stuk kleiner en minder professioneel was.
Ik vind dat juist meer nadruk mag krijgen dat visma voor Pogacar onmisbaar is. Wat is Federer zonder Nadal? Wat is Messi zonder Ronaldo? Een onmeetbare grootheid. Juist het feit dat er een renner is en een ploeg is die het hele jaar alles doet om het pogacar moeilijk te maken, maakt het mooi en uitzonderlijk. Visma kleurt de tour.
Wat een kortzichtige reactie. Dit kleur geven begint natuurlijk niet hier maar in 2020. Daar is het visma tegen pogacar verhaal begonnen. En dat duurt voort tot vandaag. Het heeft visma en zn voorganger talloze nederlagen maar óók prachtige overwinningen opgeleverd. Het is voor de volger teleurstellend dat het verschil nu zo groot is, maar het doet enorm de sport tekort als de nummer 2, de grote uitdager, de uitdaging niet meer aangaat. Het is toch al bloedirritant dat er amper strijd is voor groen en bollen, laat er dan op zn minst een paar teams alles op geel zetten. Zelfs als het tegen beter weten in is. Plek 2 in het ak achter deze pogacar is een meer betekenisvol dan een paar etappes met random gasten. Vingegaard gaat de boeken in als de grote rivaal van Pogacar, zoals Zoetemelk van Hinault en Poulidor van Anquetil (en Ullrich van Armstrong*). Die rivalen zijn bijna net zulke grote namen als de heersers. En ja, Visma kleurt de tour ook dit jaar weer. Ze steken vrijwel elke dag de koers aan en je ziet ze voortdurend op de voorste rijen. Ze ondergaan de koers nooit. En ze worden gisteren gewoon 2e.
Wat Sep Vanmarcke zegt lijkt mij een plausible verklaring, waarom eerst Jorgenson en toen Vingegaard naar de klote gingen. De voeding wordt steeds belangrijker. Want hoe is 't anders te verklaren, dat Jorgenson zo'n inzinking kreeg in een toch aangestreepte rit. Na de tijdrit nog een keer proberen om Poga te issoleren naar Luchon en dan vooral naar de Mont Ventoux.
Die ketonen, sinds Vingegaard de Tour twee keer won is bijna elke ploeg die gaan drinken. Maar Jonas gebruikt ze zelf niet.
Misschien moet hij, als het deze Tour niet meer spannend wordt, bedenken of dat niet iets is wat hij toch zal moeten proberen.
Uiteindelijk fiets je tegen jongens die dat allemaal wel gebruiken, en het maakt een verschil.
(Ik moet hierbij vermelden dat ik geen ketonen expert ben trouwens)
Nog even terugkomen op gisteren in de strava file van pogacar zie je dat hij de minste kcal verbruikt 34xx , onley licht en kleiner zelfs meer 36xx vauqelin 43xx met ongeveer 3kg zwaarder en dezelfde lengte.. johanessen 46xx jorgenson 56xx is dit niet geweest de oorzaak dat pogacar zoveel beter is? Jorgenson gewoon 22xx kcal meer
Sepp Kuss: 'Onze strategie was te agressief, maar een andere tactiek had geen verschil gemaakt' | Wieler Revue; eens maar met Jorgenson in vorm, wordt 't toch een ander verhaal.
Nee, dat is niet hoe calorieverbruik werkt. Als we er van uit gaan dat Pogacar de meeste watts per kilo heeft gereden van alle renners gister, dan heeft hij ook per definitie de meeste kilojoules per kilo lichaamsgewicht gebruikt en daarmee de meeste caloriën per kilo (de kleine individuele verschillen in efficiëntie zijn verwaarloosbaar). Waarschijnlijk heeft Pogacar zijn vermogen niet op Strava geupload en dus maakt Strava een schatting. En die schattingen zijn absoluut niet accuraat. Weet niet of Onley/Jorgensen of wie dan ook wel vermogen heeft geüploaded, maar de enige manier om accuraat je calorieverbruik uit strava te halen is als je je vermogensgegevens uploadt.
Wout van Aert blijft voor eigen kansen gaan en spreekt van 'dreun' voor Visma en Vingegaard: 'Het is stevig aangekomen' | Wieler Revue; hopelijk zorgt deze tijdrit ervoor dat 't tij zich keert.
Eerste uren was een vlakke aanloop, dus kansloze onderneming om daar met Jorgenson energie in te stoppen.
Wat ze nu doen is de enige kans die ze hebben tegen een renner die sinds vorig jaar duidelijk een klasse beter is dan de eigen kopman. Één poging doen om te zien of er nog iets aanwezig is van wat de grootste zwakke plek was van Pogacar. Vorig jaar konden ze die uitpers methode niet toepassen, doordat de basis van Vingegaard zelf te smal was, maar vanaf toen meteen duidelijk geweesr dat ze dit jaar terug moesten komen met de tactiek van 2022 en 2023.
De vraag is inmiddels wel of het tactisch niet beter zou zijn om ultra defensief te koersen; verschil zo klein mogelijk houden en 3 weken lang azen op een momentje: waaiers, lullige val, lekke band op een slecht moment, positioneringsfoutje, zoiets. Em dan toeslaan. Als je de mindere bent mat deze tactiek vooral jezelf af.
Ik denk niet dat het verschil nu veel kleiner was geweest. Pogacar is fris één tegen één gewoon minstens één maat te groot. Vorig jaar en in de Dauphine was de verhouding hetzelfde als nu met deze tactiek. Daarnaast had Pogacar in dat geval nog minder in zijn reserves hoeven tasten.
Log in via je wielerflits.nl account om deel te nemen aan de discussie.